Translate

Thursday, May 2, 2013

Mary – Tainted Nature’s Solitary Boast!


Dr. James Kottoor

         
    The month of May starts with Labour day for the mundane secular world, but it is reminiscent as the Month of Mary for Catholics all over living steeped in a spiritual and devotional world of rituals and pious practices. So some reflection on the person of Mary mother of Jesus may be in order.

          Our Tainted Nature’s Solitary Boast!” That is how Wordsworth  immortalised Mary, Mother of Jesus,  Mother of God Incarnate,  Mother most dear to Christians  and Mother to any one who has come under her spell.

Her apparitions in Lourdes, Fatima and in many hot spots around the world has endeared her to  one and all alike as the Mother most gracious of all humanity. Proof? See the mammoth crowd that thronged the streets as the statue of Our Lady of Fatima came a second time to Kerala and was taken from city to city and to over 100 reception centres. If some dioceses refused to be part of this mega show, it was possibly because of the fear of the wrong signals it could be sending to the growing trend of ecumenical collaboration and inter-religious harmony in the country.
          Undying is the attachment everyone has to one’s own mother. Even greater is a mother’s attachment to her own child. The umbilical cord is easily severed, but not  so easily severed  is the  spiritual bond between a mother and the fruit of her womb. Hence the unending cry: Amma, Ma, Mammy and its diverse forms of expressions  ever on the lips of any helpless child and even on the lips of any dying old man or woman.

                                                            To Jesus through Mary

Diverse indeed are the ways people get inebriated with their devotion  to Mary, Mother of Jesus. To Jesus through Mary, just as it pleased Jesus to come to us through Mary, is the normal norm, we are constantly told by masters in spiritual life. In other words Mary has a vital role to play in guiding one’s steps to Christ and in forming Christ in the minds and hearts of every child especially in  Catholic homes where this devotion is fostered at its best.
Here is a typical example. In a rustic country  side there lived a family that insisted that children should pray (or rather recite a bunch of 33 prayers) before they are given supper. Dutifully the children used to recite the prayers without ever giving a dam  thought to  what they recited as could be expected from immature children. The two things they paid attention to were: sound and speed. They recited them loudly to make the parents, especially their Mammy in the kitchen, hear that they were praying. It was their Mammy who always insisted that they will  be served supper only after they recited their prayers. So they raced through the prayers at break neck speed to make sure  that they finished the 33 prayers in the list in record time to have their supper as early as possible.
One day Jim the younger one  told  Joe his elder brother. “What am I to do to get over my problem of scoring poor marks in Maths?”  “So easy”, pat came the instant reply. “Just pray fervently to Mary, our heavenly Mother. Among the 33 prayers you say daily, don’t you remember the prayer of St. Bernard: ‘Remember Oh Mother. It was never heard that anyone who implored your help was ever left unheard”, asked his elder brother. For the first time in life, one of the 33 prayers Jim recited daily  made sense and became a tower of light, hope and strength for his life. A childlike faith in the power of prayer and in the sincerity of his elder brother made Jim start off his prayer life with that one and only prayer which mattered and  which suddenly became very meaningful to him. He started saying that one prayer fervently every day and as often as any need arose.  Not only he made progress in studies, but he  even seemed to receive many miraculous favours from  Our Lady  in season and out of season through the recitation of that one prayer said fervently and with living faith. As a result his  devotion  to Mary grew by leaps and bounds. He started putting up and decorating  a small altar of Our Lady  in the prayer room. He delighted in observing the month of May dedicated to Our Lady with various spiritual exercises. Collecting various beautiful pictures of Our Lady, especially of Fatima, became his hobby. Finding himself at the cross roads of life after SSLC the life of a Missionary away from home and dear ones captured his imagination and he joined a Seminary run by  the Salesians who are famous for their devotion to Our Lady Help of Christians. He could not have found a more fertile soil to cultivate his devotion of Our lady.

                                                              Devotion Challenged

But his devotion  to Mary did not go unchallenged for long. Who is to be the shining light in the firmament: the Sun or the  Moon which looks gracious with borrowed light from the Sun? By making Our Lady the centre of one’s life of devotion, is not one doing injustice to Jesus, the source of all light, nay the one true light of the world?
This was the criticism raised by one of the professors in the Seminary against a Marian  cult that  appeared to push Christ to the background. But for Jim that kind of criticism made no sense because his devotion to Our Lady was literally childish and blind and not too rational or theological. He was just head on heels in love with Our Lady. Can reason or theology make any sense to those who have fallen in love with someone? The same thing  happened to Jim and what is worse he felt pity for the professor with a swollen head and a heartless soul  incapable of experiencing the ecstasies of falling in love with the mother of Jesus. It is foolish  to be wise where ignorance is bliss, the professor must have said, had he known Jim’s feelings for him. Even today we have any number of similar conflicts and controversies surrounding  devotion to Our Lady, for that matter devotion to any number of saints, especially when the impression is created in the public mind that this devotion is to be the be-all and end-all of all devotions and is promoted even at the cost of eclipsing the centrality of Jesus in the firmament of any true Christian spiritual life.

                                                             Sign of Contradiction!

Finally wisdom dawned on Jim on the day of his ordination. That evening just before going to the seminary chapel  for night prayers the Rector asked Jim to give the Good Night. Good Night is a Salesian  practice of giving a short three to five minute talk after night prayers to help youngsters go to bed with a good thought. During the night prayers Jim was preoccupied with what to say for Good Night.. Only  that morning he was ordained a priest. So he wanted to say something related to priesthood. He could think of nothing better than what Simeon said of the child Jesus brought to the  temple on the occasion of the purification. So he told his audience of seminary staff and community,  that to be a Priest was to be like Jesus, a sign of contradiction, raised up for the rise and fall of many in Israel. Like Jesus every priest is sent out into the world to bear witness to truth. One who speaks up the truth without fear or favour  is bound to become a sign of contradiction, bring down upon himself an avalanche of bouquets and brickbats and  set in motion  a series of glittering and gloomy reactions like: Hosanna, Hosanna on the one hand and crucify, crucify on the other.
Little did he realise then that he was making a prophetical pronouncement about  what was in store for him as  an editor guiding a weekly committed to the daunting task of communicating the whole truth in all charity. Here Our Lady could not help him much. His only role model had to be Christ who said of himself: For this have I come into the world: to bear witness to truth. After a tempestuous three-year period, he wrote about Christ’s so-called professed followers including himself  holding various public offices:  “If Christ the only honest man in the world could not survive more than three years of public life, those of us who have survived more than three years, should examine and see how honest and truthful  we have been to God, to ourselves and to others in discharging our public office of bearing witness to truth.” It was the clear sign of severing the umbilical cord of his Mary-centred childish devotion and spirituality and attaching himself to a Christ-centred spirituality. Christ necessarily had to become his  role model and not Mary, in performing his prophetical mission of announcing the truth. Also the accepted dictum: To Jesus through Mary, had come true. It only proves that a life of devotion to Mary honestly pursued, even when it is childish, blind, misguided and off the right track due to no fault of one’s own is helped by the Lord’s grace to rectify itself because as the scripture says: to those who love God everything turns out for their own good. In other words, any true devotion to our Lady catapults the devotee into a staunch believer and follower of Jesus in  God’s own good time.
Just as parental responsibility finds its fulfilment in dispensing with its need by making the children stand on their own feet as early as possible, any true Marian devotion finds its fulfilment in making the devotee depend totally on Christ without having to hang on to Mary’s apron strings like immature children. Jim fell in love with Our Lady inadvertently  through the prayer of St.Bernard explained in a popular way by his brother. A priest told Jim later that  listening to him narrating the story at an ordination reception, actually prompted him to take his first decisive step to become a priest. That priest is still alive doing fine.  The immature Jim in the story happens to be  the author  of this piece.

                                                            Salvation History

Take a look also at salvation history. Where, when and how was Christ initiated into his public mission? The place was  the wedding feast of Cana . The crucial moment came when Mary discovered they had no wine. She then nudged Jesus into  rolling up his sleeves and  falling in position to start off his race to Calvary. She literally blew the whistle by uttering those miracle-triggering words to the waiters: Just do what he tells you. Literally Mary seems to have taken Jesus by the hand to begin his short-lived, miracle filled  public ministry of three years. We see her again at the crowning scene of Salvation history at the foot of the cross on Calvary. This time it is not Mary but her son dying to depart who is speaking. Pointing to the beloved apostle John  Jesus tells Mary: “Woman this is your son” and to John: “This is your mother.” Thus he made Mary mother of all mankind represented by John. The hand that rocks the cradle rules the world. Even so into the motherly hands that initiated the Salvation history at Cana, Jesus entrusted all mankind in the person of John to be cared for with motherly tenderness and concern. It is this mission of motherly care and concern that Our Lady manifests to the world through her repeated apparitions around the world and her constant call to repentance and  prayer
    Solitary  Boast = Full of grace
The greatness of Mary  is not to be traced to the fact that she gave birth to Jesus the Word incarnate. Her Motherhood of the heavenly is the result of the mystery of Grace predestining Mary, calling her, justifying her and glorifying her at the dawn of creation  when Eve fell from grace and another  woman was promised to rectify that fall. In the fullness of time God brought forth that woman in the person of Mary, conceived without sin. This is what is loudly proclaimed by  the dogma of Immaculate conception (a thorn of contention for some) or what Wordsworth beautifully describes as: Tainted nature’s solitary boat, meaning  that when the whole of humanity was tainted with the stain of original  sin Mary alone was precluded from it  as she was to be the  spotless abode for the Son of God. All humans who pride themselves as born free are denied    two fundamental options. It is not given to anyone to choose one’s  own mother. The womb in which one is to be conceived and  the tomb in which one is to be interred are beyond the reach of any human being.. Christ alone stands out as the sole exception. He alone could and did  choose and preordain the womb to be born in and also the tomb  to  be buried in. For that purpose He made Mary spotless and free from all sin, it is argued. Angel Gabriel was referring precisely to this fact when he addressed her as: Full of Grace, at the annunciation.
Mary responded to that   graceful heavenly invitation to be the mother of the most high with her free response: Let your will be done. There started her active collaboration in the divine work of redeeming humanity. For thirty years it was hidden away from public gaze, confined to the humdrum life of an ordinary carpenter of Nazareth. That   collaboration became public  with the initiative taken by Mary to tell his son at Cana: “They have no wine” and to the workers: “Do what he tells you”. That public mission continued right up to   Calvary and beyond  to the descend of the Holy Spirit  in the Cenacle. That is why Mary is rightly called Co-redemptrix with Christ according to Catholic theology of course. True devotion  to Mary is never a threat to the centrality of Christ. It is instead a priceless asset to live a Christ centred life since Mary’s directive to his devotees is always: “Do as He tells you”. Once you do that, the ordinary  tasteless waters of life are  to be suddenly transformed  to become tasty, appetising, invigorating and intoxicating like the miraculous wine of Cana with joyful repercussions for time and eternity.
jkottoor@asianetindia.com

4 comments:

  1. "True devotion to Mary is never a threat to the centrality of Christ. It is instead a priceless asset to live a Christ centred life since Mary’s directive to his devotees is always: “Do as He tells you”. Once you do that, the ordinary tasteless waters of life are to be suddenly transformed to become tasty, appetising, invigorating and intoxicating like the miraculous wine of Cana with joyful repercussions for time and eternity"
    jkottoor
    Well said Mr.Kottoor

    ReplyDelete
  2. മേരിയെ ആരാധിക്കുന്നുവെന്ന് ആരോപിച്ച് ഇവാഞ്ചലിസ്റ്റുകളും നവീകരണക്കാരും കത്തോലിക്കരെ അധിക്ഷേപിക്കാറുണ്ട്. ഹൃദയത്തിൽ ബൈബിൾപൂജ നടത്തുന്നതിന് അവർക്ക് പ്രയാസമില്ലതാനും. ദൈവത്തിന് രൂപഭാവഭേദ അലങ്കാര വർണ്ണനകളില്ലാത്ത അനാദിയെന്നു പറഞ്ഞാൽ അവർക്ക് മനസിലാവുകയില്ല. യേശുവേ സ്ത്രോത്രമെന്നുപറഞ്ഞ് വിളിച്ചുകൂവും. ഹിന്ദുദൈവങ്ങളെ വെറും ബിംബങ്ങളായി ചിത്രീകരിച്ച്, അവരുടെ ദൈവങ്ങളെയും പരിഹസിച്ച് തെരുവിൽ നൃത്തം ചാടുകയെന്നുള്ളതും ഇവാൻഞ്ചലിസ്റ്റ് മതപ്രസംഗത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്.

    വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ ക്രൈസ്തവരോടുള്ള ഹൈന്ദവരുടെ വിരോധം നേടുവാൻ പ്രധാന കാരണക്കാർ ഈ ബൈബിൾ ബിംബാരാധാനക്കാരെന്നതിൽ സംശയമില്ല. ദേവിയായ കാളിയെ പൈശാചികമായി ചിത്രീകരിച്ചതുപോലെ മേരിയും കത്തോലിക്കരുടെ പൈശാചിക ദേവതയായി ഇവർ കരുതുന്നു.

    മേരിയെന്ന ഈ സുന്ദരിയുടെ കലാരൂപം വരച്ച ചിത്രകാരൻ ആരെന്ന് പലപ്പോഴും ഞാൻ ചിന്തിക്കാറുണ്ട്. ലോകം മുഴുവൻ കറങ്ങിയാലും മനസിനെ ആകർഷിക്കുന്ന ഇങ്ങനെ ഒരു സുന്ദരിയുടെ രൂപം ഒരിടത്തും കാണുകയില്ല. അതുപോലെ ഉണ്ണിയേശുവിനെ മേരി താലോലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രൂപവും വളരെ അർഥപുഷ്ടിയുള്ളതാണ്. മാതൃത്വം അവിടെ ധ്വനിക്കുന്നു. നിന്റെ ഹൃദയം ശിശുവിന്റെ ഹൃദയംപോലെ ആയിരിക്കണം. ഹൃദയത്തില്‍ ഭാഗ്യവാന്മാരും അവരാണ്. അതാണ്‌ അവൻ പഠിപ്പിച്ച ഏറ്റവും നല്ല പ്രാർഥന.

    യേശുവിന്റെ അമ്മയെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ശിശുവിനെപ്പോലെ ഹൃദയമുണ്ടായിരുന്ന യേശുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നതിന്‌ തുല്യമാണ്. മനോഹാരിയായ പ്രകൃതിയെ സ്ത്രീയായി കവികൾ സങ്കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. അവളും പ്രകൃതിയും സ്രഷ്ടാവിന്റെ സുന്ദരികളാണ്. അവളെ ഹിന്ദുക്കൾക്കും മുസ്ലിമുകൾക്കും ഒരുപോലെ ഇഷ്ടമാണ്.

    മുഹമ്മദ്‌നബി മെക്കാ കീഴടക്കിയശേഷം പവിത്രത കാത്തുസൂക്ഷിക്കുവാൻ കാബായുടെ സമീപമുള്ള പേഗൻബിംബങ്ങളും പടങ്ങളും നീക്കം ചെയ്തു. എന്നാൽ ഒരിടത്ത് കന്യകാമറിയത്തിന്റെയും കുഞ്ഞായ യേശുവിന്റെയും പടം തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. ഇസ്ലാമിന്റെ ഗ്രന്ഥമായ ഹാഡിത്തിൽ ഇത് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ( Hadiths: prophetic sayings of Muhammad) മുഹമ്മദ്‌ പറഞ്ഞു, 'സ്വർഗം ഈ അമ്മയുടെ കാൽപാദത്തിങ്കലാണ്'. “Paradise is at the feet of the Mother” പിതാവിങ്കലേക്കുള്ള വഴിയിൽ സ്ത്രീയും ദൈവത്തിന്റെ പ്രധാന പങ്കാളിയെന്നല്ലെ ഇതിനർഥം. പ്രവാചകൻ കന്യകാ മേരിയുടെയും കുഞ്ഞിന്റെയും പടം നീക്കം ചെയ്തില്ല.

    സൌന്ദര്യം എന്തെന്ന് മനസിലാക്കാത്ത ബൈബിൾബിംബാരാധകർ കന്യകാമേരിയെ വെറും ബിംബമായി കാണുന്നു. അവളിലെ സ്ത്രീത്വത്തെയും മാതൃത്വത്തെയും കാണാതെ സ്ത്രീവിരോധിയായിരുന്ന മാർട്ടിൻ ലൂതറിന്റെയും പോളിന്റെയും വചനങ്ങൾ കൊട്ടിഘോഷിക്കുന്നു. നൂറായിരം തരത്തിൽ ദൈവവചനങ്ങളെ മാറ്റിയും മറിച്ചും പ്രഭാഷണങ്ങൾ നടത്തി ഭക്തിലഹരി മൂപ്പിച്ച് വെള്ളത്തിൽ നഞ്ചുകലക്കി മീൻപിടിപിടിക്കുന്ന പാസ്റ്റരെയും പുരോഹിതരെയും കടിഞ്ഞാൻ ഇട്ടില്ലെങ്കിൽ അവരുടെ കപടതയും വഞ്ചനയും ലോകമുള്ളടത്തോളം കാലം തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കും.

    ലോകത്തുള്ള മിക്കവാറും മതങ്ങളുടെ ആരാധനയിൽ അമ്മയും കുഞ്ഞും കാണും. ബാബിലോണിലെ അമ്മ ദൈവംവരെ ആ കഥകൾ എത്തുന്നുണ്ട്. ബാബിലോണിയൻ രാജാവായ നിംറൊഡിന്റെ മരണശേഷം അയാളുടെ ഭാര്യ പുരുഷൻ ഇല്ലാതെ അത്ഭുതകരമായി ഗർഭം ധരിച്ച് ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു. റ്റമ്മൂസ്(Tammuz) എന്ന ഈ കുട്ടി ദൈവത്തിന്റെ മകനായി പഠിപ്പിച്ചു. ദൈവികത്വം ഉണ്ടായിരുന്ന ഈ കുട്ടി അപ്പനായ നിംറൊഡിന്റെ പുനവതാരമായി കരുതി. അമ്മയേയും കുഞ്ഞിനേയും ആരാധിക്കുന്ന പേഗനീസം ഇവിടെ ആരംഭിക്കുന്നു. ചൈനാക്കാർക്കും അമ്മയും കുഞ്ഞുമായ ഷിങ്ങ്മൂ എന്ന ഒരു ദേവതയുമുണ്ട്. പുരാണങ്ങളിലും പേഗനീസ്സത്തിലും അമ്മയും കുഞ്ഞും ആരാധനയുണ്ടെങ്കിൽ അമ്മയായ മേരിയുടെയും യേശുവിന്റെയും സ്ഥാനം കുറയുന്നതെങ്ങനെ? അമ്മമാർ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക്‌ പാലുകൊടുക്കും സ്നേഹിക്കും. മേരി, അമ്മയും കുഞ്ഞുമെന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ്‌. ആരാധനയോ പ്രാർഥനയോ അല്ല ദൈവത്തിന് വേണ്ടത്. ഉള്ളുനിറയെ അയല്ക്കാരനെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഉൾബോധയിടത്തിൽ ദൈവം കുടികൊള്ളുന്നു. ഹൃദയത്തിൽ ഭാഗ്യവാന്മാർ എന്ന തത്ത്വം പൂർത്തികരിക്കുന്നതും സ്നേഹത്തിൽ കൂടിയാണ്

    ReplyDelete
  3. മേരിയെ വണങ്ങുന്നത് സ്ത്രീത്ത്വത്തെ വണങ്ങുന്നതിന്റെ പ്രതീകമാണ്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ സഭയിലും ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ കുടുംബങ്ങളിലും സ്ത്രീ എങ്ങനെ കരുതപ്പെടുന്നു എന്നതിനെപ്പറ്റി സത്യസന്ധമായ ഒരന്വേഷണം ആവശ്യമാണ്‌. പുറംപൂച്ചുകൾക്ക് ഏറ്റവും വിദഗ്ദ്ധർ ക്രിസ്ത്യാനികളാണ്. അന്യ മതസ്തര്ക്ക് ഇവരുടെതിന്റെ പത്തിലൊന്ന് പുറം പൂച്ചേ യുള്ളൂ. ഈയിടെ അതികൌശലം കാണിച്ചു ശീലിച്ച ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിത്തള്ള അയൽവാസികളായ ചോകോന്മാരെ കുത്തിപ്പറയുന്നത് കേട്ടു. അവർ തിരിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നത് എന്തെന്ന് അവൾ കേൾക്കേണ്ടിയിരുന്നു.

    സ്ത്രീകള്ക്ക് യേശുവിന്റെ ശിഷ്യസമൂഹത്തിലോ ആദ്യനൂറ്റാണ്ടിലെ സഭയിലോ ഉണ്ടായിരുന്ന അത്രപോലും സ്ഥാനം ഈ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പുരുഷമേധാവിത്തം നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന സഭയിൽ ഇല്ലെന്ന വസ്തുത മറച്ചുവച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല.

    ഈ വക കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി കൂലങ്കഷമായി ചിന്തിപ്പിക്കാൻ പോരുന്ന ഒരു സംഭാഷണം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് നന്നായിരിക്കും. ഇതാണ് ലിങ്ക്:
    http://shalomtv.tv/media-gallery/mediaitem/109-gurucharanam-sthree

    സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്താൽ സ്ത്രീകൾ സഭയെ നശിപ്പിക്കുമെന്ന ഭയം ഫ്രാൻസിസ് പാപ്പായ്ക്കും ഉള്ളതുപോലെ തോന്നിപ്പിക്കും അദ്ദേഹം അമേരിക്കയിലെ കന്യാസ്തീകളോട് എടുക്കുന്ന നയം കണ്ടാൽ. അവരെടുക്കുന്ന ധീരമായ നിലപാടുകളുടെ ഒരംശം പോലും ഇവിടെയുള്ള കന്യാസ്ത്രീകളിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ല. അവരെല്ലാം സഭയുടെ അടിമകൾ മാത്രമാണ്. ദരിദ്ര കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരും പഠിപ്പില്ലാത്തവരും മദറിന്റെ അടിമകളും. ഇതൊക്കെ മാറണമെങ്കിൽ മനസ്സിലെ ഇടുങ്ങിയ ധാരണകൾ മാറണം. അച്ചന്മാർ പള്ളിപണിയിൽ സമയം കളയാതെ, ഫാ. ബോബി ജോസിനെ പ്പോലുള്ളവരുടെ അടുത്തു പോയി ശിഷ്യത്ത്വം സ്വീകരിച്ച് ഉൾക്കാഴ്ച്ച സമ്പാദിക്കണം. ഈ വീഡിയോ അതിനുള്ള ഒരു തുടക്കമാകട്ടെ.

    ReplyDelete
  4. ഹിന്ദുക്കളെയും മുസ്ലീമുകളെയും പഴിപറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും സ്ത്രീകളെ പീഡിപ്പിക്കുന്നവരിൽ ക്രിസ്ത്യാനികളാണ്എന്നും മുമ്പിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത്. പ്രത്യേകിച്ച് ഗാർഹികപീഡനത്തിൽ വിരുതരായവരിൽ കൂടുതൽ കണ്ടുവരുന്നത്‌ വിവാഹം കഴിച്ച മറ്റു മതസ്ഥരായ പുരോഹിതരിലും പാസ്റ്റർമാരിലും പള്ളിപ്രവർത്തനം നടത്തുന്ന കപ്പ്യാർ മുതൽ കൈക്കാരൻവരെയുള്ളവരിലുമാണ്. കത്തോലിക്കാ പുരോഹിതന്റെ ശല്ല്യം വീടിന് പുറത്തും.

    ഞാൻ താമസിക്കുന്ന കരയ്ക്കടുത്ത് (കൂടുതൽ എഴുതുന്നില്ല) ഒരു ഓർത്തോഡോക്സ് പുരോഹിതനുണ്ട്. അയാളുടെ മകനും മരുമകളും തമ്മിൽ വിവാഹ മോചനത്തിന്റെ വക്കിലാണ്. അയാളോടൊപ്പം താമസിക്കുന്ന മക്കളിൽ മതത്തിന്റെ ചട്ടകൂട്ടിൽ അയാൾക്ക്‌ കർശനമായ നിയന്ത്രണമാണുള്ളത്‌. കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ വിവാഹം കഴിച്ച ഈ മകനെയും മരുമകളെയും കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കായി അല്ലാതെ ഒന്നിച്ച് കിടക്കാൻ തന്തപ്പടിയായ പുരോഹിതൻ അനുവദിക്കുകയില്ല. കാര്യമായി ജോലിയില്ലാത്ത ഇവർക്ക് ഈ പുരോഹിതന്റെ സാമ്പത്തികസഹായം കൂടിയേ തീരൂ. പെണ്ണിന്‌ ജോലിയായപ്പോൾ അവൾക്ക് വിവാഹമൊചനമെന്ന കടുത്ത തീരുമാനം എടുക്കേണ്ടി വന്നു. വചനത്തിൽ വിവാഹിതരുടെയിടയിൽ ലൈംഗികത പാപമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഒരേ ശരീരവും ആത്മാവുമെന്നാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

    ഇങ്ങനെയുള്ള സഭാനിയമങ്ങളുമായി പുരൊഹിതർ സഭ ഭരിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെ സ്ത്രീപീഡന കഥകൾക്ക് കുറവ് വരും. മാതാവിന്റെ രൂപത്തിന് മുമ്പിൽനിന്ന് പുരോഹിതൻ പ്രസംഗിക്കുന്നത്, പറഞ്ഞാൽ കേൾക്കാത്ത ഭാര്യയെ തല്ലണമെന്നാണ്. മറ്റൊരു കുടുംബത്തിലെ അപ്പനും അമ്മയും വളർത്തിവിട്ട സ്ത്രീയെ തല്ലാൻ പുരുഷന് അധികാരം വചനങ്ങളും കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. സ്ത്രീയെ തല്ലുന്നവൻ പുരുഷത്വം ഇല്ലാത്തവനെന്നും അയാൾ മനസിലാക്കുന്നില്ല. സഭയിലെ മേരിഭക്തി അങ്ങനെ വെറും അർഥമില്ലാത്തതാണ്.

    പള്ളി നേതാക്കന്മാരുടെ ഭവനങ്ങളിലെ ഗാർഹിക പീഡന കഥകൾ പുറത്തു വരുകയില്ല. അമ്മാവൻ മരുമകളെ പീഡിപ്പിക്കുക, ഭർത്താക്കന്മാർ ഭാര്യയെ തല്ലുക, സ്ത്രീധന വഴക്ക്, അമ്മായിയമ്മ, നാത്തൂൻ വഴക്കുകൾ സാധാരണമാണ്. സഭയ്ക്കുള്ളിൽ അത്തരം കഥകൾ പുറത്തുവിട്ടാൽ കുടുംബത്തിനും പള്ളിക്കും നാണക്കേട്‌ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ എല്ലാം തന്നെ ഒളിച്ചുവെക്കും. കേരളത്തിൽതന്നെ പീഡനകഥകളുടെ ഒരു സർവ്വേ എടുക്കുകയാണെങ്കിൽ പീഡിപ്പിക്കുന്നവരിൽ അധികവും പാസ്റ്റർമാരും ബിസിനസ്‌ എക്സിക്യൂട്ടീവും പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരുമെന്ന് കാണുവാൻ സാധിക്കും.

    ക്രിസ്ത്യൻ സ്ത്രീകള്ക്ക് പള്ളികളിൽനിന്നും സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ നിന്നും പീഡനം സഹിക്കുവാനുള്ള പരിശീലനം ലഭിച്ചിരിക്കുന്നതും സ്ത്രീ പീഡനങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നതിന് കാരണമാണ്. എന്ത് സംഭവിച്ചാലും രഹസ്യമായി വെക്കുവാൻ പുരോഹിതരുടെ കൈവശം വചനമെന്ന മന്ത്രം ഉണ്ട്.വചനങ്ങളെ അവർക്ക് തോന്നുന്നതുപോലെ വ്യാഖ്യാനിക്കുവാനും കഴിവുണ്ട്. സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ പ്രതീകമായ മേരിഭക്തി ഇതിന് പരിഹാരമാവുകയില്ല. സമൂഹം മാറണം. പൌരഹിത്വത്തിന്റെ കാലവും അവസാനിക്കണം. അമ്മായിയമ്മ മുതൽ പീഡകാരായ പുരോഹിതർ വരെ പ്രശ്ന പരിഹാരത്തിന് ചെന്നാൽ സ്ത്രീകളോടു മേരിയുടെ പാന വായിച്ചുകൊള്ളാൻ പറയും. ഇത്തരം പീഡകരുടെ മേരിയെ അല്ത്താരയിലും ഗ്രോട്ടോയിലും പൂജിച്ചതുകൊണ്ടെന്തു പ്രയോജനം?

    ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് സ്നേഹത്തിന്റെ മേരിയേയും കുഞ്ഞിനെയുമാണ്. അല്ലാതെ തിരുഹൃദയ, നിത്യസഹായ, അമലോത്ഭവ, വേളാങ്കണ്ണി, ഒളിച്ചുപാത്തു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന മേരിയെയല്ല.

    ReplyDelete