റോമിന്റെ മെത്രാനും കത്തോലിക്കാസഭയുടെ മാര്‍പ്പാപ്പായുമായ മാര്‍ ഫ്രാന്‍സീസിന് ഒരു കത്ത്

(2013 ജൂലൈ ലക്കം 'സത്യജ്വാല' മാസികയില്‍ നിന്ന്)

ശ്രീ. ജോസഫ് പുലിക്കുന്നേല്‍ 

മാര്‍പ്പാപ്പായ്ക്കയച്ച കത്തിന്റെ സ്വതന്ത്ര മലയാള പരിഭാഷ.

ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള കത്തു കാണുവാന്‍ 2013 ജൂണ്‍ ലക്കം 'ഓശാന' മാസിക,

അല്ലെങ്കില്‍ ജൂണ്‍ 11- ലെ 'അല്‍മായശബ്ദം' ബ്ലോഗ് കാണുക.

(തര്‍ജ്ജമ : ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍)

യേശുവില്‍ പ്രിയപ്പെട്ട ആദരണീയനായ സഹോദരാ,

         

ഈ കത്ത് അങ്ങയുടെ പക്കല്‍ എത്തുമോയെന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ, സെക്രട്ടറിയേറ്റ് തലത്തില്‍ത്തന്നെ ഈ കത്ത് സെന്‍ സര്‍ ചെയ്യപ്പെടാനുള്ള എല്ലാ സാധ്യതയുമുണ്ട്.  

   

     എങ്കില്‍ത്തന്നെയും, ഇന്ത്യയില്‍ കേരളത്തിലുള്ള സീറോ-മലബാര്‍ സഭയിലെ ദൗര്‍ഭാഗ്യകരമായ സാഹചര്യത്തെക്കുറിച്ച് അങ്ങയെ അറിയിക്കുകയെന്നത് എന്റെ കടമയാണെന്നു ഞാന്‍ കരുതുന്നു.

   ചരിത്രപരമായ രേഖകള്‍ തെളിവായി കാണാനില്ലെങ്കിലും, പാരമ്പര്യമനുസരിച്ച്, സീറോ-മലബാര്‍ സഭ മാര്‍ത്തോമ്മാ ശ്ലീഹായാല്‍ സ്ഥാപിതമാണ്. എന്തായാലും, കഴിഞ്ഞ ഏതാണ്ട് 2000 കൊല്ലക്കാലമായി ഈ സഭ ഇവിടെ തഴച്ചുവളര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. യൂറോപ്പില്‍ സഭ മതഭിന്നതകളാല്‍ പീഡിതമായിരുന്നെങ്കില്‍, 16-ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ പോര്‍ട്ടുഗീസ് മിഷനറിമാര്‍ ഇന്ത്യയിലെത്തുന്നതുവരെ, ഞങ്ങളുടെ ഈ സഭയെ യാതൊരു പിളര്‍പ്പുമില്ലാതെ പരിശുദ്ധാത്മാവ് സംരക്ഷിച്ചുപോന്നു.

    1996 ജനുവരി 8 മുതല്‍ 16വരെ വത്തിക്കാനില്‍ നടന്ന സീറോ-മലബാര്‍ മെത്രാന്‍ സിനഡില്‍ റവ. ഡോ. റോബര്‍ട്ട് റ്റാഫ്റ്റ് ഈ സഭയെക്കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ പറയുകയുണ്ടായി:

          

    ''നിങ്ങളുടെ സഭ കത്തോലിക്കാസഭയുടെ ഒരു വിജയഗാഥയാണ്! വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഭക്തിയുടെയും ദീപസ്തംഭമായി ഇത്രയും പ്രകാശിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന മറ്റൊരു സഭ ഈ ഭൂമുഖത്ത്, പൗരസ്ത്യദേശത്തോ പാശ്ചാത്യദേശത്തോ, ദക്ഷിണദേശത്തോ ഉത്തരദേശത്തോ, കത്തോലിക്കാസഭയിലോ ഓര്‍ത്തഡോക്‌സ് സഭയിലോ ഇല്ല. സീറോ-മലബാര്‍ സഭ മതജീവിതത്തിന്റെ ഒരു മാതൃകയായി വിരാജിക്കുന്നു; അപ്പോസ്തലികശുഷ്‌കാന്തിയുടെ ഒരു ശക്തിസ്രോതസായി അതു നിലകൊള്ളുന്നു. ഇത്രയേറെ വൈദികരെവച്ച് എന്താണു ചെയ്യേണ്ടതെന്നറിയാന്‍പോലും വയ്യാത്തവിധം, വൈദിക ദൈവവിളിയുടെ അതിസമൃദ്ധമായ പിള്ളത്തൊട്ടിലായി അതു വര്‍ത്തിക്കുന്നു! കേരളത്തിലെ ജനനിബിഡമായ പള്ളികളിലും കന്യാസ്ത്രീമഠങ്ങളിലും സെമിനാരി ചാപ്പലുകളിലും, പ്രത്യേകിച്ച് വൈദികാര്‍ത്ഥികള്‍ നൂറുകണക്കായി നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന സെമിനാരികളില്‍, വ്യക്തിപരമായി ഞാന്‍ കണ്ടനുഭവിച്ചിട്ടുള്ള വിസ്മയകരമായ വിശ്വാസദാര്‍ഢ്യത്തെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍, എന്റെ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ണുനീര്‍ കിനിയുന്നു'' (Acts of the Synod of Bishops of Syro-Malabar Church - pages, 136-137).

          

 എന്നാലിപ്പോള്‍, ഭിന്നിപ്പും കലഹവുംമൂലം ഈ സഭ രോഗബാധിതമായിരിക്കുന്നു. റവ.ഡോ. റ്റാഫ്റ്റ് തന്റെ പ്രസംഗത്തിന്റെ അവസാനം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

          

   ''അതുകൊണ്ട്, നമുക്കു ദൈവത്തിനു നന്ദി പറയാം; ഭിന്നതകള്‍ മാറ്റിവച്ച്, ദൈവരാജ്യസൃഷ്ടിക്കായി, ഭൂരിപക്ഷമോ ന്യൂനപക്ഷമോ ഇല്ലാത്ത, ക്രിസ്തുവില്‍ സഹോദരീസഹോദരന്മാരായവര്‍ മാത്രമുള്ള ഒരു രാജ്യത്തിനായി, വീണ്ടും ഒന്നുചേര്‍ന്നു പ്രവര്‍ത്തിക്കാം'' (മുന്‍ഗ്രന്ഥം, പേജ്, 137).

          

    സീറോ-മലബാര്‍ സഭയുടെ പൈതൃകം സംബന്ധിച്ചുള്ള തര്‍ക്കത്തിന്റെ ഫലമായിട്ടായിരുന്നു, ഭിന്നതകള്‍ രൂപംകൊണ്ടത്. രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സില്‍, പൗരസ്ത്യസഭകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഡിക്രിയില്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:

    

    ''പൗരസ്ത്യസഭകള്‍ക്കും പാശ്ചാത്യദേശത്തുളള സഭകളെപ്പോലെതന്നെ, അവരവരുടെ പ്രത്യേകശിക്ഷണക്രമത്തിനനുസരിച്ച് സ്വയം ഭരിക്കാനുള്ള അവകാശവും കടമയുമുണ്ടെന്ന് ഈ കൗണ്‍സില്‍ ഔദ്യോഗികമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്‍, ഇവയെല്ലാം സംപൂജ്യമായ പൗരാണികത്വത്താല്‍ ഉറപ്പുനേടിയിട്ടുള്ളതും, ആ സഭകളിലെ വിശ്വാസികളുടെ ആചാരങ്ങളോട് ഏറ്റം ഒത്തുപോകുന്നതും, ആ ത്മാക്കളുടെ നന്മയ്ക്ക് കൂടുതല്‍ ഉപകരിക്കുന്നതുമാണ്. തങ്ങളുടെ തനത് ആരാധനാസമ്പ്രദായങ്ങളും ജീവിതരീതികളും കാത്തുസൂക്ഷിക്കാമെന്നും അങ്ങനെ ചെയ്യേണ്ടതുണ്ടെന്നും പൗരസ്ത്യസഭകളിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും സുനിശ്ചിതമായി അറിഞ്ഞിരിക്കണം. തങ്ങളുടെതന്നെ ജൈവപരമായ വികാസത്തിനാവശ്യമായ മാറ്റങ്ങള്‍മാത്രമേ അവയില്‍ വരുത്താന്‍ പാടുള്ളൂ. ഈ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളെല്ലാം അങ്ങേയറ്റത്തെ അര്‍പ്പണബോധത്തോടെ അവരവര്‍തന്നെ നിര്‍വ്വഹിക്കേണ്ടതാണ്. തങ്ങളുടെ ആരാധനാരീതികളെപ്പറ്റിയുള്ള അറിവിലും അവയുടെ ആചരണത്തിലുമുള്ള സമ്പൂര്‍ണ്ണതയായിരിക്കണം അവരുടെ എപ്പോഴത്തെയും ലക്ഷ്യം. അവയില്‍നിന്നും കാലത്തിന്റെയോ വ്യക്തികളുടെയോ ആയ സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്കടിമപ്പെട്ട് തങ്ങള്‍ക്കു ചേരാത്ത വിധത്തില്‍ വ്യതിചലിച്ചുപോയിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ തങ്ങളുടെ പൗരാണികപാരമ്പര്യത്തിലേക്കു തിരിച്ചുപോകാന്‍ അവര്‍ പരിശ്രമിക്കേണ്ടതാണ്'' (പൗരസ്ത്യസഭകളെക്കുറിച്ചുള്ള 5-ാം ഡിക്രി)

          

       രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിനുശേഷം, പുരാതനമായ ഈ സഭ അതിന്റെ തനതു പാരമ്പര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാനാരംഭിച്ചു. പേര്‍ഷ്യന്‍ നെസ്‌തോറിയന്‍ സഭയും പോര്‍ട്ടുഗീസ് മിഷണറിമാരും കര്‍മ്മലീത്താക്കാരും ഈ സഭയുടെ മിക്ക പുരാതന ആചാരരീതികളും പാരമ്പര്യങ്ങളും തകര്‍ത്തുകളഞ്ഞിരുന്നു.

          

      ദൗര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍, കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ 90-കളില്‍, ഈ സഭയിലെ ഒരു ചെറിയ വിഭാഗം മെത്രാന്മാര്‍, ഈ സഭ ഒരു പൗരസ്ത്യസഭയാണെന്നും അതിന്റെ പാരമ്പര്യം പേര്‍ഷ്യനാണെന്നും പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഈ സഭയുടെ കുര്‍ബാനക്രമം ഞങ്ങളുടെ മാതൃഭാഷയായ മലയാളത്തില്‍ തയ്യാറാക്കുന്ന അവസരത്തില്‍ ഇത് ഒരു അതിപ്രധാനവിഷയമായിത്തീര്‍ന്നു.

          

     ഞങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗതവിശ്വാസപ്രകാരം ഈ സഭ 1-ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ത്തന്നെ ഇവിടെ സ്ഥാപിതമായതാണ്. എന്നാല്‍ പേര്‍ഷ്യന്‍ സഭയാകട്ടെ, 2-ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ രൂപപ്പെടുകയും 4-ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍മാത്രം ഒരു വ്യക്തിസഭയാകുകയും ചെയ്ത സഭയാണ്. അതുകൊണ്ട്, ഞങ്ങളുടെ സഭ തീര്‍ച്ചയായും ഈ നെസ്‌തോറിയന്‍ പേര്‍ഷ്യന്‍ സഭയുടെ പുത്രീസഭയല്ല; അതായത്, ഞങ്ങളുടെ സഭ ഒരു പൗരസ്ത്യസഭയല്ല.

          

   1993-ല്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ‘The Dictionary of Theology’ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ഇങ്ങനെ കാണുന്നു: ''പൗരസ്ത്യസഭകള്‍ എന്നത്, പുരാതന റോമന്‍ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഇറ്റലി, സ്‌പെയിന്‍, ഗൗള്‍, ആഫ്രിക്കാ എന്നീ പ്രദേശങ്ങളുള്‍പ്പെട്ട പടിഞ്ഞാറന്‍ മേഖലയിലെ അഥവാ ലാറ്റിന്‍ മേഖലയിലെ സഭയ്ക്കു ബദലായി രൂപംകൊണ്ട, റോമന്‍ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കിഴക്കന്‍ പ്രദേശങ്ങള്‍ ഉത്ഭവകേന്ദ്രങ്ങളായുള്ള, ക്രൈസ്തവസഭകളുടെ വ്യതിരിക്തതയെക്കുറിക്കുന്ന ഒരു സംജ്ഞയായിത്തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ആധുനികകാലത്ത്, ഈ സഭകളിലെ ഒട്ടേറെപേര്‍ ലോകമെമ്പാടുമായി ചിതറിയാണു ജീവിക്കുന്നതെങ്കിലും, അന്ത്യോക്യാ, അലക്‌സാന്‍ഡ്രിയ, ജെറുസലേമും പുതിയ റോമും, ബൈസാന്റൈന്‍ അഥവാ കോണ്‍സ്റ്റാന്റിനോപ്പിള്‍ എന്നീ സഭാ ആസ്ഥാനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള സഭകളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനുപയോഗിക്കുന്ന പരമ്പരാഗത രീതിയാണത്'' (പേജ് 301).

          

    1981-ല്‍ പ്രസിദ്ധീകൃതമായ ‘New Catholic Encyclopedia’യുടെ 10-ാം വാല്യം 736-ാം പേജില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു: ''പൗരസ്ത്യസംഘത്തിന് പൂര്‍ണ്ണവും അനന്യവുമായ നിയമാധികാരമുള്ള പ്രദേശങ്ങള്‍ ഇവയാണ്: ഈജിപ്ത്, സീനായ് ഉപദ്വീപ്, എറിത്രിയയും വടക്കേ എത്യോപ്യായും, തെക്കേ അല്‍ബേനിയ, ബള്‍ഗേറിയ, സൈപ്രസ്, ഗ്രീസ്, ഡൊഡെക്കാനിസ്, ഇറാന്‍, ഇറാക്ക്, ലെബനോന്‍, പാലസ്റ്റൈന്‍, സിറിയ, ജോര്‍ദ്ദാന്‍, തുര്‍ക്കി, പിന്നെ തുര്‍ക്കിയും അഫ്ഗാനിസ്ഥാനും ചേര്‍ന്നംഗീകരിക്കുന്ന  ത്രേയ്സിന്റെ ഭാഗവും. കൂടാതെ, ഈ പ്രദേശങ്ങള്‍ക്കു പുറത്തു ജീവിക്കുന്ന പൗരസ്ത്യറീത്തുകളില്‍പ്പെട്ട സഭാംഗങ്ങളുടെമേല്‍ അവര്‍ ലോകത്ത് എവിടെയായിരുന്നാലും, പൗരസ്ത്യസംഘത്തിന് അധികാരമുണ്ട്. ഇന്ത്യയില്‍ പൗരസ്ത്യസംഘത്തിന് നൈയാമികാധികാരമില്ല''.

  

        സീറോ-മലബാര്‍ സഭാംഗങ്ങള്‍ വിദ്യാസമ്പന്നരാണ്; അവര്‍ക്ക് ചരിത്രവസ്തുതകള്‍ അറിയാം. അവരുടെമേലാണ് പേര്‍ഷ്യന്‍ പാരമ്പര്യം അടിച്ചേല്‍ പ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. അത് ഈ സഭയില്‍ ഭിന്നത സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. അത് ഇന്നും തുടരുകയാണ്.

  

        ഈ വിഷയം പഠിച്ചു പരിഹരിക്കാന്‍ രണ്ടു കമ്മീഷനുകള്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. വൈറ്റ് കമ്മീഷനായിരുന്നു, ഒന്ന്. അതില്‍ ഫാ. റ്റാഫ്റ്റ് എസ്.ജെ.യും അംഗമായിരുന്നു. ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പ് മാര്‍ എബ്ര ഹാം കാട്ടുമന കമ്മീഷനായിരുന്നു രണ്ടാമത്തേത്. ഈ രണ്ടു കമ്മീഷനുകളും അവരുടെ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ പരിശുദ്ധസിംഹാസനത്തിന് സമര്‍പ്പിക്കുകയുണ്ടായി. എന്നാല്‍, അവ ഇതുവരെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അവ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചുകാണാന്‍ സീറോ-മലബാര്‍ സഭാംഗങ്ങള്‍ വളരെ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുകയുണ്ടായി. ഈ റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനുള്ള നടപടികള്‍ അങ്ങു കൈക്കൊള്ളണമെന്ന് വിനീതമായി ഞാന്‍ അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുകയാണ്. ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് അതു ഞങ്ങളുടെ അവകാശമാണെന്നു ഞങ്ങള്‍ കരുതുന്നു.

 ഭാരതീയ ക്രൈസ്തവരായ ഞങ്ങള്‍ ബ്രിട്ടന്റെ രാഷ്ട്രീയാധീശത്വത്തിനെതിരെ, ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി, സമരം ചെയ്തവരാണ്. പേര്‍ഷ്യന്‍ പാരമ്പര്യം ഞങ്ങള്‍ക്കന്യമാണ്. ഞങ്ങളുടെ സഭയുടെ പൈതൃകവും പാരമ്പര്യവും പുനഃസ്ഥാപിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിനുവേണ്ടിയാണ് ഞങ്ങള്‍ സമരംചെയ്യുന്നത്.

                                              യേശുവില്‍ വിധേയന്‍

 ജോസഫ് പുലിക്കുന്നേല്‍

25-05-2013