ദൈവാനുഗ്രഹം

       സത്യജ്വാല മാസികയുടെ ജനുവരി ലക്കത്തിലെ എഡിറ്റോറിയല്‍        

'എന്റെ നാമം വൃഥാ പ്രയോഗിക്കരുത്' എന്ന ദൈവപ്രമാണം ഏറ്റവുമധികം ലംഘിക്കുന്നത് ക്രൈസ്തവപുരോഹിതരാണെന്നു തോന്നുന്നു. ദൈവാനുഗ്രഹത്തിന്റെ ചില്ലറ-മൊത്ത വില്പനക്കാരായ അവരെ സംബന്ധിച്ച് ദൈവമെന്നത് അവരുടെ ഏജന്‍സിയുടെ 'ട്രേഡ് മാര്‍ക്ക്' (trade mark)  മാത്രം! എന്നാല്‍, അവരുടെ ഈ ദുര്‍മാതൃക ഒരു ആഗോളവല്‍ക്കരണ പ്രക്രിയയിലെന്നപോലെ, മറ്റെല്ലാ മതങ്ങളും മതസ്ഥരും ഏറ്റെടുത്തുകഴിഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍, ഒരു 'റിയാലിറ്റി ഷോ'യില്‍ ഒരാള്‍ വിജയിയായാല്‍ നന്ദിപ്രകടനത്തില്‍ ആദ്യമായി ദൈവത്തിന്റെ നാമം കടന്നുവരുന്നു. ആദ്യമായി ദൈവത്തിനു നന്ദി! തുടര്‍ന്ന്, ഗുരുക്കന്മാര്‍ക്ക്, ജഡ്ജ്മാര്‍ക്ക്, മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക്, എസ്.എം.എസ് ചെയ്തവര്‍ക്ക് .......... ഒരു ഭാഗ്യക്കുറിക്കു നറുക്കുവീണാല്‍ അതും ദൈവാനുഗ്രഹം; ദൈവത്തിനു നന്ദി! ഭൂമിയെ ഒരു കച്ചവടച്ചരക്കാക്കി മറിച്ചുവിറ്റു ലാഭം കിട്ടുമ്പോള്‍, അതും ദൈവാനുഗ്രഹം; ദൈവത്തിനു നന്ദി! അമ്പതുപേര്‍ യാത്ര ചെയ്ത ബസ്സ് അപകടത്തില്‍പ്പെടുകയും ഞാന്‍ മാത്രം രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്താല്‍ അത് മഹാദൈവാനുഗ്രഹം! നന്ദി പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ നേര്‍ച്ച-കാഴ്ചകള്‍, തീര്‍ത്ഥാടനം, തല മുണ്ഡനം ചെയ്യല്‍! പരീക്ഷകളില്‍, മത്സരങ്ങളില്‍, ഇന്റര്‍വ്യൂകളില്‍, കേസ്സുകളില്‍ ഒക്കെ വിജയിച്ചാല്‍, ജോലി കിട്ടിയാല്‍, മന്ത്രിയായാല്‍ അതെല്ലാം ദൈവാനുഗ്രഹം!

ചുരുക്കത്തില്‍, ഓരോരുത്തര്‍ക്കും വ്യക്തിതലത്തില്‍ ലഭിക്കുന്ന ഓരോ ഭൗതികനേട്ടവുമാണ്, ഇന്ന് ദൈവാനുഗ്രഹമായി മനസ്സിലാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. വാസ്തവത്തില്‍, ദൈവാനുഗ്രഹമല്ലാത്തതായി ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ എന്താണുളളത്? മണ്ണ്, വെള്ളം എന്നിങ്ങനെ പഞ്ചഭൂതങ്ങളും ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങളല്ലാതെ മറ്റെന്താണ്? അവയില്‍നിന്നെല്ലാം ഉരുവപ്പെടുന്ന ജീവന്‍ എന്ന പ്രതിഭാസം എത്രയോ വലിയ അനുഗ്രഹമാണ്! ജന്തുലോകത്തിനു ജീവവായുവും ഭക്ഷണവും നല്‍കുന്ന സസ്യലോകം, അതിലെ ഒരു പുല്‍ക്കൊടിപോലും, എത്രയോ വലിയ ദൈവാനുഗ്രഹമാണ്! വിവിധങ്ങളായ ധര്‍മ്മങ്ങള്‍ നിര്‍വ്വഹിച്ചുകൊണ്ട് ഈ ഭൂമിയെ നിരന്തരം ജൈവസമ്പുഷ്ടമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സൂക്ഷ്മാണുക്കള്‍ മുതലിങ്ങോട്ടുള്ള അനന്തവൈചിത്ര്യമാര്‍ന്നതും എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്തതുമായ ജീവജാലങ്ങള്‍ ദൈവാനുഗ്രഹങ്ങളല്ലാതെ മറ്റെന്താണ്? 

അബോധത്തിലാണ്ടുകിടക്കുന്ന പഞ്ചഭൂതങ്ങളുടെ, ബോധമുള്ള മനുഷ്യനിലേക്കുള്ള അത്ഭുതകരമായ രൂപാന്തരം എത്രയോ വലിയ ദൈവാനുഗ്രഹമാണ്! ഒരു ഗര്‍ഭസ്ഥശിശുവിന് ഗര്‍ഭപാത്രമെന്നപോലെ, ഇക്ക ണ്ടതും കാണാത്തതുമായ അനന്തജീവജാലങ്ങള്‍ക്കും അതിസുരക്ഷിതത്വം നല്‍കി വിരാജിക്കുന്ന ഈ വിശ്വപ്രകൃതി എത്രയോ മഹത്തായൊരു ദൈവാനുഗ്രഹമാണ്!

മനുഷ്യനെ മാത്രമെടുത്താല്‍, ഒരു മനുഷ്യനായിരിക്കുക എന്നതുതന്നെ എത്രയോ വലിയ അനുഗ്രഹമാണ്! മറ്റൊരു ജീവിക്കും ഉളളതായി കാണാത്ത, 'ഞാന്‍ ഉണ്ട്' എന്ന അസ്തിത്വബോധം മനുഷ്യജന്മത്തെ എത്രയോ അനുഗൃഹീതമാക്കിയിരിക്കുന്നു! ജന്തുസഹജമായ ശാരീരികമാനത്തോടൊപ്പം മാനസികവും ആത്മീയവുമായ മാനങ്ങള്‍കൂടി നല്‍കപ്പെട്ട മനുഷ്യജന്മം എത്രയോ ഉദാത്തമായ അനുഗ്രഹമാണ്! സ്‌നേഹിക്കാന്‍ ഒരു ഹൃദയം നല്‍കപ്പെട്ട ഓരോ മനുഷ്യനും എത്രയോ അനുഗൃഹീതനാണ്! മനുഷ്യനെ സ്ത്രീയും പുരുഷനുമായി സൃഷ്ടിച്ച് ജീവിതത്തെ ഒരു മധുചഷകമെന്നോണം അനുഭൂതിദായകമാക്കിയിരിക്കുന്നുവെന്നത് എന്തു വലിയ ദൈവാനുഗ്രഹമാണ്! അതുല്യവ്യക്തിത്വങ്ങളാകാന്‍പോരുന്ന, സവിശേഷ സിദ്ധി-വൈഭവങ്ങളാലും ശേഷികളാലും ഓരോരുത്തരും, ജന്മംകൊണ്ടുതന്നെ, നിറയ്ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്നത് എത്രയോ അത്ഭുതകരമായ ദൈവാനുഗ്രഹമാണ്....!

ഇങ്ങനെ സൂക്ഷ്മത്തിലും സ്ഥൂലത്തിലും, വ്യക്തിതലത്തിലും ആകമാനതലത്തിലും ദൈവാനുഗ്രഹം പാരാവാരംപോലെ തിരതല്ലി കവിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോഴാണ്, അതൊന്നും കാണാതെ മരുഭൂമിയിലൊരു തുള്ളി വെള്ളത്തിനുവേണ്ടിയെന്നതുപോലെ ദൈവാനുഗ്രഹത്തിനായി മനുഷ്യന്‍ ദാഹിച്ചു വലയുന്നത് എന്നോര്‍ക്കുക.

ഈ വിരോധാഭാസത്തിന്റെ കാരണമന്വേഷിച്ചാല്‍, ഈ വിശ്വപ്രകൃതിയെയും അതിലെ സമസ്ത ജീവജാലങ്ങളെയും ഒന്നായിക്കാണാന്‍ മനുഷ്യനു നല്‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഉള്‍ക്കണ്ണിനു തിമിരം ബാധിച്ചതുമൂലമാണെന്നു കാണാം. മനുഷ്യനുമാത്രം ലഭ്യമായ ആകമാനഅസ്തിത്വബോധത്തില്‍നിന്നു സ്വയം വെട്ടിമാറ്റി, അവനവന്‍കേന്ദ്രീകൃതമായ വിഭാഗീയവും സങ്കുചിതവും വ്യാജവുമായ ഒരസ്തിത്വബോധത്തിലേക്ക് മനുഷ്യന്‍ ചുരുങ്ങിക്കൂടിയിരിക്കുന്നു. ബൈബിളിന്റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, മുന്തിരിവള്ളിയില്‍നിന്നു ബന്ധം വിച്ഛേദിക്കുന്ന ശാഖകളുടെ ആത്മഹത്യാപരമായ നിലപാടിലേക്ക് മനുഷ്യന്‍ നയിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. തായ്‌ച്ചെടിയുമായുള്ള ബന്ധം മുറിച്ചുമാറ്റിയ ശാഖകള്‍ വെള്ളവും വളവും കിട്ടാതെ ഉണങ്ങിപ്പോകുന്നതുപോലെ, ആകമാനഉണ്മയില്‍നിന്നു സ്വയം വേര്‍പെടുത്തി സ്വകാര്യമാത്രപരതയില്‍ അഭിരമിക്കുന്ന മനുഷ്യനും, നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അനുഗ്രഹക്കടലില്‍നിന്നും ഒന്നും ലഭ്യമല്ലാതെപോകുന്നു. 

മനുഷ്യന്റെ സാര്‍വ്വത്രികമായ അസ്തിത്വബോധത്തിന്റെ സ്വകാര്യവല്‍ക്കരണമാണ് ഇവിടെ പ്രശ്‌നമായിരിക്കുന്നത്. തുടര്‍ന്നു നിരീക്ഷിച്ചാല്‍, മനുഷ്യനെ സാര്‍വ്വത്രികദര്‍ശനത്തിലേക്കു വഴിനടത്താന്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവരുടെ കൃത്യവിലോപമാണ് അതിനു പിന്നിലുള്ളതെന്നു കാണാം. വീണ്ടും നോക്കിയാല്‍, മനുഷ്യനെ അവന്റെ കേവലം വ്യക്തിബോധത്തില്‍നിന്നു ആകമാന സത്താബോധത്തിലേക്കു നയിക്കേണ്ട ആദ്ധ്യാത്മികാചാര്യന്മാരെ പിന്തള്ളി, ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിലൂടെ ഇങ്ങേലോകത്ത് വ്യക്തിഗതനേട്ടങ്ങളും അങ്ങേലോകത്ത് വ്യക്തിഗതസ്വര്‍ഗ്ഗവും വാഗ്ദാനം ചെയ്തുകടന്നുവന്ന് മതരംഗം കീഴടക്കിയ പൗരോഹിത്യമാണ് മനുഷ്യനെ ഈ ദുരവസ്ഥയില്‍ എത്തിച്ചതെന്നു കൃത്യമായിത്തന്നെ കാണാനാകും. 

ആകമാന അസ്തിത്വബോധമാണ്, ആ ബോധത്തിലുദയംകൊള്ളുന്ന പരസ്പരസ്‌നേഹമാണ്, പരാര്‍ത്ഥതാഭാവമാണ്, ആത്മീയത. അവനവന്‍കേന്ദ്രീകൃത അസ്തിത്വബോധവും അതില്‍നിന്നുദയംകൊള്ളുന്ന അവനവനിസമനോഭാവവുമാണ്, അഥവാ സ്വകാര്യമാത്രപരതയാണ്, ഭൗതികത. ഇതിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ നോക്കിയാല്‍, ഇന്നു മനസ്സിലാക്കപ്പെടുന്ന വിധത്തിലുള്ള ദൈവാനുഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം മനുഷ്യന്റെ ഭൗതികമനോഭാവത്തിന്റെ നിര്‍ദര്‍ശനങ്ങളാണെന്നു കാണാം. യേശുവിനു പിശാച് വാഗ്ദാനംചെയ്ത തരത്തിലുള്ള, അഥവാ മാമോന്‍സേവയുടെ ഫലമായി ലഭിക്കുന്ന, 'അനുഗ്രഹ'ങ്ങളെയാണ് ദൈവാനുഗ്രഹങ്ങളായി മനുഷ്യനിന്നു മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത് എന്നു ചുരുക്കം. 

മനുഷ്യന്‍ വ്യക്തിപരമായി നേടേണ്ട ദൈവാനുഗ്രഹങ്ങളെന്തൊക്കെയെന്നു യേശു തന്റെ മലയിലെ പ്രസംഗത്തില്‍ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതെ, യേശു പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുള്ള സുവിശേഷസൗഭാഗ്യങ്ങള്‍തന്നെയാണ് ദൈവാനുഗ്രഹങ്ങള്‍. 

ആദ്യമായി പറയുന്നത്, 'ആത്മാവില്‍ ദരിദ്രര്‍ സൗഭാഗ്യവാന്മാര്‍, സ്വര്‍ഗരാജ്യം അവരുടതാണ്' എന്നാണ്. ആകമാന ഉണ്മയില്‍, അഥവാ ദൈവികസത്തയില്‍ വിലയംപ്രാപിക്കുകയെന്നതാണ് സ്വര്‍ഗ്ഗീയാവസ്ഥ. സ്വയം ശൂന്യവല്‍ക്കരിക്കാതെ 'ഞാന്‍ഭാവം' (ego) കൈവെടിയാതെ, ആകമാനസത്തയില്‍- ദൈവത്തില്‍- വിലയം പ്രാപിക്കുക അസാധ്യമാണ്. അതുകൊണ്ട്, എന്റെ കേന്ദ്രം എന്നിലല്ല ആകമാനസത്തയിലാണ് എന്നു തിരിച്ചറിയൂ, ആത്മാവില്‍ ദാരിദ്ര്യംവരിച്ച് സ്വയം ഇല്ലാതായി, ആ സത്തയില്‍- ദൈവത്തില്‍- വിലയിച്ചൊന്നായി അദൈ്വതാനുഭവത്തിലെത്തി അനുഗൃഹീതനാകൂ എന്നാണിവിടെ യേശു ഉപദേശിക്കുന്നത്.

ഇത് ദൈവാനുഗ്രത്തിന്റെ പരമോന്നതപടിയാണ്. അവിടെ എത്തിച്ചേരാന്‍, ദൈവമനുഷ്യരും ആദ്ധ്യാത്മികാചാര്യന്മാരുമാകാന്‍, എല്ലാവര്‍ക്കും കഴിഞ്ഞെന്നുവരില്ല. അതിനാവശ്യമായ 'അഞ്ചു താലന്ത്' എല്ലാവര്‍ക്കും നല്‍കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട്, ദൈവരാജ്യസൃഷ്ടിക്കുപകരണങ്ങളായി മാറാനാവശ്യമായ മനോഭാവങ്ങളാര്‍ജ്ജിച്ചും അതിനുവേണ്ടി പ്രയത്‌നിച്ചും അനുഗൃഹീതരാകാനുള്ള പൊതുഉപദേശങ്ങളാണ് അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു നല്‍കുന്നത്.

'വിലപിക്കുന്നവര്‍ ഭാഗ്യവാന്മാര്‍' എന്നാണു രണ്ടാമതുപറയുന്നത്. തീര്‍ച്ചയായുമിത് അവനവന്റെ കാര്യങ്ങളെയോര്‍ത്തുള്ള വിലാപമല്ല. കാരണം, തനത് ആവശ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആകുലപ്പെട്ട് ജീവിതം പാഴാക്കരുതെന്നും, ദൈവരാജ്യവും ദൈവത്തിന്റെ നീതിയും തേടിയാല്‍ മതി, മറ്റെല്ലാം ഓരോരുത്തര്‍ക്കും ലഭ്യമായിക്കൊള്ളും എന്നുമാണല്ലോ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് (മത്താ. 6:25-33). അപ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ, സമൂഹത്തിന്റെ, ഇല്ലായ്മ- വല്ലായ്മകളെയോര്‍ത്തുളള വിലാപമാണിവിടെ ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നത്. അതായത്, മറ്റുള്ളവരോട് സഹാനുഭൂതിയുളളവരായിക്കൊണ്ട് അനുഗൃഹീതരാകൂ എന്നാണിവിടെ യേശു പറയുന്നത്. 

സൗമ്യശീലം, നീതിബോധം, കാരുണ്യം, ഹൃദയശുദ്ധി എന്നീ മനോഭാവങ്ങളാര്‍ജ്ജിച്ച് ഭാഗ്യവാന്മാരാകൂ, അനുഗൃഹീതരാകൂ, എന്നാണ് തുടര്‍ന്നുള്ള ഉപദേശങ്ങള്‍. സ്‌നേഹത്തില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ ദൈവരാജ്യത്തിനു വേരോട്ടമുണ്ടാകണമെങ്കില്‍ ഈ മനോഭാവങ്ങളെല്ലാം ജനങ്ങളില്‍ വ്യാപകമാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു; ഓരോ മനുഷ്യനും അവനവനിലേക്കു ചുരുങ്ങിക്കൂടി മുരടിച്ചുപോകാതെ നോക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു; അപരനിലേക്കു മനസ്സും ഹൃദയവും വിടര്‍ത്തി ഈ മാനുഷികഭാവങ്ങളുടെ സുഗന്ധം പരത്തേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഏതു ജീവിതത്തുറയിലുള്ളവര്‍ക്കും, 'ഒരു താലന്തു'മാത്രം കിട്ടിയവര്‍ക്കും, ഈ മനോഭാവങ്ങളാര്‍ജിച്ച് അനുഗൃഹീതരാകാം.

ദൈവരാജ്യസൃഷ്ടിക്ക് ദൈവവുമായി സാത്മ്യംപ്രാപിച്ച ദൈവമനുഷ്യരും മാനുഷികമൂല്യങ്ങളുള്‍ക്കൊണ്ട ബഹുജനവുംമാത്രം മതിയാവുകയില്ല. എഞ്ചിനീയറും സാധനസാമഗ്രികളുമുണ്ടാല്‍മാത്രം പോരാ, പണിക്കാര്‍കൂടി ഉണ്ടായാലേ വീടുനിര്‍മ്മാണം നടക്കൂ എന്നതുപോലെ, ദൈവരാജ്യസൃഷ്ടിക്ക് സ്വയംസന്നദ്ധരായി ഇറങ്ങിത്തിരിക്കുന്ന 'വേലക്കാര്‍'കൂടി വേണം. അത്തരം പ്രവര്‍ത്തകരാകുന്നതിലെ ദൈവാനുഗ്രഹത്തെക്കുറിച്ചാണ് യേശു അവസാനം പറയുന്നത്. 

'സമാധാനം സ്ഥാപിക്കാന്‍ യത്‌നിക്കുന്നവര്‍ ദൈവപുത്രന്മാര്‍ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും' എന്നും, 'നീതിക്കുവേണ്ടി പീഡയനുഭവിക്കുന്നവരുടേതാണ് സ്വര്‍ഗ്ഗരാജ്യം' എന്നുമാണ് അവിടുന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. ..... സഭയിലും സമൂഹത്തിലും നീതിക്കും സമാധാനത്തിനുംവേണ്ടി സ്വയം മറന്നു പ്രവര്‍ത്തിക്കൂ, ദൈവപുത്രന്മാരും, സ്വര്‍ഗ്ഗരാജ്യത്തിന് അവകാശികളുമാകൂ എന്നാണവിടുന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്. 

ഇവിടെയൊന്നും, ആര്‍ക്കും വ്യക്തിപരമായി യാതൊരു ഭൗതികനേട്ടവും ഉണ്ടാകുന്നില്ല എന്നോര്‍ക്കുക. തങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കപ്പെട്ട 'താല ന്തു'കള്‍, അതെത്രെയാണെങ്കിലും, വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ച് പരസ്പരാനന്ദകരമായ ഒരു നവലോകസൃഷ്ടിക്ക്, ദൈവരാജ്യനിര്‍മ്മിതിക്ക്, ഉപയുക്തരാക്കുന്നവര്‍ മാത്രമാണ് യേശുവിന്റെ ദൃഷ്ടിയില്‍ ഭാഗ്യവന്മാര്‍, അനുഗൃഹീതര്‍.

ഇതിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍, ദൈവത്തിന്റെ നാമം ഉച്ചരിച്ച് യേശുവിനെ പിശാച് പ്രലോഭിപ്പിച്ച അതേ ശൈലിയില്‍, മനുഷ്യരെ ഭൗതികആര്‍ത്തികളിലേക്കു നയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന, കേവലം ഉദരംഭരികളാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന, സഭാനിലപാടുകളെയും ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളെയുമൊക്കെ ഒന്നു തുറന്നു പരിശോധിക്കേണ്ടതില്ലേ?