കെസിആർഎം നോർത് അമേരിക്കയുടെ ഇരുപത്തൊന്നാമത് ടെലികോൺഫെറൻസ് നവംബർ 06, 2019-ന്

ചാക്കോ കളരിക്കൽ

കെസിആർഎം നോർത്ത് അമേരിക്കയുടെ ഇരുപത്തൊന്നാമത് ടെലികോൺഫെറൻസ് നവംബർ 06, 2019 (November 06, 2019) ബുധനാഴ്ച വൈകീട്ട് ഒമ്പതുമണിക്ക് (09 PM EASTERN STANDARD TIME) നടത്തുന്നതാണെന്നുള്ള വിവരം എല്ലാവരേയും അറിയിച്ചുകൊള്ളുന്നു.

വിഷയം: "യാക്കോബായ സഭയുടെ അസ്തിത്വപ്രതിസന്ധി - ആസന്നമായ വസന്തത്തിൻറെ ഇടിമുഴക്കം!”
അവതരിപ്പിക്കുന്നത്: പ്രൊഫ. ഡോ. ജോസഫ് വർഗീസ് (ഇപ്പൻ)

പ്രൊഫ. ഡോ. ജോസഫ് വറുഗീസ് എഴുത്തുകാരൻറെ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധതയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിന് എം. ഫിൽ. ബിരുദവും സാഹിത്യ ധർമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിന് പി. എച്ച്. ഡി.  ബിരുദവും നേടിയിട്ടുള്ള പണ്ഡിതനാണ്. അരുവിത്തുറ സെൻറ് ജോർജ് കോളേജിൽ ദീർഘകാല സേവനത്തിനുശേഷം റിട്ടയർ ചെയ്തു.  ഇപ്പോൾ കുടുംബസമേതം എർണാകുളത്താണ് താമസം.

ഇപ്പൻ കേരള കത്തോലിക്ക മത സമൂഹത്തിൽ ഏറെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തിയാണ്. ഇപ്പൻസാറും  ഭാര്യ  അലോഷ്യ, മക്കൾ അഡ്വ. ഇന്ദുലേഖ, ചിത്രലേഖ,  എന്നുവെച്ചാൽ കുടുംബം മുഴുവനും, നമ്മുടെ കർത്താവിൻറെ മുന്തിരിത്തോട്ടത്തിലെ കളപറിക്കാൻ ജീവിതം മുഴുവൻ മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്നവരാണ്. നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടം ഈശ്വര പ്രാർത്ഥനയാണെന്നവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. സാറിൻറെ ഈശ്വരപ്രാർത്ഥനയിൽ ഭാര്യയുടെയും മക്കളുടെയും പിൻതുണയല്ല 'മുൻ' തുണ കിട്ടുന്ന ഭാഗ്യവാൻ! ഇതെൻറെ അഭിപ്രായമല്ല; ഇപ്പൻസാറിൻറെ പ്രഖ്യാപനമാണ്. സഭയിലെ അനീതിക്കെതിരായി പോരാടുകയും അതോടൊപ്പം സഭയെ നവീകരിക്കുകയും ചെയ്യാൻ ഒരു കുടുംബം മുഴുവൻ ആത്മാർത്ഥമായി പരിശ്രമിക്കുന്നു എന്നതിന് ഇതിൽ കൂടുതലായ സാക്ഷ്യത്തിൻറെ ആവശ്യമില്ലല്ലോ.

സഭാനവീകരണത്തെ ഉന്നംവെച്ചുകൊണ്ട് പ്രവർത്തിക്കുന്ന പല സംഘടനകളുടെയും ഉത്തരവാദത്തപ്പെട്ട സ്ഥാനങ്ങൾ അലങ്കരിക്കുന്ന അദ്ദേഹം സഭാസംബന്ധിയായ എല്ലാ സമരങ്ങളുടെയും മുൻപന്തിയിൽത്തന്നെയാണ്. കെസിആർഎം സംഘടനയിലെ സജീവ പ്രവർത്തകനായ അദ്ദേഹം  കന്ന്യാസ്ത്രി സമരങ്ങളിലും ചർച്ച് ട്രസ്റ്റ് ബിൽ നിയമമായി കിട്ടാനുള്ള സമരങ്ങളിലും സജീവമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ചർച്ച് ട്രസ്റ്റ് ബില്ലിൻറെ  വലിയ പ്രചാരകനാണ് ഇപ്പൻസാർ എന്ന് എടുത്തുപറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കേരളത്തിലെ ക്രിസ്തീയ മതസമൂഹത്തിൽ ഇന്ന് സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന എല്ലാ വിഷയങ്ങളിലും രാപകലില്ലാതെ മുഴുകുന്ന അദ്ദേഹത്തിൽനിന്നും ‘വസന്തത്തിൻറെ ഇടിമുഴക്കം’ നമുക്ക് കേൾക്കാം.

അവതരണത്തിനുശേഷമുള്ള ചോദ്യോത്തരവേളയിലും ചർച്ചയിലും പങ്കെടുക്കാൻ എല്ലാവരേയും സ്നേഹപൂർവം ക്ഷണിച്ചുകൊള്ളുന്നു.

ടെലികോൺഫെറൻസ് വിവരങ്ങൾ ചുവടെ ചേർക്കുന്നു.

November 06, 2019 Wednesday evening 09 pm Eastern Standard Time (New York Time)

Moderator: Mr. A. C. George

The number to call: 1-605-472-5785; Access Code: 959248#

Please see your time zone and enter the teleconference accordingly.

കുമാരാ! കന്യാസ്ത്രീ മഠം നിയമങ്ങളും കമ്പനി നിയമങ്ങളും ഒന്നുതന്നെയോ?

ഫേസ് ബുക്കിൽ സിസ്റ്റർ ലൂസിയെ അവഹേളിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ബാലിശമായ നിരവധി പോസ്റ്റുകളും കമന്റുകളും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാറുണ്ട്. ചില ഫേക്ക് പേജുകൾക്കു ചുക്കാൻ പിടിക്കുന്നതു പുരോഹിതരാണെന്നും തോന്നിപ്പോവുന്നു. ലൂസിയെ താറടിക്കാൻ, വ്യക്തിഹത്യ നടത്താൻ നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്നവരിൽ ഫാദർ നോബിൾ പാറക്കന്റെ പേര് എടുത്തുപറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ലൂസിയെന്ന വെറും ഒരു സാധാരണ കന്യാസ്ത്രിയെ ഇത്രമാത്രം ഭയപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ സഭയിൽ അവർ ചലനങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചുവെന്നു വേണം കരുതാൻ! ചിലരുടെ വികാരപ്രകടനങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ പള്ളിയിലെ വികാരിയുടെ അതെ ആവേശമാണ് പ്രത്യക്ഷ്യത്തിൽ കാണുന്നത്.

മഠം നിയമങ്ങളുമായി കമ്പനി നിയമങ്ങളെ താരതമ്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്, ഫാദർ നോബിൾ പാറക്കന്റെ  ഒരു ഫേസ്ബുക്ക് പോസ്റ്റ് വായിച്ചിരുന്നു. കമ്പനികളിൽ നിയമങ്ങൾ തെറ്റിക്കുന്നവരെ, തൊഴിലാളികൾ മുതൽ മാനേജ്‌മെന്റ് വരെയുള്ളവരെ പറഞ്ഞുവിടുമെന്നും അതുപോലെ മഠം നിയമങ്ങൾ ലംഘിക്കുന്നവരെ പറഞ്ഞു വിടാൻ മഠത്തിനും അധികാരമുണ്ടെന്നാണ് പാറക്കന്റെ വാദം. പാറക്കൻ, ബാങ്കളൂരിൽ പി.എച്ച്.ഡി യ്ക്ക് ഗവേഷണ വിദ്യാർത്ഥിയാണെന്നാണ് അറിവ്! കഴിഞ്ഞകാല സംഭവങ്ങൾ മാത്രം കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുമ്പോൾ വിവരക്കേടുകൾ മാത്രം പറയുന്ന, പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഒരു പുരോഹിതനാണ്! പാറയ്ക്കൻ എന്നതിൽ സംശയമില്ല. അടിക്കടി സഭയെ നാണം കെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാനന്തവാടി രൂപത ഈ പുരോഹിതനെതിരെ ശബ്ദിക്കുവാനോ അദ്ദേഹത്തെ നിശബ്ദനാക്കുവാനോ ധൈര്യപ്പെടുകയില്ല.

ഒരു കമ്പനി എന്നാൽ എന്ത്!...ഒരു മഠം എന്ത്‌...എന്നുള്ള നിർവചനം പോലും കുമാരൻ പാറയ്ക്കനു വ്യക്തതയുണ്ടോയെന്നും അറിയില്ല. ഒരു കമ്പനിയെ അതിന്റേതായ നിയമസംഹിതകൾ ഉൾപ്പെടുത്തി  രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിരിക്കണം. മഠത്തിലെ സന്യസ്തരുടെയിടയിലുള്ള വ്രതംപോലെ കമ്പനിയിൽ ഒരു ജോലിക്കാരനു വ്രതങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കേണ്ടതായില്ല. കമ്പനിക്ക് വേണ്ട കാലത്തോളം അയാൾ അവിടെ കാണും. കമ്പനി, അയാൾക്ക് വേതനവും ലാഭവീതവും കൊടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കും. പിരിഞ്ഞുപോകുമ്പോൾ ബോണസ് സഹിതം വലിയ ഒരു തുകയും കമ്പനി നൽകും. മറിച്ച്, കന്യാസ്ത്രീയുടെ വരുമാനം പോലും തട്ടി പറിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമാണ് മഠം എന്നു  പറയുന്നത്. മഠം ഒരു കന്യാസ്ത്രിയെ പുറത്താക്കുമ്പോൾ അവരുടെ അദ്ധ്വാനഫലം മുഴുവൻ അധികാരികൾ പിഴുതെടുത്തുകഴിഞ്ഞിരിക്കും. പിരിഞ്ഞുപോവുമ്പോൾ അവർക്ക് നഷ്ടപരിഹാരവും നൽകാറില്ല. മഠത്തിൽനിന്നു നിസഹായരായ ഈ സ്ത്രീകളെ പുറത്താക്കുന്നതിനു പുറമെ അവരുടെ പെട്ടിയും കിടക്കയും വെളിയിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുന്ന സംഭവങ്ങളും ആവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പാവങ്ങളായ ഈ സ്ത്രീകളുടെ നിസ്സഹായാവസ്ഥയെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ സാമൂഹിക പ്രവർത്തകരാരും  അവിടെയെത്താറില്ലായെന്നതും ഖേദകരമാണ്.

ഫേസ് ബുക്കിൽ പാറക്കന്റെയോ അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും ഫേക്കിന്റെയോ പോസ്റ്റ് തുടങ്ങുന്നത്, "ധീര വനിതയായ ലൂസിക്ക് പിമ്പിൽ  ഉറച്ചുനിൽക്കുന്ന മഹാനുഭാവരോടൊരു ചോദ്യം" എന്നാണ്. തികച്ചും പരിഹാസത്തോടെയുള്ള ഒരു പ്രതികരണം. 'ധീര വനിത' എന്നാൽ ഒരു പ്രസ്ഥാനത്തിനുവേണ്ടി സുധീരം പോരാടുന്നവളെന്നാണ് അർത്ഥം. ഇവിടെ ലൂസിയുടെ സ്ത്രീത്വം ഒരു പുരോഹിതൻ അപമാനിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ജേർണലിസ്റ്റുകളുമായി ചർച്ചകൾ നടത്തുന്നുവെന്ന വീഡിയോ അപമര്യാദയായി പാറയ്ക്കൻ ചാനൽ ചർച്ചകളിലും ഫേസ്ബുക്കിലും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതോടെ അദ്ദേഹം കുപ്രിസിദ്ധിയുള്ള ഒരു പുരോഹിതനായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വെറും ഒരു കൊമേഡിയനായി പലപ്പോഴും സ്വയം താഴുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഫ്രാങ്കോയെന്ന ലൈംഗിക കുറ്റാരോപിതനായ ഒരു ബിഷപ്പിനെതിരെ നിലകൊള്ളുകയും  പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഒരു കന്യാസ്ത്രിയെ അനുകൂലിക്കുകയും അവർക്കുവേണ്ടി സമരത്തിനിറങ്ങുകയും ചെയ്തെന്നുള്ള കാരണമാണ് ലുസിക്കുമേൽ മഠം കണ്ട ഒരു തെറ്റ്. സമരപ്പന്തലിൽ സത്യാഗ്രഹത്തിനിരുന്നുകൊണ്ട് പീഡിതയായ കന്യാസ്ത്രിക്ക് പിന്തുണ പ്രഖ്യാപിച്ചതും സഭയ്ക്കുള്ളിലെ അഴുക്കുമാലിന്യങ്ങളെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചുകൊണ്ട് അവർ ഫ്ലാറ്റ് ഫോറങ്ങളിൽപ്രസംഗങ്ങൾ നടത്തിയതും ഒരു സ്ത്രീയുടെ ധീരമായ മുന്നേറ്റം തന്നെയായിരുന്നു. ബാലികയായിരുന്നപ്പോൾ മുതൽ! വീടും നാടും ബന്ധുക്കളെയും ഉപേക്ഷിച്ച്, യൗവനവും അതിനുശേഷമുള്ള കാലങ്ങളും മഠം മതിൽക്കൂട്ടിനുള്ളിൽ അടിമപ്പണി ചെയ്തു ജീവിച്ച ശേഷം പുറത്തുപോകാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രസ്ഥാനത്തിനെതിരെയാണ് അവർ സമരം ചെയ്യുന്നത്. അതിൽ അവരെ ആരെങ്കിലും ധീരയെന്നു സംബോധന ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ അതിന് തികച്ചും അവർ അർഹയെന്നും മനസ്സിലാക്കണം.

കർത്താവിന്റെ മുന്തിരിത്തോപ്പെന്നു പറഞ്ഞാണ് അവർ വേലയാരംഭിച്ചത്. മുപ്പതിൽപ്പരം വർഷങ്ങൾ  അടിമയായി ഈ മഠത്തിനുവേണ്ടി ജോലിചെയ്തു. അടിമയോട് ദയാപൂർവം പെരുമാറാനാണ് ബൈബിളിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. അടിമയ്ക്ക് ഒന്നും കൊടുക്കാതെ തെരുവിലിറക്കാൻ യേശു  പറഞ്ഞിട്ടില്ല. സന്യസ്‌തം അവിടെ അടിയറവെച്ചുകൊണ്ട് മുപ്പതിൽപ്പരം വർഷങ്ങൾ ജോലിചെയ്തു കിട്ടിയ പ്രതിഫലം ചൂഷകരായ ഈ മഠം മുതലാക്കിക്കഴിഞ്ഞു. അതിന്റെ പലിശയും പലിശയ്ക്ക് പലിശയും മടക്കിക്കൊടുക്കാൻ മഠം ബാദ്ധ്യസ്ഥരാണ്. ഒരു ആയുസ്സുമുഴുവൻ മഠത്തിൽ ജീവിച്ചുകൊള്ളാമെന്ന് അവർ പ്രതിജ്ഞയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അല്ലാതെ ഇത്ര വർഷം മാത്രം കന്യാസ്ത്രിയായിരിക്കാമെന്ന് അവർ എഴുതിക്കൊടുത്തിട്ടില്ലായിരുന്നു. നിത്യം സന്യസ്തയായി ജീവിക്കാൻ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത അവരെ മഠം അധികാരികളാണ് അവർപോലും ആഗ്രഹിക്കാതെ പുറത്താക്കിയത്. ശിഷ്ടകാലം ജീവിക്കാനുള്ള മാന്യമായ ഒരു തുക പോലും മഠമധികാരികൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടില്ല.

"ഒരു കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങൾ സന്മാർഗനിരതരായി ജീവിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ മാന്യനായ അവിടുത്തെ അംഗം കുടുംബത്തെ വിമർശിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. രാജാവ് നഗ്നനെന്നു പറയുക തന്നെ ചെയ്യും. കൃസ്തു ആരെയും സ്വന്തം സമൂഹത്തിൽ നിന്നും പുറത്താക്കിയ ചരിത്രമില്ല. അവിശ്വാസിയായ തോമസിനെയും ഗുരുവിനെ തിരസ്‌ക്കിരിച്ച പീറ്ററിനെയും ഒറ്റുകാരൻ യൂദായെയും ഒപ്പം യേശു കൊണ്ടുനടന്നിരുന്നു. സഭയുടെ പ്രവൃത്തി നോക്കൂ. ഒരു നിമിഷം ചിന്തിക്കൂ. പീഡനക്കേസിൽ ജയിലിൽ കിടന്ന ഫ്രാങ്കോ സർവ്വാധികാരങ്ങളോടെ ബിഷപ്പായി വാഴുന്നു. പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട കന്യാസ്ത്രിയെ പിന്തുണച്ചതിന് ലൂസി പുറത്ത്! അഭയയെ കൊന്ന കേസിലെ പ്രതി സിസ്റ്റർ 'സെഫി' യുടെ സ്ഥാനങ്ങൾക്ക് യാതൊരു ചലനവുമില്ല. ഒരു കാറ് മേടിച്ചെന്നും ഒരു ചൂരിദാറിട്ടെന്നും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഏതു മാതാപിതാക്കളാണ് സ്വന്തം വീട്ടിൽ നിന്നും മക്കളെ ഇറക്കി വിട്ടിരിക്കുന്നത്!

കന്യാസ്ത്രി മഠങ്ങൾ അസൂയയും ഏഷണിയും നിറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഇത്തരം നിസാരകാര്യങ്ങൾക്ക് ലൂസിക്കെതിരെ വിലപിച്ചുകൊണ്ടു നടക്കുന്നത്? നാണമില്ലേ സ്ത്രീകളെ! നിങ്ങൾ കരുതുന്ന ആ തിരുവസ്ത്രം ധരിച്ചുകൊണ്ട് ഇതുപോലുള്ള ബാലിശമായ ന്യായവാദങ്ങളുമായി നടക്കാൻ! എത്രമാത്രം നുണകളാണ് പുരോഹിതരുൾപ്പടെയുള്ള ചില കന്യാസ്ത്രികൾ മൈക്കിൽക്കൂടി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് നടക്കുന്നത്. അടിമത്വ ചങ്ങലയിൽ കിടക്കുന്ന കന്യാസ്ത്രികൾ, ഭയംകൊണ്ട്  കോടതിയിൽ കള്ളസാക്ഷി പറഞ്ഞും മോശയുടെ പ്രമാണങ്ങളെ ലംഘിച്ചും സന്യസ്‌തം നയിക്കുന്നു.

"മുപ്പത് വർഷത്തെ ലൂസിയുടെ ശമ്പളം മുഴുവൻ തട്ടിയെടുത്തിട്ട് അത് തിരിച്ചുകൊടുക്കാതെ വെറും കയ്യോടെ ഒന്നും കൊടുക്കാതെ അവരെ പുറത്താക്കുന്ന സഭാധികാരികൾ എന്ത് ക്രൂരരാണെന്നും   ചിന്തിക്കൂ! ഒരു മകൻ പ്രായപൂർത്തിയായി കഴിഞ്ഞാൽ, അവനിൽ നിന്നും വരുമാനം പ്രതീക്ഷിക്കാൻ അവകാശമില്ല. മകൻ എന്തെങ്കിലും കുടുംബത്തിൽ സഹായം ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് അവന്റെ ഔദാര്യമെന്നും കണക്കാക്കിയാൽ മതി. ഒരാളിനെ കന്യാസ്ത്രികൾ ഒന്നടങ്കം മഠത്തിനുള്ളിൽ  ഒറ്റപ്പെടുത്തി പോരു കുത്തുന്നതും മനുഷ്യത്വരഹിതം മാത്രം. 

രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളും ആത്മീയ കേന്ദ്രങ്ങളും ഒന്നാണോ? മഠവും അത്രമാത്രം അധഃപതിച്ചോ? കള്ളം ചതി വഞ്ചന, സരിത, കൂട്ടിക്കൊടുപ്പ് ഇത്യാദി രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അതേ  നിയമങ്ങളാണ് മഠവും പിന്തുടരുന്നതെങ്കിൽ, ലൂസിയെ പുറത്താക്കുക തന്നെവേണം. സിസ്റ്റർ ലൂസിയെ പുറത്താക്കുന്നതോടെ സിസ്റ്റർ ജെസ്മി എഴുതിയ 'ആമ്മേൻ' എന്ന പുസ്തകം സത്യമാണെന്നും ജനങ്ങൾക്ക് ബോധ്യം വരുന്നു. ഒരു അടിവസ്ത്രം മേടിക്കുന്നതിനുപോലും മദർ സുപ്പീരിയറിന്റെ മുമ്പിൽ കൈനീട്ടേണ്ട അവസ്ഥയാണ് അടിമകളായ പാവം കന്യാസ്ത്രികൾക്കുള്ളത്. മാറ്റം വരണ്ടേ? നിങ്ങൾ ലുസിക്കെതിരെ പ്രകടനങ്ങളിൽക്കൂടി കളഞ്ഞ ഊർജം ചർച്ച് ആക്റ്റ് നടപ്പാക്കാൻ വേണ്ടി പ്രയോജനപ്പെടുത്തൂ! എന്നും അടിമകളായി, മിണ്ടാപ്രാണികളായി ജീവിക്കുന്ന നിങ്ങൾക്ക് മോചനവും ലഭിക്കും.

തെറ്റുകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചാൽ അത് തിരുത്തുകയാണ് വേണ്ടത്. അല്ലാതെ തെറ്റ് വിളിച്ചു പറയുന്നവരെ ശബ്ദരഹിതരാക്കുകയല്ല  വേണ്ടത്. അവരെ പുറത്താക്കുകയല്ല വേണ്ടത്. സഭയെ ഇല്ലാതാക്കാൻ ആർക്കും ഒരു ലക്ഷ്യവുമില്ല. സഭയെന്നാൽ അത്മായരുടേതാണ്, പുരോഹിതർ അത്മായരുടെ സേവകരാണ്.  മാറ്റങ്ങളുടെ പുതുയുഗവും ഓരോ അല്മായനും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. ആമസോണിൽ വിവാഹിതർക്കും പൗരാഹിത്യം സ്വീകരിക്കാമെന്ന തീരുമാനം സഭയുടെ മാറ്റങ്ങളുടെ ഒരു പുത്തൻ മുഴക്കമായിരുന്നു.

സഭയിലെ പുരോഹിതരും കന്യാസ്ത്രികളും തമ്മിലുള്ള ലൈംഗികതയെ മാർപാപ്പാവരെ ഖണ്ഡിച്ചിട്ടുണ്ട്. അടുത്തകാലത്തെ മാർപാപ്പയുടെ പ്രസ്താവനകൾ അത് സാക്ഷിപ്പെടുത്തുന്നു. സിസ്റ്റർ ലൂസിയെ രക്തസാക്ഷിയായി ആരും കരുതേണ്ടയാവിശ്യമില്ല. മരിച്ചുകഴിഞ്ഞുള്ള വിശുദ്ധ പദവിയും അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. സ്വയം മുറിവുണ്ടാക്കി, വനത്തിൽ ഏകാന്ത ധ്യാനം നടത്തി വട്ടുകാണിച്ചവരെയും  സീറോ മലബാർ സഭയിലെ ഒരു വിശുദ്ധയായി അടുത്തയിടെ വാഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു!

സിസ്റ്റർ ലൂസിയ്ക്കൊപ്പം മറ്റൊരു കന്യാസ്ത്രീയും സമരം ചെയ്യുന്നില്ലെന്നാണ് പാറയ്ക്കന്റെ കണ്ടുപിടുത്തം. അവരോടൊപ്പം മറ്റു കന്യാസ്ത്രികളും അനുകൂലിച്ചിറങ്ങിയാൽ അവരെയും മഠം അധികാരികൾ പുറത്താക്കുമെന്നു ഭയപ്പെടുന്നു. പിന്നീട് അവരുടെ ജീവിതം തെരുവുകളിലായിരിക്കും. നല്ല പ്രായം മുഴുവൻ അടിമകളായി ജീവിച്ച അവരുടെ രക്തം മുഴുവൻ മഠം ഊറ്റിക്കുടിച്ചു. യാതൊരു ഉപയോഗവുമില്ലാതെ ചണ്ഡീയാകുമ്പോഴാണ് അവരെ പുറത്താക്കാറുള്ളത്. അതിനാൽ, പാവങ്ങളായ അവർ മഠം എന്ന അടിമപാളയത്തിൽ ശബ്ദമില്ലാതെ പേടിച്ചു കഴിയുന്നു.

യേശുവിനെ അനുകൂലിച്ചവർ ഒരു ചെറിയ സമൂഹമായിരുന്നു. പുരോഹിതരും കയ്യാപ്പാസും വലിയ ഒരു ജനക്കൂട്ടവും യേശുവിനെ ക്രൂശിക്കാൻ വിധിയെഴുതി. ശിക്ഷ്യന്മാരും കൈ ഒഴിഞ്ഞു. അന്ന് ചില സ്ത്രീകൾ മാത്രം കുരിശിൻ ചുവട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു. ലൂസി ഒറ്റക്കാണെങ്കിലും കൂട്ടത്തോടെയാണെങ്കിലും സത്യം മാറ്റമില്ലാതെ തുടരും!!!

(1)https://www.emalayalee.com/varthaFull.php?newsId=196374&fbclid=IwAR2jXTxFlaYoSP4pMo-kSenNLfDUpKWX5jszKwi575D43SOtaQx6jjHo7ME

(2)https://www.emalayalee.com/varthaFull.php?newsId=196144&fbclid=IwAR3wzZAOWfNMyGorBQZvWRyuI1DtLNbXvmsQW8zODH-FDJE2QN90y1Idxb8


Face Book Post:

"ധീര വനിതയായ ലൂസിയ്ക്ക് പിൻപിൽ ഉറച്ച് നിൽക്കുന്ന മഹാനുഭാവരോടൊരു ചോദൃം. നിങ്ങളിൽ ആരുടെയെങ്കിലും ഭവനത്തിൽ ഒരംഗം കുടുംബത്തിന്റ പൊതു രീതികൾക്കെതിരായി പൊതുവേദികളിൽ വിമർശനം നടത്തിയാൽ ആരെങ്കിലും അംഗീകരിക്കുമൊ. തനത് വരുമാനം കുടുംബാവശൃങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി വിനിയോഗിക്കാതെ,ഞാൻ എന്റ് ശമ്പളം എനിക്കിഷ്ടപ്പട്ട രീതിയിൽ,എനിക്ക് കാറ് വാങ്ങാൻ എന്ന രീതിയിൽ പെരുമാറിയാൽ അവരെ കുടുംബാംങ്ങൾ ഒറ്റപ്പെടുത്തും, സംശയം വേണ്ട. ഏത് രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയിലായാലും നിയമാവലിക്കെതിരായി,പൊതു അഭിപ്രായത്തിനെതിരായി ഒരംഗം പൊതുവേദിയിൽ പ്രസ്താവന നടത്തിയാൽ,പാർട്ടിയെ അധിക്ഷേപിച്ചാൽ അയാളെ പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ നിലനിറുത്തുമൊ.ഒരിക്കലുമില്ല. പിന്നെന്തെ സഭയ്ക്കും,സനൃാസ വിഭാഗത്തിനെതിരെയും പടക്കിറങ്ങിയ ലൂസിയെ രക്തസാക്ഷിയാക്കാനുള്ള ഈ നീക്കം.സഭയെ ഇല്ലാതാക്കുക മാത്രം നിങ്ങളുടെ ലക്ഷൃം. നടക്കില്ല നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശം.ലൂസിയല്ലാതെ മറ്റൊരു സനൃാസിനി അവർക്കൊപ്പമുണ്ടൊ"

MAKING SENSE OF THE SR. LUCY ORDEAL

Valson Thampu

Events, broadly speaking, are of two kinds. One in which individuals are put to the test and their mettle is proved or exposed. The other, in which communities and societies are put to the test; exonerated or exposed. In the former, individuals lose, if issues are not understood aright.  In the second, communities emerge more bankrupt; if they fail to read the underlying messages and reform themselves accordingly. The Sr. Lucy saga is of this kind. It is necessary, therefore, that the Christian community understand this aright; especially given the desperate and devious attempts being made, by those who have to suppress the truth, to misinform the people that this is an issue of ‘discipline’. This is ironic; for those who wield the sword of discipline against Sr. Lucy are the most undisciplined in the sight of God.

This will become clear, if we use a medical analogy. The Sr. Lucy episode, in relation to the church, is like a diabetic rash that erupts on the body. The eruption is an isolated thing in itself; but it is serious as a symptom of the systemic ill-health the body has been harbouring. Only the foolish will insist that in such cases we should look only at the rash, and not engage with the underlying disease. The patient will die, if this is done. We want the patient to live, not die. Hence the following-

The patient in the present instance is not Sr. Lucy. It is the Christian community; in particular the Catholic Church, that tries to hide its inner rot under authoritarian repression. The church oligarchs must be expected to invoke canon law and convent rules to create an illusion of being endangered. Demonizing Sr. Lucy becomes necessary to attain this end. She is accused of ‘lifestyle’ offences; which only means that she cannot be damned on any spiritual ground. Here is the proof. If Sr. Lucy was indeed guilty of these alleged offences, she should have been acted against before the Franco rape case. She committed them prior to it. It is quite certain that no action against Sr. Lucy would have been initiated, if she hadn’t taken a stand inconvenient to Franco Mulakkal. It is only now that her achievements have become ‘offences’. This is too obvious to not look petty and pathetic in the public eye. Sr. Lucy, on her part, is clear that she is not the core issue. She is only a finger that points to a host of key and critical issues that demand urgent attention.  What are they?

1.    A major issue emerging from this event is the need to make the spiritual vocation of nuns spiritually authentic, rather than physically vulnerable and economically exploitative. Consider this: how can nuns who, according to Pope Francis, are sexually violated by those who should be their protectors, be unblemished spiritual assets in the eyes of the church that endorses and perpetuates this atrocity? If the piteous plight of our nuns is not a concern for the church authorities, it is clear that they no longer see the nuns as comprising a spiritual order. Now, here’s what all Christians must understand clearly. The moment the spiritual authenticity of the vocation of the nuns is violated or disowned by the church, they are degraded into slavery. This is a serious matter.

2.    We need to understand the nature of this slavery. A slave is one whose life, freedom, way of life, scope or activities, are all determined by others. It is in relation to slaves that ‘restrictions’ become paramount, as is now clearly the case with our nuns. No one has any business, at the same time, to raise any questions about any regulation applicable to bishops and their sidekicks. They are, in effect, slave-drivers. In the eyes of the church, the only thing that matters is that nuns “obey” the rules and regulations imposed on them, without asking a question about their fairness or spiritual validity. If this is not slavery, what is?

3.    Slaves were, in ancient times, outside the pale of law. Slave owners could ill-treat, sell, or kill them. They had no protection or remedy. Their life did not belong to them. Their life had no intrinsic value. Their value was determined by their owners. This explains why the rape-victim-nun did not get justice from the church. In the eyes of our autocratic slave-owners, it was not worth their while to pay heed to her cries. She did not deserve justice.

4.    Slaves were never entitled to ‘equality of treatment’. What we must keep in mind is that the question of ‘hypocrisy’ does not arise in such a context. If a slave is being treated in ways that mock Christian values, or differently from other free men, there is nothing wrong about it in the perception of their owners or of the public. This explains why the church authorities cannot realize that there is impropriety in the gender-discriminative way our nuns are treated. Consider this: Sr. Lucy is not the only nun or priest in the Catholic Church who drives or owns a car. Priests also do. Bishops own up-end cars. But that is not perceived as improper because men are not slaves. All of us will be shocked, on the contrary, if a bishop is seen to be using an ordinary car; and we will faint, if he uses by public transport!

5.    The foremost issue that we are a faith community that believes in the teachings of Jesus Christ need to realize is that outright slavery thrives under the auspices of the church. This will be seen clearly, if the curtains of deceptive illusions are drawn aside. This is a scandal to the Way of Jesus. Jesus came to set the captives free. His middlemen of our times decoy unsuspecting young women into slavery. Sr. Lucy is protesting against this hypocrisy. She is saying, “Look, no nun is required by her spiritual calling to be your slave. Rather, her discipleship to Jesus urges her to break the chains of unfreedom.”

6.    The plight of nuns today is worse than that of ancient slaves. The slaves of yore could fondle hopes of being manumitted, or set free in the future. Such hopes do not relieve the gloom of our nuns. They are shut up in dungeons of hopelessness. Once they enter a convent, they are presumed to suffer ‘civil death’. They become de facto living corpses. Ancient slaves were not dead bodies; only nuns are required to be. You can do what you please with dead bodies. It is unnatural for dead bodies to have rights, or grievances. It is high time we interrogated this inhuman arrangement. The idea that nuns are civilly dead bodies –and required to live as ghosts- is laughable! If they are ghosts, why are they raped? How can you expel a ghost from a convent? From this it is sufficiently clear that these are convenient fictions meant to keep nuns in perpetual submission; degraded in sexual slavery.

7.     Not only that. This perverse idea flies in the face of Jesus’ mission. Jesus came that all of us may have life in its fullness (St. John 1:10). Those who pretend to be his followers make dead bodies of young, living women. This is a cruel joke, not only on our hapless daughters and sisters but also on Jesus Christ, the fountainhead of our faith.

8.    If nuns are dead in a civil sense, and are hence not entitled to legal relief, of ownership of anything material, what about bishops? How come they can claim to be –as George Alanchery did in the High Court- exclusive owners of the material assets of the church? Ghostsmay over-hang, but never ‘own’, property or fixed assets. From this alone we should know the extent of double-standards and superstition prevalent in our midst.

9.    The plight of nuns raises yet another serious issue. We live in a democratic society, which guarantees freedom of choice. This is not only political but also spiritual. God gives to everyone freedom of choice. God respects our freedom. He coerces none. But where do our nuns stand in relation to freedom of choice? In a vast majority of cases the decision for a young girl to enter a Convent is taken for her by her parents. In this they are swayed by a mere supposition in our community that it is meritorious for a family to have a nun or a priest hailing from it. The girl to be made a nun would have no idea of what she is getting into? Or, if she really has a spiritual vocation. This is true also of men who become priests. Otherwise, we won’t have had a priest who raped and impregnated a sixteen-years-old girl and –what is even more diabolic- tried to bribe her father into becoming the scapegoat in his place. Spiritual vocation, this? But things like this do not prick the conscience of the church big-wigs as much as the offence of a nun in writing poems does! Like the society at large, the church too is indulgent towards the sexual perversions of men; whereas it crushes women with hypocritical fury. The teaching of Jesus, “Those who have not sinned may cast the first stone”, hasn’t made any difference to the church.

10.                       We must realize at this eleventh hour that vast numbers of nuns are living in conditions of slavery –as Pope Francis clearly said. If we do, we will agree that at some point in their lives each nun should be given the opportunity to make an informed choice to continue in her calling or not. Perhaps this can be done five years after a young girl joins convent. The rules of a convent should be make applicable to only those nuns who, having had the opportunity to judge for themselves, choose to stay on.

11.                       Yet another issue emerges from the plight of nuns: their economic exploitation. Nuns are not only exploited sexually but also economically. (In point of fact, sex and economics operate as partners. Sex is either bought –as in prostitution- or suppressed –as in celibacy- for monetary considerations. Sexual freedom also stands on money.) Their plight is worse than that of daily wage workers. Such workers are entitled to wages; nuns are a free workforce, bonded for life. What about the incomes they generate through hard work for years and decades? Jesus stipulated that ‘a workeris entitled to his wages’. Nuns are kept in economic deprivation, just to ensure that they never develop independence of spirit and remain in subjection to slavery out of sheer helplessness. The bedrock of the slavery to which nuns are yoked is economic deprivation, not ‘obedience’ as is often misunderstood. This is conveniently and profitably glorified as ‘sacrificial’ service. The question arises as to why sacrificial service is good only for nuns, and not for bishops and archbishops, who live in conspicuous opulence, being served by others?

12.                       We have a duty to ensure that clear-cut provisions are put in place to compensate adequately the work done by a nun, if and when she chooses to exit convent. The church has a duty to rehabilitate them with dignity, protected against destitution and vulnerability. It is cruel to cast out a nun, after having exploited and prospered from her labours for decades, without due compensation. Anything less than this amounts, in retrospect, to have practised bonded labour. Let this be clearly understood. The convent keeping the incomes of nuns for the while that they are members may be justified somewhat. But this becomes indefensible the moment a nun is cast out, or when she chooses to leave convent. At that point, if she is not fully compensated, she becomes, in retrospect, a bonded labourer as per the definition of the law. The reason is simple. The arrangement under which the previous financial discipline could have been justified has ceased to exist. What was till then a voluntary offering of one’s labours becomes a retro-active expropriation.

13.                       Yet another issue raised starkly by this event pertains to ‘chastity’; in the case of nuns, this becomes virginity. It is nothing but worldly shrewdness on the part of the church that chastity is equated with celibacy. Do we really believe that married men and women cannot be chaste? Really? What an insult! It is more than likely that ordinary men and women who lead disciplined, God-fearing family life are more chaste compared to bishops and priests and, because of the criminal perversity of some of them, also helpless nuns. It is clearly the case that the sexual exploitation of nuns will not end, so long as celibacy is imposed on priests and bishops. Marriage is not sinful! God is the Inventor of matrimony, not Satan! Celibacy is an out and out economic scheme; it has no spiritual merit. Rather, when it is imposed arbitrary on priests and nuns –irrespective of their spiritual convictions and volitions- it creates a world of perversions. Surely, it is godlier that priests marry than that they become pedophiles and corrupt our children. Even our boys are not safe, thanks to these ‘celibate’ saints of our times. This flaming hypocrisy must end; the sooner, the better.

14.                       It is very likely that a few individuals –say one in a thousand- may have a vocation to be celibate. This needs to be respected. At the same time, those in this category need to be screened for homosexuality so that our boys are safe. This is not to justifyhomophobia, but to be responsible in managing church life.

15.                       Like in the case of nuns, bishops and priests too should be given the choice to marry, if they feel they need to. What merit is there in making then burn, as St. Paul says, in lifelong suppressed sexual prurience? The church abandon its theological denigration of sex. Sex is a source of pollution only when it is abused and turned into a site of crime and moral corruption. Sex, in the plan of God, is sacred: it is the medium of life. It is our perversion that makes it seem impure. The exclusion of priests and nuns from this God-ordained privilege cannot be justified any longer. We must give up being wiser than God.

16.                       Finally, there is a crucial issue to be addressed; for it is sure to burst into public attention soon. What should be the relationship between canon law and the Constitution of India? Does a religious functionary cease to be a citizen of India, or get excluded from the fundamental rights enshrined in the Constitution? Can fundamental rights be ‘renounced’ in perpetuity by anyone by way of meeting the requirements of any system, religious or otherwise? To put canonically, does ‘civil death’ –which a nun is supposed to incur- amount to ‘citizenship death’ also? As of today, a host of indefensible things are being justified by the Church on the presupposition that a nun is not a citizen for purposes of law. This is clearly wrong! It will not stand in law, as time will prove. We, as a community, need to debate this issue and evolve our own standpoint; so that we don’t have to be coerced legally or politically in this regard. 

There are other issues as well. But, the ones flagged above should suffice to start a long-overdue discussion on the crisis we face today and the responsibilities it highlights.

കെസിആർഎം നോർത് അമേരിക്ക: ഇരുപതാമത് ടെലികോൺഫെറൻസ് റിപ്പോർട്ട്

ചാക്കോ കളരിക്കൽ 

കെസിആർഎം നോർത് അമേരിക്ക ഒക്ടോബർ 09, 2019 ബുധനാഴ്ച്ച നടത്തിയ ഇരുപതാമത്‌ ടെലികോൺഫെറൻസിൻറെ റിപ്പോർട്ട് ചുവടെ കൊടുക്കുന്നു. രണ്ടരമണിക്കൂറോളം നീണ്ടുനിന്ന ആ ടെലികോൺഫെറൻസ് ശ്രീ എ സി ജോർജ് മോഡറേറ്റ് ചെയ്തു. അമേരിക്കയിൽനിന്നും കാനഡയിൽനിന്നുമായി അനേകർ അതിൽ പങ്കെടുത്തു. ഇപ്രാവശ്യത്തെ മുഖ്യ പ്രഭാഷകൻ ന്യൂയോർക്കിൽ നിന്നുള്ള ശ്രീ ജോസഫ് പടന്നമാക്കൽ ആയിരുന്നു. വിഷയം: "പുരോഹിത മേധാവിത്വവും കന്ന്യാസ്ത്രി ജീവിതവും”

മൗനപ്രാർത്ഥനയോടെയാണ് ടെലികോൺഫെറൻസ് ആരംഭിച്ചത്. പ്രഭാഷണത്തിൻറെ ആരംഭത്തിൽ തന്നെ, ശ്രീ പടന്നമാക്കൽ നാമാരും സഭാ വിരോധികളോ സഭയെ നശിപ്പിക്കാൻ ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവരോ അല്ലെന്നും യഥാർത്ഥ സഭാനവീകരണമാണ് ലക്ഷ്യമിട്ടിരിക്കുന്നതെന്നും വ്യക്തമാക്കുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹത്തിൻറെ ആശയഗംഭീരമായ അവതരണം emalayaalee പോലുള്ള മാധ്യമങ്ങളിൽ ടെലികോൺഫെറൻസിൻറെ പിറ്റേദിവസം തന്നെ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുള്ളതിനാൽ നിങ്ങൾക്കെല്ലാവർക്കും വായിച്ചറിയുവാനായി അതിൻറെ ലിങ്ക് ഇവിടെ കൊടുക്കുന്നു:

 https://www.emalayalee.com/varthaFull.php?newsId=196374

വിഷയാവതരണത്തിനുശേഷം സുദീർഘവും വളരെ സജീവവുമായ ചർച്ച നടക്കുകയുണ്ടായി. ചർച്ചയിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട പോയിൻറുകൾ:

സെമിനാരി/കന്ന്യാസ്ത്രി പരിശീലനങ്ങൾ കാലോചിതമായി പരിഷ്ക്കരിക്കണം.

കന്ന്യാസ്ത്രി സഭകളിലെ ആഭ്യന്തരഭരണകാര്യങ്ങളിൽ പുരോഹിതാധിപത്യം ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ല.

കന്ന്യാസ്ത്രികൾ പുരോഹിതരുടെയും സഭാധികാരികളുടെയും അടിമകളായിരിക്കാൻ പാടില്ല.

അനുസരണം എന്ന വൃതത്തിൻറെ മറവിൽ കന്ന്യാസ്ത്രികളെ പീഡിപ്പിക്കാൻ പാടില്ല.

കന്ന്യാസ്ത്രികളെയും കൂദാശകൾ പാരികർമ്മം ചെയ്യാൻ അനുവദിക്കണം, പ്രത്യേകിച്ച് കുമ്പസാരം എന്ന കൂദാശ.

മഹാഭൂരിപക്ഷം കന്ന്യാസ്ത്രികളും വലിയ സേവനമാണ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അതിനെ ആദരവോടെ കാണുന്നു.

പുരുഷമേധാവിത്വം കന്ന്യാസ്ത്രികളുടെ ജീവിതം ദുരിതപൂർണമാക്കുന്നു.

കന്ന്യാസ്ത്രികളുടെ എണ്ണം കുത്തനെ കുറയുന്നു. ആ വിടവ് എങ്ങനെ നികത്തുമെന്ന ആശങ്കയും പ്രകടിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി.

മെത്രാന്മാരും പുരോഹിതരും കന്ന്യാസ്ത്രികളെ ലൈംഗികമായി ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് മാർപാപ്പ അടുത്ത നാളിൽ പറയുകയുണ്ടായി. ദേവദാസികളായ കന്ന്യാസ്ത്രികളെ തേവടിശ്ശികളാക്കുന്നത് കുറ്റകൃത്യവും നിന്ദ്യാർഹ്യവുമാണ്.

കന്ന്യാസ്ത്രികൾ സത്യത്തിനും നീതിക്കുംവേണ്ടി നിലകൊള്ളണം. ആദർശധീരതയുള്ള കന്ന്യാസ്ത്രികളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം.

പുരുഷമേധാവിത്വം നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ബൈബിൾ കാലാനുസൃതമായി മാറ്റിയെഴുതണം.

കർത്താവിൻറെ കല്പനകളെ പാലിക്കുകയും അനീതിക്കെതിരായി ശബ്ധിക്കുകയും ചെയ്യണം.

ഒക്ടോബർ 12, 2019-ൽ വഞ്ചി സ്‌ക്വയറിൽ നടക്കുന്ന 'Justice for Sr. Lucy' എന്ന സമരസമ്മേളനത്തിന് ഐക്യദാർഢ്യം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ടുള്ള പ്രമേയം പാസ്സാക്കി. പ്രമേയം പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ ചാക്കോ കളരിക്കലിനെ കോൺഫറൻസ് ചുമതലപ്പെടുത്തി.

ഓഗസ്റ്റ് 10, 2019-ൽ ഷിക്കാഗോയിൽ വെച്ചുനടത്തിയ KCRMNA ദേശീയ സമ്മേളനത്തിൻറെ ചുരുക്കമായ ഒരു വിവരണം സംഘടനാസെക്രട്ടറി ജയിംസ് കുരീക്കാട്ടിൽ കോൺഫെറൻസിൽ സംബന്ധിച്ചവർക്ക് നൽകുകയുണ്ടായി. അമേരിക്കയിലെ വിവിധ സിറ്റികളിൽനിന്നുമുള്ളവർ ആ സമ്മേളനത്തിൽ പങ്കെടുത്തു. പരസ്പരബന്ധം ഊഷ്മളമാകാൻ ഈ ഒരുമിച്ചുകൂടൽ കാരണമായി. കാര്യമാത്രപ്രസക്തമായ പ്രഭാഷണങ്ങളും ചർച്ചകളുംകൊണ്ട് സമ്മേളനം ഗംഭീരമായിരുന്നു. ഈടുറ്റ ലേഖനങ്ങൾകൊണ്ട് നിറഞ്ഞ Souvenir-ൻറെ പ്രകാശനവും നാല്

വിശിഷ്ട വ്യക്തികൾക്ക് പ്ലാക്ക് നല്കിയും പൊന്നാടയണിച്ചുകൊണ്ടുമുള്ള ആദരിക്കലും സമ്മേളനത്തെ വർണാഭമാക്കി. ഷിക്കാഗോ സമ്മേളനം എല്ലാംകൊണ്ടും വളരെ വിജയകരമായിരുന്നുയെന്നും ഭാവിയിൽ ഇതിലും വിപുലമായ സമ്മേളനം നടത്താൻ സാധിക്കുമെന്നും അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെടുകയുണ്ടായി. Souvenir-ൻറെ PDF അറ്റാച്ച് ചെയ്യുന്നു.

സത്യജ്വാലയെ സാമ്പത്തികമായി സഹായിക്കുന്നതിനുള്ള ചില മാർഗരേഖകളും കോൺഫെറൻസിൽ ചർച്ചചെയ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി.

വിഷയാവതാരകാൻ ശ്രീ പടന്നമാക്കലിനും ടെലികോൺഫെറൻസിൽ സംബന്ധിച്ച എല്ലാവർക്കും മോഡറേറ്റർ ശ്രീ എ സി ജോർജ് നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് യോഗം അവസാനിപ്പിച്ചു.

അടുത്ത ടെലികോൺഫെറൻസ് നവംബർ 06, 2019 ബുധനാഴ്ച നടത്തുന്നതാണ്. വിഷയാവതാരകൻ: ഡോ ജോസഫ് വർഗീസ് (ഇപ്പൻ)

ചാക്കോ കളരിക്കൽ

(KCRMNA പ്രസിഡണ്ട്)

Vanchi Square Oct.12th Meet

Justice for Sr.Lucy, Vanchi Square meet, Ernakulam,

Valson shines offering own home for ousted Sisters!

 

 

james kottoor

 

VANCHI SQUARE  in Ernakulam, near High court, witnessed another whole day gathering on Oct.12^th to support and promote “justice for Sr.Lucy”   hounded by the church hierarchy, especially by those in the Syromalabar Church.

 The  morning session which I attended included people from all sections of the general public. The main items were speeches from Sr. Lucy herself, Dr. Valson Thampu, Adv. Induleka Joseph, Sri Moolechalil editor of Sathyajwala and others.

 In her speech Sr, Lucy said she did not come to defend herself as she didn’t need any defense but to show her solidarity with a cause titled “Justice for Lucy” which is actually justice for thousands of sisters enslaved by the male dominated hierarchy and the priestly class who always side with the hounding haunts and not with the prey torn to pieces.

 

Paternal Adivice?

When the sisters are enslaved to do all dirty, stinking physical toilet work the Priestly class   never utter a word of comfort. What is worse when they are even sexually molested by priests and bishops they ask: “Why do you encourage them?” or advise them to  “Keep quite and tell no one.” And when the incident comes out, as it did in the case of Franco, Robin and others they defend and justify the priest or bishop by giving hero’s welcome as it happened in the Case of bishop Franco.

 Besides the Syromalabar  leaders keep dead silence when scandalous sexual crimes are committed by their comrades, even when pertinent questions are asked. They go further to vilify the victims  and employ the media under their control to shame the victims, not the attackers. This should change by all means, but how?.

 

Outspoken Laity needed

This can happen only when we have an  outspoken  “laity”. What we have today is a submissive and silent laity fawning and praising the priestly class hoping for crumbs falling from their high tables.  They instead should become out spoken advocates for the cause of JESUS, not for the cause the Church and Churchmen. Both are not the same. Jesus lived for the cause of the poor and suffering lot; Churchmen live by and for the comfortable class and moneyed group of people.

 If the Catholic Church has any name and fame and adulation from the whole world, I wrote several times in the CCV, that is all thanks to the millions of sisters who serve and care for the poorest of the poor, outcastes, leprosy patients whom no one would go near or touch for any reward. But the Sisters do it  imitating Mother Theresa expecting no payment or thanks. You know it and I too know  of the herculean service our Sisters,  do for Jesus’ sake not for the sake of trumpeting Church men.

 

An aside please!

In  an aside as proof I must add,  I have my 3 youngest sisters working as Nuns and  nurses in Bhihar and Maharashtra, two of them  Indian Provincials in different congregations, the youngest Sr.Philo still Provincial and accomplished US-trained Nurse  in the  Kentuky-Patna based Sisters of Charity. Besides she takes care of over 50 young girls rescued from flesh-trade.

 And my pet sister Sr. Amminy,  a BSc RN from Philipines and Homeo practitioner, practices her poverty by travelling only in general compartment, never books a ticket, to travel all the way to Maharastra or Bihar or all the way to Poona or other distant places, in spite of my scolding her not to go to that extend of punishing herself at the cost of her health. I have also a younger brother Priest, Sebastian Kottoor working in Vijayawada diocese. It looks I have given the bad example to four of my younger ones to  live and serve  the lowly placed cattle class, although I  quit  priesthood for good reasons.

 

Church shines thanks to Sisters only!

This is to prove that the Catholic church steals from the well deserved lime light of  Sr.Lucy  and her battalion of nuns,  to  make themselves glow in the borrowed light from sisters  as the model of service to the last, least and lost, and not of  any light from the male dominated clerical class always dressed in red, purple and stain and travel in Limousines costing crores and do foot-washing service only on Holy Thursadys for show.

 Some of the publicity material for information, distributed at Vanchi Square on 12^th included a 12-page demy size “Neeti Jwala”, (Fire of Justice), containing  articles like: “Voice rising against Injustice”, a long interview conducted by Adv.Induleka with Lucy; a thought provoking editorial: “Issue called Lucy Kalapura”, by Moolechalil, another titled: “Religious life is not slavery”;  “A case-study of the harrowing life of Sisters for which they are forced to leave Convents” by K. George Joseph;  “Rise up for Justuce”,  by Valson Thampu;

 

Publicity material at Vanchi Square!

“How the Catholic Church silences Sisters who dare to question?” by Leela Rise Goldenberg; “Any organization that defames respected ladies will crumble” by Fr. Augustine Vattoly; “Training girls to become sisters at 18 Needs Must Stop” by Sr. Lucy herself; “Sr. Lucy, Safirao or Shining Beacon of Radical Reform?”, by Chackochan Kalarikal,usa; “Need a place to rest my head, cries  a Sister before the Supreme Court”,by Joy Adimatra; “Man hunting down humans like wild Animals”(Homo homini Lupus), by Anto Mankoottam and many more.

 

Crown Jewel from Valson

But it must be said that the  ‘Crown Jewel’ of Vanchi Squre meetm was thrown up in the speech of Rev. Thampu: the offer of his own house as home for any Sister who wants to quit but has no place to go. Valson had come to the meeting after discussing the issue with his dear wife, he said. So it was a joint decision by the two, the family. He promised such a sister would be given not just hospitality but loving membership in his house as his own sister for life.

 After setting that glorious example, he entreated the audience to find at least hundred other families, to come forward with such an offer, to instantly solve the Himalayan problem the Rich Syromalabar Church is facing to provide free shelter for few sisters who spent the  best part of their youthful sweating for the Church, but want to quit. CCV also join Valson, and beg our readers to show there are more than hundred among you,our generous readers to accept a Sister ousted from her Convent!

Shocking Recollection!

When I returned home I recounted the magnificent example Valson  set for the whole crowd, to my own better half Agnes. But her response kept me shocked, spell-bound, wondering and recollecting because she said: “Why we did it some 40 years ago  while living in a rented house at Kannanmoola, Trivandrum,  working for Pulikunnel’s Hosanna? Then we were just a nuclear family of  just  three: we  two plus little Santhimol.

 Only then I could recollect we two had offered to be witnesses for the civil marriage of Fr.Simon Kottoor and Sr.Kuttiyama, both belonging to Kottayam dioces and we to Palai, for their civil marriage and housed them in our rented house with two of us and with little Santhimole only. Not only we housed them  for their first night but for months we treated them like brother and sister, until they could find a more comfortable accommodation. That is a long story.

 

Better half, better memory

Both of them later migrated to California,USA, had two children and Fr. Simon died a couple of years ago. Every time I go to US I used to call him and keep very cordial relationship with them. What I failed to remember, my better half did. Three cheers to her. What a cute world we are living in, with zeros and heroes, with know-nothings and know-alls! That is what makes this world go round  smoothly in spite of so many tragedies and comedies!

 But THNKS, most of all to my FRIEND and our friend VALSON and to Vanchi Square and all of you supporting Sr. LUCY and our common cause to create humane HUNANITY for which JESUS  was born and dwelt among us destined to live as brothers and sisters only, to create a heaven on Earth. May that dream come true, shall we pray? There is a silver lining in the darkest sky amidst  all the frightening thunder and shower of tears (the foolish Gods weeping?).

 

Leap for the Moon!

 Hoping against Hope, we all must proceed and work for a better future here on earth because “United we stand, divided we fall!” Let “Dum Spiro, spero” (Hope we must as long as we breath)  be our motto, our driving force in LIFE to leap for nothing less than the moon in the heavens!

Contact: jameskottoor@gmail.com; Mobile: 9446219203

 

സിസ്റ്റർ ലൂസി കളപ്പുര സഫീറയോ നവോത്ഥാന നായികയോ?

 

ചാക്കോ കളരിക്കൽ

വിവിധ സന്ന്യാസിനീ മഠങ്ങളിലെ കന്ന്യാസ്ത്രികൾ മാനന്തവാടി ദ്വാരകയിൽ കൂടിയ 'സമർപിത സമ്മേളന'ത്തിൽ സിസ്റ്റർ ലൂസി കളപ്പുര ആധുനിക ലോകത്തെ/കാലത്തെ സഫീറയാണെന്ന് സിസ്റ്ററിൻറെ പേരുപറയാതെ പറഞ്ഞുവെച്ചത് നാമെല്ലാവരും കേട്ടതാണ്. അനനിയാസ്-സഫീറ ദമ്പതികളുടെ പറമ്പ് വിറ്റുവരവ് മുഴുവൻ ദൈവത്തിനുവേണ്ടി പത്രോസിൻറെ മുമ്പിൽ  സമർപ്പിക്കാതിരുന്ന സഫീറയെപ്പോലെ സിസ്റ്റർ ലൂസി പരിപൂർണമായി തൻറെ ജീവിതം ദൈവത്തിന് സമർപ്പിച്ചിട്ടില്ലെന്നും അത് മാധ്യമങ്ങൾക്കോ പൊതുജനത്തിനോ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ലെന്നും ആ പ്രതിഭാസത്തിൻറെ പേര് "സഫീറസിൻഡ്രം" എന്നാണെന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് നാം കേട്ടതാണ്. സഭയെ ഒന്നടങ്കം അപമാനിക്കാൻ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന സഫീറയാണെത്രെ, സിസ്റ്റർ ലൂസി കളപ്പുര! സമകാലിക സഭാരാഷ്രീയചുറ്റുപാടിൽ സിസ്റ്റർ ലൂസി സഫീറയാണോ അതോ കേരളത്തിലെ സന്ന്യാസിനീസമൂഹത്തിൻറെ നവോത്ഥാന നായികയാണോ എന്ന വിഷയം വിശകലനം ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതാണ്. കാരണം, സിസ്റ്റർ ലൂസിയുടെ സമരം ചരിത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു സമരമാണ്; നാടിൻറെ ചരിത്രം മാറ്റിമറിക്കുന്ന ഒന്നാണ്.

ഫ്രാങ്കോ മെത്രാൻറെ ലൈംഗീകാതിക്രമങ്ങൾക്ക് നീതി ലഭിക്കാതെ അളമുട്ടിയപ്പോൾ  കുറവിലങ്ങാട്ടെ കന്ന്യാസ്ത്രികൾ  വഞ്ചിസ്‌ക്വയറിൽ സമരം നടത്തി. സഹസഹോദരികളുടെ ആ  സമരത്തിന്  ഐക്യദാർഢ്യം പ്രഖ്യാപിച്ച് അവിടെ പോയി പ്രസംഗിച്ചതു മുതലാണ്, മുൻകാലങ്ങളിൽ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, FCC സഭാനേതൃത്വം പുത്തൻ നടപടികളിൽകൂടി സിസ്റ്റർ ലൂസിയെ പീഡിപ്പിക്കാൻ ആരംഭിച്ചത്.  അടുത്ത കാലത്ത് FCC സഭയിൽനിന്നും സിസ്റ്ററെ പുറത്താക്കിയ കത്തും സിസ്റ്റർക്ക് നല്‌കുകയുണ്ടായി. ഒരു ഹൈസ്‌കൂൾ അധ്യാപികയും നാല്പതു വർഷത്തോളം FCC സന്ന്യാസ സമൂഹാംഗവും ആയിരുന്ന ലൂസി സിസ്റ്റർ ചെയ്ത തെറ്റുകൾ 'സ്നേഹമഴയിൽ’ എന്ന കവിതാസമാഹാരം എഴുതി അച്ചടിപ്പിച്ചു, 'ദേവാലയം' എന്ന ഭക്തഗാനങ്ങൾ സീഡിയാക്കി, കാർ ഓടിക്കാൻ പഠിച്ച്‌ ലൈസൻസ് എടുത്തു, ഒരു ആൾട്ടോ കാറുവാങ്ങി, ക്രൈസ്തവേതര മാധ്യമങ്ങളിൽ ലേഖനങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു, വഞ്ചിസ്‌ക്വയറിൽ പോയി കന്ന്യാസ്ത്രികളുടെ സമരത്തിൽ പങ്കെടുത്തു, കന്ന്യാസ്ത്രി-ഫ്രാങ്കോ സമരത്തോടനുബന്ധിച്ചുള്ള ടിവി ചാനൽ ചർച്ചകളിൽ പങ്കെടുത്തു, അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ മാധ്യമങ്ങളിൽ എഴുതി, ചൂരിദാർ ധരിച്ചു എന്നുതുടങ്ങിയവകളാണ്.

പ്രാധമിക പരിശോധനയിൽ കഴമ്പില്ലാത്തെ ആരോപണങ്ങൾ. അതിന് FCC-യിൽനിന്ന് പുറംതള്ളുന്ന അവസാനത്തെ ശിക്ഷാനടപടി ആവശ്യമോ? ബലാൽസംഗമല്ല, ഉഭയസമ്മതപ്രകാരം ഒരു കന്ന്യാസ്ത്രിയുമായി ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടു എന്ന സംശയത്തിൻറെ ആനുകൂല്യത്തോടെ ചിന്തിച്ചാലും, ഒരു മെത്രാനായ  ഫ്രാങ്കോ ചെയ്ത ലൈംഗിക പാപം അതി കഠിനമാണ്. ഫ്രാങ്കോ ഇന്നും മെത്രാനും പുരോഹിതനുമാണ്. ഹൈമനോപ്ലാസ്റ്റി (Hymenoplasty) ചെയ്യേണ്ടിവന്ന സ്റ്റെഫി ഇന്നും നല്ല നിലയിലുള്ള കന്ന്യാസ്ത്രിയാണ്. റോബിൻ വടക്കുംഞ്ചേരിയുടെ ദിവ്യഗർഭകേസ് തേച്ചുമായിച്ചു കളയാൻ കൂട്ടുനിന്ന കന്ന്യാസ്ത്രികളും ഇന്നും സഭയിലെ നല്ല കന്ന്യാസ്ത്രികളാണ്. അഭയാകേസിൽ മൊഴിമാറ്റിപ്പറഞ്ഞ കന്ന്യാസ്ത്രികളും സഭയ്ക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ടവരാണ്. അപ്പോൾ ലൂസി സിസ്റ്ററെ FCC സഭയിൽനിന്നും പുറത്താക്കാൻ എടുത്ത തീരുമാനം അനീതിയാണെന്നു പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ.

സഭയിൽ ഇന്ന് സ്ത്രീപുരുഷ വിവേചനം ഭീകരാവസ്ഥയിലാണ്. വേട്ടക്കാരൻറെ കൂടെയാണ് സഭ എന്നും. ലൂസിയെപ്പോലുള്ള കന്ന്യാസ്ത്രികളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തി പീഡിപ്പിക്കുന്ന മുറയാണ് മഠങ്ങളിൽ ഇപ്പോൾ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അനീതിക്കെതിരെ മിണ്ടാതിരുന്നോണം. അതല്ലായെങ്കിൽ അനുസരണവൃതം തെറ്റിച്ചു എന്ന കാരണംചുമത്തി പുനരധിവാസം പോലുമില്ലാതെ പെരുവഴിയിലേയ്ക്ക് ഇറക്കിവിടും (ആലുവയിൽ നടന്ന സംഭവം ഓർമിക്കുക). 600 വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് റോമാസഭ അഴിമതിയിൽ മുങ്ങിക്കിടന്നപ്പോൾ സഹികെട്ട് വിയെന്നായിലെ വി. കാതറിൻ അന്നത്തെ മാർപാപ്പ ഗ്രിഗരി പതിനൊന്നാമന്‌ എഴുതിയതിപ്രകാരമാണ്: "റോമൻ കാര്യാലയത്തിൻറെ പാപത്തൻറെ ദുർഗന്ധം മൂലം ലോകം ഓക്കാനിക്കുകയും സ്വർഗത്തിന് ദീനമുണ്ടാകുകയും ചെയ്യുന്നു." സീറോമലബാർ സഭാധികാരം ചീഞ്ഞഴിഞ്ഞ് ദുർഗന്ധം വമിക്കുകയാണിന്ന്!

ലൂസി സിസ്റ്ററിൻറെ സഹനസമരം ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമായി നാം കാണരുത്. അതൊരു ഐതിഹാസിക സമരമാണ്. കാലത്തിനുമുമ്പേ സംഭവിക്കുന്ന കോളിളക്കമാണത്. സാമൂഹ്യ പരിവർത്തനത്തിനുള്ള ഒരു വിളിയാണത്. കാലോചിതമായ സഭാപരിഷ്‌കരണത്തിനും മാറ്റത്തിനുംവേണ്ടിയുള്ള ഒരു യഥാർത്ഥ വിപ്ലവമാണത്. കന്ന്യാസ്ത്രി മഠങ്ങളുടെ ഗുണപരമായ പരിണാമത്തിനുള്ള മുറവിളിയാണത്. മാധ്യമശ്രദ്ധ പണ്ടേ അത് പിടിച്ചുപറ്റി. ഈ സമരം ചരിത്രം മാറ്റിമറിക്കും. ബുദ്ധിജീവികൾക്ക് കാര്യത്തിൻറെ ഗൗരവം മനസ്സിലായിത്തുടങ്ങി. എന്നാൽ സാധാരണക്കാരുടെ അറിവില്ലായ്‌മയും അജ്ഞതയുമാണ് അവരെ സംശയക്കുരുക്കിൽ തളച്ചിടുന്നത്. ജനങ്ങൾ അറിവുള്ളവരായാൽ സഭ നവീകരിക്കപ്പെടും. മലീമസമായ മതമാഫിയായെ എതിർക്കാനുള്ള പഠിപ്പും ആർജവവും നാം സംഭരിച്ചേ തീരൂ.

പീഡനം ഏറ്റുവാങ്ങി ഒറ്റപ്പെട്ട് മുൻപോട്ടുപോകുന്ന ലൂസി സിസ്റ്റർ ചെയ്യുന്ന ഈ വലിയ ത്യാഗത്തിൻറെ ആശയഗൗരവം നാം തിരിച്ചറിയണം. യഹൂദ പുരോഹിതരാൽ പരിഹാസ്യനാക്കപ്പെട്ട യേശുവിനെപ്പോലെ ആധുനിക പുരോഹിതരാൽ സഫീറസിൻഡ്രം ബാധിച്ചവളെന്ന പരിഹാസം ഏറ്റുവാങ്ങിയ ലൂസി സിസ്റ്റർ നയിക്കുന്ന ഈ പ്രത്യക്ഷസമരം ആധുനിക നവോത്ഥാനത്തിൻറെ തറക്കല്ലാകുമെന്നതിന് സംശയം വേണ്ട. അതുകൊണ്ട് സിസ്റ്റർ ലൂസിയും മറ്റ് കന്ന്യാസ്ത്രികളും നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമരത്തിൻറെ അർത്ഥവ്യാപ്തി മനസ്സിലാക്കി അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും അവരുടെ ഈ പോരാട്ടത്തിൽ അവരോടൊപ്പം നിന്ന് വിജയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് വിശ്വാസികളുടെ കടമയാണ്. അത്  സഭയിൽ വിപ്ലവകരമായ ചലനങ്ങൾക്കും മാറ്റങ്ങൾക്കും പരിവർത്തനങ്ങൾക്കും കാരണമാകും. തീർച്ച.