നാളെയെന്ത്?

സോള്‍ ആന്‍ഡ്‌  വിഷന്‍റെ, ജൂണ്‍ ലക്കത്തില്‍ ഫാ. കാര്യാടത്തിന്‍റെതായി  ഒരു ലേഖനം കണ്ടു. കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ ആരാധനാക്രമം വെറും ഉപചാരം മാത്രമാണെന്നും, വൈദികര്‍ മുഖം മൂടി വെച്ച കള്ളന്മാരാണെന്നുമൊക്കെ ആരോപിച്ച് സഭയില്‍ നിന്നകന്നു നില്‍ക്കുന്ന കുറെപ്പേരുടെ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം നിരത്തിയിരിക്കുന്നു. സത്യമെന്ന് അവര്‍ കരുതുന്ന ഏതെങ്കിലും കൂട്ടായ്മയില്‍ ചെന്ന് അതും കൂടെ മലിനപ്പെടുത്തരുതെന്ന് അവരോട് ഒരുപമയിലൂടെ ഉപദേശിക്കുന്ന അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്ന് നിരത്തിയ വാദഗതികളാണ് എന്നെ  കൂടുതല്‍ ചിന്തിപ്പിച്ചത്‌. നിങ്ങളാണ് സഭയുടെ കേന്ദ്രമെന്നും  നിങ്ങളില്‍ നിന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരാണ് അതിനെ നയിക്കുന്നതെന്നും നമ്മോട് പറയുന്ന അദ്ദേഹം, സഭ അപൂര്‍ണ്ണതയില്‍ നിന്നാണ് രൂപം കൊണ്ടതെന്നതുകൊണ്ട് അത് അപൂര്‍ണ്ണമായിരിക്കുന്നതില്‍ അത്ഭുതമില്ലെന്നും പറയുന്നു. സഭ വിടുന്നവരെപ്പറ്റി ആരും ആശങ്കപ്പെടേണ്ടെന്നുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഉപദേശത്തോടും, ഒരുപാട് കൊടുങ്കാറ്റുകളെ സഭ ഇതിനു മുമ്പും നേരിട്ടിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ആരെന്തു വിമര്‍ശിച്ചാലും, സഭ നിലനില്‍ക്കുക തന്നെ ചെയ്യും എന്നുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സമീപനത്തോടും എനിക്ക്  യോജിക്കാനാവുന്നില്ല.

ഫാ. കാര്യാടത്തെപ്പോലെ പാണ്ഡിത്യവും, പ്രവൃത്തിപരിചയവും വേണ്ടത്രയുള്ള ഒരു വൈദികനോട് പൊരുതാന്‍ മാത്രം  അറിവുള്ളതുകൊണ്ടല്ല, ഈ വിയോജനക്കുറിപ്പ് ഞാനെഴുതുന്നത്. തര്‍ക്കിക്കുന്നെങ്കില്‍ അത് ഒരു കത്തോലിക്കാ പുരോഹിതനോടായിരിക്കരുതെന്ന ലോബ്സാംഗ് റാമ്പായെന്ന ബുദ്ധിസ്റ്റ് പണ്ഡിതന്‍റെ നര്‍മ്മം കലര്‍ന്ന ഉപദേശം ഓര്‍ക്കാതെയുമല്ല. ഫാ. കാര്യാടം പറയുന്നത് അനേക കാലങ്ങളായി അഭിഷിക്തര്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ദുര്‍ബ്ബല വാദഗതിയാണ്. സഭാധികാരികളെ വിമര്‍ശിച്ചാല്‍ ഉടന്‍ ദൈവകോപം, 'എന്‍റെ അഭിഷിക്തരെ തൊടരുത്' എന്നെഴുതപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞു പേടിപ്പിക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹം തയ്യാറായില്ലെന്നത് സന്തോഷകരം (മറിച്ചായിരുന്നെങ്കില്‍ ഫ്രാന്‍സിസ് മാര്‍പ്പാപ്പയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ഞാന്‍ വേറൊരു വചനം കണ്ടുപിടിക്കേണ്ടി വന്നേനെ).  ഒരിക്കല്‍ ഒരു  വിരുതന്‍ പറയുകയുണ്ടായി,  ഞാന്‍ അമ്പതു പൈസാ നേര്‍ച്ചയിട്ടു പ്രാര്‍ഥിച്ചതിന്‍റെ ഫലമായി അമ്പതു പൈസാ വിലയുള്ള ഒരു ഭാര്യയെ കിട്ടിയെന്ന്. വിശ്വാസിക്കര്‍ഹിക്കുന്നതാണ്  ഇപ്പോളവനു കിട്ടിയിരിക്കുന്നതെന്നൊരു സന്ദേശം അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ലേഖനത്തിലുണ്ട്. ഏതായാലും, അതിനോട്  വിയോജിക്കാന്‍ ഞാനില്ല; അതില്‍ അല്‍പ്പം സത്യമുണ്ട്.

വിമതന്മാര്‍ എവിടെയും എക്കാലവും ഉണ്ടാവും, അത് പല സമൂഹങ്ങളും അവഗണിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നതും. പക്ഷേ, ഇന്ന് കത്തോലിക്കാ സഭ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വിമതഭീഷണി സര്‍വ്വ അതിര്‍വരമ്പുകളും ഭേദിക്കുന്നുവെന്നതാണ് സത്യം. അത് ഒന്നിനൊന്നിനു കൂടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. അവരോട് മറുപടിയായി ഒരക്ഷരമെങ്കിലും പറയാനുള്ള ശേഷിയും സഭക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു. സഭക്കെതിരെയുള്ള പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ കുടുംബങ്ങളില്‍ നിന്നും കൂട്ടായ്മകളില്‍ നിന്നും ഒഴിവാക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ഥിച്ചുകൊണ്ടുള്ള രണ്ടിടയലേഖനങ്ങളെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്ഷം കേരളത്തിലെ ദേവാലയങ്ങളില്‍ വായിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. വീടുകളില്‍ നേരിട്ട് ചെന്ന് സ്ഥിതി വിവരം  ശേഖരിക്കുകയും ഉപദേശങ്ങള്‍ നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്ന 'ഫാമിലി മിഷന്‍' മിക്ക രൂപതകളിലും സജീവമാണ്. കടുത്ത സമ്മര്‍ദ്ദം ഇല്ലായെങ്കില്, വിവാഹ ഒരുക്ക ധ്യാനങ്ങളും, വേദപാഠം +2 ക്ലാസുകളുമൊക്കെ വിജയിക്കുകയില്ലെന്ന് ആര്‍ക്കാണറിയാത്തത്? ആണ്ടു കുമ്പസ്സാരത്തിന്‍റെ ഗതി കാണാവുന്നതല്ലെയുള്ളൂ. ഉള്ളില്‍ അസ്വസ്ഥതയും അനിഷ്ടവും വര്‍ദ്ധിക്കുന്നൂവെന്നല്ലേ അത് കാണിക്കുന്നത്? ഫലം മോശമെങ്കില്‍ കുറ്റം ഇലകളുടേതല്ല, വൃക്ഷത്തിന്‍റെത് തന്നെയാണ്. സഭയുടെ ദുര്ന്നടത്തത്തെ തുറന്നു കാട്ടുന്ന നിരവധി ആവിഷ്കാരങ്ങളാണ് ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി പുറത്തിറങ്ങുന്നത്. റോമന്‍സ്, ആമ്മേന്‍ തുടങ്ങിയ ചലച്ചിത്രങ്ങള്‍ക്കും, ഏതാനും കന്യാസ്ത്രികള്‍ എഴുതിയ ആത്മകഥകള്‍ക്കും ഇവിടെ കിട്ടിയ സ്വീകരണം ആവേശകരമായിരുന്നു.   നിരവധി ഇന്‍റെര്‍നെറ്റ്‌  പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളാണ് ഇപ്പോള്‍ സജീവമായി സഭക്കെതിരെ ചുവടുറപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഫെയിസ്ബുക്ക്  തുറന്നാല്‍ സഭയിലെ ചെറുതും വലുതുമായ അനാശാസ്യ കഥകളുടെ വിശദാശംങ്ങളുമായി നിരവധി പേരാണ് എന്നും പോസ്റ്റുകള്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്‌.

പ്രിന്‍റ് മീഡിയാകളും വിമതസ്വരവുമായി അതിവേഗമാണ് ചുവടുറപ്പിക്കുന്നത്. അതില്‍ എഴുതുന്നതാവട്ടെ, വൈദികരും പണ്ഡിതരും, പ്രഗല്‍ഭരും. സാക്ഷാല്‍ മാര്‍പ്പാപ്പാ തന്നെ സഭയിലെ ദുഷ് വ്രവണതകള്‍ക്കെതിരെ രംഗത്തുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മൂര്‍ച്ചയുള്ള വാക്കുകള്‍ കൃത്യമായി ചേരുന്നത് സീറോ മലബാര്‍ സഭക്ക് തന്നെ.  കേരളത്തില്‍  മെത്രാന്മാര്‍ സംഘം ചേരുന്നിടത്തൊക്കെ സഭയില്‍ നിന്ന് യുവാക്കള്‍ കൂട്ടത്തോടെ വ്യതിചലിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി വ്യാപകമായ ചര്‍ച്ചകളും നടക്കുന്നുണ്ട്. ഈ വ്യത്യസ്ഥമായ സാഹചര്യത്തെ  നേരിടാന്‍, എല്ലാം പരി. ആത്മാവ് നോക്കിക്കൊള്ളും എന്ന വാദഗതിക്കു കഴിയുമോയെന്ന് എനിക്കു ബലമായ സംശയമുണ്ട്‌. സഭയുടെ ചരിത്രം സൂഷ്മമായി പരിശോധിച്ചാല്‍ പരി. ആത്മാവ് എപ്പോഴും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നില്ലായെന്നു മനസ്സിലാകും. ഒരേ സമയം മൂന്നു മാര്‍പ്പാപ്പമാര്‍ ഇവിടെ വാണിട്ടുണ്ട്,  വത്തിക്കാന്‍ കൊട്ടാരത്തെ വേശ്യാലയം എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ട കാലഘട്ടവും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്, നിരപരാധികളായ അനേകരെ നിഷ്കരുണം കൊന്നൊടുക്കിയ ചരിത്രവും സഭക്കുണ്ട്. ഭൂമി ഉരുണ്ടതാണെന്ന് പറഞ്ഞവനെ സഭ എങ്ങിനെയാണ് കൈകാര്യം ചെയ്തതെന്നും ലോകത്തിനറിയാം. ഞാന്‍  ചോദിക്കുന്നത്, ഇത്തരത്തിലുള്ള ആഭാസങ്ങളും പരി. ആത്മാവിന്‍റെ  പ്രചോദനത്താലായിരുന്നെന്ന് എങ്ങിനെ ഇവര്‍ക്ക് ആവര്‍ത്തിക്കാന്‍ കഴിയുന്നൂവെന്നാണ്. സഭയെ മാത്രമല്ല, സാത്താനെയും, ഈ ലോകത്തുള്ള സര്‍വ്വ അസ്വസ്ഥതകളെയും പരി. ആത്മാവ് സംരക്ഷിക്കുന്നു, രണ്ടായിരം കൊല്ലങ്ങളായി ഒന്നിനും ക്ഷയം സംഭവിച്ചിട്ടില്ല.

അദ്ദേഹം സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, സഭ വിടുന്നവരെ അവഗണിക്കല്‍ ഒരു കാലത്ത് എളുപ്പമായിരുന്നു. അതേസമയം, അവരെ പരിഗണിക്കാനാണ് ഇന്ന് സഭ തീരുമാനിക്കുന്നതെങ്കില്‍ അഭിഷിക്തര്‍ക്ക് അതിനേ സമയം കാണുകയുള്ളൂവെന്നത് വേറൊരു സത്യം. സഭയില്‍ അഴിമതിയോ തോന്ന്യാസങ്ങളോ നടക്കുന്നില്ലായെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞില്ല, കഴിഞ്ഞ മൂന്നു മാസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഫ്രാന്‍സിസ് മാര്‍പ്പാപ്പാ പറഞ്ഞ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാര്യം സഭയില്‍ നടപ്പാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നും അദ്ദേഹം വീരവാദം മുഴക്കിയില്ല, സഭയില്‍ നടക്കുന്ന മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കാന്‍ ക്രിയാത്മകമായ എന്തെങ്കിലും ആരെങ്കിലും ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നും അദ്ദേഹം അവകാശപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഭാഗ്യം! ഒരു കാലത്ത് മറ്റേതെങ്കിലും സഭാ വിഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ചേക്കേറി ജീവിതം തുടരുകയാണ് വിമതര്‍ ചെയ്തിരുന്നതെങ്കില്‍ ഉള്ളില്‍ നിന്ന് പോരാടാനാണ് ഇന്നത്തെ തലമുറയുടെ തിരുമാനമെന്നതാണ് സഭയുടെ നിലനില്‍പ്പിനെ അപകടത്തിലാക്കുന്നത്. ഒരു വലിയ കപ്പല്‍ മുക്കാന്‍ ഒരു കൊച്ചു ദ്വാരം ധാരാളം. പിന്തുണക്കാന്‍ എവിടെയും ആളുകളുണ്ടെന്നതാണ് വിമതരെ ബലപ്പെടുത്തുന്നതെന്നു പറയാതെ വയ്യ.  

ഒരിക്കല്‍ ബുദ്ധിമാനായ ഒരു  പിച്ചക്കാരന്‍  വഴിയരുകില്‍ ഒരു തുണി വിരിച്ചിട്ട്  മുമ്പില്‍ കുറെ പാത്രങ്ങളും നിരത്തി അവിടെയിരുന്നു. പ്ലാക്കര്‍ഡില്‍ എഴുതിയിരുന്നത്, ഏതു മതമാണ്‌ പാവങ്ങളെ സഹായിക്കണമെന്ന് കൂടുതല്‍ ശക്തിയായി അനുശാസിക്കുന്നതെന്നായിരുന്നു. മുമ്പില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഓരോ പാത്രങ്ങളിലും ഓരോ മതത്തിന്‍റെ സ്ലിപ്പും  അയാള്‍ വെച്ചിരുന്നു.  പിച്ചക്കാര്‍ പോലും മാറി ചിന്തിക്കുന്ന ഇക്കാലത്ത് അനുസരിക്കുകയും സംഭാവന ചെയ്യുകയും മാത്രം ചെയ്യുന്ന ഒരു അത്മായവര്‍ഗ്ഗമായി  വിശ്വാസികള്‍ നാളെയും കാണണമെന്നില്ല. ലിമോസിനിലും ഓഡിയിലും സഞ്ചരിച്ചു മെത്രാന്മാര്‍ വചനം എങ്ങിനെ നിരത്തുന്നുവെന്നും അത്മായര്‍ സസൂഷ്മം നിരീക്ഷിക്കുന്നു. അവര്‍ക്കറിയാം ഉള്ള പരി. ആത്മാവ്‌ പോലും ജീവനും കൊണ്ടോടാനെ ഇപ്പോഴത്തെ പരിഷ്കാരങ്ങള്‍ സഹായിക്കുന്നുള്ളൂവെന്ന്. അമേരിക്കയിലേക്ക് കുടിയേറുന്ന കേരള കത്തോലിക്കാരെല്ലാം അവിടുത്തെ പള്ളിയില്‍ ചേരുന്നില്ലായെന്നത് അവിടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഫാ. കാര്യാടത്തിന് അജ്ഞാതമായിരിക്കാന്‍ ഇടയില്ല.

നേരിട്ട് സഭയോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നവരുടെ കാര്യം മാത്രം പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് മതിയാവില്ല. മനംമടുത്ത് സ്വന്തം ആശ്രമങ്ങളിലേയ്ക്കും നിശ്ശബ്ദസേവന മാര്ഗ്ഗങ്ങളിലേയ്ക്കും പരാതിയില്ലാതെ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചവരുടെ സംഖ്യയും എന്നത്തേതിലും വളരെ കൂടുതലാണിന്ന്. ഇത് വെറുതെ ഒരു മാവേലേറല്ല, കേരളത്തില്‍ ഇത്തരക്കാരുടെ ഒരു ഐക്യവേദിയുമുണ്ട് വാര്‍ഷിക സമ്മേളനങ്ങളുമുണ്ട്; ഒരിക്കല്‍ ഒരെണ്ണത്തില്‍  ഞാന്‍ പ്രത്യേക ക്ഷണിതാവായി പങ്കെടുത്തിട്ടുമുണ്ട്. അത്മായര്‍ ഒരു സമാന്തരസഭ തന്നെ സാവധാനം പരുവപ്പെടുത്തുന്നുവെന്നതാണ് ശരി. സഭയുടെ ചിട്ടവട്ടങ്ങളില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാന്‍  ആഗ്രഹിക്കുന്ന സന്യസ്ഥരെ  സ്വീകരിക്കാന്‍  സന്മനസ്സുള്ള, അവരെ ആയുഷ്ക്കാലം മുഴുവന്‍ സംരക്ഷിക്കാന്‍ ശേഷിയുമുള്ള പത്തു പ്രസ്ഥാനങ്ങളെയെങ്കിലും എനിക്ക് നേരിട്ടറിയാം. സ്നേഹാധിഷ്ടിതമായ ഒരു പുണ്യ ജീവിതം നയിക്കാന്‍ ശിഷ്ടകാലം ഉപയോഗിക്കാന്‍ താത്പര്യമുള്ള പണം മുടക്കാന്‍ തയ്യാറുള്ളവര്‍ക്കായി ഒരു പദ്ധതി ധര്മ്മഭാരതി മിഷ്യനും രൂപം കൊടുത്തുകഴിഞ്ഞു. ഒന്നുമില്ലായെങ്കിലും, മതാധിഷ്ടിതമല്ലാത്ത ഒരു സാത്വിക ജീവിതം  നയിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന അത്മായര്‍ക്കായി അടുത്ത കാലത്തും കോട്ടയത്ത് ഒരു കേന്ദ്രം പ്രവര്‍ത്തിച്ചു തുടങ്ങി. (ഇക്കാര്യത്തില്‍ എന്‍റെ സഹായം ആവശ്യമുള്ളവര്‍ jmattappally@gmail.com എന്ന വിലാസത്തില്‍ ബന്ധപ്പെടുക). സ്വന്തം കനക സിംഹാസനത്തിനു കോട്ടം വരാതെ പ്രതിവിധികള്‍ ഇല്ലായെന്നത് കൊണ്ടാണ് നശിക്കുന്നെങ്കില്‍ നശിക്കട്ടെ, ഉള്ളിടത്തോളം പോകാം എന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് മിക്ക മെത്രാനും തേരോട്ടം തുടരുന്നത്. നാളെ നേരം വെളുക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഇവിടെ എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുമെന്നല്ല  ഞാന്‍ പറയുന്നത്; പക്ഷേ, വിതച്ചത് കൊയ്യാതിരിക്കാന്‍ ആവില്ലായെന്ന് എല്ലാവരെയും ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കട്ടെ.