A radical suggestion with some sound Biblical argument from a Pulitzer Prize winning writer.
There is no Christian priest (hiereus) in the New Testament. Saint Paul pays tribute to more than a dozen Christian ministries, but none of them is the priesthood. He never calls himself or his assistants priests, and never offers sacrifice (the priestly act). Jesus was a layman, not a priest. He did not even belong to the priestly line of Levi. But he went to the Temple where priests offered sacrifice -- and so did his early followers. James the brother of Jesus kept the first Christians of Jerusalem observant of Temple worship. He directs Paul to get himself ritually purified from travel in the Temple, and Paul does so (Acts 2:17-24). So, until the destruction of the Temple in 70 C.E., Jerusalem Christians had the same (and only) priests as other Jews.
Then where did a separate Christian priesthood come from? At the end of the first century C.E., a group (probably in Rome) of Christians missed the comfort of Jewish worship some of them had experienced before the year 70. The unidentifiable author of the New Testament's "Epistle to Hebrews" assured them, in elegant Greek, that the old Jewish rites were useless anyway, since Jesus was a better priest with a better sacrifice. The Jews had just offered animal sacrifice. Jesus offered human sacrifice (a savage act in most cultures), since he was both priest and victim. Was -- not is -- since, according to Hebrews 10:11-15, he offered himself only once, in an unrepeatable way, while Jewish priests repeated their ineffectual offerings.
Though Jesus could not be a Jewish priest, since he was not a Levite, this author said he was a priest like the mythical Melchizedek, a priest of Canaanite gods to whom Abraham paid a tithe. Later, Catholic priests would claim descent from Melchizedek (though he had no descendents) and claim to repeat the sacrifice of Jesus (though "Hebrews" says it was "once for all").
Many religions have sacrificial rites, and priests to offer them. Some early Christians obviously felt the jibes of their contemporaries that they had no sacrificial buildings and no sacrificing priests. So Christians acquired both. They had to make the body and blood of their communal meal become a real body for a real sacrifice, though this meant that the physical body of Jesus was in many places at once, hiding under the substance-less "accidents" of bread and wine. This made Jesus relive (or re-die) on altars his agony on the cross.
A long line of intellectual Christians, typified by Saint Augustine, denied that sacrifice and consumption of the body of Jesus was an original part of the religion. A typical passage in Augustine is from his Sermon 227:
What you see [bread and wine] passes away, but what is invisibly symbolized does not pass away. It perdures. The visible is received, eaten, and digested. But can the body of Christ be digested? Can the church of Christ be digested? Can Christ's limbs be digested? Of course not.
The claim that the body of Christ was being sacrificed on an altar is not in the earliest liturgies of the Christian meal, which were "thanksgiving" meetings (eucharist is, etymologically, "giving thanks").
Even while the author of "Hebrews" was dismissing the Jewish priesthood, some people kept yearning back to it, and adopted features of it. The Christian priesthood became, like the Jewish priesthood, all and only male, and male without blemish. Thomas Aquinas said that the Christian priesthood had adopted the purity rules for the Jewish priesthood (Leviticus 21:26-24), but added abstention from sex as an even higher holiness code (Summa Theologiae 3a.36 a 3, 39a6). Thus, the priests who were absent from early Christianity became the monopolizers of "true" Christianity in Roman and Eastern rites.
Some Christians, like the Anglicans, have and honor their own priests; but popes have told them these are not real priests, since they do not descend from the mythical Roman bishopric of Peter. In dismissing other people who do things in the name of Jesus, the Vatican resembles the Apostle John, returning with the disciples Jesus had sent out on their first mission:
"Master," said John, "we saw a man driving out devils in your name, but as he is not one of us we tried to stop him." Jesus said to him, "Do not stop him, for he who is not against you is on your side." (Luke 9:49-50).
We live in a time when Catholic priests are an aging and shrinking group, damaged in morale and reputation, overstretched in their monopolization of all sacramental services. Already, lay deacons and catechizers and readers, instructors for baptism and marriage, are filling in for the diminished priestly ranks in Catholic parishes. Some think the clerical shortage will be solved by recruiting new people for the priesthood -- married priests, women priests, gay priests. When we run out of everyone else, will we start ordaining child priests? Anything to keep the sacrificing priesthood?
What we really need are no priests. We should remember what Jesus told the disciples in Matthew 23:8-11:
You must not be called "rabbi"; for you have one Rabbi, and you are all brothers. Do not call any man on earth "father"; for you have one Father, and he is in heaven. Nor must you be called "teacher"; you have one Teacher, the Messiah.
When Jesus told his disciples not to call themselves rabbis or fathers or teachers, he did not add that they should not call themselves priests. No one had yet imagined that there might be Christian priests.
Full Story: Solving the priesat shortage
Source: Huffington Post Religion
Then where did a separate Christian priesthood come from? At the end of the first century C.E., a group (probably in Rome) of Christians missed the comfort of Jewish worship some of them had experienced before the year 70. The unidentifiable author of the New Testament's "Epistle to Hebrews" assured them, in elegant Greek, that the old Jewish rites were useless anyway, since Jesus was a better priest with a better sacrifice. The Jews had just offered animal sacrifice. Jesus offered human sacrifice (a savage act in most cultures), since he was both priest and victim. Was -- not is -- since, according to Hebrews 10:11-15, he offered himself only once, in an unrepeatable way, while Jewish priests repeated their ineffectual offerings.
Though Jesus could not be a Jewish priest, since he was not a Levite, this author said he was a priest like the mythical Melchizedek, a priest of Canaanite gods to whom Abraham paid a tithe. Later, Catholic priests would claim descent from Melchizedek (though he had no descendents) and claim to repeat the sacrifice of Jesus (though "Hebrews" says it was "once for all").
Many religions have sacrificial rites, and priests to offer them. Some early Christians obviously felt the jibes of their contemporaries that they had no sacrificial buildings and no sacrificing priests. So Christians acquired both. They had to make the body and blood of their communal meal become a real body for a real sacrifice, though this meant that the physical body of Jesus was in many places at once, hiding under the substance-less "accidents" of bread and wine. This made Jesus relive (or re-die) on altars his agony on the cross.
A long line of intellectual Christians, typified by Saint Augustine, denied that sacrifice and consumption of the body of Jesus was an original part of the religion. A typical passage in Augustine is from his Sermon 227:
What you see [bread and wine] passes away, but what is invisibly symbolized does not pass away. It perdures. The visible is received, eaten, and digested. But can the body of Christ be digested? Can the church of Christ be digested? Can Christ's limbs be digested? Of course not.
The claim that the body of Christ was being sacrificed on an altar is not in the earliest liturgies of the Christian meal, which were "thanksgiving" meetings (eucharist is, etymologically, "giving thanks").
Even while the author of "Hebrews" was dismissing the Jewish priesthood, some people kept yearning back to it, and adopted features of it. The Christian priesthood became, like the Jewish priesthood, all and only male, and male without blemish. Thomas Aquinas said that the Christian priesthood had adopted the purity rules for the Jewish priesthood (Leviticus 21:26-24), but added abstention from sex as an even higher holiness code (Summa Theologiae 3a.36 a 3, 39a6). Thus, the priests who were absent from early Christianity became the monopolizers of "true" Christianity in Roman and Eastern rites.
Some Christians, like the Anglicans, have and honor their own priests; but popes have told them these are not real priests, since they do not descend from the mythical Roman bishopric of Peter. In dismissing other people who do things in the name of Jesus, the Vatican resembles the Apostle John, returning with the disciples Jesus had sent out on their first mission:
"Master," said John, "we saw a man driving out devils in your name, but as he is not one of us we tried to stop him." Jesus said to him, "Do not stop him, for he who is not against you is on your side." (Luke 9:49-50).
We live in a time when Catholic priests are an aging and shrinking group, damaged in morale and reputation, overstretched in their monopolization of all sacramental services. Already, lay deacons and catechizers and readers, instructors for baptism and marriage, are filling in for the diminished priestly ranks in Catholic parishes. Some think the clerical shortage will be solved by recruiting new people for the priesthood -- married priests, women priests, gay priests. When we run out of everyone else, will we start ordaining child priests? Anything to keep the sacrificing priesthood?
What we really need are no priests. We should remember what Jesus told the disciples in Matthew 23:8-11:
You must not be called "rabbi"; for you have one Rabbi, and you are all brothers. Do not call any man on earth "father"; for you have one Father, and he is in heaven. Nor must you be called "teacher"; you have one Teacher, the Messiah.
When Jesus told his disciples not to call themselves rabbis or fathers or teachers, he did not add that they should not call themselves priests. No one had yet imagined that there might be Christian priests.
Full Story: Solving the priesat shortage
Source: Huffington Post Religion
Joseph Mattam, SJ
Sneh Jyoti, SEVASI,
പുലിറ്റ്സര് അവാര്ഡു നേടിയ ഗാരിവില്സും സര്വ്വശ്രീ കവി, സാഹിത്യകാരന് സാമൂവല്കൂടല് പറയുന്നതും ഒന്നുപോലെയെന്നു ലേഖനം വായിച്ചപ്പോള് തോന്നിപ്പോവുന്നു. സായിപ്പായ ലേഖകനും കൂടലും തമ്മില് കണ്ടിട്ടുള്ള സുഹൃത്തുക്കള് ആകുവാനും സാധ്യതയില്ല. കൂടലിന്റെ കവിതയിലെ ഉള്ളടക്കം സായിപ്പിന്റെ ലേഖനത്തിലുമുണ്ട്.
ReplyDelete"കാലത്തിന് ഇന്നാവശ്യം പുരോഹിതരില്ലാത്ത ലോകമാണ്. മാത്യൂ സുവിശേഷം ഇരുപത്തിമൂന്നാം അദ്ധ്യായം എട്ടു മുതല് പതിനൊന്നു വാക്യങ്ങളില് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് നീ ആരെയും റാബിയെന്നു വിളിക്കരുത്. നിനക്കൊരു റാബിയേയുള്ളൂ. നിങ്ങള് പരസ്പരം സഹോദരന്മാരാണ്. നിനക്കൊരു ഗുരുവേയുള്ളൂ. അവന് മിശിഹായായ രക്ഷകനാണ്. യേശു ശിഷ്യന്മാരോട് നിങ്ങള് പരസ്പരം റാബി, പിതാവ്, ഗുരു , സാര്, എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള് നിങ്ങള് പരസ്പരം പുരോഹിതര് എന്നും വിളിക്കണമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടില്ല. അക്കാലങ്ങളില് ക്രിസ്ത്യന് പുരോഹിതര് ഭാവനകളില്പ്പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല."
ബ്രിട്ടനില് ആദ്യകാല ഡിക്ഷ്ണറി എഴുതിയ ജോണ്സണ് പറഞ്ഞത് നിങ്ങള് 'സാര്' എന്ന് ഒരാളിനെ സംബോധന ചെയ്യുന്നുവെങ്കില് ഉദ്യോഗത്തില്നിന്നും പിരിഞ്ഞു ബോസിന്റെമുമ്പില് രാജിക്കത്ത് കൊടുക്കുമ്പോള് മാത്രമാണ്.
ഈ മലയാളി എന്ന സാധനം എല്ലാം തല തിരിച്ചേ മനസ്സിലാക്കൂ, തല തിരിച്ചേ ചെയ്യൂ. റോടുണ്ടാക്കുന്നത് വാഹനങ്ങള് ഓടിക്കാനാനെന്നറിയാതെ അതില് എല്ലാ രണ്ടു കി.മീറ്ററിലും, എല്ലാ പള്ളി, പള്ളിക്കൂടത്തിന്റെ അടുത്തും കാശുകാരുടെ വീടിനടുത്തും വണ്ടിയുടെയും മനുഷ്യന്റെയും നട്ടെല്ല് ഓടിക്കുന്ന കുന്നുകള് (ബംബ്സ്) ഉണ്ടാക്കി വയ്ക്കും. എല്ലാ അവനെയും കേറി സാറേ, അച്ഛാ, പിതാവേ, തിരുമേനീ എന്നൊക്കെ വിളിക്കും. സാറും അച്ഛനും പിതാവും തിരുമേനിയും അല്ലാത്ത ഏവനും എന്തോ എന്ന് വിളി കേള്ക്കും, നന്നായി സുഖിച്ചു തന്നെ മറുപടിയും കൊടുക്കും. വൈദ്യുതി ഏറ്റവും ആവശ്യമുള്ള സമയത്ത് അത് തെരുതെരെ മുറിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും. രാജ്യത്തിന്റെ ഉന്നമനത്തിനും പുരോഗതിക്കും വേണ്ടി ജീവിതം മുഴുവന് ജോലി ചെയ്തയാളെ ആദരിക്കാന് അയാള് മരിച്ച ദിവസം അവുധി വച്ച് രാജ്യദ്രോഹപരമായ പണികള്ക്കായി കറങ്ങി നടക്കുകയോ മടിപിടിച്ച് വീട്ടില് ഇരിക്കുകയോ ചെയ്യും. ഓരോ ജീവിക്കും ഇണങ്ങുന്ന കാലാവസ്ഥയും ഭക്ഷണവും ജനിച്ച പ്രദേശത്തു കിട്ടുന്നത് ആണെന്നറിയാതെ അന്യ നാട്ടില് ചെന്നെത്താനും ആരോഗ്യം നശിച്ചു അവിടെ കിടന്നു ചാകാനും വേണ്ടി മരിക്കും വരെ വഴി നോക്കും, ഉള്ളതെല്ലാം പണയം വയ്ക്കും. പിള്ളേര് ഏറ്റവും കൂടുതല് പഠിക്കുന്നത് മാതൃഭാഷയിലൂടെ ആണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും അതില്ലാത്ത സ്കൂളില് അവരെ വിടും. വാ തോരാതെ vruthi പറഞ്ഞിട്ട് നില്ക്കുന്നിടത്ത് നിന്ന് മുള്ളും തുപ്പും ചീട്ടും. വേണ്ടാത്തതെല്ലാം വലിച്ചെറിയും. ഇങ്ങനെ എവിടെ തിരിഞ്ഞാലും ചെയ്യേണ്ടതിന്റെ നേരെ എതിരെ ചെയ്യൂ. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ബുദ്ധിkeട്ട ജീവി വര്ഗമാണ് മലയാളി. ഇത്രയും അന്ധ വിശ്വാസം മറ്റൊരു ജനതക്കും കാണില്ല. കണിയാന്മാരും ജോതിഷക്കാരും കള്ളപുണ്യാളരും ആണ് ഇവിടം ഭരിക്കുന്നത്! ഈ വര്ഗം ഏതു ജീവിയുടെ പരിണാമമാണ് എന്ന് ഇനിയും കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. വല്ല ഈനാംപീചിയും പെറ്റതായിരിക്കും.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete"ഹൃദയ ശുദ്ധി ഉള്ളവര് ഭാഗ്യവാന്മാര് ,എന്തെന്നാല് അവര് ദൈവത്തെ കാണും." ഈ വചനപ്രകാരം എന്റെ സ്നേഹിതന് ശ്രീ .ജോസഫ് മാത്യു ഒരു ഭാഗ്യവാനാണ് . "ഞാന് തന്നെ വഴിയും സത്യവും ജീവനും ആകുന്നു." എന്ന തിരുവചനപ്രകാരം "സത്യം" ദൈവമാണ്... ..സത്യത്തെ കണ്ടവന്, അറിഞ്ഞവന്, ദൈവത്തെ കണ്ടറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു..വചനം ജഢമായവന്റെ പൊന്നുവചനസത്യം , ഈ പാമരനാം പാട്ടുകാരന്റെ ഈരടികളില് കണ്ട ഉല്കണ്ണു ഭാഗ്യമുള്ളവ ..
ReplyDelete"നന്മയില് നന്മയെ കാണാന് ഉല്ക്കണ്ണില്ല ,തിന്മയില് തിന്മയെ കണ്ടുമില്ല ..
നല്ലതെന്നായിരം ചിന്തകള് കൂറിയ കണ്മഷ പാതയില് നാം നടപ്പൂ .." കലികാലത്തിന്റെ ഈ ഒഴുക്കിനെതിരെയാണെന്റെ സ്നേഹിതന്........... ..
ഈമ്മാതിരി സുമനസുകളെ വയസാംകാലത്തെങ്കിലും കാണിച്ചു തന്ന കാലമേ, നിനക്കെന്റെ നന്ദി ..
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDelete