അവന്‍ ഇവിടെ വരാതിരിക്കില്ല !

സ്വാമി സച്ചിദാനന്ദജിയോടു സംസാരിച്ചിരിക്കുക വളരെ സന്തോഷം തരുന്ന ഒരു കാര്യം. അറിയാനോ ചിന്തിക്കാനോ എന്തെങ്കിലും കാണും, അത് സന്ദര്‍ഭത്തിനിണങ്ങുന്ന ഒരു ഉപമയുടെയോ കഥയുടെയോ പശ്ചാത്തലത്തിലായിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുകയും ചെയ്യും. അദ്ദേഹം ഒരു ചടങ്ങിന് തേക്കടിക്ക് പോകുന്നുവെന്നറിഞ്ഞു ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് ക്ഷണിച്ചു. മുളന്തുരുത്തിയില്‍ നിന്ന് ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിലൂടെയെ അദ്ദേഹത്തിനു പോകാമായിരുന്നുള്ളൂ. അങ്ങിനെയാണ്, ഇടവപ്പാതി ചുവടു വെച്ച് തുടങ്ങിയ ഒരു മഴ ദിവസം അദ്ദേഹം എന്‍റെ വീട്ടിലെത്തിയത്. ഒപ്പം രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളും കൂടെണ്ടായിരുന്നു. സ്വാമിജി വരുന്നുവെന്നറിഞ്ഞ് അദ്ദേഹത്തെ  കാണാന്‍ ‘ഏകം സത്’ എന്ന ബ്രഹുത് ഗ്രന്ഥത്തിന്‍റെ കര്‍ത്താവ് ഇമ്മാനുവേല്‍ സത്യാനന്ദും എത്തിയിരുന്നു.

ക്രിസ്തു കെന്ദ്രീകൃതമായ ഒരു നവീകരണം കേരളത്തില്‍ നടപ്പിലാക്കേണ്ടതിന്‍റെ ആവശ്യകതയെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോള്‍ എനിക്കൊരു കുസൃതി തോന്നി. ഞാന്‍ സ്വാമിജിയോടു ഒരു അമേരിക്കന്‍ കഥ പറഞ്ഞു. കഥ ഇതാണ്: ഒരു പള്ളിയുടെ നേരെ മുമ്പില്‍ ആരോ ഒരു ബാര്‍ പണിയാന്‍ തുടങ്ങി. അതിനെതിരെ പല പരാതികളയച്ചിട്ടും ഫലം കണ്ടില്ല. അവസാനം പള്ളിയില്‍ അവര്‍ ഒരു ആരാരാധന മാസം തന്നെ നടത്തി. എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഈ ബാര്‍ ഇവിടെനിന്നു മാറ്റണം അതായിരുന്നു ഉദ്ദേശ്യം. പക്ഷേ, ബാറിന്‍റെ പണിയും തീര്‍ന്നു, ഉത്ഘാടനവും നടന്നു. ഉത്ഘാടനത്തിന്‍റെ ദിവസം വൈകിട്ട് അപ്രതീക്ഷിതമായി ഒരു വലിയ കൊടുങ്കാറ്റും പേമാരിയും വന്നു, പുതുതായി കെട്ടിയ ബാര്‍ കെട്ടിടം അപ്പാടെ തകര്‍ന്നു വീഴുകയും ചെയ്തു. സംഗതി കേസായി. പള്ളിക്കാര്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചതുകൊണ്ടാണ് കെട്ടിടം തകര്‍ന്നത്, അതിനു നഷ്ടപരിഹാരം വേണമെന്നായി ബാറുടമ. രണ്ടു കക്ഷികളുടെയും വാദം കേട്ടതിനു ശേഷം ജഡ്ജി പറഞ്ഞത്രേ, ഇത്രയും വിഷമം പിടിച്ച ഒരു കേസ് അദ്ദേഹത്തിനു കേള്‍ക്കേണ്ടി വന്നിട്ടില്ലെന്ന്. പ്രാര്‍ഥിച്ചതുകൊണ്ടാണ് കെട്ടിടം തകര്ന്നതെന്നും പ്രാര്‍ത്ഥന ഫലിക്കുമെന്നും വാദിച്ചു ബാറുടമ, പ്രാര്‍ത്ഥന ഫലിച്ച ചരിത്രമില്ലെന്ന് വാദിക്കുന്ന പള്ളിക്കാര്‍. ഏതു  ജഡ്ജിയാണ് ചിന്താക്കുഴപ്പത്തില്‍ ആവാതിരിക്കുക? സമാനമായ ഒരു ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലാണ് കേരള കത്തോലിക്കാ സഭയെന്നാണ് ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത്.

സഭയില്‍ വിമതസ്വരം കനത്തു വരുന്നുവെന്ന് സമ്മതിച്ച സച്ചിദാനന്ദജി, അധികാരികളുടെ നിശ്ശബ്ദതയെപ്പറ്റി പറയാനും ഒരു കഥയാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. അതൊരു സന്യാസിയുടെ കഥയായിരുന്നു. കഥയിലെ സന്യാസിക്ക് ആകെയുണ്ടായിരുന്ന സ്വത്ത് ഒരു പുതപ്പായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ആ പുതപ്പും തട്ടിപ്പറിച്ചോണ്ട് ഒരു കള്ളന്‍ ഓടി. ഈ സന്യാസി കള്ളന്‍റെ പിറകെ കുറെ ദൂരം ഓടി. പക്ഷെ അയാളെ പിടിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. സന്യാസി ഒന്ന് നിന്നിട്ട് ഒരു സ്മശാനത്തിന്‍റെ ദിക്കിലേക്ക് ഓട്ടം തുടങ്ങി. ഇത് കണ്ടു നിന്ന ഗ്രാമീണന്‍ ചോദിച്ചു, ഈ വഴി ഓടിയാല്‍ എങ്ങിനെ കള്ളനെ പിടിക്കുമെന്ന്. സന്യാസി പറഞ്ഞു, അവന്‍ ഈ സ്മശാനത്തില്‍ വരാതിരിക്കില്ലായെന്ന്. കാര്യങ്ങള്‍ വളരെ അകലെ കണ്ട് സഭാധികാരികള്‍ വേണ്ട ഒരുക്കം നടത്തുന്നുവെന്നാണോ സ്വാമിജി ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമായില്ല. ഒരു പക്ഷേ, കാര്യങ്ങള്‍ അകലെക്കണ്ട് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ദിശയിലേക്കാണ് സഭാധികാരികള്‍ ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതെന്നായിരിക്കണം അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിച്ചത്. പല മുന്‍ അനുഭവങ്ങളും വെച്ച് നോക്കുമ്പോള്‍ വിമതരെ മുഴുവന്‍ ശവക്കോട്ടയിലേയ്ക്കുള്ള യാത്രയിലാണല്ലോ സഭാധികാരികള്‍  പിടികൂടാറെന്നത്  ഓര്‍ക്കാതിരിക്കാനും കഴിഞ്ഞില്ല. പത്തോളം മരിച്ചടക്ക്‌ കേസുകള്‍ ഇവിടെ നടന്നിട്ടുണ്ടെന്നുള്ളതും മിക്കതിലും അമേരിക്കന്‍ കഥയിലേപ്പോലെ സാക്ഷി പറയേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ടെന്നുള്ളതും, ചിലതില്‍ ക്ഷമ പറയേണ്ടി വന്നിട്ടുള്ളതുമൊന്നും എല്ലാ വികാരിമാരും അറിഞ്ഞിരിക്കണമെന്നില്ലല്ലോ.

ഒരിക്കല്‍ ഡോ. ജെയിംസ് കോട്ടൂര്‍ എന്ന പ്രശസ്ത മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകനോടു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, അദ്ദേഹം ശക്തമായ ഭാഷയില്‍ പറയുന്നത് സത്യമാണെങ്കിലും ഇങ്ങിനെ തുറന്നു പറയുമ്പോള്‍ പള്ളിക്കാര്‍ക്ക് അത് ഇഷ്ടപ്പെടണമെന്നില്ലല്ലോയെന്ന്. അങ്ങ് മരിക്കുമ്പോള്‍ അടക്കുടക്ക് പ്രശ്നം ഉണ്ടാകാന്‍ ഇടയില്ലേയെന്നും ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മരണശേഷം ഭൌതിക ശരീരം മെഡിക്കല്‍ കോളേജിനു സംഭാവന ചെയ്തുകൊണ്ടുള്ള, കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ എല്ലാം ഒപ്പ് വെച്ച സമ്മതപത്രം ബന്ധപ്പെട്ടവര്‍ക്ക് നല്‍കിക്കഴിഞ്ഞുവെന്നാണ്.

ഇവിടെ, ‘ഏകം സത്’ എന്ന കൃതിയേയും അതിന്‍റെ കര്‍ത്താവിനെയും കൂടി പരാമര്ശിക്കാതിരിക്കാന്‍ ആവില്ല. ശ്രി. ഇമ്മാനുവേല്‍ സത്യാനന്ദിനെ എന്‍റെ ചെറുപ്പ കാലം മുതല്‍ ഞാന്‍ അറിയുന്ന ആളാണ്‌. എന്‍റെ അമ്മ വീടിന്‍റെ തൊട്ടുമുമ്പിലായിരുന്നു അവരുടെ തറവാട്. “യഥാര്‍ത്ഥ ക്രിസ്ത്യാനി  യഥാര്‍ത്ഥ ഹിന്ദുവാണ്, യഥാര്‍ത്ഥ ഹിന്ദു യഥാര്‍ത്ഥ ക്രിസ്ത്യാനിയും.” സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്‍റെ ഈ വാക്കുകളില്‍ ആശ്രയിച്ച് ഉപനിഷദ് ദര്‍ശന വെളിച്ചത്തില്‍ പുതിയ നിയമസത്ത അനാവരണം ചെയ്യുന്ന 600 പേജുകളുള്ള ‘ഏകം സത്’ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിന് അവതാരിക എഴുതിയത് ഡോ. സുകുമാര്‍ അഴിക്കോടാണ്. അഭിപ്രായം പറയുവാനും അദ്ദേഹത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുവാനും അണി നിരന്നവരില്‍ സക്കറിയാ, സ്വാമി സുധി ചൈതന്യ, ഡോ. സി.ജെ റോയി, തോപ്പില്‍ രാമചന്ദ്രപിള്ള, കാക്കനാടന്‍, ഡോ.പുതുശ്ശേരി രാമചന്ദ്രന്‍, സ്വാമി സച്ചിദാനന്ദ ഭാരഥി, ഫാ. കെ റ്റി ജെയിംസ് OFM (Cap), ജെ സി ദേവ്, പോള്‍ മണലില്‍ തുടങ്ങിയ പ്രഗത്ഭര്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്നു. ആ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ അറിയാന്‍ ഒത്തിരിയുണ്ട്, കത്തോലിക്കാ സഭയില്‍ ഇന്ന് നിലവിലുള്ള അസ്വീകാര്യ വ്രവണതകളെയെല്ലാം അതില്‍ തൊലിയുരിഞ്ഞു കാണിക്കുന്നുമുണ്ട്. ബഹു. കേരളാ നിയമസഭാ സ്പീക്കര്‍ ശ്രി കാര്‍ത്തികേയനെ നമ്മുടെ മേജര്‍ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പ് സന്ദര്‍ശിച്ചപ്പോള്‍ ഉപഹാരമായി കൊടുത്തത് ഈ ഗ്രന്ഥം ആണെന്നുള്ളത്‌ വൈരുദ്ധ്യമായാണ് ഞാന്‍ കാണുന്നത്.

കത്തുന്ന അനവധി അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നാണ് ഇമ്മാനുവേല്‍ സത്യാനന്ദ് ഈ അവസ്ഥയില്‍ എത്തിയത്. സ്കൂളില്‍ സമര്‍ത്ഥനായ ഒരു വിദ്യാര്‍ഥിയായിരുന്നു, യൌവ്വനത്തില്‍ അടിച്ചു പൊളിച്ച ഒരു യുവാവും ആയിരുന്നു. സമ്പത്തിന്‍റെ ഉള്ളായ്മയും ഇല്ലായ്മയും ഇത്രമേല്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചനുഭവിച്ച അധികം സാഹസികര്‍ ഭൂമുഖത്ത് ഉണ്ടായിരിക്കാന്‍ ഇടയില്ല. ആത്മീയ കാര്യങ്ങളിലേക്കുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചുവടു മാറ്റം എന്നെ ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തുക തന്നെ ചെയ്തു. ഒരു കാലത്ത് ധ്യാനങ്ങള്‍ക്ക് വേദിയില്‍ അദ്ദേഹം ഒരു ആവേശമായിരുന്നു. ആത്മാവിലും, ഹൃദയത്തിലും, വചനത്തിലും യേശുവിനെ അനുഗമിക്കാന്‍ എല്ലാം ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ തയ്യാറായ ആ അത്മായനെയും സഭക്ക് ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അങ്ങിനെയാണ് അദ്ദേഹവും പുറത്തേക്ക് നടന്നത്. അദ്ദേഹത്തോടും ഞാന്‍ ചോദിച്ചു, സഭയുടെ ഈ മരണപ്പിടുത്തത്തില്‍ നിന്ന് എങ്ങിനെ രക്ഷപെടുമെന്ന്. അതിനുത്തരമായാണ് അദ്ദേഹം ഈ സംഭവം പറഞ്ഞത്. അദ്ദേഹം അടുത്തിടെ കോട്ടയത്തുള്ള ഒരു സ്മശാന നടത്തിപ്പുകാരെ സന്ദര്‍ശിച്ച്, ഒരു ശവം ദഹിപ്പിക്കാന്‍ എന്ത് ചെലവ് വരുമെന്നും അതിന്‍റെ നടപടി ക്രമങ്ങള്‍ എന്തെല്ലാമെന്നും കൃത്യമായി അന്വേഷിച്ചുവത്രെ. ആരെയാണ് ദഹിപ്പിക്കേണ്ടതെന്ന ചോദ്യത്തിന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു, “എന്നെ തന്നെ.” അവര്‍ ആദ്യമായായിരുന്നു ഒരു ജീവനുള്ള ശവത്തോട് സംസാരിച്ചത്.

സ്വാമി സച്ചിദാനന്ദ ഭാരതിയോടു സഭയുടെ മരണപ്പിടുത്തത്തെ പേടിയുണ്ടോയെന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ചിട്ടില്ല. ഒരു കടുത്ത യാഥാസ്തിതിക കത്തോലിക്കാ കുടുംബത്തില്‍ അദ്ദേഹം ജനിച്ചുവെന്നത് ശരി, അദ്ദേഹത്തിനു പക്ഷേ കല്ലറ മോഹങ്ങളുമില്ല, കൂടെ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ശരീരത്തെപ്പറ്റി വലിയ വ്യാകുലതകളുമില്ല. ഒക്കെയാണെങ്കിലും, ആ ദേഹം ദഹിപ്പിച്ചാലും കാണും വലിച്ചെറിഞ്ഞാലും കാണും സാക്ഷ്യം നില്‍ക്കാന്‍ കുറെ ബിഷപ്പുമാരെങ്കിലും.

ഈ മരണ പിടുത്തത്തില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള തന്ത്രങ്ങള്‍ എല്ലാ അത്മായാ സ്വാതന്ത്ര്യ പോരാളികളും കണ്ടു വെച്ചിട്ടുണ്ടെന്നുള്ളത് എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്താതിരുന്നില്ല. ഞാനും അടിയന്തിരമായി എന്തെങ്കിലും കരുതല്‍ നടത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. എനിക്കിഷ്ടം വീടിന്‍റെ തെക്ക് വശത്ത്‌ നില്‍ക്കുന്ന ഇനിയും കായ്ക്കാത്ത തെങ്ങിന്‍റെ ചുവടാണെന്നുള്ളത് പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ സമയമായോ എന്തോ?