ഏതാനും ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളും

(മെയ് ലക്കം സത്യജ്വാല മാസികയില്‍നിന്ന്) 

പത്രാധിപര്‍ക്ക് ഒരു കത്ത്

ജെ. വലിയമംഗലം

1) ''നാം കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്ന മാറ്റമായിരിക്കണം നാം'' എന്ന ഗാന്ധിജിയുടെ ഉള്‍ക്കാഴ്ച ഏതു തിരുത്തല്‍ സംരംഭത്തിലും ഉത്തമ വഴികാട്ടി.
2) സത്യം സമഗ്രമായിരിക്കണം.


സമൂഹത്തിലെ രണ്ട് പ്രധാന രംഗങ്ങളാണ് മതവും രാഷ്ട്രീയവും. കുടുംബനാഥന്മാരായ സാധാരണക്കാര്‍ക്ക് പൊതുവെ, ഈ രംഗങ്ങളിലെ പോരായ്മകളെക്കുറിച്ച് ഉറക്കെപ്പറയുക, ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണ്. കാരണം, മതത്തിലായാലും രാഷ്ട്രീയത്തിലായാലും ഒറ്റപ്പെടും. അതു ചെറിയ പ്രശ്‌നമല്ല.


എന്നാല്‍, തിരുത്തല്‍ദൗത്യം ഏറ്റെടുത്തു മുമ്പോട്ടിറങ്ങുന്നവരുടെ കാര്യം അങ്ങനെയാകാന്‍ പാടില്ല. അവര്‍ തിരുത്തല്‍ പറ്റുന്നത്ര സ്വയം ആരംഭിച്ച് മാതൃകയും പ്രചോദനവുമാകാന്‍ നല്ല പരിധിവരെ ചുമതലപ്പെടുന്നു. ടീം ആയി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവരെങ്കില്‍, ചില ബദല്‍ സംവിധാനങ്ങള്‍ ആരംഭിച്ചുതന്നെ തിരുത്തല്‍ ഫലപ്രദമാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കേണ്ടതായും വരാം.
പക്ഷേ, 'ഞാനില്ലാതെ നീ' എന്ന മട്ടാണ് അവരെ സംബന്ധിച്ച് ഏറെയും കാണുക. ''എല്ലാവരും മറ്റുള്ളവര്‍ മാറുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നു, ആരും സ്വയം മാറുന്നതിനെക്കുറിച്ചുചിന്തിക്കുന്നില്ല'' എന്ന ടോള്‍സ്റ്റോയിയുടെ നിരീക്ഷണവും മേല്‍പ്പറഞ്ഞ ഗാന്ധിനിര്‍ദ്ദേശത്തോട് ചേര്‍ത്തുവായിക്കാമെന്നു ചുരുക്കം.


അങ്ങനെവരുമ്പോള്‍, എന്തോ ചൊരുക്കു തീര്‍ക്കുക എന്നവിധം പകയും വാശിയുമാണ് പലര്‍ക്കും വിമര്‍ശനം. സ്വന്തം തെറ്റുകള്‍ കാണാനും, കണ്ടാല്‍ തിരുത്താനും തയ്യാറല്ലെന്നും വരും.

മറ്റൊന്ന്, സത്യം സമഗ്രമായിരിക്കണം എന്നതാണ്. സ്ഥാപനവത്കരിക്കപ്പെട്ട പ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍, ബന്ധപ്പെട്ടവരുടെ മേലുള്ള നീരാളിപ്പിടുത്തം പലപ്പോഴും കട്ടിയാകാം, ആകുന്നുണ്ട്. അതില്‍നിന്നു മോചനം ആവശ്യമെങ്കിലും, ഗുണവശങ്ങള്‍, കൂടുതലും കഴിഞ്ഞകാലത്തേത്, കുറേയെല്ലാം തുടര്‍ന്നുള്ളതും, മറക്കാന്‍ പാടില്ല. പകയും വാശിയും മേല്‍ക്കൈ നേടുന്ന വിമര്‍ശകര്‍ തീരെ മറന്നുപോകുന്ന കാര്യമാണിത്. തങ്ങള്‍ക്കുതന്നെയും ലഭിച്ചിട്ടുള്ളതും ലഭിക്കുന്നതുമായ ഗുണവശങ്ങളാണ് അവ പലപ്പോഴും എന്നത്, വൈരുദ്ധ്യത്മകമെന്നതും ചിന്തിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്.


കത്തോലിക്കാസഭയില്‍ കാതലായ മാറ്റങ്ങള്‍ അനിവാര്യംതന്നെ. എന്നാല്‍, സംസ്ഥാനവും രാജ്യവുമാകുന്ന രംഗങ്ങളിലെ വിശാലസമൂഹത്തെ സംബന്ധിച്ച് അടിയന്തിരമായി ആവശ്യമായ തിരുത്തലുകളുടെ നേര്‍ക്കും തിരിഞ്ഞ് മാറ്റത്തിന് മുന്‍കൈ എടുക്കാനും ചുമതലപ്പെട്ടവര്‍, അതിന്റെയൊക്കെ നേരെ സൗകര്യമായി കണ്ണടച്ച് തടിതപ്പുന്ന വഞ്ചനാത്മകനിലപാടാണ് കാണുക. പലപ്പോഴും, ഈ രംഗത്തെ ചൂഷണങ്ങളില്‍ അവരും പങ്കുകാരും, ഫലത്തില്‍ സ്വയം വഞ്ചിക്കുന്നവരും മറ്റുള്ളവരെ വഞ്ചിക്കുന്നവരുമായി പരിണമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു!


സഭയ്ക്കുള്ളതില്‍ എത്രയോ മടങ്ങ് ധനമാണ് സംസ്ഥാനത്തിന്റെയും കേന്ദ്രത്തിന്റെയും പൊതു ഖജനാവുകളിലുള്ളത്. അവിടെ ഒരച്ചനും കന്യാസ്ത്രീയും ഭരണത്തിലില്ല. എത്ര കെടുകാര്യസ്ഥതയും അനീതിയുമാണ് അവിടെ നടക്കുക! സഭാസ്വത്തിന്റെ മേല്‍ക്കോയ്മ അവകാശപ്പെടുന്നവര്‍, അതു പ്രയോഗത്തിലായാല്‍ ഇപ്പറഞ്ഞതുപോലെ താറുമാറാക്കുകയില്ലെന്ന് എന്തുറപ്പാണുള്ളത്? രാജ്യത്തിന്റെ പൊതുഖജനാവില്‍ സംഭവിക്കുന്നതിലും എത്ര തുച്ഛമാണ്, പൊതുവേ സഭയിലെ ഖജനാവില്‍ സംഭവിക്കുക എന്നതും ചിന്തിപ്പിക്കണ്ടേ? (അതുകൊണ്ട്, അതു ശരിയെന്ന് സമ്മതിക്കുകയല്ല) ദുരുപയോഗവും സ്വന്തം കീശകളില്‍ പോകുന്നതും ഒക്കെ, രാഷ്ട്രീയരംഗവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ ചെറുതെന്നതില്‍ സംശയമില്ലല്ലോ. കൈക്കൂലി പോലുള്ളവ എത്ര കുറവും!
പ്രതിദിനം ഇരുപത് രൂപ വരുമാനവുമായാണ് ജനസംഖ്യയിലെ 77% ജീവിക്കുന്നതെന്നും 50% ദാരിദ്ര്യരേഖയ്ക്കു താഴെയാണെന്നതുംപോലുള്ള ആധികാരിക കണ്ടെത്തലുകളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ (മലയാളം, ആഗസ്റ്റ്, 6, 2010), വെറും ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി പൊതുഖജനാവു ചോരുന്ന സംവിധാനമായി ജനാധിപത്യം മാറുന്നതിലെ വൈരുദ്ധ്യം, 'സത്യജ്വാല' പോലുള്ളവയുടെ ഉജ്ജ്വലവക്താക്കള്‍ക്ക് മനഃസാക്ഷിക്കടിയും തലവേദനയുമാകാത്തത്, സഭ നന്നാക്കല്‍ അനേകര്‍ക്കും പകപോക്കലും വാശിയുമാണ് എന്ന മേല്‍നിരീക്ഷണത്തിനു ബലമേകുകതന്നെ ചെയ്യുന്നു.


സംസ്ഥാന റവന്യൂ വരുമാനത്തിന്റെ 93% ത്തിലധികം, ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ശമ്പളത്തിനും പെന്‍ഷനും മറ്റുമായി പോകുന്നുവെന്ന് മുന്‍ യു.ഡി.എഫ്. സര്‍ക്കാരും, അത് 75% ത്തിലധികമെന്ന് പിന്നത്തെ എല്‍.ഡി.എഫ്. സര്‍ക്കാരും വെളിപ്പെടുത്തിയതാണ്. ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ തിരിച്ചുചെയ്യുന്ന സേവനം ആനുപാതികമായി എത്ര അസന്തുലിതമെന്നതുകൂടി കണക്കിലെടുക്കുമ്പോഴാണ്, ഇവിടുത്തെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ജീര്‍ണത ശരിയായി വ്യക്തമാവുക! കൈക്കൂലിക്കാര്യവും മറ്റും പറയുകയും വേണ്ട!!


സഭയിലെ ജനാധിപത്യക്കുറവിനെക്കുറിച്ചു ന്യായമായും വാചാലരാകുന്നവര്‍ക്ക്, അതിലൊക്കെ എത്രയോ വിശാലവും പ്രധാനവുമായ രാഷ്ട്രീയരംഗത്തെ ജനാധിപത്യത്തെക്കുറിച്ച്, അതു ജനത്തിനുമേലുള്ള ആധിപത്യമാണ്, 'ജനാധിപൈത്യ'മാണ് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നും പറയാനില്ലാത്തതും ലജ്ജിപ്പിക്കേണ്ടവിധം വൈരുദ്ധ്യമെന്നതില്‍ സംശയം വേണമോ? രാഷ്ട്രീയമുതലെടുപ്പുകള്‍ക്കും ചൂഷണത്തിനും ഇവരില്‍ത്തന്നെ പലരും പങ്കുകാരാണെന്നതും പലതും അവഗണിക്കാന്‍ കാരണമാകാം! സത്യത്തോടുള്ള പ്രതിബദ്ധതയെങ്കില്‍ ഒരുമിച്ച് ചിലതു, വേണ്ടെന്നുവച്ചു മാതൃകയാകാനും ചുമതലപ്പെടുകയില്ലേ?
ഉദ്യോഗസ്ഥരാരും തങ്ങള്‍ക്കു പണിയുന്നവര്‍ക്ക്, പണിയാത്ത ഒരു ദിവസത്തിനോ ഒരു മണിക്കൂറിനുപോലുമോ, വെറുതെ വേതനം നല്‍കുന്നില്ല. വീട്ടിലെ ആശുപത്രി പ്രശ്‌നംകൊണ്ടോ, മരണം കൊണ്ടോ ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് അവധിയാക്കേണ്ടിവന്നാല്‍, ഉച്ചവരെ മാത്രമല്ലേ വേതനം നല്‍കുന്നുള്ളൂ? 500 റബ്ബര്‍ മരമുണ്ടെങ്കില്‍, ഏതെങ്കിലും ദിവസം 300 മരം വെട്ടിയാല്‍ കൂലി നല്‍കുന്നത് അതിനുമാത്രവും! ഇവര്‍ക്ക്, പണിയാത്ത എത്രയോ ദിവസങ്ങളിലും മണിക്കൂറുകളിലും ശമ്പളം! ഇവിടെയൊക്കെ ഒരു വൈരുദ്ധ്യവും കാണാത്തതും സത്യത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ജ്വലിക്കലിനേക്കാള്‍ അഗ്നിയുടെ നശിപ്പിക്കാനുള്ള ജ്വലിക്കല്‍ ആണെന്ന നിഗമനത്തിന് പ്രാബല്യമേകുന്നു. സഭയുടെ ആത്മീയനന്മ കണക്കിലെടുത്തുള്ള രോഷം അല്ലെന്നതിന് വീണ്ടും തെളിവും? 

ആത്മീയതയും ദൈവവിശ്വാസവും ഒക്കെ അത്ര കാര്യമാക്കാത്തവരും സഭ നന്നാക്കലില്‍ ജ്വലനാത്മകരാകുന്നത് മറ്റൊരു വൈരുദ്ധ്യവും!
ധാരാളം ആദായം, മക്കളെല്ലാംതന്നെ ജോലിക്കാരും. എന്നാലും, ഭര്‍ത്താവിനും ഭാര്യയ്ക്കും പെന്‍ഷന്‍ എന്നതുപോലുള്ളവയിലെ അസത്യവും അനീതിയും കാണാത്തതും ചോദ്യചിഹ്നം ഉയര്‍ത്തുകതന്നെ ചെയ്യുന്നില്ലേ? 

പൊതുഖജനാവിന്റെ അസന്തുലിത ചോര്‍ച്ചകള്‍വഴി, പൊതുജനനന്മയ്ക്ക് ഭവിക്കുന്ന കോട്ടം നിസ്സാരമോ? തൊഴിലില്ലാവേതനം, തൊഴിലുറപ്പുപോലുള്ളവയും പലപ്പോഴും രാഷ്ട്രീയക്കളി ആകാതില്ല! കാട്ടിലെ തടി, തേവരുടെ ആന......
സത്യത്തോടുള്ള പ്രതിബദ്ധത, തങ്ങളില്‍ത്തന്നെ തിരുത്തല്‍ ആരംഭിക്കാനും, സത്യം സമഗ്രമാക്കാനും ബാദ്ധ്യസ്ഥരാക്കുമെന്നുകണ്ടാലേ സദുദ്ദേശ്യ ധാര്‍മ്മിക പിന്‍ബലമുള്ളതാകൂ എന്നു സാരം!

ജെ. വലിയമംഗലം, പ്രാപ്പൊയില്‍
കണ്ണൂര്‍-670511

മറുപടി:
ഞാനേറെ ആദരിക്കുകയും, കത്തോലിക്കാ വൈദികരില്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥതകൊണ്ടും മൗലികചിന്തകൊണ്ടും വേറിട്ടുനില്‍ക്കുന്നു എന്നു വിലയിരുത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന റവ. ഡോ. ജെ. വലിയമംഗലത്തിന്റെ ഈ വിമര്‍ശനകത്തുപോലും 'സത്യജ്വാല'യെ സംബന്ധിച്ച് ഒരംഗീകാരമാണ് എന്ന് ആദ്യമേ പറയട്ടെ. ഇനി വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ക്കു മറുപടി പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു:


ഒറ്റപ്പെടല്‍സാഹചര്യമുള്ളതിനാല്‍, മത-രാഷ്ട്രീയരംഗങ്ങളിലെ പോരായ്മകളെ വിമര്‍ശിക്കാന്‍ സാധാരണ കുടുംബനാഥന്മാര്‍ക്കു സാധിക്കാറില്ല എന്നദ്ദേഹം ആദ്യമേതന്നെ സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്. അതില്‍നിന്നു മനസിലാകുന്നത്, അവരതിനു ധൈര്യപ്പെടുന്നപക്ഷം അദ്ദേഹം അതിനെ സ്വാഗതംചെയ്യുകയേയുളളൂ എന്നാണ്. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ, 'എന്നാല്‍ തിരുത്തല്‍ദൗത്യം ഏറ്റെടുത്ത് മുന്നോട്ടിറങ്ങുന്നവരുടെ കാര്യം അങ്ങനെയാകാന്‍ പാടില്ല', എന്നദ്ദേഹം ഉടനെതന്നെ എടുത്തുപറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ, സാധാരണ കുടുംബനാഥന്മാര്‍ചേര്‍ന്ന് കത്തോലിക്കാസഭയിലെ പോരായ്മകളെ വിമര്‍ശിക്കാന്‍ ഒരു പ്രസ്ഥാനത്തിനു രൂപംകൊടുത്തതിനെയും, മാസിക ആരംഭിച്ചതിനെയും സ്വാഗതംചെയ്യാന്‍ എന്തുകൊണ്ടോ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിയുന്നില്ലതാനും! അപ്പോള്‍പ്പിന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉപദേശം എന്തായിരിക്കുമോ അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത്? അദ്ദേഹം പറയുന്ന കുടുംബനാഥന്മാര്‍ പിന്നെ എന്തുചെയ്യണം? ഒറ്റപ്പെടല്‍ പേടിച്ച് തുടര്‍ന്നും മൗനംപാലിക്കണമോ? അതോ, തങ്ങള്‍ സഭയില്‍ കാണുന്ന പോരായ്കളെ തുറന്നുകാണിക്കാന്‍ ധൈര്യപ്പെടണമോ? അതിനുത്തരം തരാതെ, തന്റെ വാദമുഖംതന്നെ മാറ്റുകയാണദ്ദേഹം. 'സമഗ്രമായ സത്യം ഉള്‍ക്കൊള്ളാതെയും സ്വയം മാറാതെയും ആരും മാറ്റത്തിനായി മുന്നിട്ടിറങ്ങാന്‍ പാടില്ല' എന്നതാണ് ആ വാദമുഖം!


സ്വയം മാറാതെ പള്ളികളില്‍ ആദര്‍ശപ്രസംഗങ്ങള്‍ നടത്തുന്ന വൈദികരെയും, സന്മാര്‍ഗ്ഗത്തെക്കുറിച്ച് ഇടയലേഖനങ്ങളിറക്കുന്ന മെത്രാന്മാരെയും, സഭയെ കച്ചവടശാലയാക്കുന്ന സഭാസംവിധാത്തെയുമൊന്നും, ഈ വാദമുഖത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ബഹുമാനപ്പെട്ട ജെ.വലിയമംഗലം കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതായി കേട്ടിട്ടില്ല. യേശുവിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു എന്നവകാശപ്പെടന്ന പുരോഹിതവിഭാഗത്തെ സംബന്ധിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഈ വാദമുഖം കൂടുതല്‍ പ്രസക്തമായിരുന്നില്ലേ? അതോ, വേട്ടക്കാരനൊരുനീതി, ഇരകള്‍ക്ക് മറ്റൊരു രീതി എന്ന ഇരട്ടത്താപ്പുനയമായിരിക്കുമോ ഇദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്? സാധാരണ വൈദികര്‍ വേറൊരു ഭാഷയില്‍ ജെ.വലിയമംഗലത്തിന്റെ ഇതേ വാദമുഖം അവതരിപ്പിച്ചുകേട്ടിട്ടുണ്ട്; 'ആദ്യം പോയി യേശുക്രിസ്തുവകാന്‍ നോക്ക്; എന്നിട്ടുമതി ഞങ്ങളെ വിമര്‍ശിക്കാന്‍' എന്ന്! വൈദികരായ ആര്‍ക്കും, വൈദികവൃത്തി ഉപേക്ഷിച്ചിച്ചവര്‍ക്കുപോലും, തങ്ങളുടെ വര്‍ഗ്ഗബോധത്തില്‍നിന്നും രക്ഷയില്ലെന്നുവേണോ നാം മനസിലാക്കാന്‍?


സ്വയം വിമര്‍ശനം വേണ്ടെന്നോ, സ്വയം മാറേണ്ടെന്നോ, സത്യത്തെ സമഗ്രമായി ഉള്‍ക്കൊള്ളേണ്ടെന്നോ ഒന്നും ഇവിടെ വാദമില്ല. അവിടെയൊന്നും മനുഷ്യന്, പൂര്‍ണത സാദ്ധ്യമായിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല എന്ന വസ്തുത മനസിലാക്കി അംഗീകരിക്കുന്നു എന്നുമാത്രം. കാരണം, നാം കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്ന, സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന, ആ ഭാവിസമൂഹത്തിലല്ല, മനുഷ്യന് ഇന്നു ജീവിക്കേണ്ടിവരുന്നത് എന്നതാണ്. അതായത്, ഇന്നിന്റെ ഒഴുക്കിനെതിരെ തുഴയുന്നവരും ആയിരിക്കുന്നത് ഇന്നിന്റെ ഒഴുക്കിലാണ്. തീവണ്ടിയെ മുച്ചൂടും എതിര്‍ത്ത ഗാന്ധിജിക്കും, മൂന്നാം ക്ലാസിലാണെങ്കിലും ട്രയിന്‍യാത്ര ഒഴിവാക്കാനായില്ല. തങ്ങള്‍ നികുതി കൊടുക്കേണ്ടവരെല്ലെന്നു തീര്‍ച്ചയുണ്ടായിരുന്ന യേശുവും നികുതിയടയ്ക്കാന്‍ ശിഷ്യരോടു നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു. ഇന്നത്തെ വിദ്യാഭ്യാസസമ്പ്രദായത്തോടു എതിര്‍പ്പുള്ളവര്‍ക്കും സ്വന്തം കുട്ടികളെ ആ സമ്പ്രദായത്തില്‍ത്തന്നെ പഠിപ്പിക്കേണ്ടിവരുന്നു. വിമര്‍ശിക്കുന്നവര്‍ ആദ്യം സ്വന്തമായി ഒരു സ്‌കൂളുണ്ടാക്കട്ടെ എന്നാരെങ്കിലും പറഞ്ഞാല്‍, അതെന്തു പറച്ചിലാണ്!


മറ്റൊന്ന്, എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നവര്‍ക്കെതിരെ, അവര്‍ സമഗ്രസത്യമുള്‍ക്കൊള്ളാതെയും സ്വയം മാറാതെയും പകപോക്കുന്നതിനും നശീകരണത്തിനുമായാണ് ഇറങ്ങിത്തിരിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്നൊക്കെ വിധി കല്പിക്കാന്‍ ഇവിടെ ആര്‍ക്കാണധികാരം എന്നതാണ്. അതൊക്കെ അങ്ങനെയാണെന്നു തെളിയിക്കുന്ന യാതൊന്നും ചൂണ്ടിക്കാട്ടാതെ പടപ്പടച്ചുള്ള ഈ വെടിവയ്പിന് ബഹുമാന്യനായ ജെ. വലിയമംഗലത്തിന്റെ പക്കല്‍ എന്തെങ്കിലും നീതികരണമുണ്ടാകുമോ എന്തോ?

എന്തുകൊണ്ട്, രാഷ്ട്രീയമേഖലയില്‍ നടമാടുന്ന അഴിമതികളും ചൂഷണങ്ങളും കെടുകാര്യസ്ഥതയും കാണാന്‍ തയ്യാറാകാതെ മതരംഗത്തേക്കു കടന്നുപ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു എന്നതാണദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു ചോദ്യം. 'സത്യജ്വാല'യ്ക്കു ചുക്കാന്‍ പിടിക്കുന്നവരും അതിലെഴുതുന്നവരും ഇതൊന്നും കാണുന്നില്ലെന്ന് ആരാണ് ജെ. വലിയമംഗലത്തോടു പറഞ്ഞത്? വേറെയും എന്തെല്ലാം കാണുന്നു! ആദിവാസികളുടെ യാതനകള്‍, പോലീസ് മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍, ജയിലിലെ പീഡനങ്ങള്‍, സ്ത്രീ വിവേചനം, ആയിരംവിധത്തിലുള്ള മനുഷ്യാവകാശലംഘനങ്ങള്‍, എത്യോപ്യയിലെ പട്ടിണിമരണങ്ങള്‍.... ഇതിലെവിടെയാണു പ്രവര്‍ത്തിക്കേണ്ടതില്ലാത്തത്? പക്ഷേ, എല്ലായിടത്തും പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കാണു കഴിയുക? ഈ എല്ലാ രംഗങ്ങളിലും നടക്കുന്ന പ്രതിരോധപരവും സൃഷ്ടിപരവുമായ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ പിന്തുണച്ചുകൊണ്ട് സ്വന്തമായ ഒരു മേഖലയില്‍ ഫോക്കസ് ചെയ്യുകയെന്നതേ, സാധാരണക്കാരായ ആര്‍ക്കും പറ്റൂ. ഊന്നല്‍ എവിടെയായിരിക്കണമെന്നു നിശ്ചയിക്കുന്നത് ഓരോരുത്തരുമാണ്.

ഞങ്ങളുടെ നോട്ടത്തില്‍, മനുഷ്യനെ സംബന്ധിച്ച് ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായിട്ടുള്ളതു മതമാണ്. മതത്തെ അതിന്റെ പ്രാക്തനവിശുദ്ധിയിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നാല്‍, മറ്റു മേഖലകളും ശരിയായിക്കൊള്ളും. ' ആദ്യം ദൈവരാജ്യവും അവന്റെ നീതിയും തേടുക. എങ്കില്‍, മറ്റുള്ളവയുംകൂടി നിങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കപ്പെടും' എന്ന യേശുവചസ്സ് ചിന്തയുടെയും പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെയുമെല്ലാം പ്രഥമമേഖല ഏതായിരിക്കണം എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഉള്‍ക്കാഴ്ച നല്‍കുന്നുണ്ട്. മതനവോത്ഥാനമാണ്, സാംസ്‌കാരിക-രാഷ്ട്രീയരംഗങ്ങളിലെ ഗുണപരമായ മാറ്റങ്ങള്‍ക്കു കാരണമാകുന്നതെന്ന് ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാല്‍ ആര്‍ക്കും കാണാനാകും. കാരണം, അതാണടിത്തറ. അതുകൊണ്ടാണ്, ദൈവശാപവും പുരോഹിതശാപവും പേടിച്ച് ആരും അടുക്കാതിരിക്കുന്ന മതമേഖലതന്നെ ഞങ്ങള്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ, അതിന്റെ പേരില്‍ ഞങ്ങള്‍ പ്രത്യേകമായിട്ടെന്തൊക്കെയോ ഉത്തരവാദിത്വഭാരം വഹിക്കേണ്ടവരാണെന്ന തോന്നലൊന്നും ഞങ്ങള്‍ക്കില്ല. 

മറ്റാരെയുംപോലെ, വ്യക്തിപരമായ അല്പസ്വല്പ വ്യത്യാസങ്ങളോടെ, ഞങ്ങളും ഈ സഭയിലും സമൂഹത്തിലും ജീവിക്കുന്നു. സഭയില്‍ നീതിക്കുവേണ്ടി കഴിയുന്നതുപോലെ പറയുകയും എഴുതുകയും പാടുപെട്ടു പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെ യ്യുന്നു. അത്രതന്നെ!
യേശുവിനെക്കുറിച്ചും കത്തോലിക്കാമതത്തെക്കുറിച്ചും സെമിനാരികളിലും തനതായ രീതിയിലും ആഴത്തില്‍ പഠിച്ച ബഹു. ജെ. വലിയമംഗലത്തിന്, ഒരുപക്ഷേ രാഷ്ട്രീയരംഗത്തെ ശുദ്ധികലശപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലായിരിക്കാം കൂടുതല്‍ കഴിവും താല്പര്യവും. അതിനുവേണ്ടി അദ്ദേഹം നടത്തുന്ന എല്ലാ ഉദ്യമങ്ങള്‍ക്കും 'സത്യജ്വാല'യുടെ ഭാവുകങ്ങള്‍!
                                                             -ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍
                                                             (എഡിറ്റര്‍, സത്യജ്വാല)