അവന്‍ പറയുന്നതുപോലെ ചെയ്യുവാന്‍...

ബിഷപ് ജേക്കബ് മുരിക്കന്‍

ഒക്‌ടോബര്‍ 1 ന്  പാലാ കത്തീഡ്രല്‍ പള്ളിയില്‍വെച്ച് അഭിഷിക്തനായ പാലാ രൂപതാ സഹായമെത്രാന്‍ ജേക്കബ് മുരിക്കനുമായി 'സത്യദീപം' അതിനുമുന്‍പേ നടത്തിയ അഭിമുഖ സംഭാഷണത്തില്‍ നിന്ന്:

''വലിയ ബഹളമോ ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളോ ഇല്ലാതെ ഒതുങ്ങി കഴിയണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നയാളാണു ഞാന്‍ . എന്നേക്കാള്‍ പഠിപ്പും പ്രാഗത്ഭ്യവുമുള്ള വൈദികരുടെ ഒരു നീണ്ട നിര തന്നെയുള്ള രൂപതയാണു പാലാ. പിതാക്കന്മാരില്‍ എന്നെ അറിയുന്നവര്‍ തീരെ ചുരുക്കമാണ്. അങ്ങനെയായിരിക്കെ എന്നെ ഈ സ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് ആവശ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ അതൊരു ദൈവികപദ്ധതിയായിരിക്കും എന്നു വിശ്വസിക്കുകയാണു ഞാന്‍ . അല്ലെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെയൊരു തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് യാതൊരു സാദ്ധ്യതയുമില്ല.''

എന്താണു മെത്രാനാകുമ്പോള്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ആപ്തവാക്യം?

യോഹ. 2:5 ''അവന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നതു ചെയ്യുവിന്‍ .''

പിതാവിനെ അതു സ്പര്‍ശിച്ചത് എന്തുകൊണ്ടാണ്?

മരിയവിജ്ഞാനീയവും ക്രിസ്തുവിജ്ഞാനീയവും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വാക്യമാണ് അത്. ക്രിസ്തുവിലേയ്ക്കു മാതാവ് നയിക്കുന്നു.

യോഹന്നാന്റെ സുവിശേഷത്തില്‍ മാതാവിനെ കുറിച്ചു രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു പറയുന്നത്. ഒന്ന് ആരംഭത്തിലും ഒന്ന് അവസാനത്തിലും. ഈ രണ്ടു കാര്യങ്ങളും മറ്റു സുവിശേഷങ്ങളൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. കാനായിലെ കല്യാണത്തിലെ അത്ഭുതവും കുരിശിന്‍ചുവട്ടില്‍ അമ്മയായി നല്‍കിയ കാര്യവും. മാതാവിന്റെ വാചകം എടുത്തതുകൊണ്ടു ചോദിക്കുകയാണ്, പ. മാതാവ് പിതാവിന് ആരാണ്?

മാതാവിനോടുള്ള ഭക്തി വളരെ ചെറുപ്പം മുതലേ എനിക്കുണ്ട്. മാതാവിനോടു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും മാതാവിന്റെ ഇടപെടല്‍ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ അനുഭവിക്കാന്‍ സാധിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. എന്നെ ഈശോയിലേയ്ക്കു നയിക്കുന്നതു പ്രധാനമായും മാതാവാണ്. ഞാന്‍ പൗരോഹിത്യജീവിതം ആരംഭിക്കുന്നതു മാതാവിന്റെ പള്ളിയായ കുറവിലങ്ങാട് ഫൊറോനാ പള്ളിയില്‍ നിന്നാണ്. ആദ്യം വികാരിയാകുന്നതും മാതാവിന്റെ പള്ളിയിലാണ്. ചക്കാംപുഴയിലെ ലൊറേറ്റോ മാതാവിന്റെ പള്ളി. ഞാന്‍ അവിടെ ചെന്ന ദിവസം തന്നെ ഒരു വല്ല്യമ്മ മരിച്ചു. പെട്ടിയൊക്കെ മുറിയില്‍ വച്ചിട്ടു നേരെ മരണവീട്ടിലേയ്ക്കു പോകുകയായിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന് ആറു മാസത്തിനുള്ളില്‍ 21 പേര്‍ അവിടെ മരിച്ചു. മുന്നൂറില്‍ താഴെ മാത്രം വീട്ടുകാരുള്ള ചെറിയ ഇടവകയായിരുന്നുവെന്നോര്‍ക്കണം. ഇത്ര സമയത്തിനുള്ളില്‍ ഇത്രയധികം മരണങ്ങള്‍ അവിടെ മുമ്പും ഉണ്ടായിട്ടില്ല, പിന്നീടും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പ്രായമായവര്‍ മാത്രമല്ല, ചെറുപ്പക്കാരും കുട്ടികളും ഒക്കെ മരിച്ചു.

ആദ്യകുര്‍ബാന സ്വീകരിച്ചു വൈകാതെ ഒരു കുട്ടി ഇടിവെട്ടേറ്റു മരിച്ചത് എനിക്കു താങ്ങാനാകാത്ത ദുഃഖമുണ്ടാക്കി. ഞാനാണെങ്കില്‍, മരണമുണ്ടാകുമ്പോള്‍ ആ സാഹചര്യത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കാന്‍ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളയാളാണ്. ഇരുപത്തൊന്നാമത്തെ മരണം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മാതാവിനോടു കരഞ്ഞു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. ഇനിയൊരു മരണം കൂടിയുണ്ടായാല്‍ ഈ ഇടവകയില്‍ നില്‍ക്കില്ലെന്നും ആ കരച്ചിലിനിടെ ഞാന്‍ മാതാവിനോടു പറഞ്ഞു. പിന്നീട് ആറു മാസത്തേയ്ക്ക് അവിടെ ഒരു മരണവുമുണ്ടായില്ല. ആറു മാസത്തിനുശേഷം ആദ്യമായി മരിച്ചതാകട്ടെ വളരെ പ്രായമായ ഒരാളും. പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാല്‍ ഫലം കിട്ടുമെന്ന് എനിക്കു ബോദ്ധ്യപ്പെട്ട ഒരു സംഭവമായിരുന്നു അത്.

പാലാ രൂപതയുടെ സഹായമെത്രാനായി സ്ഥാനമേല്ക്കുമ്പോള്‍ എങ്ങനെയാണ് പിതാവ് അതിനെ നോക്കി കാണുന്നത്?

കല്ലറങ്ങാട്ട് പിതാവ് എന്റെ ഗുരുവാണ്. സെമിനാരിയില്‍ എന്നെ നാലു കൊല്ലം പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ സ്ഥാനമേറ്റെടുക്കുന്നതിനുള്ള മടി ഞാന്‍ പിതാവിനോടു നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്. അതിനാല്‍ സിനഡ് എന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അക്കാര്യം പിതാവ് എന്നോടു പറയുകയും ആലഞ്ചേരി പിതാവു വിളിക്കുമ്പോള്‍ വിസമ്മതം പറയരുതെന്നു നിര്‍ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെയുള്ള പദവികളോട് എനിക്കു താത്പര്യം തോന്നിയിട്ടില്ല. വലിയ ബഹളമോ ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളോ ഇല്ലാതെ ഒതുങ്ങി കഴിയണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നയാളാണു ഞാന്‍ . എന്നേക്കാള്‍ പഠിപ്പും പ്രാഗത്ഭ്യവുമുള്ള വൈദികരുടെ ഒരു നീണ്ട നിര തന്നെയുള്ള രൂപതയാണു പാലാ. ഇന്ത്യയ്ക്കു പുറത്തു ഞാന്‍ പോയിട്ടില്ല. പാസ്‌പോര്‍ട്ട് ഇപ്പോള്‍ പിതാവ് ആവശ്യപ്പെട്ട് എടുപ്പിക്കുകയാണു ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. പിതാക്കന്മാരില്‍ എന്നെ അറിയുന്നവര്‍ തീരെ ചുരുക്കമാണ്. അങ്ങനെയായിരിക്കെ എന്നെ ഈ സ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് ആവശ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ അതൊരു ദൈവികപദ്ധതിയായിരിക്കും എന്നു വിശ്വസിക്കുകയാണു ഞാന്‍ . അല്ലെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെയൊരു തിരഞ്ഞെടുപ്പിനു യാതൊരു സാദ്ധ്യതയുമില്ല.

വൈദികനായതിനുശേഷം ഏതൊക്കെ തലങ്ങളിലാണു പിതാവ് പ്രവര്‍ത്തിച്ചത്?

കുറവിലങ്ങാട് പള്ളിയില്‍ അസി. വികാരിയായി ആദ്യം. ആറു മാസത്തിനുശേഷം നീലൂരിലുള്ള ബോര്‍ഡിംഗിന്റെ റെക്ടറായി. സ്‌കൂളില്‍ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അതിനുശേഷം മൈനര്‍ സെമിനാരിയില്‍ അദ്ധ്യാപകനായി. അവിടെ അഞ്ചു വര്‍ഷമുണ്ടായി. അതിനുശേഷം രൂപതാ കോര്‍പറേറ്റ് മാനേജറായി. എല്ലാ സ്‌കൂളുകളിലും പോയി എല്ലാ അദ്ധ്യാപകരെയും അനദ്ധ്യാപകരെയും വ്യക്തിപരമായി കണ്ടു സംസാരിച്ചു. നല്ല അനുഭവമായിരുന്നു അത്.

ഈ പ്രവര്‍ത്തനപരിചയത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ സഭയുടെ വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയിലെ ഇടപെടല്‍ എങ്ങനെയായിരിക്കണമെന്നാണ് അങ്ങയുടെ അഭിപ്രായം?

പൊതുവിദ്യാഭ്യാസം, അണ്‍ -എയ്ഡഡ്, സാങ്കേതികവിദ്യാഭ്യാസം എന്നിങ്ങനെ പല മേഖലകളുണ്ടല്ലോ. പാലാ രൂപതയുടെ എയ്ഡഡ് മേഖല വളരെ ശക്തമാണ്. 155 സ്‌കൂളുകളുണ്ട്. രണ്ടായിരത്തഞ്ഞൂറ് അദ്ധ്യാപകരും ആയിരക്കണക്കിനു കുട്ടികളും ഉണ്ട്. കുട്ടികള്‍ ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നതാണല്ലോ ഇന്ന് എയ്ഡഡ് വിദ്യാഭ്യാസമേഖല അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വലിയ പ്രശ്‌നം. ഇതരമതസ്ഥരുടെ കുട്ടികളാണ് ഇന്ന് ഈ സ്‌കൂളുകളില്‍ പഠിക്കുന്നതിലേറെയും. നമ്മുടെ കുട്ടികളെല്ലാം സിബിഎസ്ഇ, ഐസിഎസ്ഇ സ്‌കൂളുകളിലേയ്ക്കു പോകുന്നു. പാരലലായി നാം തന്നെ നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതാണ് ഈ സ്‌കൂളുകളും. അവിടെ കുട്ടികളുണ്ട്, അദ്ധ്യാപകര്‍ക്കു ശമ്പളം കുറവാണ്. രണ്ടിടത്തും അവയുടേതായ പ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ട്. ഏതായാലും വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയിലെ നമ്മുടെ സാന്നിദ്ധ്യം സഭയ്ക്കും സമൂഹത്തിനും നല്ലതാണ്. നല്ല അദ്ധ്യാപകരും വൈദികരും ഒക്കെയാണെങ്കില്‍ കുട്ടികളുടെ ജീവിതത്തില്‍ നന്നായി ഇടപെടാന്‍ സാധിക്കും. അല്ലാത്തപക്ഷം വലിയ എതിര്‍ സാക്ഷ്യമാകുകയും ചെയ്യും.

സഭ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ കച്ചവടമാക്കുന്നു എന്നതാണ് ആരോപണം.

ഞാന്‍ ഈ വിഷയത്തെ കുറിച്ച് ആഴത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്. എയ്ഡഡ് മേഖലയെ കുറിച്ചാണെങ്കില്‍ നമ്മുടെ പള്ളികള്‍ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടിയാണ് അവ നടത്തിക്കൊണ്ടുപോകുന്നത്. കയ്യില്‍നിന്നു പണം മുടക്കുന്നുമുണ്ട്. ഞാന്‍ കോര്‍പറേറ്റ് മാനേജരായിരുന്ന കാലത്ത് പാലായിലെ സ്‌കൂളുകളില്‍ ആയിരത്തിലേറെ അദ്ധ്യാപകരെ നിയമിച്ചിരുന്നു. ആരില്‍നിന്നും ഒരു പൈസാ പോലും വാങ്ങിച്ചിട്ടില്ല. മുന്‍കൂട്ടി പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള മാനദണ്ഡങ്ങള്‍ അനുസരിച്ചായിരുന്നു എല്ലാ നിയമനങ്ങളും. എല്ലാ കാലത്തും എനിക്കു സംതൃപ്തി നല്‍കുന്ന ഒരു കാര്യമാണത്. സെന്‍ട്രല്‍ സിലബസ് സ്‌കൂളുകളെ കുറിച്ചാണ് കച്ചവടമെന്ന ആരോപണം. അവിടെ ഫീസ് കൊണ്ടുവേണം എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നടത്താന്‍ . അദ്ധ്യാപകര്‍ക്കു പൊതുവെ ശമ്പളം വളരെ കുറവാണ്. അവിടെയും കച്ചവടത്തിനുള്ള അവസരമൊന്നുമില്ല.

നമ്മുടെ ജനങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ സഭാകാര്യങ്ങളോടുള്ള താത്പര്യവും തീക്ഷ്ണതയും ഇന്നു കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ. എന്താണ് അതിനു കാരണം?

സാമൂഹ്യ-സാമ്പത്തിക കാരണങ്ങളാണ് പ്രധാനമായും ഇതിനു പിന്നില്‍. മലബാറിലേയ്ക്കുള്ള കുടിയേറ്റത്തിന്റെ കാര്യമെടുക്കുക. ആരംഭകാലത്ത് സഭയാണ് അവര്‍ക്കു പിന്‍ബലമായി ഉണ്ടായിരുന്നത്. കുടിയേറ്റജനത അവരുടെ ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെ കാലത്ത് സഭയെയും അതിന്റെ സംവിധാനങ്ങളെയുമാണ് ആശ്രയിച്ചത്. അവരെ സംഘടിപ്പിച്ചു വളര്‍ത്തിയതും സഭയായിരുന്നു. ഇന്നു സാമ്പത്തികമായി നമ്മുടെ ആളുകള്‍ വളരെയധികം വളര്‍ന്നു. ലോകത്തിലെ സമ്പന്നരാജ്യങ്ങളിലേയ്‌ക്കെല്ലാം കുടിയേറി. വിഭിന്ന സംസ്‌കാരങ്ങളുമായി പരിചയപ്പെട്ടു. പഴയ കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന സ്ഥാനം വൈദികര്‍ക്കോ ഇടവകയ്‌ക്കോ ഇന്നു ജനജീവിതത്തില്‍ ഇല്ല. ഒരു തരത്തില്‍ ഇതൊരു നല്ല സൂചനയാണ്. കാരണം ജനങ്ങള്‍ സ്വയംപര്യാപ്തതയിലേയ്ക്കു വളര്‍ന്നുവെന്നാണ് ഇതു കാണിക്കുന്നത്.

ആദ്ധ്യാത്മികതയെ പരമ്പരാഗതസഭയില്‍ നിന്നു വിടര്‍ത്തി വ്യക്തികളുമായും പ്രദേശങ്ങളുമായും സ്ഥാപനങ്ങളുമായും ബന്ധപ്പെടുത്തി പോകാനുള്ള പ്രവണത ഉണ്ടാകുന്നു. ജനങ്ങള്‍ക്കും സഭയ്ക്കു തന്നെയും ഉണ്ടായിട്ടുള്ള സാമ്പത്തികവളര്‍ച്ചയാണ് ഇതിന്റെയെല്ലാം അടിസ്ഥാനപരമായ ഒരു കാരണം.

പാലാ കേരളസഭയുടെ ദൈവവിളികളുടെ പിള്ളത്തൊട്ടിലായിരുന്നു. ഉത്തരേന്ത്യയിലേയ്ക്കു വളരെ പ്രഗത്ഭരായ വൈദികരും കന്യാസ്ത്രീകളും പാലായില്‍ നിന്നാണു പോയിട്ടുള്ളത്. പാലായില്‍ ഇപ്പോള്‍ ദൈവവിളികള്‍ വല്ല പ്രതിസന്ധികളും നേരിടുന്നുണ്ടോ?

ദൈവവിളികളുടെ ഒരു പ്രതിസന്ധി പാലായിലും ഇപ്പോള്‍ ഉണ്ടെന്നു പറയാം. വിശേഷിച്ചും വനിതാ സന്ന്യസ്തരുടെ കാര്യത്തില്‍ . അതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ ഒരു പ്രശ്‌നമായി വന്നിരിക്കുന്നത്. പൗരോഹിത്യത്തിലേയ്ക്കുള്ള ദൈവവിളികളുടെ കാര്യത്തില്‍ ഗണ്യമായ ഒരു കുറവ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നു പറയാനാവില്ല. പ്രകടമായ കുറവ് ഇല്ലെന്നു തന്നെ പറയാം. പക്ഷേ പെണ്‍കുട്ടികളുടെ ദൈവവിളികളില്‍ വലിയ കുറവ് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അതൊരു വലിയ ഭീഷണി തന്നെയായിട്ടാണ് എനിക്കു തോന്നുന്നത്. കാരണം, കുടുംബങ്ങളിലെ പരമ്പരാഗതമായ വിശ്വാസം കാത്തു സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത് സ്ത്രീകളാണ്. സ്ത്രീകള്‍ക്കു മതാത്മകതയും വിശ്വാസവും ഭക്തിയും കുറഞ്ഞു വരുന്നത് വലിയൊരു അപകടമായിട്ടാണ് എനിക്കു തോന്നുന്നത്. ദൈവവിളികള്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്കിടയില്‍ കുറയുന്നതും ആശങ്കാജനകമായ ഒരു കാര്യമാണ്.

ഉപഭോഗസംസ്‌കാരം നമ്മുടെ കുട്ടികളെയും കുടുംബങ്ങളെയും സ്വാധീനിക്കുന്നുണ്ടോ?

തീര്‍ച്ചയായും. ഉപഭോഗമനോഭാവം വളരെ ശക്തമായി നമ്മുടെ സമൂഹത്തെ ബാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് ആദ്ധ്യാത്മികതയെ പോലും ബാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരുതരം ഉപഭോഗ ആത്മീയത നമ്മുടെയിടയില്‍ വളര്‍ന്നു വന്നിരിക്കുന്നു. വൈദികര്‍ക്കിടയിലേയ്ക്കു പോലും അതു പടരുന്നു. പരസ്യങ്ങളും ലാഭേച്ഛയോടു കൂടിയ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളും ഒക്കെ അതിനു തെളിവാണ്. പള്ളി പണിയുന്നതിലുമൊക്കെ ഇതു കാണാവുന്നതാണ്. നമ്മുടെ കഴിവിനും അപ്പുറത്തുള്ളതു പണിയാനും പ്രകടനാത്മകത പുലര്‍ത്താനുമുള്ള മോഹം ഇതിന്റെ ഫലമാണ്. ആദ്ധ്യാത്മികമണ്ഡലത്തില്‍ പോലും ഇതൊക്കെ ബാധിച്ചിരിക്കെ ഇതിനെയെല്ലാം നേരിടാന്‍ നാം ആത്മാര്‍ത്ഥമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതായി വരും.

അജപാലനപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ ഇനിയുള്ള ശൈലിയെ കുറിച്ചു പിതാവിന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് എന്താണ്?

കുടുംബങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാകണം നമ്മുടെ എല്ലാ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളും. കുടുംബകൂട്ടായ്മകള്‍ വഴി കൂടുതലായി പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ കഴിയണം. വൈദികര്‍ തൃണമൂലതലങ്ങളിലേയ്ക്ക് ഇറങ്ങിയെങ്കില്‍ മാത്രമേ അജപാലകര്‍ എന്ന നിലയില്‍ ഇനിയുള്ള കാലം വൈദികര്‍ക്കു പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ഇടവകയില്‍ ഒരാള്‍ രോഗിയായി കിടപ്പുണ്ടെങ്കില്‍ അവിടെ ആദ്യം ചെല്ലേണ്ടത് വികാരിയച്ചനാണ്. ജനങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം, കുടുംബങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം ആയിരിക്കുന്ന വൈദികര്‍ക്കാണ് സ്വീകാര്യത. വിശേഷിച്ചും ജനങ്ങളുടെ ആത്മീയകാര്യങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന വൈദികരെയാണ് അവര്‍ നല്ല അജപാലകരായി കാണുന്നത്. വലിയ കെട്ടിടങ്ങളും പള്ളിയുമൊക്കെ നിര്‍മിച്ചാലും ജനങ്ങള്‍ വൈദികരില്‍ നിന്ന് ഏറ്റവും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് പ്രാര്‍ത്ഥനാകാര്യങ്ങളിലും മറ്റുമുള്ള സഹായമാണ്. നന്നായി ബലിയര്‍പ്പിക്കുകയും ജനത്തെ ബലിയര്‍പ്പണത്തിനു നന്നായി ഒരുക്കുകയും കുമ്പസാരത്തിനും കൂദാശാസ്വീകരണങ്ങള്‍ക്കും ഒക്കെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വൈദികരെയാണ് ജനം ഇന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ഇപ്രകാരമൊക്കെ പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ സാധിച്ചാല്‍ നമുക്കു ജനങ്ങളെ കൂടെ നിര്‍ത്താന്‍ പറ്റും. ഭാവിയില്‍ സഭയുടെ ശക്തിയായി അവര്‍ മാറുകയും ചെയ്യും.

നമ്മുടെ സഭയില്‍ ലിറ്റര്‍ജിസം ബന്ധിച്ച അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ. മെത്രാനെന്ന നിലയില്‍ അങ്ങിതിനെ എങ്ങനെയാണു കാണുന്നത്?

ഞാന്‍ വടവാതൂരിലാണു പഠിച്ചത്. അക്കാലത്ത് ലിറ്റര്‍ജിയുടെ പേരിലുള്ള അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളും വിഭാഗീയതകളും വൈദികവിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ഇടയിലേയ്ക്കു പോലും വളരെയധികം കടന്നു വന്നിരുന്നു. അന്ന് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആയിപ്പോയല്ലോ എന്ന മട്ടില്‍ ഇതേകുറിച്ചു വലിയ വിഷമം തോന്നുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അതുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ ഇപ്പോള്‍ വലിയ വ്യത്യാസം വന്നിട്ടുണ്ട്. വളരെ ആശ്വാസകരമാണ് ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥിതി. ഉണങ്ങിയുണങ്ങി മാറുന്നതായിട്ടാണ് ഇപ്പോള്‍ കാണുന്നത്. അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളെല്ലാം സാവധാനത്തില്‍ അഭിപ്രായൈക്യത്തിലേയ്ക്കു വരുന്നു. പിതാക്കന്മാരുടെയിടയിലെ ഐക്യം ഇക്കാര്യത്തില്‍ വളരെ പ്രധാനമാണ്. എങ്കില്‍ മാത്രമേ വൈദികരുടെയും ജനങ്ങളുടെയും ഇടയില്‍ ഐക്യമുണ്ടാക്കാന്‍ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ഭാവിയില്‍ എല്ലാ പ്രശ്‌നങ്ങളും പരിഹരിക്കാന്‍ സാധിക്കുമെന്നും എല്ലാവരും ഒറ്റക്കെട്ടായി നില്‍ക്കുകയും സന്തോഷത്തോടെ മുന്നേറുകയും ചെയ്യുമെന്നുമാണ് എന്റെ പ്രതീക്ഷയും ആഗ്രഹവും. തുറവിയാണ് ആവശ്യം. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ വ്യത്യസ്തമായിരിക്കുമ്പോഴും എല്ലാവരേയും മാനിക്കുകയും കേള്‍ക്കുകയും അവര്‍ പറയുന്നതില്‍ ശരിയുണേ്ടായെന്നു നോക്കുകയും വേണമല്ലോ. ജറുസലേം സൂനഹദോസ് മുതല്‍ നാം കാണുന്നത് അതല്ലേ? ലിറ്റര്‍ജിയുടെ കാര്യത്തിലൊന്നും ഒരിക്കലും ഒരു ഭിന്നിപ്പ് ഉണ്ടാകരുതെന്നു നാമെല്ലാം ഹൃദയപൂര്‍വം ആഗ്രഹിക്കുന്നതാണ്. ഇക്കാര്യത്തില്‍ നമുക്കു ശുഭാപ്തിവിശ്വാസം പുലര്‍ത്താവുന്നതാണ്.

കുടുംബം?

മാതാപിതാക്കള്‍ നിര്യാതരായി. മൂന്നു ജ്യേഷ്ഠസഹോദരന്മാരും ഒരു ഇളയ സഹോദരിയുമുണ്ട്. മൂത്തയാള്‍ കാത്തലിക് സിറിയന്‍ ബാങ്കില്‍ മാനേജരാണ്. രണ്ടാമത്തെ ജ്യേഷ്ഠന്‍ കൊച്ചി റിഫൈനറിയില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹം തൃപ്പൂണിത്തുറയില്‍ സ്ഥിരതാമസമാക്കിയിരിക്കുന്നു. മൂന്നാമത്തെ ജ്യേഷ്ഠന്‍ അരുവിത്തുറ സെ. ജോര്‍ജ് കോളേജില്‍ അദ്ധ്യാപകനാണ്, ഭരണങ്ങാനത്തു താമസിക്കുന്നു. സഹോദരി എറണാകുളത്ത് ഹൈക്കോടതിയില്‍ കോര്‍ട്ട് ഓഫീസറാണ്.

അല്‍ഫോന്‍സാമ്മ വളര്‍ന്ന വീടാണ് എന്റെ തറവാട്. അതു കേട്ടാണു ഞാന്‍ വളര്‍ന്നത്. പണ്ടു കാര്‍ഡിനല്‍ ടിസ്സറാങ്ങ് ഈ വീട്ടില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട്. ആ ഫോട്ടോയൊക്കെ കുട്ടിക്കാലത്തു ഞാന്‍ കാണുമായിരുന്നു. വല്ല്യപ്പന്റെ ജ്യേഷ്ഠന്‍ ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിയായിരുന്നു - മാത്യു മുരിക്കന്‍ . അദ്ദേഹം കത്തോലിക്കാ കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ പ്രസിഡന്റുമായിരുന്നു. അല്‍ഫോന്‍സാമ്മയെ മഠത്തില്‍ ചേര്‍ക്കുന്നത് എന്റെ തന്നെ പേരുകാരനായ വല്യപ്പന്റെ മറ്റൊരു ജ്യേഷ്ഠന്‍ ഫാ. ജേക്കബ് മുരിക്കന്‍, മുട്ടുചിറ പള്ളി വികാരിയായിരിക്കുമ്പോഴാണ്. എന്റെ പിതാവ് എസ് ബി കോളേജില്‍ പവ്വത്തില്‍ പിതാവിന്റെ സഹപാഠിയായിരുന്നു. ഹോസ്റ്റല്‍ മേറ്റ്‌സായിരുന്ന അവര്‍ അഞ്ചു പേരില്‍ നാലു പേരും വൈദികരായി. എന്റെ പിതാവു മാത്രമാണു കുടുംബജീവിതം തിരഞ്ഞെടുത്തത്. അമ്മയാകട്ടെ മഠത്തില്‍ ചേരാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും സഹോദരന്റെ എതിര്‍പ്പു മൂലം ഉപേക്ഷിച്ചതാണെന്നും ഇടയ്‌ക്കൊക്കെ പറയുമായിരുന്നു. ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് വളരെ മതാത്മകമായ ഒരു പശ്ചാത്തലത്തിലാണു ഞാന്‍ വളര്‍ന്നു വന്നത്. അതെല്ലാം എന്റെ ദൈവവിളിയെയും സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്.

വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയെയും ഉപഭോഗ സംസ്കാരത്തെയും ഒക്കെപ്പറ്റിയുള്ള  ബിഷപ്പിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യാന്‍ ഈ പേജുകള്‍ ഉപയോഗിക്കണം എന്ന് അഭ്യര്‍ധിക്കുന്നു.