Joseph Chacko (Chennai)
Till yesterday
I believed in many myths
I was told
by my priests and bishops that I am a Syro-Malabar Rite Catholic whose
ancestors were baptized into Christianity by St. Thomas the Apostle. And I
believed them.
They told me
that, St Thomas came to India in AD 52.
He converted 72 Brahmin families to Christianity by convincing them with
Majic tricks. (He would have been at
least 84 years old at that time.)
They told that
he constructed seven and a half churches in Kerala from North to south when
there was no cement or bricks and travelled to Chennai in an age when there was
no bullock cart or roads.
They wrote
that he was stabbed by a native at Little mount in Chennai and he ran to St
Thomas mount and died there at an age of 104 years.
When the
historians said that Brahmins entered Kerala only after 6th century,
they changed the Brahmins in the story to Jews who had been already in Kerala
for trading.
I remember
the story “Entuppappackoru Anendarnnu” by Vaikom Muhamed Basheer. In the story
the heroine Patthumma imagines that
there will be some marks on her hips too because her grandfather had an
elephant.
Any way I
thought that I was a high caste one above the Latin Catholics whom my
grandmother called ‘The Mukkavar’– the fishermen.
Jesus Christ
asked his disciples “Who do you say that I am? “ Peter replied “You are the Son of living
God”.
Jesus has
told us that we are the children of God the Father and now I know who am I.
The author can be contacted at: <peeceej@hotmail.com>
I Agree. Our Pope Francis too is asking us to rethink concepts that we had taken for granted. For Example: The recent stand of our Pope on the story of the Genesis and his acceptance of the Big Bang Theory and the Evolution Theory. The real important question as the article clearly points out is 'Who am I?' Not whether I am a Syro or Latin.....We are all One in the Eyes of the Lord.
ReplyDelete'ഞാനാരാകുന്നു' എന്ന ഉത്തരം വിശുദ്ധ തോമസിന്റെ ഭാരതത്തിലേക്കുള്ള കെട്ടു കഥയിലോ, ഏഴര പള്ളി സ്ഥാപനത്തിലോ, സവർണ പാരമ്പര്യത്തിലോ ഒതുങ്ങുന്നതല്ല.. അതിനുത്തരം ബൈബിളിൽ തപ്പിയാലും കാണുകയില്ല.
ReplyDelete' ഞാൻ ദൈവത്തിൽ' ദൈവത്തിന്റെ സ്പുരണങ്ങൾ ഓരോ മനുഷ്യരിലും ഉണ്ടാകാം. അതൊരു നീണ്ട അന്വേഷണമാണ്. ആത്മത്തെ കണ്ടെത്തുക, അതിൽ നാം സന്തുഷ്ടരാകുക, അങ്ങനെ പരിത്യാഗികളായ മുനിമാർ അനുഷ്ഠി ച്ചിരുന്നു.
ഹൈന്ദവ മഹാത്മാക്കളുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ യേശു സ്വയം ആത്മത്തെ കണ്ടെത്തി. ' ഞാൻ' എന്ന സത്യത്തെ തേടി യേശു തന്നെ ഒരു സ്വയം അന്വേഷകനായിരുന്നു. 'ഞാനും പിതാവും ഒന്നാണെന്ന്' അവിടുന്ന് പറഞ്ഞ സാരവും അതുതന്നെയാണ്.
ഓരോ ഏഴു വർഷം കൂടുംതോറും നാം ഒരു പുതിയ മനുഷ്യകുന്നുവെന്നു ശാസ്ത്രം പറയുന്നു. ഈ സപ്തവർഷങ്ങളിൽ ഒരു മനുഷ്യ ശരീരത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായി ശരീരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന പഴയ സെല്ലുകൾ ഇല്ലാതായി അവകളുടെ സ്ഥാനത്തു പുതിയ സെല്ലുകൾ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടും. നമ്മുടെ ശരീരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന സെല്ലുകൾ ഒന്നില്ലാതെ നിശേഷം നശിച്ചു പോവും. അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് പുതിയവ വരും. അവിടെ ഒരു മനുഷ്യൻ വീണ്ടും ജനിക്കുന്നു.
നമ്മിലുണ്ടാകുന്ന ചഞ്ചലമായ വികാരസങ്കൽപ്പങ്ങൾക്ക് ശരീരവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും വൈവിദ്ധ്യങ്ങളുമായ വികാര തരംഗങ്ങളിൽ 'ഞാൻ' ആരെന്നുള്ള ഉത്തരം ആകുന്നില്ല. ആ ഞാൻ പലതാണ്. പല പ്രതിരൂപങ്ങളാണ്. ഓർമ്മകളെ കടഞ്ഞെടുത്ത് ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് ഒന്ന് യാത്ര ചെയ്യൂ. പൂർവ്വ കാലത്തിന്റെ ചരിത്ര ദുരിതങ്ങളും ദുഖങ്ങളും മനസിന്റെ കടച്ചിലിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. അന്നുണ്ടായ ഭീകരദിനങ്ങൾ സംഭവിച്ച നാളുകളിൽ നാം നിശബ്ദരായി ഇരുന്നു. ഇന്നതെല്ലാം അലറുന്ന സ്വപ്നാടനത്തിൽ ചിലപ്പോൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാറുണ്ട്. വേദനിപ്പിച്ച ഭൂതകാലത്തിന്റെ ദുഃഖ സത്യങ്ങളെ നാമന്ന് വെറുത്തിരുന്നു. കാലം കടന്നുപോയി. വേദനകൾ പതിയെ പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു. അല്ലെങ്കിൽ വേദനകളെ കാലം വിഴുങ്ങി.
അന്നു നേരിട്ട ദുഖങ്ങൾ നമ്മെ നന്മയുടെ വഴിയേയും നയിപ്പിച്ചേക്കാം. എങ്കിലും ഇന്നലെയുടെ മാറ്റങ്ങൾ 'ഞാനെന്ന' വ്യക്തിയിൽ സംഭവിച്ചു. ഇന്നുള്ളത് ഇന്നലെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തീർച്ചയായും അന്നുണ്ടായ സംഭവ വികാസങ്ങൾക്ക് യാതൊരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല. എങ്കിലും ഇന്നുള്ള കാഴ്ചപ്പാടിന് മാറ്റം വന്നില്ലേ !. അന്ന് ഞാൻ ആരായിരുന്നു? ഇന്ന് ഞാൻ ആര്? ഇന്നു 'ഞാൻ' ആരെന്നുള്ള യുക്തിയെ കഴിഞ്ഞ 'ഞാൻ' എങ്ങനെ ന്യായികരിക്കും ?
ഒരു പക്ഷെ ഇന്നലെയുടെ രൂപം മനസിലിന്ന് മായയായി ആഞ്ഞടിക്കുന്നുണ്ടാകാം. കഴിഞ്ഞത് ഇന്നില്ല. കഴിഞ്ഞതിനെ മനസിനുള്ളിലൊതുക്കി പവിത്രമായ നമ്മുടെ മനസിനെ ജീർണ്ണിപ്പിക്കണോ ? ഇന്നുള്ളത് ചിന്തിച്ച് എങ്ങനെയാണ് ഇന്നത്തെ ലോകത്തെ കാണേണ്ടതെന്നും പഠിക്കുക. എന്നിട്ട് നമ്മുടെയുള്ളിലെ കുഞ്ഞായിരുന്ന ഞാൻ' എന്ന എന്നെ അന്വഷിക്കൂ. കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ നമുക്കുണ്ടായിരുന്ന ഭാവനകൾ വേലിയേറ്റങ്ങളും വേലിയിറക്കങ്ങളുമായി താളം തല്ലുന്ന തിരമാലകളുടെ സംഗീതവുമായി അന്നത്തെപ്പോലെ തന്നെ ഇന്നും ഒഴുകിയൊഴുകി വന്നെത്തും.
അവിടെ 'ഞാൻ' ആരാകുന്നു. ക്ഷണികമായ പുഷ്പംപോലെ ഇതളുകൾ പൊഴിഞ്ഞ് ഭൂമിയിൽ നിലം പതിച്ചാലും 'ഞാൻ' മരിക്കുന്നില്ല. അന്ധകാരത്തിൽ നിന്നും പ്രകാശത്തിലേക്ക് അലയുന്ന 'ഞാൻ' എന്ന സത്യത്തെ അവിടെ കണ്ടുമുട്ടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
നീ സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്നറിയുക. നീയും് ചരിത്രനി൪മ്മിതിയില് ഭാഗഭാക്കെന്നറിയിക.
ReplyDelete