(എഡിറ്റോറിയൽ, സത്യജ്വാല 2021 ജനുവരി)
*
മാപ്പർഹിക്കാത്ത കുറ്റംചെയ്ത രണ്ടാമത്തെ പ്രധാനി, ഷംഷാബാദ് ബിഷപ്പ് റാഫേൽ തട്ടിലാണ്. കന്യാസ്ത്രീയിൽ ഒരു കുഞ്ഞിനു ജന്മംകൊടുക്കുകയും കുറ്റക്കാരനാണെന്ന് കണ്ട് താമരശ്ശേരി രൂപതയുടെ ശിക്ഷാനടപടിയുണ്ടാവുകയും ചെയ്ത ഫാ. ജോമോൻ കണ്ടത്തിൻകരയെ വികാരിയായും തന്റെ രൂപതയിലെ ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിന്റെ ഡയറക്ടറായും നിയമിച്ച് വെള്ളപൂശി, ആരുമറിയില്ലെന്ന ധാരണയിൽ അദ്ദേഹത്തിനു സുരക്ഷിതതാവളമൊരുക്കി ഒളിപ്പിച്ചത് സീറോ-മലബാർ സഭയിൽത്തന്നെയുള്ള ഈ ബിഷപ്പാണു .
*
വൈദികനും കന്യാസ്ത്രീക്കും വിവാഹജീവിതം നിഷേധിക്കുകയും അവരുടെ കുഞ്ഞിനെ അനാഥയാക്കുകയുംചെയ്ത താമരശ്ശേരി രൂപതാ ബിഷപ്പ് റെമിജിയോസ് ഇഞ്ചനാനിയുടെ നടപടിയെ (കാണുക, കഴിഞ്ഞ ലക്കം സത്യജ്വാല-പേജ് 11-12) വിശ്വാസിമൂഹം ഏറെ ഗൗരവത്തോടെ കാണേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഈ സംഭവത്തിലുൾപ്പെട്ട ഫാ. ജോമോൻ കണ്ടത്തിൻകരയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭംധരിച്ച് പ്രസവിച്ച കന്യാസ്ത്രീയും തങ്ങളുടെ പുരോഹിതജീവിതവും സന്ന്യസ്തജീവിതവുംവിട്ട് വിവാഹിതരാകാനും കുഞ്ഞിനോടൊപ്പം കുടുംബമായി ജീവിക്കാനും തീരുമാനിച്ചിരുന്നു എന്നാണറിയുന്നത്. എന്നാൽ, രൂപതയുടെ വികാരി ജനറാൾ, പ്രൊക്കുമേറ്റർ, ആ സംഭവം നടന്ന 2016-ൽ രൂപതാ ചാൻസലറായിരുന്ന ഫാ. അബ്രഹാം കാവിപ്പുരയിടം എന്നിവരുടെ സഹായത്തോടെ ബിഷപ്പ് ഇഞ്ചനാനി, കുടുംബമായി ഒന്നിച്ചു ജീവിക്കാമെന്ന അവരുടെ സ്വപ്നം തകർത്തുകളയുകയായിരുന്നു. തുടർന്ന്, 2016 ജൂലൈ 6-ന് കന്യാസ്ത്രീ ജന്മംകൊടുത്ത പെൺകുഞ്ഞിനെ, അങ്കമാലി കറുകുറ്റിയിലുള്ള സഭാവക 'നസ്രത്ത് ഹോം' എന്ന അനാഥാലയത്തിൽ തള്ളി, ലോകരാരുമറിയാതെ വളരെ എളുപ്പത്തിൽ 'പ്രശ്‌നം പരിഹരിച്ച്' ബിഷപ്പ് വിജയം കണ്ടു!
പിന്നീടറിഞ്ഞത്, 13 ലക്ഷം രൂപാ ഫാ. ജോമോനും 12 ലക്ഷം രൂപാ രൂപതാബിഷപ്പും കന്യാസ്ത്രീക്കു നൽകി കാര്യങ്ങൾ ഒത്തുതീർപ്പാക്കിയെന്നും അവരെ മഠത്തിൽനിന്നു പുറത്താക്കി, കുട്ടികളുള്ള ഒരു വിഭാര്യനെ കണ്ടെത്തി വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചെന്നുമാണ്. ഇതിനകം കുട്ടിയെ മറ്റൊരു കുടുംബം ദത്തെടുത്തെന്നും അറിയുന്നു. ഈ വിഷയം അന്വേഷിച്ച 'കാത്തലിക് ലേമെൻസ് അസ്സോസിയേഷ'ന്റെ പക്കൽ ഈ വിവരങ്ങളെല്ലാം സാധൂകരിക്കുന്ന ആധികാരിക രേഖകളുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽത്തന്നെ, രൂപത പുറത്തിറക്കിയ ഔദ്യോഗിക വിശദീകരണക്കുറിപ്പിലും ഇക്കാര്യങ്ങൾ നിഷേധിച്ചിട്ടില്ല. അത് ആകെക്കൂടി പറയുന്നത്, ''വൈദികൻ കുറ്റക്കാരനാണെന്നു കണ്ടെത്തുകയും അതിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ സഭാപരമായ ശിക്ഷാനടപടികൾ സ്വീകരിക്കുകയും പ്രസ്തുത വൈദികനെ രൂപതയിൽനിന്നു സസ്‌പെന്റു ചെയ്യുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ളതാണ്'' എന്നാണ്.
ഈ വിശദീകരണത്തിൽനിന്നു സ്വാഭാവികമായും നാം ചിന്തിക്കുക, ഫാ. ജോമോനെ പുരോഹിതശുശ്രൂഷകളിൽനിന്ന് സഭ വിലക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നാണ്. പക്ഷേ ഫലത്തിൽ, അദ്ദേഹത്തിനൊരു പ്രൊമോഷനാണു ലഭിച്ചത്. സീറോ-മലബാർ സഭയുടെതന്നെ ഷംഷാബാദ് രൂപതയിൽ 'തുംഗുണ്ട മംഗളമാതാ റിന്യൂവൽ സെന്ററി'ന്റെ ഡയറക്ടറായും ഇടവകവികാരിയായും വിരാജിക്കുകയാണദ്ദേഹം! കുറ്റംചെയ്ത കന്യാസ്ത്രീയെ സഭ പുറത്താക്കുന്നു; അതേ കുറ്റം ചെയ്ത വൈദികന് ഉയർന്ന പദവിനൽകി കേരളത്തിനു വെളിയിൽ സംരക്ഷിക്കുന്നു! എന്തൊരു ഇരട്ട നീതി? എത്ര പ്രകടമായ സ്ത്രീവിവേചനം! ഇതെല്ലാം മറച്ചുവച്ചിട്ടാണ് വൈദികനെതിരെ ശിക്ഷാനടപടികൾ സ്വീകരിച്ചെന്നുള്ള രൂപതാ പി.ആർ.ഓ-യുടെ വിശദീകരണമെന്നോർക്കുക. അല്ലെങ്കിൽത്തന്നെ അരമനക്കോടതികൾ 'വിശുദ്ധപാപികളുടെ രക്ഷാസങ്കേത'മാണെന്ന് ആർക്കാണറിയാത്തത്!
കൃത്യം നടന്നതാണെന്നുള്ള കാര്യത്തിൽ ആർക്കും ആക്ഷേപമില്ലാത്ത ഈ സംഭവത്തെ നോക്കിക്കാണുന്ന ആർക്കും, ഇതിൽ ഇടപെട്ട സഭാധികാരികളെല്ലാം ഗുരുതരമായ തെറ്റും പരസ്യപാപവുമാണ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത് എന്നു കാണുവാൻ സാധിക്കും.
അവിവാഹിതയായ ഒരു സ്ത്രീ ഗർഭിണിയായാൽ അവർക്കു വിസമ്മതമില്ലെങ്കിൽ, അതിനുത്തരവാദിയായ പുരുഷനെക്കൊണ്ട് വിവാഹം ചെയ്യിക്കുകയെന്നതാണ് ഏറ്റവും ന്യായമായ മാർഗ്ഗമെന്ന് സാമാന്യബുദ്ധിയുള്ള സകലർക്കും അറിയാവുന്നതാണ്. പുരുഷനോ അവന്റെ വീട്ടുകാരോ അതിനു വിമുഖത കാട്ടിയാൽ അവരെ അനുനയിപ്പിച്ച് വിവാഹത്തിലെത്തിക്കാനാണ് ഉത്തരവാദപ്പെട്ടവർ ചെയ്യാറുള്ളത്. എന്നാൽ ഈ സംഭവത്തിൽ ആ ഉത്തരവാദിത്വം കാണിക്കേണ്ടിയിരുന്ന ബിഷപ്പ് ഇഞ്ചനാനി, പൗരോഹിത്യത്തിൽനിന്നും സന്ന്യാസത്തിൽനിന്നും ഫാ. ജോമോനും കന്യാസ്ത്രീക്കും സഭാപരമായ വിടുതൽ (റശുെലിമെശേീി) നേടിക്കൊടുക്കാൻ സഹായിച്ച് അവരെ വിവാഹത്തിലേക്കു നയിക്കേണ്ടിയിരുന്നതിനുപകരം, അവരെ അതിക്രൂരമായി വേർപെടുത്തുകയും അവരുടെ കുഞ്ഞിനെ അനാഥയാക്കുകയുമാണു ചെയ്തത്. ഇത് മനുഷ്യത്വത്തിനെതിരായുള്ള എത്രയോ ഗർഹണീയമായ കുറ്റകൃത്യമാണെന്നോർക്കുക. ഒരു രൂപതാസമൂഹത്തെ ആദ്ധ്യാത്മികമായും ധാർമ്മികമായും മാതൃകാപരമായി വഴിനടത്തേണ്ട ഒരു ബിഷപ്പാണിതു ചെയ്തതെന്നത്, കുറ്റകൃത്യത്തിന്റെ ഗൗരവം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
കുടുംബത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കത്തോലിക്കാസഭയുടെ ഉദാത്തമായ പ്രബോധനങ്ങളെയെല്ലാം കാറ്റിൽപ്പറത്തി ഒരു കുടുംബത്തെ തകർത്തെറിഞ്ഞ വ്യക്തിയെന്ന നിലയിൽ, ഒരു കത്തോലിക്കാ ബിഷപ്പായി തുടരാനുള്ള അർഹത അദ്ദേഹം സ്വയം കളഞ്ഞുകുളിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അതിലും മാരകമായ പാപമാണ്, അമ്മയുടെ മുലപ്പാൽ കുടിക്കാൻപോലും അവസരം നൽകാതെ ആ കുഞ്ഞിനെ അനാഥയാക്കിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവൃത്തി. ''ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ജീവിതത്തിൽ അതിപ്രധാനമായ ഒരേയൊരു സ്വാധീനകേന്ദ്രം കുടുംബമാണ്. ജീവിതത്തിലെ ആദ്യനിമിഷംമുതൽ തന്റെ സംരക്ഷണത്തിനും ആവശ്യങ്ങൾക്കും മാതാപിതാക്കളെയും കുടുംബത്തെയുമാണ് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ആശ്രയിക്കുന്നത്'' എന്നും, ''സമൂഹത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായി ദൈവം സ്ഥാപിച്ചനുഗ്രഹിച്ച സ്ഥാപനമാണ് കുടുംബം'' എന്നുമൊക്കെ 'കത്തോലിക്കാ വേദപഠനഗ്രന്ഥം'(ഇമലേരവശാെ ീള വേല ഇമവേീഹശര ഇവൗൃരവ) പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ, മാതാപിതാക്കളിൽനിന്നു കുഞ്ഞിനെ പറിച്ചുമാറ്റി സഭാവക അനാഥാലയത്തിലാക്കി അതുസംബന്ധിച്ച സഭാപഠനങ്ങളെ ധിക്കരിക്കുകയും അവഹേളിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു, ബിഷപ്പ് ഇഞ്ചനാനി. ദൈവസ്ഥാപിതമായ കുടുംബത്തിലേക്കു കാലുകുത്താൻ അനുവദിക്കാതെ ഒരു സ്ത്രീയെയും പുരുഷനെയും തള്ളിയകറ്റുകയെന്ന ദൈവവിരുദ്ധവും മനുഷ്യത്വരഹിതവുമായ മഹാപാപവും അദ്ദേഹം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. രണ്ടും മാപ്പർഹിക്കാത്ത കുറ്റമാണ്, ഒരു സഭാസ്ഥാനി എന്ന നിലയിൽ പ്രത്യേകിച്ചും.
ഈ കുടുംബംകലക്കൽ പദ്ധതിയുടെ വിജയത്തിനായി ബിഷപ്പ് ഇഞ്ചനാനിക്കു വിധേയപ്പെട്ടു പ്രവർത്തിച്ച, ഇന്ന് സീറോ-മലബാർ സഭയുടെ വൈസ് ചാൻസലറായ അന്നത്തെ താമരശ്ശേരി രൂപതാ ചാൻസലർ ഫാ. അബ്രാഹം കാവിപ്പുരയിടത്തിനും, താമരശ്ശേരി രൂപതയുടെ അന്നത്തെ വികാരി ജനറാളിനും പ്രൊക്യൂറേറ്ററിനും ഈ കടുത്ത പാപക്കറയിൽനിന്നു കൈകഴുകി രക്ഷപെടാനാവുകയില്ല.
മാപ്പർഹിക്കാത്ത കുറ്റംചെയ്ത രണ്ടാമത്തെ പ്രധാനി, ഷംഷാബാദ് ബിഷപ്പ് റാഫേൽ തട്ടിലാണ്. കന്യാസ്ത്രീയിൽ ഒരു കുഞ്ഞിന് ജന്മംകൊടുക്കുകയും കുറ്റക്കാരനാണെന്ന് കണ്ട് താമരശ്ശേരി രൂപതയുടെ ശിക്ഷാനടപടിയുണ്ടാവുകയും ചെയ്ത ഫാ. ജോമോൻ കണ്ടത്തിൻകരയെ വികാരിയായും തന്റെ രൂപതയിലെ ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിന്റെ ഡയറക്ടറായും നിയമിച്ച് വെള്ളപൂശി, ആരുമറിയില്ലെന്ന ധാരണയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് സുരക്ഷിതതാവളമൊരുക്കി ഒളിപ്പിച്ചത് സീറോ-മലബാർ സഭയിൽത്തന്നെയുള്ള ഈ ബിഷപ്പാണ്. അത് തീർച്ചയായും സീറോ-മലബാർ മേജർ ആർച്ച്ബിഷപ്പ് മാർ ആലഞ്ചേരിയുടെ ശിപാർശയോടെയാകും നടന്നിട്ടുണ്ടാകുക. കുറ്റവാളികളെ വേഷപ്രച്ഛന്നരാക്കി ഒളിപ്പിക്കുന്ന ഇത്തരം നെറികെട്ട അധോലോകപ്രവർത്തനത്തോട്, എത്ര സമ്മർദ്ദമുണ്ടായാലും, 'നോ' പറയുകയെന്നത് ബിഷപ്പ് തട്ടിലിന്റെ ധാർമ്മിക ഉത്തരവാദിത്വമായിരുന്നു. അതു നിർവ്വഹിക്കാതിരുന്നതുവഴി, കുടുംബത്തെ തകർത്തതും കുട്ടിയെ അനാഥയാക്കിയതുമുൾപ്പെടെയുള്ള മുഴുവൻ കുറ്റങ്ങൾക്കും അദ്ദേഹംകൂടി പങ്കാളിയായിരിക്കുന്നു. ധാർമ്മികബോധവും, വേണ്ടസമയത്ത് അത് പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള ധാർമ്മികധീരതയും ഇല്ലാതെപോയ ബിഷപ്പ് റാഫേൽ തട്ടിലിന് തന്റെ രൂപതാസമൂഹത്തെ എങ്ങനെ ധാർമ്മികതയിൽ നയിക്കാനാകും?
ബിഷപ്പ് ഇഞ്ചനാനിയുടെ സമ്മർദ്ദത്തിനുവഴങ്ങി, സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഉദരത്തിൽ വഹിച്ചിരുന്ന കന്യാസ്ത്രീയെ വഞ്ചിച്ച്, തന്റെ കുട്ടിയോടൊപ്പം അവരെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറായ ഫാ. ജോമോൻ കണ്ടത്തിൻകരയുടെ പ്രവൃത്തിയെ നട്ടെല്ലില്ലാത്ത നികൃഷ്ടതയെന്നേ വിശേഷിപ്പിക്കാനാവൂ. കന്യാസ്ത്രീയുമായി നടത്തിയ ലൈംഗികവേഴ്ചയല്ല, അവരെയും സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെയും നിഷ്‌ക്കരുണം തള്ളിക്കളഞ്ഞതാണ് അദ്ദേഹം നടത്തിയിരിക്കുന്ന മഹാപാപം. ആ പാപബോധത്തെയെല്ലാം കട്ടിയുള്ള പുതപ്പിട്ടു മൂടിക്കൊണ്ട് ആദ്ധ്യാത്മികാചാര്യന്മാർമാത്രം വ്യാപരിക്കേണ്ട, മനുഷ്യരെ ആത്മശോധനയിലേക്കും തിരുത്തലിലേക്കും തിരിയാൻ പ്രേരിപ്പിക്കേണ്ട ഒരു റിട്രീറ്റ് സെന്ററിന്റെ തലവനായി, ആത്മശോധനയ്‌ക്കോ തിരുത്തലിനോ തയ്യാറാകാത്ത അദ്ദേഹം വിരാജിക്കുകയെന്നാൽ അത് എത്രവലിയ കാപട്യമാണ്! കാപട്യംമാത്രമല്ല, ദൈവദൂഷണവുമാണത്. അദ്ദേഹംമാത്രമല്ല, അദ്ദേഹത്തിനവിടെ സുരക്ഷിത ഒളിത്താവളം ഒരുക്കിക്കൊടുത്തവരും അതിനുവേണ്ടി ഗൂഢാലോചന നടത്തിയവരുമെല്ലാം ദൈവദൂഷണമെന്ന അതേ പാപത്തിലാണുള്ളത്. ദൈവദൂഷണം പൈശാചികതയാണല്ലോ.
ഇവരെല്ലാവരും ചേർന്ന് മൂന്നു മനുഷ്യജീവിതങ്ങൾക്കുമേൽ ഇത്ര വലിയൊരു കടുംകൈ ചെയ്തത് എന്തിനുവേണ്ടിയാണെന്നുകൂടി നാമാലോചിക്കണം. ഒരൊറ്റ കാര്യത്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഈ ക്രൂരതയെല്ലാം- പുരോഹിതന്മാരുടെ വിശുദ്ധപരിവേഷത്തിനുമേൽ ഒരു കാരണവശാലും നിഴൽ വീഴരുത്. വീണാലത് സഭയുടെ ദൈവികപ്രതിച്ഛായയ്ക്കു മങ്ങലുണ്ടാക്കും. അതുകൊണ്ട്, അത് ദൃഷ്ടിഗോചരമാകാത്തവിധത്തിൽ പുതപ്പിട്ടുമൂടണം; അഥവാ വെള്ളപൂശണം. ചുരുക്കത്തിൽ, പൗരോഹിത്യമെന്ന സ്ഥാപനത്തിന്റെ ഉള്ള് എത്രതന്നെ മലിനമായിരുന്നാലും പുറമേക്കു മനോഹരമായി കാണപ്പെടണം. വേറെ വാക്കുകളിൽ പറഞ്ഞാൽ, പുറം മനോഹരമായിരുന്നാൽ മതി, അകം എത്രതന്നെ മലിനമായിരുന്നാലും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല! പൗരോഹിത്യത്തിന്റെ എക്കാലത്തെയും നിലപാടാണത്. ഈ നിലപാടും അതിന്റെ ലക്ഷണങ്ങളും യേശു എത്രയോ സൂക്ഷ്മമായി കണ്ടറിഞ്ഞിരുന്നു എന്നതിനു തെളിവാണ്, ''വേദജ്ഞരേ, ഫരിസേയരേ, കപടനാട്യക്കാരായ നിങ്ങൾക്ക് ദുരിതം!'' എന്നുതുടങ്ങി, ''എല്ലാ നീതിമാന്മാരുടെയും രക്തം നിങ്ങളുടെമേൽ വന്നു ചേരും. സത്യമായി ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു, ഇതെല്ലാം ഈ തലമുറയുടെമേൽ നിപതിക്കും'' എന്നുവരെയുള്ള യേശുവിന്റെ വാക്കുകൾ (മത്താ. 23:13-36). ചുരുക്കത്തിൽ, പൗരോഹിത്യമെന്ന സ്ഥാപനത്തിന്റെ വിശുദ്ധപരിവേഷം നിലനിർത്താൻവേണ്ടിയാണ്, പൗരോഹിത്യമെന്ന ശവക്കല്ലറയ്ക്കു വെള്ളപൂശാൻവേണ്ടിയാണ് ഇവർ യാതൊരു സങ്കോചവുംകൂടാതെ മനുഷ്യരെ ബലികൊടുക്കാൻ തയ്യാറാകുന്നത്. അതിനായവർ വൻ സംവിധാനങ്ങളും സന്നാഹങ്ങളും സ്ഥാപിച്ച് സഭയിൽ പാപത്തിന്റെ ഗർഭഗൃഹങ്ങൾ വ്യവസ്ഥാപിതമാക്കിയിരിക്കുന്നു. സഭാകോടതിയെന്ന സംവിധാനവും അത്തരത്തിലുള്ള ഒന്നാണെന്നു മുമ്പു സൂചിപ്പിച്ചല്ലോ.
ഈ സംഭവത്തിൽത്തന്നെ, സഭയുടെ വെള്ളപൂശൽ സംവിധാനം എത്ര പാവനമായ മുഖത്തോടുകൂടിയതും അത് എത്ര വിപുലവുമാണെന്നും കാണാനാകും. പുരോഹിതരിൽനിന്നു ഗർഭിണികളാകുന്ന കന്യാസ്ത്രീകളെ പാർപ്പിക്കാൻ കന്യാസ്ത്രീകളുടെതന്നെ നേതൃത്വത്തിൽ, 'സെന്റ് ക്രിസ്റ്റീന'പോലുള്ള 'ഹോമു'കളും, അവർ പ്രസവിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെ അനാഥരാക്കി സംരക്ഷിക്കാൻ 'നസ്രത്ത് ഹോം' പോലുള്ള 'ഹോമു'കളും ജീവകാരുണ്യമുഖം ചാർത്തി സ്ഥാപിച്ചുനടത്തിക്കൊണ്ട്, പുരോഹിത-കന്യാസ്ത്രീവേഴ്ചകൾ സഭയിൽ സുരക്ഷിതമാക്കിയിരിക്കുന്നു! പുരോഹിതാതിക്രമത്തിനെതിരെ പരാതിപ്പെടുന്ന കന്യാസ്ത്രീകളെ കുറ്റക്കാരാക്കുന്നതിന് അനുസരണവ്രതത്തെ മറയാക്കാൻ മടിക്കാത്ത പുരോഹിതഭക്തരായ കന്യാസ്ത്രീകൾ മഠാധിപതികളാകുന്നു! വെറുതെ കുറ്റപ്പെടുത്തുകമാത്രമല്ല, ജീവിതം തകർത്തുകളയുകവരെ ചെയ്യും, ഇക്കൂട്ടർ. ബലാൽക്കാരത്തിന് ശ്രമിച്ച ഒരു ധ്യാനഗുരുവിനെതിരെ പരാതിപ്പെട്ട ഒരു കണ്ണൂർക്കാരി കന്യാസ്ത്രീയെ അവരുടെ മദറും ആ വൈദികനുംചേർന്ന് ഇറ്റലിയിലെ മദർഹൗസിലേക്കു നാടുകടത്തുകയും, മൂന്നു വർഷത്തെ അടിമപ്പണിക്കുശേഷം അവിടത്തെ തെരുവിലേക്കു തള്ളുകയും, ഒരുവിധത്തിൽ നാട്ടിലെത്തിയ അവരെ ഇവിടത്തെ മദർഹൗസിലേക്കു കടക്കാനനുവദിക്കാതെ ബലമായി നടുറോഡിലേക്കു വലിച്ചെറിയുകയും ചെയ്ത സംഭവം 'സത്യജ്വാല' വായനക്കാർ ഓർമ്മിക്കുന്നുണ്ടാകും (2015 മാർച്ച് ലക്കം, പേജ്: 15-17) '' ചില മഠങ്ങളിൽ ഇളംതലമുറയിലെ കന്യാസ്ത്രീകളെ പുരോഹിതരുടെ അടുത്തേക്ക് തള്ളിവിടുന്ന സമ്പ്രദായം ഉള്ളതായി എനിക്കറിയാം'' എന്ന് സിസ്റ്റർ ലൂസി കളപ്പുരയും സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടല്ലോ ('കർത്താവിന്റെ നാമത്തിൽ', പേജ്:155). മഠങ്ങളുടെ ഉയർന്ന മതിൽക്കെട്ടുകൾക്കുള്ളിലും കാറ്റും വെളിച്ചവും കടക്കാത്ത സഭയുടെ അടഞ്ഞ സംവിധാനങ്ങൾക്കകത്തുമായി നടക്കുന്ന പുരോഹിതാതിക്രമങ്ങളും കളികളും എന്തെല്ലാമാണെന്നും എത്രമാത്രമാണെന്നും പുറംലോകം അറിയുന്നില്ല. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ കന്യാസ്ത്രീകളുടെ സുരക്ഷിതത്വത്തിനുവേണ്ടിയെന്നു തോന്നിക്കുന്ന മഠങ്ങളുടെ ചുറ്റുമതിലുകൾപോലും കന്യാസ്ത്രീകളെ ബലിയാടുകളാക്കാനുള്ള സഭാസംവിധാനത്തിന്റെ ഭാഗമല്ലേ എന്നു സംശയിക്കണം.
പറഞ്ഞുവരുന്നത്, പൗരോഹിത്യത്തിനുവേണ്ടി, അതിന്റെ വിശുദ്ധ പരിവേഷം നിലനിർത്തുന്നതിനുവേണ്ടി മനുഷ്യനെ ബലിയാടുകളാക്കാനുള്ള സംവിധാനങ്ങളെല്ലാം വ്യവസ്ഥാപിതമാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന വെറുമൊരു ഭൗതിക സ്ഥാപനമാണ് കത്തോലിക്കാ സഭ എന്നാണ്. അവിടെ മനുഷ്യൻ ഈ സ്ഥാപനത്തിനും പുരോഹിതനിയമങ്ങൾക്കും അനുഷ്ഠാനങ്ങൾക്കുംവേണ്ടി ജീവിതം അർപ്പിക്കേണ്ടവനാണ്. എന്നാൽ യേശു പറയുന്നു, 'ശാബത്തും മതവും നിയമങ്ങളുമെല്ലാം മനുഷ്യനുവേണ്ടിയാണ്, മറിച്ചല്ല' എന്ന്! അതായത് യേശുവിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും വില അമൂല്യമാണ്; മൂല്യത്തിന്റെ ത്രാസിലെ ഒരു തട്ടിൽ സഭാസംവിധാനങ്ങളുൾപ്പെടെ മനുഷ്യസ്രഷ്ടമായ മുഴുവൻ സംവിധാനങ്ങളും കയറ്റിവച്ചിട്ട് മറുതട്ടിൽ ഒരു മനുഷ്യനെ കയറ്റിയിരുത്തിയാൽ, ആ മനുഷ്യനിരിക്കുന്ന തട്ടാവും താഴ്ന്നു നിൽക്കുക എന്നുതന്നെയാണ് യേശു അർത്ഥമാക്കുന്നത്. അതായത് യേശുവിന്റെ നോട്ടത്തിൽ, സൃഷ്ടിയുടെ മകുടമായ ഒരു മനുഷ്യനുള്ള പ്രാധാന്യം മനുഷ്യസ്രഷ്ടമായ ഒരു വ്യവസ്ഥയ്ക്കും ഒരു സംവിധാനത്തിലുമില്ല, അവ എത്രതന്നെ വിപുലവും പ്രൗഢവുമായാലും. എന്നാൽ പൗരോഹിത്യം കാണുന്നത്, അതുണ്ടാക്കിവച്ചിരിക്കുന്നതിൽ ഒരു ചെറിയ സംവിധാനത്തിന്റെ മുമ്പിൽപോലും മനുഷ്യൻ ഒന്നുമല്ല എന്നാണ്; അതുകൊണ്ട്, തങ്ങളുടെ സംവിധാനവും അതിന്റെ വിശുദ്ധ പരിവേഷവും നിലനിർത്തുന്നതിന് എത്ര മനുഷ്യരെ വേണമെങ്കിലും ബലികഴിക്കാമെന്നാണ്! ഇതാണ് യേശുവിന്റെയും പുരോഹിതവർഗ്ഗത്തിന്റെയും നിലപാടുകൾതമ്മിലുള്ള വൈരുദ്ധ്യം.
ഈ വൈരുദ്ധ്യം പ്രബുദ്ധരായ വിശ്വാസികൾക്ക് അംഗീകരിച്ചുകൊടുക്കാനാവില്ല. സഭയെ യേശുവിന്റെ നിലപാടുകളിലേക്ക് വഴിനടത്തുകതന്നെ വേണം. അതിന്, പൗരോഹിത്യം മനുഷ്യനെയും മനുഷ്യത്വത്തെയും ബലികഴിക്കുന്നതായി കാണുന്ന ഓരോ സംഭവത്തിലും, ഉണർന്നു ചിന്തിക്കുന്ന ഓരോ വിശ്വാസിയും യേശുവിന്റെ പ്രതിനിധിയായി രംഗത്തുവരേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
നടന്നതാണ് എന്നതിന് പഴുതില്ലാത്തവിധം തെളിവുള്ള താമരശ്ശേരിയിലെ സംഭവം അത്തരത്തിലുള്ള ഒന്നാണ്. പൗരോഹിത്യമെന്ന സ്ഥാപനത്തിന്റെ മലിനതകൾക്കുമേൽ വെള്ളപൂശാൻ വേണ്ടിമാത്രം, ഒന്നിച്ചൊഴുകുമായിരുന്ന മൂന്നുപേരുടെ സമാധാനജീവിതം സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തിയും പ്രീണിപ്പിച്ചും കൈക്കൂലി നൽകിയും തകർത്തുകളഞ്ഞ താമരശ്ശേരി രൂപതാബിഷപ്പ് റെമിജിയോസ് ഇഞ്ചനാനിയെയും, കന്യാസ്ത്രീയെ ഗർഭിണിയാക്കിയിട്ട് ഗർഭസ്ഥശിശുവിനൊപ്പം ആ കന്യാസ്ത്രീയെ ഉപേക്ഷിക്കുകയെന്ന കൊടുംപാപം ചെയ്ത ഒരു വൈദികനെ ഉന്നതപദവിയോടെ തന്റെ രൂപതയിൽ നിയമിച്ചു സംരക്ഷിച്ച ബിഷപ്പ് റാഫേൽ തട്ടിലിനെയും, കന്യാസ്ത്രീയോടും തന്റെ കുഞ്ഞിനോടും കാട്ടിയ വഞ്ചനയിലും അനീതിയിലും കുറ്റബോധമില്ലാതെ ഒരു റിട്രീറ്റ് സെന്ററിന്റെ തലവനായി വിലസുന്ന ഫാ. ജോമോൻ കണ്ടത്തിൻകരയെയും, ഇതിനെല്ലാം കൂട്ടുനിന്നവരെയും സ്ഥാനത്യാഗം ചെയ്യിക്കുകയെന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ യേശുവിന്റെ ചാട്ടവാർ കൈയിലേന്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു നാം. അതിലൂടെ, പൗരോഹിത്യമെന്ന കപടസ്ഥാപനത്തിനുമേൽ വിശുദ്ധിയുടെ വെള്ളപൂശാൻ മനുഷ്യജീവിതങ്ങളെ ബലികൊടുക്കുന്ന സഭയുടെ വ്യവസ്ഥാപിതമായ അടഞ്ഞ സംവിധാനത്തെ തുറന്നുകാട്ടേണ്ടിയിരിക്കുന്നു, നാം.
സഭയെ മനുഷ്യനുവേണ്ടിയുള്ളതാക്കുക എന്ന വിശാലലക്ഷ്യത്തോടെ ശക്തമായ ക്രിയാത്മക ഇടപെടൽ ഈ വിഷയത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
-ജോർജ് മൂലേച്ചാലിൽ, എഡിറ്റർ
