‘ഞാനൊട്ടു സ്വാമിയുമല്ല, എനിക്കൊട്ടിരിമ്പുകടയും ഇല്ലാ’

അടുത്തിടെ ഞാന്‍ ജോണ്സണ്‍ വൈദ്യരെ കണ്ടു. അങ്ങേരെ അങ്ങിനെ വിളിക്കുന്നുവെങ്കിലും അങ്ങേര് വൈദ്യരല്ല; പണ്ടൊരു മെഡിക്കല്‍ റെപ്പായിരുന്നു, ഈ തൃശ്ശൂര്‍ക്കാരന്‍. ഗള്‍ഫില്‍ വന്നു സെയില്‍സ്മാനായി ജോലി ചെയ്യുന്നു; അവിടെ വരുന്ന നാട്ടുകാര്‍ക്കെല്ലാം വല്യ ഉപകാരി. സാമാന്യം രോഗങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ പ്രതിവിധി അറിയാം, അതാര്‍ക്കും ഫ്രീയായി പറഞ്ഞു കൊടുക്കുകയും ചെയ്യും. രക്തം ആവശ്യമുള്ളവര്‍ക്ക് സമൃദ്ധമായി കൊടുക്കുന്നത് കൊണ്ടാവണം മെല്ലിച്ച ശരീരം. അങ്ങേരുടെ രക്ത ഗ്രൂപ്പ് പറയുകയാണെങ്കില്‍ സീറോ നെഗറ്റിവ് ആയിരിക്കാനെ വഴിയുള്ളൂ. കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ ബദ്ധവൈരി. അദ്ദേഹം അങ്ങിനെ ആയ കഥ പറഞ്ഞാല്‍ ഒത്തിരിയുണ്ട്. അങ്ങേര്‍ക്ക് എന്നെ അറിയാം, അല്മായാ ശബ്ദം സ്ഥിരം വായിക്കുകയും ചെയ്യും. എന്തെങ്കിലും പുതിയ ആശയം ഉണ്ടെങ്കില്‍ എന്നെ കാണുമ്പോള്‍ പറയാനും മടിക്കില്ല.

അങ്ങേരെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒരു കുശലം എന്നോണം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, ‘ഇപ്പോഴും ആ പഴയ പ്രസരിപ്പുണ്ടല്ലോ’ എന്ന്. അങ്ങേര് പറഞ്ഞു, ദീര്‍ഘായുസ്സ് വേണമെങ്കില്‍ മെത്രാനാകണമെന്ന്. മെത്രാന്‍ പട്ടം കൊതിച്ച് അറിയാവുന്ന കുത്തിത്തിരിപ്പുകളെല്ലാം ചെയ്ത് പരാജയപ്പെട്ട ഒരു വൈദികന്‍ പറഞ്ഞതെന്ന് പറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചെവിയില്‍ എത്തിയതാണത്രേ ഈ രഹസ്യം. ഞാനോര്‍ത്തു നോക്കി, ഇപ്പറയുന്നത്‌ സത്യമായിരിക്കാന്‍ സാദ്ധ്യത ഏറെ, കാരണം മെത്രാന്മാര്‍ റിട്ടയര്‍ ചെയ്തു എന്നല്ലാതെ ‘കാലം ചെയ്തു’ എന്ന് കേള്‍ക്കാറില്ല. ഒരു പക്ഷെ, അവരെല്ലാം ക്യൂരിയാ കുത്തിവെപ്പ് എടുത്തവരായിരിക്കാന്‍ സാധ്യതയുണ്ടായിരിക്കണം. അതിനോട് സാമാന്യം വൈറസ്സുകളൊന്നും അടുക്കില്ലല്ലോ. റിട്ടയര്‍ ചെയ്തിട്ടും മുറുമ്മിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മെത്രാന്‍ എല്ലാ രൂപതകളില്‍ തന്നെയും ഉണ്ടെന്നു പറയാം.

“ചെയ്ത ദ്രോഹം അനുഭവിച്ചു തീരുന്നിടം വരെ ഒരു മെത്രാനെയും ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരേണ്ട എന്ന് പത്രോസിന്‍റെ ഓര്‍ഡര്‍ ഉണ്ട്.” വൈദ്യര് പറഞ്ഞു. വൈദ്യരുടെ കണ്ടുപിടുത്തം എന്നെ ചിരിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു. ഞാന്‍ വൈദ്യരെ കണ്ടത് എന്‍റെ ഒരു സ്നേഹിതന്‍റെ ബെര്‍ത്ത്‌ ഡേ പാര്ട്ടിക്കാണെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. വൈദ്യരെ ഒരു പൊതു സുഹൃത്തായി എല്ലാവരും വിളിക്കും. അത് കൊണ്ട് ആ സ്നേഹിതനുമായുള്ള ബന്ധത്തെ പ്പറ്റി ഒന്നും ഞാന്‍ ചോദിച്ചില്ല.

ആ വീട്ടില്‍ ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞുണ്ടായിരുന്നു. ഏതാണ്ട് മൂന്നു മാസം പ്രായം കാണും. ആ കുഞ്ഞ് ഒരു സ്ത്രീയുടെ കൈയ്യിലിരുന്നു വാവിട്ടു കരയാന്‍ തുടങ്ങി. വൈദ്യര് ചോദിച്ചു,

“ആ കുഞ്ഞെന്തിനാ കരയുന്നതെന്ന് അറിയാമോ?”

“അമ്മിഞ്ഞാ കിട്ടാഞ്ഞിട്ട്‌, അല്ലാതെന്തിനാ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. ഒന്നിരുത്തി മൂളിയിട്ട് വൈദ്യര് പറഞ്ഞു,

“അല്ല.... ആ കുഞ്ഞിന്‍റെ കൈയ്യിലെന്താണെന്ന് നോക്കിക്കേ?”

ഞാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും കണ്ടില്ല, ഒരു കൈ തലമുടിയില്‍ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്; മറ്റേ കൈ സിന്ദാബാദ് വിളിക്കുന്നതുപോലെ വായുവില്‍ പൊങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു. ചോദ്യഭാവത്തില്‍ ഞാന്‍ വൈദ്യരെ നോക്കി. വൈദ്യര് പറഞ്ഞു,

“ആ കുഞ്ഞ് സ്വന്തം തലമുടിയില്‍ മുറുക്കെ പിടിച്ചു വലിക്കുന്നുണ്ട്. കൈ നിവര്‍ത്താല്‍ പ്രശ്നം തീരുമെന്നു പക്ഷെ, കുട്ടിക്കറിയില്ല. അതാ കാര്യം.” വൈദ്യരെ മനസ്സാ ഞാന്‍ അഭിനന്ദിച്ചു. വൈദ്യര് നിര്‍ത്താന്‍ ഭാവമില്ലായിരുന്നു. അങ്ങേരു തുടര്‍ന്നു,

“ഇത് തന്നെയാ നമ്മുടെ മെത്രാന്മാരുടെ കാര്യവും. അവര് പാരമ്പര്യത്തില്‍ മുറുകെ പിടിച്ചിരിക്കുകയാ, വല്ലാതെ വേദനിക്കുകയും കരയുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ആ പിടി വിട്ടാല്‍ തീരുന്നതാ മിക്കവാറും പ്രശ്നങ്ങള്‍. ഇവര്‍ കൈ വിടുന്നത് കൊണ്ട് പാരമ്പര്യത്തിന് ഒന്നും സംഭവിക്കുകയുമില്ല.”

വൈദ്യരുമായി ഓരോന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എനിക്കെന്നും സന്തോഷം ഉള്ള കാര്യം. സഭാകാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞാല്‍ വൈദ്യര്‍ ഒരു വിജ്ഞാന കോശമായും മാറും. പാവത്തിന് കമ്പ്യുട്ടറില്‍ വലിയ പരിജ്ഞാനം ഇല്ല. ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ അത്മായാ ശബ്ദത്തിലെ സ്ഥിരം എഴുത്തുകാരനായേനെ അദ്ദേഹം. അങ്ങേരുടെ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളുടെ ചരിത്രം അവിടം കൊണ്ട് തീര്ന്നില്ല.

“അല്മായശബ്ദം വായിക്കാന്‍ ഒരു കോടി ആള്‍ക്കാര്‍ വന്നാലും ഈ മെത്രാന്മാര്‍ക്ക് ഒരു മാറ്റവും വരാന്‍ പോകുന്നില്ല. അവര്‍ക്ക് നാണം എന്നൊന്നില്ല. ‘മെത്രാന്മാര്‍ക്ക് നാണമില്ലാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്’ എന്ന വിഷയത്തില്‍ ആരെങ്കിലും ഗവേഷണം നടത്തിയിരുന്നെങ്കില്‍ കാര്യം മനസ്സിലായേനെ. കാര്യം എനിക്കറിയാം.” വൈദ്യര് പറഞ്ഞു. ചോദ്യഭാവത്തില്‍ ഞാന്‍ വൈദ്യരെ നോക്കി.

“കര്‍ത്താവിന്‍റെ സ്വരം കേള്‍ക്കാഞ്ഞിട്ടാ. അത് കേട്ടപ്പോഴല്ലേ ആദത്തിനും ഹവ്വാക്കും നാണം ഉണ്ടായത്. അതുവരെ അവര്‍ സര്‍പ്പവുമായി സല്ലപിച്ചു കഴിയുകയായിരുന്നില്ലേ? അത്മായര്‍ ഇതെന്നും കേള്‍ക്കുന്നു, അവരത് അറിയുന്നു. അവര്‍ക്ക് നാണത്തിനു ഒരു കുറവുമില്ല.” വൈദ്യര് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി. എനിക്കതത്ര വിശ്വാസം വന്നില്ല. പക്ഷെ, അത്മായരും മെത്രാന്മാരും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം ദൈവമാണല്ലോ എന്നോര്‍ക്കാതിരിക്കാനും കഴിഞ്ഞില്ല.

“പണ്ടൊക്കെ, ചില തീര്‍ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളില്‍ ചെന്നാല്‍ എണ്ണ, തിരി. മുതലായ സാധനങ്ങള്‍ കാശ് കൊടുത്ത് വാങ്ങി നേര്ച്ചക്കുപയോഗിക്കണമായിരുന്നു. ഇപ്പോഴെങ്ങിനാണെന്നറിയാമോ?” വൈദ്യര്‍ ചോദ്യഭാവത്തില്‍ എന്നെ നോക്കി. വൈദ്യര്‍ തന്നെ അതിനുത്തരം പറഞ്ഞു.

“എണ്ണ, തിരി, വിളക്ക് മുതലായ സാധനങ്ങള്‍ നേര്ച്ച കൊടുക്കാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്‍ അതിനുള്ള പണം നേര്‍ച്ചയായി ഇട്ടാല്‍ മതി’ എന്നൊരു ബോര്‍ഡ് അങ്ങോട്ട്‌ വെക്കും. എന്ത് കൊടുത്താലും ഞങ്ങളത് ചുക്കിണിയാക്കും എന്നല്ലേ അതിന്‍റെ അര്‍ഥം? നാളെ എങ്ങിനെയായിരിക്കുമെന്നു അറിയാമോ? എണ്ണ, വിളക്ക് എല്ലാം മാറും; കമ്പി, സിമിന്‍റ്, മണല്‍ മുതലായ സാധനങ്ങളായിരിക്കും പുണ്യവാന്മാര്‍ നേര്‍ച്ചയായി പിടിക്കുക. പുതിയ വീടു പണിയാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ‘കമ്പി നേര്ച്ച’ നടത്താന്‍ സൌകര്യമുള്ള പള്ളികള്‍ എല്ലാ രൂപതകളിലും വരും. മാത്രോ അല്ല, അത്മായരും മെത്രാന്മാരുടെ കാല്‍ക്കല്‍ വീണെന്നുമിരിക്കും. സ്വന്തം വീടു റിപ്പയര്‍ ചെയ്യാന്‍ സിമിന്റും പാറപ്പൊടിയും കിട്ടാത്ത കാലം വന്നേക്കാം. പള്ളിക്ക് തികഞ്ഞിട്ട് ഇവയൊന്നും പുറത്തു കിട്ടണമെന്നില്ല.”

“റോഷന്‍ സാര്‍ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാമോ? എവുപ്രാസിയാമ്മയുടെയും കുര്യാക്കോസ് ഏലിയാസച്ചന്‍റെയും കഥകളുണ്ടല്ലോ, ഇപ്പൊ അച്ചടിച്ച്‌ വരുന്നത്. അതിന്‍റെയെല്ലാം കട്ടിംഗ് എടുത്തു വെയ്ക്കണം, കാരണം അടുത്ത വര്ഷം ഇതേ സമയം ഇറങ്ങുന്ന കഥകള്‍ വ്യത്യാസം വരും; അന്ന് നമുക്ക് ചോദിക്കണം. ചാവറ അച്ചന്‍ നല്ലൊരു വൈദികനായിരുന്നു എന്നതിന് തര്‍ക്കമില്ല. ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ തന്നെ വിശുദ്ധനെന്ന് അറിയപ്പെട്ടുവെന്നു പറയുന്ന ചാവറയച്ചന്‍റെ ബോഡിയാ ഇപ്പോള്‍ എവിടാന്ന് അറിയില്ലാത്തത്. ഉടനെ DNA ടെസ്റ്റ്‌ നടത്താന്‍ കോടതി വിധി വന്നേക്കാം. ടെസ്റ്റ്‌ തീരുന്നിടം വരെ ലാബറട്ടരിയുടെ മുമ്പില്‍ ആരാധനയും നൊവേനയുമൊക്കെ നടന്നേക്കാം.”

“അതൊക്കെ ഒത്തു തീര്‍പ്പാകും വൈദ്യരെ. അതിന് പള്ളിക്കാരു സമ്മതിക്കുമോ?” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“ഒരു കൂട്ടര്‍ സമ്മതിക്കില്ല. ഉറപ്പാ.”

“അതാരാ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“ചാവറയച്ചന്‍റെ പൂജ്യാവശിഷ്ടം ഉള്ളിലില്ലാ എന്നറിയുന്ന ഒരു കൂട്ടരുണ്ടല്ലോ. അവര്‍. ഇവിടെ വേറെയും പ്രശ്നമുണ്ട്. രണ്ടിടത്തും ഓരോ ബോഡി കണ്ടെന്നു വെയ്ക്കുക. ഒന്ന് കുര്യാക്കോസ് അച്ചന്‍റെയാണെങ്കില്‍ അടുത്തത്‌ ആരുടെയാണെന്ന ചോദ്യം വരും. ചാവറ അച്ചന്‍ കൂനമ്മാവില്‍ നിന്ന് ഉയര്‍ത്തെണിറ്റ് മാന്നാനത്തു വന്നതായിരിക്കുമോ? അച്ചന്‍ ഉയര്‍ത്തെന്നു വരുത്തിത്തിത്തിര്‍ക്കാന്‍ രണ്ടു പേരും കൂടിയുള്ള ഒത്തുകളിയാണോ, ആര്‍ക്കറിയാം? കൂനമ്മാവിലെ കല്ലറ തുറക്കുമ്പോള്‍ ബോഡി കണ്ടില്ലെങ്കിലും പ്രശ്നമാവും. അപ്പോള്‍ മാന്നാനംകാര് കട്ടോണ്ട് പോയെന്നു വന്നു കൂടായ്കയില്ല.

“ഇതിനു പ്രതിവിധി ഒന്നേയുള്ളൂ. അരക്ക് താഴെ ഭാഗം കൂനമ്മാവിലും തലഭാഗം മാന്നാനത്തും ആണെന്നൊരു നിഗമനത്തിലെത്തി രണ്ടു കൂട്ടരും ധാരണാ പത്രത്തില്‍ ഒപ്പ് വെയ്ക്കുക. അപ്പോഴുമുണ്ട് പ്രശ്നം – ഏതു ഭാഗം നോക്കിയാ വിശുദ്ധനാക്കിയതെന്നു മാര്‍പ്പാപ്പാ പ്രഖ്യാപിക്കേണ്ടി വരും. അതുപോലെ, ആരു മരിച്ചാലും രണ്ടായി അടക്കുന്ന സമ്പ്രദായവും വന്നെന്നിരിക്കും. തപ്പി നോക്കിയാല്‍ നമ്മുടെ പാരമ്പര്യത്തില്‍ അതും കാണും. അപ്പം മുറിച്ചാണല്ലോ കര്‍ത്താവ് അന്ത്യ അത്താഴം കഴിച്ചത്.”

പാലാക്കാരുടെ പ്രസിദ്ധമായ ഒരു മൊഴിയുണ്ട്, ‘ഞാനൊട്ടു സ്വാമിയുമല്ല, എനിക്കൊട്ടിരിമ്പുകടയും ഇല്ലാ’യെന്ന്. അത് തന്നെ ഞാനും വൈദ്യരോട് പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട് മനസ്സാ പ്രാര്‍ഥിച്ചു - ‘കര്‍ത്താവേ, എന്നെ അങ്ങോട്ടെടുത്തോളണേ, ഇപ്പൊ തന്നെ.’