സ്നേഹമെന്നാല്‍ സ്വയം അലിഞ്ഞു ചേരല്‍

ഓഷോ

മമതയെ, ആസക്തിയെ ധാരാളം പേർ സ്നേഹമായി ധരിക്കാറുണ്ട്. സ്നേഹവും ആസക്തിയും ഒന്നുതന്നെയായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു - എന്നാൽ അങ്ങനെയല്ല. മമത, ആസക്തി എന്നത് ശരിക്കും വിരുദ്ധമായതാണ്; അത് സ്നേഹത്തെ കൊന്നുകളയുന്നു. സ്വന്തമാക്കാനുള്ള ത്വരയെപ്പോലെ, മമതയെപ്പോലെ വിഷലിപ്തമാകാൻ മറ്റൊന്നിനും കഴിയില്ല. ധാരാളം പേർക്കിതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്, അത് നിങ്ങൾക്കും സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മമത, ആസക്തി എന്നിവ വ്യാജപ്രേമമാണ്. വെറുപ്പാണ് ഭേദം. എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ ചുരുങ്ങിയ പക്ഷം അത് യഥാർത്ഥമാണ്. മാത്രവുമല്ല, ഏതു നിമിഷവും വെറുപ്പ് സ്നേഹമായി പരിണമിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ ആസക്തിക്ക് ഒരിക്കലും സ്നേഹമായിത്തീരാൻ കഴിയില്ല.

.

സ്നേഹമെന്നാൽ മറ്റേയാളിലേക്ക് നിങ്ങൾ സ്വയം അലിഞ്ഞുചേരാൻ സന്നദ്ധനാണെന്നർത്ഥം. അതൊരു മരണമാണ്. അത് അപരനിലേക്കുള്ള അനന്തമായ വീഴ്ചയാണ്. സ്നേഹം യാതൊരു ഉപാധിയുമില്ലാതെയുള്ള കീഴടങ്ങലാണ്. കാരണം ഏതെങ്കിലും ഒരു ഉപാധിയെങ്കിലും വച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ, പിന്നീട് പ്രാധാന്യം നിങ്ങൾക്കാണ്. അപ്പോൾ അപരനെന്നത് വെറുമൊരു മാർഗ്ഗമാണ്. നിങ്ങൾ അയാളെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു, ചൂഷണം ചെയ്യുന്നു, അപരനിലൂടെ സംതൃപ്തിയും ചാരിതാർത്ഥ്യവും കണ്ടെത്തുന്നു - അപ്പോളും ലക്ഷ്യമായിരിക്കുന്നത് നിങ്ങളാണ്. സ്നേഹം പറയുന്നതോ അപരനിലേക്ക് അലിഞ്ഞുപോവുക, ഇല്ലാതാവുക' എന്നാണ്. അത് മരണത്തിന്റേതായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ജനങ്ങൾ സ്നേഹത്തെ ഭയപ്പെടുന്നത്. നിങ്ങളതിനെപ്പറ്റി സംസാരിച്ചെന്നിരിക്കും. നിങ്ങളതിനെപ്പറ്റി പാടിയെന്നിരിക്കും. പക്ഷെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ നിങ്ങൾ സ്നേഹത്തെ ഭയപ്പെടുന്നു. നിങ്ങളതിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നില്ല.

.

സ്നേഹത്തെപ്പറ്റിയുള്ള നിങ്ങളുടെ കവിതകളും ഗാനങ്ങളുമെല്ലാം വെറും പകരംവയ്ക്കലുകളാണ്. അപ്പോൾ, നിങ്ങൾക്ക് സ്നേഹത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാതെതന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതുപോലെ നിങ്ങൾക്കനുഭവിക്കാം. നിങ്ങൾ സ്നേഹത്തിലാണെന്ന തോന്നൽ താല്കാലികമായിട്ടെങ്കിലും അതു നിങ്ങളിലുളവാക്കുന്നു. ഇപ്പോളലലെങ്കിൽ അടുത്ത നിമിഷം നിങ്ങൾ മനസിലാക്കിയേക്കും, അത് വ്യാജമാണെന്ന്. പക്ഷേ, നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുന്നു വഞ്ചിക്കുന്നത് നിങ്ങളുടെ പങ്കാളിയാണെന്ന്. സ്വയമാല്ലാതെ മറ്റാർക്കുംതന്നെ നിങ്ങളെ കബളിപ്പിക്കാനാവില്ല... നിങ്ങൾ ഭാര്യയെ മാറ്റുന്നു, ഭർത്താവിനെ മാറ്റുന്നു, ഗുരുവിനെ മാറ്റുന്നു, ദൈവത്തെ മാറ്റുന്നു,മതം മാറുന്നു, പ്രാർത്ഥന വേറെയാവുന്നു - അപരനെ നിങ്ങൾ മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളെത്തന്നെ വിഡ്ഢിയാക്കം, എന്നാൽ എത്രനാൾ അതിനു കഴിയും? ഈ അപരമായിട്ടുള്ളതല്ല പ്രശ്നമെന്ന് നിങ്ങൾ തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്, നിങ്ങളുടെ സ്നേഹം പൊള്ളയാണെന്ന് നിങ്ങൾ മനസിലാക്കേണ്ടതുണ്ട്.. നിങ്ങളതിനെപ്പറ്റി സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു, നിങ്ങളതിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാനായി യാതൊന്നും ചെയ്യുകയായിരുന്നില്ല എന്നും നിങ്ങൾ തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്.

.

നിങ്ങൾ പ്രേമമെന്നു വിളിക്കുന്ന വികാരം അപരനെ കൊല്ലുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അല്ലെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ ലോകം ഇത്രയ്ക്കും വൃത്തിഹീനമായിരിക്കുന്നത്? അനവധി പ്രമിതാക്കൾ, എല്ലാവരും ഒരു കമിതാവാണ്; ഭർത്താവ് ഭാര്യയെ സ്നേഹിക്കുന്നു, ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അച്ഛനമ്മമാർ കുട്ടികളെ സ്നേഹിക്കുന്നു, കുട്ടികൾ മാതാപിതാക്കളെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അതുപോലെ സുഹൃത്തുക്കൾ, ബന്ധുക്കൾ തുടങ്ങി എല്ലാവരുംതന്നെ സ്നേഹിക്കുകയാണ്. ഈ ലോകം മുഴുവനും സ്നേഹത്തിലാണ്... ഏറെ പ്രണയം - എന്നിട്ടും ഏറെ വൃത്തികേടുകൾ! ഏറെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ!? ഇതു പ്രേമമല്ല; ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഭയം അപ്രത്യക്ഷമാകുമായിരുന്നു. എന്നാൽ ആസക്തിയിൽ ഭയം കൂടുതൽ വളർന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു, എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ നിങ്ങൾ ഒരാളെ കൈവശമാക്കുമ്പോൾ, അയാൾ നിങ്ങളെ വിട്ടുപോയേകുമോ എന്ന് എപ്പോഴും ഭയപ്പെടുന്നു. അപ്പോൾ അവർതമ്മിൽ ചാരന്മാരായിത്തീരുകയും പരസ്പരം രണ്ടുപേരുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾപിന്നെ പ്രേമത്തിനുള്ള സാധ്യതയെവിടെ? 

.

കുഴപ്പമിതാണ്; എപ്പോഴൊക്കെ നിങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തിയെ കൈവശപ്പെടുത്തുന്നുവോ, അപ്പോഴൊക്കെ അയാൾ ഒരു സാധനമായിത്തീരുന്നു - എന്നാൽ നിങ്ങളാഗ്രഹിച്ചത് ഒരു വ്യക്തിയെ സ്നേഹിക്കുവാനാണ്, ഒരു സാധനത്തെയല്ല. ഒരു വസ്തുവിനെ കൈക്കലാക്കാൻ പറ്റും. എന്നാൽ അതിന് പ്രതികരണശേഷിയുണ്ടായിരിക്കില്ല. നിങ്ങൾക്ക് ഒരു വസ്തുവിനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ ആ വസ്തുവിന് നിങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തിനുത്തരം നല്കാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ കാറിനെ ആലിംഗനം ചെയ്തേക്കാം. എന്നാൽ കാറിന് നിങ്ങളെ ആലിംഗനം ചെയ്യാനാവില്ല. കൈക്കലാക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ നിങ്ങൾ അയാളെ വധിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ ശ്രമം വിജയത്തിലെത്തുന്ന ആ നിമിഷം തന്നെ സർവ്വ മഹിമയും ചോർന്നുപോകുന്നു. എന്തെന്നാൽ ഇപ്പോൾ മറ്റേയാൾക്ക് പ്രതികരിക്കാനാവില്ല. മറ്റേയാൾക്ക് പ്രതികരിക്കാൻ കഴിയുക സ്വാതന്ത്ര്യമുള്ളപ്പോൾ മാത്രമാണ്.

.ഒരു പുരുഷനെയോ സ്ത്രീയെയോ സ്നേഹിക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ മാത്രമല്ല, ഒരു ബുദ്ധനെ സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴും ഇവയെല്ലാം നിങ്ങൾ ആവർത്തിക്കുന്നു. അവിടെയും സ്വന്തമാക്കാൻ ശ്രമിക്കും. ക്രിസ്ത്യാനികൾ വിചാരിക്കുന്നു ക്രിസ്തു അവരുടേതാണെന്ന്- അവരാണ് അവകാശികൾ. മുസ്ലീമുകൾ കരുതുന്നു മുഹമ്മദ്‌ അവരുടേതാണെന്ന്. ആർക്കുംതന്നെ മുഹമ്മദിനെ കൈവശപ്പെടുത്താനാവില്ല. ആർക്കുംതന്നെ ക്രിസ്തുവിനെ സ്വന്തമാക്കാനാവില്ല - സ്നേഹത്തെ ഒരിക്കലും സ്വന്തമാക്കാനാവില്ല; അതത്രയ്ക്കും ഊർജ്ജവത്തായ ഒരു ശക്തിയാണ്. ഒരിക്കലും നിലക്കാത്ത ശക്തി. നിങ്ങളാവട്ടെ അവയെ കൈവശപ്പെടുത്തുവാനായി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 

.മതങ്ങളിൽ ഇത് വളരെ ആഴത്തിൽ സംഭവിച്ചു. ലോകത്തിനൊരു അനുഗ്രഹമാകേണ്ടതിനു പകരം മതങ്ങൾ അപകടകാരികളായി മാറി. സ്വന്തമാക്കാനുള്ള ഈ ത്വരയോടെയാണ് മതങ്ങൾ വിഭജിക്കപ്പെടുന്നത് - എന്നിട്ട് നിങ്ങൾ മൃതവസ്തുവിനെ ആരാധികാൻ തുടങ്ങുന്നു. എന്നിട്ടോ നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ യാതൊന്നും സംഭവിക്കുന്നുമില്ല. അപ്പോൾ നിങ്ങൾ വിചാരിക്കും മതത്തിനെന്തോ കുഴപ്പമുണ്ടെന്ന്. മതത്തിനു യാതൊരു കുഴപ്പവുമില്ല. മഹാവീരന് നിങ്ങളെ പരിവർത്തനപ്പെടുത്തുവാൻ കഴിയും; തന്നിലുള്ള അതേ തേജസ്സ് കൃഷ്ണന് നിങ്ങൾക്ക് പകർന്നു നല്കാൻ കഴിയും. പക്ഷേ നിങ്ങളവനെ അനുവദിച്ചില്ല. ക്രിസ്തുവിന് തീർച്ചയായും നിങ്ങളുടെ മോചനമാകാൻ കഴിയും - പക്ഷേ നിങ്ങളദ്ദേഹത്തെ അനുവദിച്ചില്ല. ഇപ്പോളദ്ദേഹം ജീവനില്ലാത്ത ഒരു വസ്തുവാണ്. നിങ്ങൾ നല്ലതുപോലെ ഓർത്തിരിക്കേണ്ടതുണ്ട്, നിങ്ങളുടെ പ്രേമംകൊണ്ട്, നിങ്ങളുടെ ആരാധനകൊണ്ട് - അത് സ്വന്തമാക്കലായിത്തീരുമ്പോൾ - നിങ്ങൾ നടത്തുന്നത് പാതകമാണെന്ന്... നിങ്ങൾ കൃഷ്ണനെ വധിക്കുകയാണെങ്കിൽ പിന്നെ, കൃഷ്ണനെങ്ങനെ നിങ്ങളെ മാറ്റിത്തീർക്കാനാവും? അവനെങ്ങനെ നിങ്ങളെ ബോധത്തിന്റെ കൃഷ്ണതലത്തിലെത്തിക്കാനാവും? അസാദ്ധ്യം!!!

 

ജിജോ ബേബി ജോസ് (ഇംഗ്ലണ്ട്)