ധർമ്മസംസ്കാരോപാസന ശക്തിയായ് ....

(കഴിഞ്ഞ ലക്കം ജ്ഞാനഗീതയുടെ 'വിചാരവീഥി' ഇവിടെ ഒന്നു പകർത്തിയെഴുതണം എന്നാഗ്രഹിക്കുന്നു)

വിഷുവിനു നാം കണികാണുന്ന സുവർണ്ണശോഭയാർന്ന കൊന്നപ്പൂക്കളും , ചക്കയും , മാങ്ങയും , വെള്ളരിക്കയും എല്ലാം അവയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലുള്ള പ്രകൃതിയുടെ നിർലോഭവും സൃഷ്ടിപരവുമായ പ്രജ്ഞയെക്കുറിച്ച് ഓർമിപ്പിക്കുന്നു .സൂര്യന്റെ - സൂര്യനാരായണന്റെ - ഊർജ്ജമാണ് ഭൂമിയിലെ അന്തമറ്റ ജൈവസവിശേഷതകളായി പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് . ഓരോ ജീവകോശത്തിലും അത്യത്ഭുതകരമായ ഒരു രാസ - വൈദ്യുത ഫാക്ടറി ഉൾക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രകൃതി , ഒരു പരിസ്ഥിതി പ്രശ്നവും ഉളവാക്കാത്ത ഒന്നാന്തരം പ്ലാസ്റ്റിക്കുകൊണ്ട് ഒരു ചക്കക്കുരുവിനെപ്പോലും പൊതിഞ്ഞു സംരക്ഷിക്കുന്നു .ഇവയ്ക്കെല്ലാം നിദാനമായ പ്രജ്ഞയുടെ സ്രോതസ്സായ ഉണ്മയെ - പരബ്രഹ്മത്തെ - മനോജ്ഞമായ ശ്രീകൃഷ്ണരൂപത്തിൽ അവയോടൊപ്പം നാം സ്മരിക്കുന്നു .

 

ഓരോ ജീവകണത്തിനുള്ളിലുമുണർന്നുദ്ദീപ്തമായ് , ധർമ്മസംസ്കാരോപാസന ശക്തിയായ് ,ചിരതപ :-സങ്കൽപ്പ സങ്കേതമായി ,

ഓരോ മാസ്മര ലോകവുമുണ്ടെന്ന് വയലാർ രാമവർമ്മ ഓർമിപ്പിക്കുന്നു . ആ അവബോധം കൂടി ഉൾക്കൊള്ളാനായാൽ കണികാണൽ സഫലമായി .

 

ജീവജാലങ്ങളെല്ലാം അപാരമായ ഒരു ധർമ്മസംസ്കാരോപാസന ശക്തിയ്ക്ക് വിധേയമായാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന് പ്രകൃതിയെ നിരീക്ഷിച്ചാൽ വ്യക്തമാകും . ഭഗവത്ഗീതയിൽ പറയുന്ന നിഷ്കാമകർമ്മം , കർമ്മഫലത്യാഗം എന്നിവയൊക്കെ പ്രകൃതിയിൽ പാലിക്കപ്പെടുന്ന ജൈവനിയമങ്ങളാണെന്ന് അപ്പോൾ മനസ്സിലാക്കാം . എല്ലാം പ്രകൃതി സുഭിക്ഷമായി നൽകുന്നതുകൊണ്ട് , മനുഷ്യനൊഴികെയുള്ള മറ്റു ജന്തുക്കളിലൊന്നും നാളേയ്ക്കു വേണ്ടിയുള്ള വേവലാതി കാണപ്പെടുന്നില്ല .

 

പ്രപഞ്ചത്തിൽ ലീനമായിരിക്കുന്ന പ്രജ്ഞ അവയിലെല്ലാം കൂടി ഒരു സ്വയംനിയന്ത്രിത സ്ഥിതിയിൽ ആവിർഭവിക്കുകയും പിൻവാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന ആവിഷ്കാരതരംഗ വിനോദത്തിലേർപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണെന്നു തോന്നിപ്പോകും .

 

എന്നാൽ പ്രകൃതി , മനുഷ്യനിലൂടെ സ്വന്തം ഉദാത്തമായ വൈഭവങ്ങൾ ആവിഷ്കരിക്കുവാനുള്ള പരീക്ഷണത്തിലായിരിക്കണം . മറ്റു ജന്തുക്കളെ അപേക്ഷിച്ച് , കർമ്മത്തിന്റെ രീതി തിരഞ്ഞെടുക്കുവാൻ മനുഷ്യനു ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യം ഇതാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് . അതിനാൽ പ്രകൃതിയിൽ അന്തർലീനമായ ധർമ്മസംസ്കാരോപാസന ശക്തിയെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിലുള്ള അവബോധം ആർജ്ജിച്ചുകൊണ്ട് ജീവപ്രവാഹത്തെ ഉയർന്ന പടികളിലേക്ക് നയിക്കുക എന്ന ഉത്തരവാദിത്വവുമായാണ് മനുഷ്യജന്മം .

 

യാന്ത്രികമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആധുനികജീവിതത്തിന്റെ അനിശ്ചിതത്വത്തിനും ദുഖത്തിനും പ്രതിവിധി നാളയെപ്പറ്റി ആകുലപ്പെടാതെ ഇന്നത്തെ ജീവിതം സുഗമമാക്കുക എന്നതാണെന്നു പലരും ഉപദേശിക്കുന്നു . പക്ഷേ , അങ്ങനെ ഉപദേശിക്കുന്നവർക്കും ഇന്നു നിലവിലുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ അക്കാര്യം സാധ്യമാകുമോ എന്നത് ചിന്താവിഷയമാണ് . ചിന്തയുടെ വ്യാപ്തി പരിമിതമായതിനാൽ മറ്റു ജന്തുക്കൾക്ക് ഇത് സ്വാഭാവികമായി സാധ്യമാണ് . പ്രകൃതി വേണ്ടവിധം അവയുടെ താല്പര്യങ്ങൾ നോക്കിക്കൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു . സുനാമി വരുന്നതിനു മുമ്പ് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ആന്തരികചോദന പോലും അവ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു എന്നതും നാം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട് .

 

എത്രയോ ഉദാത്തവും അത്ഭുതകരവുമായ കഴിവുകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു മനുഷ്യമനസ്സ് ! എന്നാൽ ബുദ്ധിവൈഭവമുള്ള മനുഷ്യൻ മഹായുദ്ധങ്ങളിലേർപ്പെട്ട് നശിക്കാനുള്ള പ്രവണത കാട്ടുന്നതെന്തുകൊണ്ടാണ് ? അവ ബോധപൂർവ്വം വികസിപ്പിക്കേണ്ട ചുമതലയാണ് മനുഷ്യനുള്ളത് . സ്വന്തം സുരക്ഷിതത്വത്തെകുറിച്ചും നാളയെക്കുറിച്ചുമുള്ള ബുദ്ധിശൂന്യമായ ഭീതിയാണ് ഈ വൈകല്യത്തിനു കാരണം . പ്രപഞ്ചത്തിൽ നിലവിലുള്ള ധർമ്മസംസ്കാരോപാസന ശക്തിയെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ മനസ്സിലാക്കുന്നുവെങ്കിൽ മാത്രമേ ഇതിൽനിന്നു മനുഷ്യന് വിമോചനം സാധ്യമാകുകയുള്ളൂ .

 

നെഹ്രുസ്മാരക പ്രസംഗപരമ്പരയിലെ ഒരു പ്രസംഗത്തിൽ പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിൽ ആദ്ധ്യാത്മികരംഗത്ത് ഭാരതീയ തത്വചിന്തയുടെ പ്രസക്തി എന്ന വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ച ജർമ്മൻ ചിന്തകനായ ഡോ .ഗ്രാഫ്ഫോൻ ഡിർക്ഹിംറ്റോട്മോസ് , പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിലെ സമ്പന്നന്മാരിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ആത്മഹത്യാപ്രവണതയെക്കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു : " ഉന്നതനായ ഒരുദ്യോഗസ്ഥൻ എന്നോട് ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു , എന്റെ ആരോഗ്യം നല്ല സ്ഥിതിയിലാണ് . ആവശ്യമുള്ളതെല്ലാമുണ്ട് . ജീവിതത്തിൽ എനിക്കു ഭയപ്പെടാനായി യാതൊന്നുമില്ല . എങ്കിലും എപ്പോഴും എനിക്ക് ഉൽക്കണ്‍ഠയാണ്. ' എപ്പോൾ മുതൽക്കാണിത് '? ഞാൻ ചോദിച്ചു .'അതൊരു ശരിയായ ചോദ്യം തന്നെ ', അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു , ഞാൻ ആലോചിച്ചു നോക്കട്ടെ , ശരി , ഏതാണ്ട് അഞ്ചു വർഷത്തോളമായി . ഓ , മുമ്പ് എല്ലാ സായാഹ്നങ്ങളിലും ഓരോ മണിക്കൂർ സെല്ലോ സംഗീതോപകരണം ഞാൻ പതിവായി വായിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു . കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷത്തോളമായി എനിക്കതിനു സമയം കിട്ടാറില്ല . അതും ഈ മാനസിക സ്ഥിതിയുമായി എന്തെങ്കിലും ബന്ധമുണ്ടായിരിക്കുമോ ? ഇതുതന്നെയാണ് കാരണമെന്നത് വ്യക്തം ".

 

ഒരു യന്ത്രമായി മാറാനല്ല , സ്വന്തം ഉള്ളടക്കത്തിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം ലഭിക്കാനുള്ള ഒരു കവാടമായാണ് ചിന്താശക്തി മനുഷ്യനിൽ ആവിർഭവിച്ചത് . കാലം , ദേശം എന്നിവയെ അതിലംഘിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു സനാതനത്വം ഈ ഉള്ളടക്കത്തിനുണ്ട് . ആ മാനവുമായി ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ ബന്ധത്തിൽ വരാൻ സാധിച്ചാൽ , ജീവിതത്തിൽ ഉളവാകുന്ന ഈ അസ്വസ്ഥതയെ ഏതു സാഹചര്യത്തിലും അതിജീവിക്കുവാൻ സാധിക്കും . കലകൾ സാഹിത്യം , സംഗീതം ഇവയൊക്കെ ആ ഉള്ളടക്കത്തോടടുക്കുവാൻ സഹായകമാകുന്നു . അങ്ങനെ , അന്തർമണ്ഡലത്തിലേക്കും കൂടി കടന്നുചെല്ലാൻ സാധിക്കുമ്പോഴേ മനുഷ്യജീവിതം സഫലമാകുകയുള്ളൂ .

 

മനുഷ്യനിൽ താഴ്ന്ന ജന്തുക്കൾക്ക് ചിന്താശക്തി വികസിച്ചിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ അവയിൽ വിചാരപരമായ അസ്വസ്ഥത കുറവാണ് . കുട്ടികളെ വളർത്തൽ , ഭക്ഷണം തേടൽ , ഇണചേരൽ , സ്വയംരക്ഷ എന്നീ കാര്യങ്ങളിൽ ഒതുങ്ങുന്നു അവയുടെ ജീവിതം . എന്നാൽ മനുഷ്യനാകട്ടെ , കൂടുതൽ വികാസസ്ഥിതികളിലെത്താൻ ചുമതലയുള്ളവനുമാണ് .

 

അപാരമായ സാധ്യതകൾ മനുഷ്യമസ്തിഷ്കത്തിനുണ്ട് . അവ ആവിഷ്കരിക്കുവാൻ സാധ്യമാകുമാറ് വളരെ വഴക്കമുള്ള ഒരു ഘടനയാണ് അതിനുള്ളത് . ആന്തരികമായ അനേകം സാധ്യതകൾ ആവിഷ്കരിക്കുവാൻ മാനസികമായ പരിശീലനത്തിലൂടെ കഴിയും . ശരീരത്തെ ചൊൽപ്പടിയിൽ നിർത്താനും ആന്തരികജീവിതത്തിന്റെ വിശാലമാനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നതിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം അനുഭവിക്കുവാനും മനസ്സിന്റെ പരിശീലനത്തിലൂടെ സാധ്യമാകും . വാസ്തവത്തിൽ , മനുഷ്യനിലൂടെ പ്രകൃതി ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പരിണാമപരമായ ഈ മുന്നേറ്റമാണെങ്കിലും ഈ അവബോധം ആർജ്ജിക്കാൻ കഴിയാതിരിക്കുന്നതാണ് അനീതികളുടെയും കലാപങ്ങളുടെയും യുദ്ധങ്ങളുടെയും മഹാദുരന്തം ബുദ്ധിയുള്ള ജീവിയാണെങ്കിൽ പോലും , മനുഷ്യന് അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്നത് .

 

പരിണാമഗതിയെ സ്വയത്നത്തിലൂടെ മുന്നോട്ടു നീക്കുമ്പോഴാണ് മനുഷ്യജീവിതം ന്യായീകരണം ആർജ്ജിക്കുന്നതും സാഫല്യം നേടുന്നതും . അപ്പോൾ വിശാലമായ ഒരു ആദ്ധ്യാത്മികമാനം ജീവിതത്തിനു കൈവരുന്നു . പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഐക്യസ്ഥിതിയിലേക്ക് ജീവിതം അടുക്കുന്നു . സ്വാർത്ഥത എന്ന വിഭിന്നത സ്നേഹത്തിനും പരസ്പര സഹകരണത്തിനും വഴിമാറിക്കൊടുക്കുന്നു . സുപ്രധാനമായ ഈ മൂല്യാത്മകപരിണാമത്തെയാണ് നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായം വിഗണിക്കുന്നത് . ഈ അനാസ്ഥയാണ് , ' ജീവിക്കുവാൻ വേണ്ടിയുള്ള മത്സരം ' എന്ന പരിണാമസിദ്ധാന്തഘടകത്തിനുമാത്രം അമിത പ്രാധാന്യം നല്കി മനുഷ്യനിലൂടെ വികസിക്കുവാൻ വെമ്പുന്ന 'ദൈവസദൃശമായ ബുദ്ധിവൈഭവത്തെ ' ത്വരിതപ്പെടുത്തുന്ന മസ്തിഷ്കഭാഗങ്ങളെ ശുഷ്കിപ്പിച്ചു കളയാനിടയാക്കുന്നതും . സ്വാർത്ഥതക്കും മത്സരബുദ്ധിക്കും പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന വിദ്യാഭ്യാസരീതികളും പരിശീലനമുറകളുമാണ് മനസ്സിനെ വിഭിന്നതയിൽ ഇടുക്കിനിർത്തി ജീവിതം യാന്ത്രികമാക്കുന്നത് . ഇത്തരം ഒരു സ്ഥിതിയിൽ സമൂഹത്തിന്റെ എല്ലാ രംഗങ്ങളിലും പടർന്നുപിടിക്കുന്ന അശാന്തിക്കും അഴിമതിക്കും മറ്റു കാരണങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു പോകേണ്ടതില്ല .

 

മനസ്സിന്റെ ആന്തരികരംഗങ്ങളിലേക്ക് സാധാരണയായി വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് മതങ്ങളാണ് . എന്നാൽ ഇതിനെപ്പറ്റി ശാസ്ത്രീയമായ അവബോധം ഇല്ലാതിരിക്കുമ്പോൾ മതങ്ങൾ മനുഷ്യരെ തമ്മിൽ വിഘടിപ്പിച്ചു നിർത്തി ഗുണത്തെക്കാളേറെ പലപ്പോഴും ദോഷം ചെയ്യുന്നു . പരിണാമഗതിയിലൂടെ വികസിച്ചുവന്ന മൂല്യങ്ങളെകുറിച്ചുള്ള ശാസ്ത്രീയപഠനത്തിനു ഇന്ന് വിദ്യാഭ്യാസവ്യവസ്ഥ പ്രാധാന്യം നൽകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു . ഉള്ളിലെ ധർമ്മസംസ്കാരോപാസന ശക്തികളെ തട്ടിയുണർത്തിക്കൊണ്ടുവേണം അത് സാധ്യമാകേണ്ടത് .