james kottoor
I too have an aweful number of priests, Sisters and Bishops whom I admire -- nay adore -- still I too often criticise the way of life of the majority. In fact what struck me as a young boy in Kerala was the arrogant and dictatorial attidue and conduct of the Syromalabar clergy which made my mind revolt against ever becoming one of them in spite of coaxing from many near and dear ones, and drove me out of Kerala to become a missionary far away somewhere in the Garrow hills, never to come back here. But God willed it otherwise. My younger brother. a priest and all three of my younger Sisters (all nuns) are doing exemplary service in North India. All feel suffocated when they come back to Kerala even for occasional family visit. So I think, it is the culture and style of priestly life that needs seachange in Kerala.
But the question discussed by Chackochan is the relevance and the very basis of Priesthood itself. A great deal of water has flown in that river and most of our comon folks and clergy, it seems, are still unaware of it. They are "theologially illiterate" as Cardinal Gracias of Bombay once said at the Church in India Seminar at Bangalore some thirty years ago. Lay people stop religious or scripture study together with their Sunday School, and priests in general stop reading and studying together with their ordination. So both are stuck in the intellectual wildernes of a bygone era, totally irrelevant to the "Knowledge Era" we are living today.
As a result of the enormous research and study on scripture, liturgy and sacraments including priesthood, many in the learned circle today have come to the conclusion that none of the sacraments have any biblical base or origin in Jesus. They were all manmade pillars to prop up a top-heavy hierchical church (one is tempted to sing the Vialar's poem: "Man created religions which created Gods.....) which started from the time of Constantine. Unfortunately it was modelled on the Jewish hierarchial religious structure which Jesus detested and turned upside down when he washed the feet of Peter. But it was unwittingly brought in through the back door by St.Paul, mainly through his letter to the Hebrews. Scholars now question the authroship of that epistle itself.
What Chackohan has done is to prode the vast majority of pious folks still slumering in the dream land of blind beliefs, to wake the m up and shake of their religious ignorance. Jesus did it to the woman at the Jacob's well, when he told her that time had come to worship God, not in that temple or this, that mountain or this, but in the cave of one's own heart in spirit and truth.
Jesus never instituted a hirarchical priesthood of the type we have, never went to any temple to offer sacrifice or even to pray (he went on to mountain tops to pray in silence), never built any churches of brick and mortar. His mission was to repair and rebuild living temples -- feeding the hungry in every respect, healing the sick, blind, deaf, lame and raising the dead which culminated in his own rising up from the dead. There was no superiors or inferiors in his company or among his followers. The only relationship he preached and practiced was that of brothers, sisters, friends and well wishers -- all called to vie with one another to serve and to be served through regular table fellowsip where all partake of the same food and drink, going even to the extend of doing a foot wasing ministry, but never to boss over any one. There was never the "leprosy of narcisism" (inordinate love of the ruling class to revel in fabricated praises from the coteri) which Pope Francis describes as the "Leprosy" of the Papacy's hierarchical establishment.
To come to the point in discussion, it was many months ago I wrote: "Forget Priesthood, there is no Scriptural Basis." Forget my writing. Think of Fr. (Dr.) Joseph attam sj, founder and for many years dean of the Gujarat Jesuit Regional Theologate and a regular invitee to lecture at various theological centres in India and abroad who also wrote in these columns and in the New Leader, from Chennai, an elaborate researched article to drive home the same idea more forcefully, under the innocuous title: "Clergy-Laity Divide in the Church." To read these and similar articles please visit the website: http://sites.google.com/site/jameskottoorspeaking/
Added to all this present Pope Francis is stryving might and main to wipe out every trace of inequality among the followrs of Jesus. Several papal quotes to that effect appeared in this websote/ Remember what he told an youngster on the phone to call him just "tu" (you)in Italian because the apostles never addressed Jesus "your excellency". Often he has been using very srong words against "clericalism" showing its ugly face when priests are seen strutting about pretending to be the boss in every situation. Besides "Sentire cum Ecclesia" (feeling with the church) he told us, doesn't mean thinking with the Hierarchy, but with the entire people of God which includes the last member of the laity. To that church alone he emphasises, the grace of "infallibility" belongs and not to the Pope alone. Now just think of his latest circular sent to bishops the world over to take an opinion poll at the parish level on disputed thorny issues like econtraceptin, birth control(specifically mentions Humanae Vitae of Pope Paul VI) divorce and remarriage, homosexuality,evolving concepts of marriage lie lesbian marriages, youngsters cohabiting before marriage or perpetually, all in preparation for a Synod of bishops in October 5-19, next year and another in 2015.
The loud message Francis sends out is that you are a Church Citizen (not just one of the Laity in the pejiorative sense) with equal rights as himself in the Church. Yes it is time for rethinking on all issues under the sun, not just "Priesthood in the Ctholic Church". So let us think boldly and speak out frankly because all of you are channels for the Holy Spirit to speak out.
There is a lot more to write but I stop because I am the last one to claim any infallibility in anything. My starting point is: "The only thing I know for certain is that I do not KNOW and that applies to everything in this world and in the next." I wrote it long ago in my book. Still I make bold to give wings to my honestly held convictions because, I still believe that God can speak also through the mouth of an ASS, yes He can even write straight with crooked lines like me. May He, if it is His will and pleasure. And may we have more Chackochan Kalaricals and Joseph Mathews to prode people to think alound boldly for greater enlightenment for all.
കത്തോലിക്കസഭയില് പുരോഹിതര് എന്തിന്?/By Chacko Kalarickal
കത്തോലിക്കസഭയില് പുരോഹിതര് എന്തിന്?/By Chacko Kalarickal
ഡോ. കോട്ടൂരിന്റെ വിപ്ലവകരമായ ഒരു ഉഗ്രൻലേഖനം വായിച്ചതിൽ അതിയായ സന്തോഷമുണ്ട്. ശ്രീ ജെയിംസ് കോട്ടൂരും കളരിക്കൽ ചാക്കോച്ചനും കൗമാരകാലംമുതൽ ദൈവശാസ്ത്രം കലക്കി കുടിച്ചു വളർന്ന രണ്ട് പ്രതിഭകളായിരുന്നു. ഇവരുടെ വിമർശനങ്ങൾക്ക് മറുപടി പറയുവാൻ കേരളസഭയിൽ ഏതെങ്കിലും പുരോഹിതനുണ്ടോയെന്നും സംശയമാണ്. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഞാനെന്നും പുരോഹിത ലോകത്തിന്റെ നോട്ടപുള്ളിയായിരുന്നു. എല്ലാ കൂദാശകളും എനിക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അന്ത്യകൂദാശ സമയത്ത് എന്റെ കഴുത്തിന് പിടിക്കാൻ അവർ അവസരം കാത്തിരിക്കുകയാണെന്നും അറിയാം. പള്ളിയിൽ പോകാത്തതും പള്ളിക്ക് പതാരം കൊടുക്കാത്തതും പതിറ്റാണ്ടുകളായി കുമ്പസാരിച്ച് കുർബാന കൈകൊള്ളാത്തതും പുരോഹിത വിമർശനങ്ങളും എന്നിങ്ങനെ എന്നിൽ ധാരാളം കുറ്റാരോപണങ്ങൾ മുമ്പിലുള്ളപ്പോൾ പുരോഹിതന്റെ ആവശ്യമില്ലെന്നുള്ള ന്യായവാദങ്ങൾ ആശ്വാസം നല്കുന്നുണ്ട്. മരിച്ചുകഴിഞ്ഞ് ശവശരീരത്തിന്റെ പൊടിയോടുപോലും പ്രതികാരദാഹമായി നടക്കുന്ന സന്യസ്ത പുരോഹിത ലോകത്തോടുള്ള ചോദ്യങ്ങളായും ഈ ലേഖനം കണക്കാക്കാം. ഭൂമിക്ക് ഭാരമായികൊണ്ട് ലോകത്തിനധികപറ്റായി പുരോഹിതരെന്തിനെന്ന് ഓരോ അല്മായനും സ്വയം ചിന്തിച്ച് തീരുമാനം എടുത്തെങ്കിൽ മാത്രമേ ക്രൈസ്തവ മൂല്യങ്ങൾക്ക് തനതായ അർത്ഥം കല്പ്പിക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
ReplyDeleteശ്രീ കളരിക്കലിനെപ്പോലെ ശ്രീ കൊട്ടൂരിനും അനേക പുരോഹിത സുഹൃത്തുക്കളുണ്ട്. നല്ലവരായവരെ ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ടാണ് ഇവിടെ അദ്ദേഹം പുരോഹിതർക്കെതിരെ അസ്ത്രങ്ങൾ തൊടുത്തു വിട്ടിരിക്കുന്നത്. കേരളത്തിലുള്ള സീറോമലബാർ പുരോഹിതരുടെ അഹന്തയെയാണ് ശ്രീ കോട്ടൂർ കൂടുതലായും പരാമർശിക്കുന്നത്. സ്വന്തം കുടുംബത്തിൽനിന്ന് അനേക കന്യാസ്ത്രികളും പുരോഹിതരുമുണ്ടെങ്കിലും പൊട്ടകിണറ്റിൽ കിടക്കുന്ന തവളകളെപ്പോലെ കേരളത്തിലെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ സങ്കുചിത മനസോടെ ജീവിക്കുന്ന പുരോഹിതരിൽ അദ്ദേഹം എന്നും അതൃപ്തനായിരുന്നു. വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ സേവനമനുഷ്ടിക്കുന്ന തന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളായ കന്യാസ്ത്രികളും പുരോഹിതരും കേരളത്തിൽ അവധിക്കാല സമയങ്ങളിൽ വരുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീർപ്പുമുട്ടുന്ന അനുഭവങ്ങളും വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതെല്ലാം കേരളത്തിലെ പുരോഹിത സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ കാരണമായി കണക്കാക്കാം. പണ്ടുകാലങ്ങളിൽ പുരോഹിതർ ക്രിസ്ത്യൻ പാരമ്പര്യമുള്ള കുടുംബങ്ങളിൽനിന്ന് സേവനമനസ്ഥിതിയിൽ പോയിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇന്ന് പോവുന്നവർ കശാപ്പുജോലിപൊലെ പൌരാഹിത്യം ഒരു തൊഴിലായി കരുതി സെമിനാരിയിൽ ചേരുന്നു. അങ്ങനെ പുറത്തുവരുന്ന പുരോഹിതരിൽനിന്നും കൂടുതൽ മഹിമകൾ പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതുമില്ല.
ലക്ഷക്കണക്കിന് പുരോഹിതരെ സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ദൈവശാസ്ത്രത്തിൽ അവരെല്ലാം അജ്ഞരെന്ന് ശ്രീ കോട്ടൂർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അല്മെനികളുടെ മക്കൾ വേദപാഠം പഠിക്കുന്നത് കുറഞ്ഞു വരുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹം ചൂണ്ടികാണിക്കുന്നു. ഒരാൾ ഒരിക്കൽ പുരോഹിതനായാൽ പിന്നീട് അറിവിനെ വികസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ ശിഷ്ടകാലം കാടത്തരമായി ഏതെങ്കിലും പള്ളിയിൽ വികാരിയായി കഴിഞ്ഞുകൂടും. അയാളുടെ ലോകം പിന്നീട് കൈക്കാരനും കപ്യാരും ഇടവകയിലെ അക്ഷരാഭ്യാസം കുറഞ്ഞ പ്രമാണികളുമായി ഒതുങ്ങും. പള്ളിയിലെ കുർബാന പ്രസംഗത്തിൽ സങ്കുചിത മനസോടെ തട്ടിവിടുന്ന വിഡ്ഡിത്തര പ്രസംഗങ്ങളും ജനം സഹിക്കണം. പള്ളി സന്ദർശിച്ച് കോഴിയിറച്ചി തിന്നാൻ വന്നെത്തുന്ന ബിഷപ്പിന് സ്വീകരണവും ഇടവകക്കാരുടെ പണത്തിന്റെ സഹായത്താൽ കൊടുക്കണം. അങ്ങനെയങ്ങനെ അയാളുടെ ലോകവും ഇടുങ്ങിയതാവുകയാണ്. വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ മിഷ്യനറിമാരെപ്പോലെ ക്രിസ്തുവിന്റെ സന്ദേശങ്ങൾ എത്തിക്കുവാൻ നാട്ടുവികാരിക്ക് വലിയ മുന്തിരിത്തോട്ടമില്ല. വികാരിയായ ഇദ്ദേഹത്തിന് മേച്ചിൽസ്ഥലങ്ങളും കുറവാണ്. മനുഷ്യനാൽ നിർമ്മിതമായ കൂദാശകൾ തലമുറകളായി യേശുവിനപവാദമായി ജനങ്ങളിൽ അടിച്ചേൽപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഇനി മാറ്റത്തിന് ഒരു യുദ്ധക്കളം തന്നെ സൃഷ്ടിക്കേണ്ടി വരും.
ചരമവാർത്തകൾ വായിക്കുന്നവർക്ക് കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല ദിനപത്രം ദീപികയാണ്. ചരമഫോട്ടോയോട് അനുബന്ധിച്ച് 90 വയസുള്ള കർത്താവിൽ നിദ്ര പ്രാപിച്ച വല്യമ്മയെ വിവരിക്കുന്നത് ദിവസവും മുടങ്ങാതെ പള്ളിയിൽ വന്ന് വിശുദ്ധ കുർബാനയിൽ പങ്കുകൊണ്ട് കുർബാന സ്വീകരിച്ചിരുന്നുവെന്ന വിശേഷണങ്ങളോടെയായിരിക്കും.
പുരോഹിതർക്ക് രാജകീയ പദവികളെല്ലാം കോണ്സ്റ്റാന്റിയൻ ചക്രവർത്തിയുടെ കാലം മുതൽ തുടങ്ങി. കിണറ്റിൻകരയിൽ നാഥനായ യേശുവിനോട് സംസാരിച്ച സമരിയാക്കാരത്തി സ്ത്രീയുടെ മുമ്പിലും പുരോഹിതനില്ലായിരുന്നുവെന്ന സത്യം ശ്രീ കോട്ടൂരിന്റെ ശൈലിയിൽ തന്നെ വായിക്കണം. ദൈവത്തെ ആരാധിക്കാൻ അവിടെ പള്ളികളോ അമ്പലങ്ങളോ ഇല്ലായിരുന്നു. സത്യത്തിന്റെ ആത്മാവ് മനുഷ്യന്റെ ഹൃദയ കോവിലുകളിലെന്നതും സ്മരിക്കണം.
ആരെയും ഉത്തേജിപ്പിക്കാന് പോരുന്നത്ര ഗാംഭിര്യത്തോടെ അത്മായാ ശബ്ദത്തില് അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന വാദഗതികള്ക്ക് മറുപടി പറയാന് പോന്നത്ര പണ്ഡിതര് ഏതായാലും ഇന്ന് സീറോ മലബാര് സഭയില് ഇല്ല. ഇക്കാര്യത്തില് ഞാന് ജൊസഫ് മാത്യുവിനോട് പൂര്ണ്ണമായും യോജിക്കുന്നു. ഒരത്മായാ ശബ്ദത്തിന് എന്ത് ചെയ്യാന് സാധിക്കും എന്നാണ് ഓരോ പിതാക്കന്മാരും മനസ്സാ ചോദിക്കുക. ഞങ്ങളുടെ പ്രവര്ത്തനത്തില് നിങ്ങള്ക്ക് തൃപ്തിയുണ്ടോയെന്നു ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു സര്വ്വേ നടത്തി നോക്കുക, തന്റേടമുണ്ടെങ്കില്. അപ്പോള് അറിയാം അത്മായാ ശബ്ദം എന്ത് നേടിയെന്ന്. കൌരവ സദസ്സില് വെച്ച് അപമാനിതയായ ഒരു സ്ത്രീ ഒരു ശപഥം ചെയ്തു. അഴിഞ്ഞ എന്റെ മുടി ഞാന് വീണ്ടും കെട്ടുന്നത് എന്നെ അപമാനിച്ചവന്റെ രക്തത്തില് മുക്കിയ കൈകൊണ്ടായിരിക്കുമെന്ന്. അത് തന്നെ അവള് സാധിച്ചു.
ReplyDeleteഇവിടെ ഒരാളല്ല ആയിരങ്ങളാണ് അവരെ അപമാനിച്ച അധികാരി വര്ഗ്ഗത്തോട് യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. കേരളാ കത്തോലിക്കാ സഭ ലോകം എമ്പാടും അവജ്ഞയോടെ കാണുന്ന ഒരു സമൂഹമാണ്. ആര്ക്കും വേണ്ടാത്ത ഈ സംവിധാനം തകര്ച്ചയിലേക്കെന്നു കാണാന് ഒരു കണിയാന്റെയും സഹായം ആവശ്യമില്ല.
ഇക്കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഫെയിസ് ബുക്കില് ഒരു സംഭവം വായിച്ചു. വെളുപ്പിന് മൂന്നു മണിക്ക് ഒരു രോഗിയേയും കൊണ്ട് വന്ന ആള്ക്ക് കിട്ടിയ കുറുപ്പടി പ്രകാരം മരുന്നു വാങ്ങാന് ചെന്നപ്പോള് ബില് നാനൂറ്റി ചില്വാനം രൂപാ. അയാളുടെ കൈയ്യില് ഇരുപതു രൂപാ കുറവ്. അത് പിന്നത്തേക്ക് മാറി വെക്കാനും അവര് തയ്യാറായില്ല, ഉള്ള പണത്തിനുള്ള മരുന്നു മാത്രം കൊടുക്കാനും അവര് തയ്യാറായില്ല. അയാള് ഓട്ടോ പിടിച്ചു പട്ടണത്തില് പോയി ആരെയോ വിളിച്ചുണര്ത്തി പണവും സംഘടിപ്പിച്ചു വന്നുവത്രേ. ഇത് ഒരു ക്രിസ്ത്യന് ആസ്പത്രിയിലാണ് നടന്നതെന്ന് നാം തല കുനിച്ചു നിന്ന് കേള്ക്കണം. ഇതാണ് നാം വളര്ത്തി യെടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആത്മീയത.
Dr. Kottoor writes "My younger brother. a priest and all three of my younger Sisters (all nuns) are doing exemplary service in North India. All feel suffocated when they come back to Kerala even for occasional family visit. So I think, it is the culture and style of priestly life that needs seachange in Kerala." Here is an incident: ഈ ആഴ്ച്ചയിൽ ഞാനൊരു പുസ്തകം വായിച്ചു, 'Universal Brotherhood: My Life and My Dreams'.
ReplyDeleteകപുച്ചിൻ സഭയിൽ പട്ടമേറ്റ് പത്തുവർഷം വൈദികനായിരുന്നശേഷം സഭവിട്ട് ഇപ്പോൾ മയാമിയിൽ (US) റിട്ടയർ ചെയ്ത് താമസിക്കുന്നു. പേര് ജോണ് ബെർണാഡ്. തൃശൂർക്കാരാൻ. അപ്പൻ എല്ലാം നശിപ്പിച്ചു. അധികം കഴിയാതെ മരിച്ചുപോയി. ബെർണാഡ് എട്ടാം വയസ്സിൽ കൂലിവേലക്ക് പോയിത്തുടങ്ങി. പത്തുവർഷം തുണിനെയ്ത്തുശാലയിൽ ജോലിച്യ്തു. തന്നത്താൻ പഠിച്ച് S. S. L. C. പസ്സായി. 24-മത്തെ വയസ്സിൽ കപുച്ചിൻ സഭയിൽ ചേർന്നു പഠിച്ചു പട്ടമേറ്റു. പുത്തൻ കുർബാന ഇടവക പള്ളിയിൽ നടത്തി. അന്ന് അവിടത്തെ വികാരിയച്ചനോട് അധികം സംസാരിച്ചില്ല എന്ന കാരണത്തിന്മേൽ വികാരി മനപൂർവം അദ്ദേഹത്തിന് കോഴികളെ രാത്രിയിൽ സൂക്ഷിക്കുന്ന മുറി ഉറങ്ങാൻ കൊടുത്തു. ഒരു നേരപ്പായും കിട്ടി. കീടങ്ങളുടെ ശല്ല്യം കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് ഉറങ്ങാനും കഴിഞ്ഞില്ല (page 35-39). ഇത്തരം എത്ര വികാരിമാർ കേരളത്തിൽ കാണും. കേരള വികാരി സംസ്ക്കാരം അപലപനീയം തന്നെ!