My Lord and my God Jesus,

USE ME TODAY O LORD

By -james kottoor

My Lord and my God Jesus,

you who made your triumphal entry

in to Jerusalem on the back of an ASS,

Deign to use me today as that ASS

which carries you into the limelight

of today’s modern world

Deign O Lord to use me today

as your watch dog to keep at bay wolves

around and thieves on prowl

on horizon for your flock.

Deign O Lord to use me today

as a loud speaker that gives wings to

your word and teachings for the benefit

of those living around me.

Deign O Lord to use me today

as a torch that illumines every dark spot

in me and around me with your

light and your light alone.

Deign O Lord to use me today

as a mirror that reflects your inspiring face

and divine personality to everyone

who looks upon me.

Deign O Lord to turn me today

into a flower bed that exudes your divine

fragrance alone for every

passer-by to breathe in.

Deign O Lord to turn me today

into a tree producing fruits of your Holy

Spirit to nourish those who come

to sit and rest in my shade.

Lastly, my Lord Jesus,

Deign to use me today as a BROOM,

but a BROOM held in your holy hands, your

powerful hands, your hands that shower forth

graces and blessings alone

in order to sweep clean all the nooks and

corners of my today’s ways

according to your holy will. Amen.
-james kottoor

അവന്റെ രണ്ടാം വരവ് (നാടകം) - തുടര്‍ച്ച :7

ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍
(ജനങ്ങള്‍ വര്‍ദ്ധിച്ച ആവേശത്തോടെ യേശുവിന് ആര്‍പ്പു വിളിക്കുന്നു. അതിനിടെ ഒരാള്‍ യേശുവിന്റെ തോളില്‍നിന്നു കുരിശ് ഏറ്റുവാങ്ങുകയും, വേറെ മൂന്നു നാലു പേര്‍കൂടി തങ്ങളുടെ കൈത്തണ്ടകള്‍ കൂട്ടി, അതിലൊരു തുണിവിരിച്ച് യേശുവിനായി ഒരിരിപ്പിടമൊരുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കുറെപ്പേര്‍ യേശുവിനെ ആദരവോടെ വാരിയെടുത്ത് പ്രസ്തുത ഇരിപ്പിടത്തില്‍ ഉപവിഷ്ഠനാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ധാര്‍മ്മികധീരതയും ത്യാഗോജ്ജ്വലതയും മുറ്റി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു ജനനായകന്റെ മുഖഭാവമാണ് യേശുവിന്)
ഒരാള്‍ : (വര്‍ദ്ധിച്ച ആവേശത്തോടെ) നീതിയുടെ സുവിശേഷകന് ഓശാനാ!
ജനം : (അതേ ആവേശത്തില്‍) ഓശാനാ...ഓശാനാ...ഓശാനാ...
അയാള്‍ : സ്‌നേഹത്തിന്റെ സുവിശേഷകന്
ജനം : ഓശാനാ....ഓശാനാ....ഓശാനാ...
അയാള്‍ : മനുഷ്യ വിമോചകന്
ജനം : ഓശാനാ....ഓശാനാ...ഓശാനാ...
അയാള്‍ : ജനനായകനായ മനുഷ്യപുത്രന്
ജനം : ഓശാനാ....ഓശാനാ....ഓശാനാ....
(അച്ചന്റെയും അനുചരരുടെയും മുഖത്ത് പ്രകടമായ അസ്വസ്ഥതയും പരിഭ്രമവും. അവര്‍ ഒത്തുചേര്‍ന്ന് കൂടിയാലോചിക്കുന്നു. എന്നിട്ട് ഒരവസാന അനുരഞ്ജനശ്രമം കൂടി നടത്തി നോക്കാം എന്ന ഭാവത്തില്‍ അച്ചന്‍ യേശുവിന്റെ അടുത്തേയ്ക്കു വരുന്നു. രംഗം ക്രമേണ നിശ്ശബ്ദമാകുന്നു)
അച്ചന്‍ : (കടുത്ത അസഹ്യതയും ഒപ്പം നിസ്സഹായതയും സ്ഫുരിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍) കര്‍ത്താവേ, നീയിപ്പോള്‍ എന്തിനിങ്ങോട്ടെഴുന്നള്ളി? (ഒന്നു നിര്‍ത്തി, അല്പം നിയന്ത്രിച്ച് അനുനയസ്വരത്തില്‍) കര്‍ത്താവേ, സമാധാനത്തിന്റെ ദൂതനായ നീ ഞങ്ങളുടെ സമാധാനം എന്തിനിങ്ങനെ കെടുത്തുന്നു?
യേശു : (ദൃഢസ്വരത്തില്‍) ഞാന്‍ വന്നത് ഭൂമിയില്‍ സമാധാനം സ്ഥാപിക്കാനാണ് എന്ന് നിങ്ങള്‍ ധരിക്കുന്നോ? മറിച്ച്, ഞാന്‍ പറയുന്നു, ഭിന്നിപ്പുണ്ടാക്കുവാനാണ്. (ഒന്നു നിര്‍ത്തിയിട്ട്) ഭൂമിയില്‍ സമാധാനം, ദൈവപ്രസാദമുള്ള മനുഷ്യര്‍ക്ക്.
(ജനം കൂടുതല്‍ ആവേശത്തോടും ഉത്സാഹത്തോടുംകൂടിയേശുവിന് ആര്‍പ്പു വിളിക്കുന്നു. അല്പമൊന്നാലോചിച്ചുനിന്ന് ഒരു തീരുമാനമെടുത്തതുപോലെ അച്ചന്‍ അനുചരരുടെ അടുത്തേയ്ക്കു പിന്തിരിയുന്നു)
ഒരാള്‍ : അവനിതാ മാംസം വിയര്‍പ്പിച്ച് എല്ലുറപ്പു കൂട്ടിവന്നിരിക്കുന്നു!
ജനം : ഉയിര്‍ത്തെണീറ്റ മനുഷ്യചേതനേ, ഓശാനാ.....ഓശാനാ...ഓശാനാ....
ഒരാള്‍ : നമ്മുടെ കണ്ണീരില്‍ ആത്മീയതയുടെ വീഞ്ഞില്‍ ലഹരി അവന്‍ നിറച്ചുതരും.
ജനം : ഉയിര്‍ത്തെണീറ്റ മനുഷ്യചേതനേ, ഓശാനാ.....ഓശാനാ...ഓശാനാ....
ഒരാള്‍ : നമ്മുടെ ഇടതുചെകിട്ടില്‍ ധാര്‍മ്മികശക്തിയുടെ ചാട്ടവാറൊളിപ്പിച്ച ആയിരം കൈപ്പത്തികള്‍ അവനൊരുക്കിവയ്ക്കും.
ജനം : ഉയിര്‍ത്തെണീറ്റ മനുഷ്യചേതനേ, ഓശാനാ.....ഓശാനാ...ഓശാനാ....
(ഇതിനിടയില്‍ അച്ചനും അനുചരരും വീണ്ടും കൂടിയാലോചിക്കുന്നു. എന്തോ ഒരായുധം കണ്ടുകിട്ടിയ സന്തോഷവും കൗശലഭാവവും ഇപ്പോള്‍ അവര്‍ക്കുണ്ട്. 'ശരി, അങ്ങനെ തന്നെ' എന്നൊരു ഭാവത്തില്‍, അച്ചന്‍ അനുചരരോടൊപ്പം എല്ലാവരെയും അഭിമുഖീകരിക്കാവുന്ന ഒരു സ്ഥലത്തുവന്നു നില്‍ക്കുന്നു.)
അച്ചന്‍ : (ഉറക്കെ) രാജ്യസ്‌നേഹികളേ! (അധികംപേരും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്നു കണ്ട് കുറെക്കൂടി ഉറക്കെ) ദേശാഭിമാനികളേ, രാജ്യസ്‌നേഹികളേ! (രംഗം ക്രമേണ നിശ്ശബ്ദമാവുകയും എല്ലാവരും അച്ചനെ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അച്ചന്‍ തുടരുന്നു.) നമ്മുടെ രാജ്യമിന്ന് തീവ്രവാദികളുടെയും ഭീകരരുടെയും ഒരു വിഹാരരംഗമായിരിക്കുകയാണല്ലോ. നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെ ഐക്യത്തിലും അഖണ്ഡതയിലും അസൂയപ്പെടുന്ന ഏതൊക്കെയോ വിദേശശക്തികളുടെയും വിദേശചാരന്മാരുടെയും കറുത്ത കൈകള്‍ ഇതിനു പിന്നിലുണ്ടെന്ന കാര്യത്തില്‍ യാതൊരു സംശയവുമില്ല. നമ്മുടെ ഇടയില്‍ ഭിന്നിപ്പുണ്ടാക്കുക എന്നതാണ് അവരുടെ ലക്ഷ്യം.
ക്രിസ്തുവിന്റെ രൂപത്തില്‍ വന്നിരിക്കുന്ന ഇയാള്‍, അവരുടെ ലക്ഷ്യമിതാ ഏറ്റുപറയുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു.
ഒരാള്‍ : (ഇടയക്കു കയറി) അച്ചനു തെറ്റി. ദൈവപ്രസാദമുള്ള മനുഷ്യരില്‍ മാത്രമേ സമാധാനത്തിന് നിലനില്‍പുള്ളൂ എന്നാണ് കര്‍ത്താവു പറഞ്ഞതിനര്‍ത്ഥം. ഇപ്പോഴത്തേത് ശ്മശാനഭൂമിയിലെ സമാധാനമാണ്. ദരിദ്രരുടെ കവര്‍ന്നെടുക്കപ്പെട്ട വേതനത്തിന്റെ നിലവിളി അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെടുമ്പോഴത്തെ മൂകതയാണത്. കവര്‍ന്നെടുക്കുന്നവരും കവര്‍ന്നെടുക്കപ്പെടുന്നവരും തമ്മിലുളള അനിവാര്യമായ ഭിന്നിപ്പിനെപ്പറ്റിയാണ് കര്‍ത്താവിവിടെ പറഞ്ഞത്. (ഒന്നു നിര്‍ത്തി, ജനത്തെ അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ട്, അവരോട്) അതെ കൂട്ടരേ, നീതി പുലര്‍ത്താന്‍ സന്മനസ്സുള്ളവരാണ്, അവര്‍ മാത്രമാണ്, സമാധാനം അര്‍ഹിക്കുന്നത്.
യേശു : (ഇരിപ്പിടത്തില്‍നിന്നും താഴെ ഇറങ്ങിനിന്നിട്ട്, മുകളിലേയ്ക്ക് കണ്ണുകളും കൈകളുമുയര്‍ത്തിക്കൊണ്ട്) സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിന്റെയും ഭൂമിയുടെയും നാഥനായ പിതാവേ, ഞാന്‍ നിനക്കു നന്ദി പറയുന്നു. എന്തെന്നാല്‍, ഇക്കാര്യങ്ങള്‍ നീ ജ്ഞാനികളില്‍നിന്നും വിവേകികളില്‍നിന്നും മറച്ചുവെച്ച് ഈ ശിശുക്കള്‍ക്ക് വെളിവാക്കിക്കൊടുത്തുവല്ലോ.
(തുടരും)

Who is Mar George Alanchery?

Monday, June 13, 2011

New Head of Syromalabar Church

Who is Mar George Alanchery?

A man with black Rudraksha chain and wooden cross exuding Indian culture, one of the faceless masses, an ordinary in the ordinary sense, savour of environment and human life, committed to consensus trough dilogue, unity & universality.

James Kottoor

Who is Bishop George Alanchery, unknown to me and many like me? He never figured anywhere among the probables making the rounds in the minds of the Syro Malabar(SM) community of Bishops, priests, sisters and people, anxiously praying for the one to suite their hearts’ expectations, not even among print media personel or TV channels forcasting tomorrows news today

Those who dared to name names started with the Ernakulam Curia Trio, moved on to Archiepiscpal heavy weights in the state and finally to reigning bishops in Kerala. None could thnk of anyone from outside. As for the trio, Bishop Bosco Puthur was the front runner for some in the media. In a group discussion a sister suggested the name of Bishop Adayanthrath to which another objected, only because of his juniority.When it came to major Archbishops alarm bells were heard to ring from distant shores like New York that a certain Money Bag had landed in Kochi ahead of elections to convas for candidates from Trichur, Palakad etc. As for me, honestly I could think of no exceptional luminary in Kerala to fit the post with unquestioned leadership qualities, appealing to all sections and therefore one all could look up to as their man approved. Therefore prayerfully I left it to providential churning in the hearts of assembled prelates to come up with the dark horse to everybody’s surprise

Man with Rudraksha Trade mark

So it did happen when my eyes fell on the printed image of a venerable looking prelate with austure bearded face, simple and serene, clad in ordinary clerical white but most important projecting prominently a chain with large sized black Rudrsha beeds proclaiming Indian culture and a wooden cross hung on it, which simply gave him away for what he was and is. Eurekka! my mind thundered unknowingly! It spoke volumes to me and made a flood of images flash through my mind.

First was that of Pope John XXIII who gave a very precious gift to the world of bishops who attended the second Vatican Council – a wooden pectoral cross hung on a cotton thread to wear as mark of their identity as followers of the crucified. It was not on a silver or golden cross that Jesus was raised up. It also reminded me the words of St.Augustine: “For you I am a Bishop, but with you I am a Christian.” Next came the image of Mother Teresa, the saint of the gutter clad in white cotton sari with blue boarder which has been the trade mark of her simplicity for the whole world to see.That image made my mind leap on to a parallel image in a totally mundane political field, that of Mamata Banerjee sporting her down-to-earth simple white sari and chappels always which speaks constantly of her identification with the faceless masse.

A fourth image that flashed through my mind was that of a curta sporting, cycle pedalling and beedi smoking departed bishop(God rest his soul) Sopen of Daltangang. That was his way of proclaiming to the world that he really meant to be an ordinary in the ordinary sense among his ordinary flock, totally different from the rest of Ordinaries, his ecclesiastical confrers and Excellencies, not ordinaries in the ordinary sense. Reportedly he had even met Pope Paul VI also in curta in one of his Ad Limina visits. I saw him that way long long ago presiding over an Evangelisation seminar in Delhi to which I was invited to report by the Late Amalorpavadass of the Bangalore Luturgical Centre. Memorable at the meet was the critique made by the then young energetic bishop Powathil on statistics realed out by Amalor to substantiate his thesis of Indianisation which the bishop labelled as “lies, lies and arch lies”. Amid that thunder and lightning of a heated verbal exchange Bishop Sopen literally rose to the occsion as a consensus man in curta to provide light rather than lightning and sense rather than sound.

An Ordinary Consensus Man

A consensus man, an ordinary among Ordinaries, a down-to-earth person concerned with the yearnings and aspirations of the common man, especially the last, the least and the lost! Those were the comforting thoghts the first sight of Bishop George Alanchery trigered to flood my mind. You see what you expect and eagerly look forward to see. So I need not be proved correct as the expectations of many in this election were proved wrong.Only time will tell whether the SM Synod succeeded to make the right choice at its first attempt. That I leave to the inscrutable workings of divine desings to decide. But the fact was there was a great sigh of relief from all sections of the Syro Malabar Church (SMC) and even from all secular quarters as the media brought out his compelling credentials for the post –coveted and disappointed for many, but for a few like Bishop George seen as a crown of thorns like that of his Master. Therefore he must have even prayed with trepidation “let this chalice pass from me” for feeling “unworthy” for the post.

His raw credentials? According to reports he visited every one of the 8000 families with 30,000 faithful of his newly established mission diocese of Thuckalay, a God-forsaken cluster of underdeveloped villages in Kanyakumari, Tamilnadu. It was started as a SM mission in 1961 which became a diocese in 1966.On hearing that, some asked: Where will you find a bishop who is eager to walk into your home uninvited as a matter of duty of a sheperd going after every one of his flock? Isn’t it rare to find even Parish Priests who deem it as one of their prime duties to visit every family in the parish? Of course I have seen that second question proved wrong by Fr. Isac Damien of St.Judes Parish,Thammanam, who used to visit all families every year as a matter of duty. To make those visits homely and productive, Bishop George not only picked up but excelled himself in Tamil to feel one with a new cultural community into which he was inserting himself following the incarnational principle of his master Jesus.

Of course besides Tamil he is also proficient in Malayalam, being from Changanaserry, in English and also in French, having studied in Surbone university, Paris for five years to take a doctorate in Biblical Theology in 1986. Before that he had graduated in economics from the Kerala University with second rank in l965 and acquied Masters in Theology with first rank from the Pontifical Theological Institute, Alwaye. It was after all these he was consecrated by Archbishop Powathil as the first bishop of Thuckalay on Feb.2^nd 1997. Now in God’s own time he is raised as the Major Archbishop of Ernakulam and Ankamaly to sheperd a flock of 4 million SM Christians spread all over the world. Isn’t it proof enough that he is a man of letters (he had also found time to write a book: Morality Today and Tomorrow), wisdom, spiritual insight, practical know-how and universal outlook to promote unity in diversity?

Man of Dialogue for Unity

That is what the substance of his recent pronouncements after election loudly proclaims. He had said:My mission gets achieved when I unite every one in God’s love. That mission consists in protecting both man and the environment he lives in. God is to be found in the dialogue of truth. Absorbe positive points in Indian culture, resolve conflicts in liturgical practices in different dioceses through discussion. Persue the path of consensus not confrontation. Wherever there is division power of evil is at work. When one stream of thinking tries to stamp out the opposite it produces division, friction and conflict. I am committed to promote, not my plans and programmes but those which are the outcome of common discussions gone through and decisions taken jointly by bishops, priests, religious and the general public.

What more can one expect from a newly elected leader? No wonder the election of the new Major Archbishop was accepted with rapturous acclamation from all quarters. As new revelations of his precious personal traits are revealed admiration, appreciation, acceptance, expectration, contentment and joy abound and brim over in the SM community.

Hidden Fears & Aprehensions

That is not to ignore hidden fears some still entertain about his stand on the ongoing conflict of views for and against Chaldaisation, Indianisation and liturgical reform, all of which practically died down in Kerala but still raging in the SMC in US. Since Archbishop Alanchery happens to be very close to retired Archbishop Powathil who consecrated him bishop, they fear he could become his tool at least covertly to promote Chaldaisation. This section as reported in the US based Voice blog of 29/5/11, has already submitted, a mass petition to the Archbishop requesting that he should rather follow the path of Indianisation blazed by Cardinal Parecattil and resist the imposition of Manickean cross, altar curtain and chaldeanisation of the liturgy.

The subject is hotly discussed for and against in the two blogs: http://syromalabarfaith.blogspot.com/ and   /http://syromalabarvoice.blogspot.com/

opposing each other, though their fears seem to be nothing more than a tempest in tea cup since a more sober section of the SM laity in US has already submitted a 12-point remedial suggestions to the Major Archbishop and the SM Synod of bishops to put an end to this unnecessary puerile controversy.

What is the answer? What is the solution? Where there is division and conflict the forces of evil are at work, Archbishop Alanchery had already affirmed. More over he had added, that he was committed to promote, not any of his or any one group’s agenda but the one evolved and agreed upon through dialogue and discussion by bishops, priests and people. He is therefore a man of consensus, not confrontation and as he wants to resolve conflicts through dialogue, no one should expect him to take instant decisions on any thorny issue but give him enough time to discuss and deliberate before he can come up with clear directives.

He has given his word and we have to trust and rest in peace while praying to the Lord who is the light, the life, the truth and the way, to help him lead his flock in the right path. Those who love good(God) everything is bound to turn out for their own good.So let the entire SM community give him a chance to prove his mettal and enough time to promote unity, universality and harmony as promised, under his leadership both in India and abroad.

The writer can be contacted at: jameskottoor@gmail.com

**********************************************

ബിലാത്തി മലയാളി - വാരാന്ത്യ വായന: Week 13 of 2012

ഈ ദിവസങ്ങളില്‍ മാധ്യമങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നത് മന്ത്രിക്കസേരയ്ക്ക് വേണ്ടി രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കടിപിടി കൂടുന്നതിന്റെ വാര്‍ത്തകള്‍ മാത്രമായിരുന്നു.  വാര്‍ത്ത എന്നാല്‍ രാഷ്ട്രീയവാര്‍ത്തകള്‍ മാത്രം എന്ന നിലയിലേയ്ക്ക് പോകുന്നു.  ഈ ബഹളത്തിനിടയില്‍ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വേനല്‍ക്കാലത്ത് ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്ന ലോഡ് ഷെഡിംഗ് പോലും വാര്ത്തയാകുന്നില്ല. പ്രഗല്ഭരുടെ മരണവും ഇതിനിടയില്‍ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ പോകുന്നു.

ഇലക്ട്രോണിക് മാധ്യമങ്ങളില്‍ പരതി, നിങ്ങളുടെ വാരാന്ത്യം പതിവ്പോലെ നല്ല വായനാനുഭവം ആക്കുവാനുള്ള വിഭവങ്ങളുമായി, ബിലാത്തി വാരന്ത്യത്തിന്റെ പുതിയ ലക്കം പ്രസധീകരിചിരിക്കുന്നു.  പുതിയ ലക്കം വായിക്കുവാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക്ചെയ്യുക.

അവന്റെ രണ്ടാം വരവ് (നാടകം) - തുടര്‍ച്ച :6

ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍

(ഈ നേരമൊക്കെയും, മാറി നില്‍ക്കുന്ന അച്ചനും സില്‍ബന്ധികളും വളരെ അസ്വസ്ഥരായാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. ജനങ്ങളും യേശുവുമായുള്ള സംഭാഷണത്തിന്റെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും അത് അധികരിച്ചു വരുന്നുമുണ്ട്. യേശുവിന്റെ ഇക്കഴിഞ്ഞ സംഭാഷണത്തിന്റെ അവസാനമായപ്പോഴേയ്ക്കും സഹിക്ക വയ്യാതെ, അച്ചന്‍ രംഗത്തേയ്ക്ക് വേഗം കടന്നുവരുന്നു.)
ഒരാള്‍ : പക്ഷേ, കര്‍ത്താവേ....
അച്ചന്‍ : (വാചകം മുഴുമിപ്പിക്കാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ, അസഹ്യതയോടെ) മതി, മതി! ഇനി നിങ്ങളൊന്നും പറയണ്ടാ. (യേശുവിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ്) അങ്ങ് ഈ വിവരദോഷികളുടെ കൂടെ കൂടരുത്. പുരോഹിതരായ ഞങ്ങളാണ്, അങ്ങയുടെ എല്ലാ തിരുവചനങ്ങളും വ്യാഖ്യാനിച്ചു പഠിച്ചിട്ടുള്ളവര്‍.
യേശു : (രോഷത്തോടെ) നിങ്ങള്‍ വിളക്ക് പറയ്ക്കടിയില്‍ വയ്ക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ ദൈവരാജ്യം മനുഷ്യരുടെ മുമ്പില്‍ അടച്ചുകളയുന്നു. നിങ്ങള്‍ അവിടെ പ്രവേശിക്കുന്നില്ല, പ്രവേശിക്കാന്‍ തുനിയുന്നവരെ അതിനനുവദിക്കുന്നുമില്ല.
അച്ചന്‍ : കര്‍ത്താവേ, അങ്ങേയ്ക്കുവേണ്ടി ജീവിതം തന്നെ ഉഴിഞ്ഞുവച്ചവരാണ് വൈദികരായ ഞങ്ങള്‍. പരിപൂര്‍ണ്ണരാകുന്നതിനായി വിവാഹജീവിതംപോലും പരിത്യജിച്ചവരാണു ഞങ്ങള്‍.
യേശു : (അനുകമ്പയോടെ) മനുഷ്യരാല്‍ ഷണ്ഡന്മാരാക്കപ്പെടുന്നവരുണ്ട്....(തുടര്‍ന്ന് പ്രബോധനത്തിന്റെ ആധികാരികസ്വരത്തില്‍) പരിപൂര്‍ണ്ണരാകാന്‍ ഇച്ഛിക്കുന്നവര്‍ ഉള്ളതെല്ലാം ദരിദ്രര്‍ക്കു കൊടുക്കട്ടെ...(രോഷത്തോടെ) എന്നാല്‍ നിങ്ങളോ, എന്റെ പിതാവിന്റെ ഭവനം കൊള്ളക്കാരുടെ ഗുഹയാക്കിയിരിക്കുന്നു.
(യേശുവിന്റെ പ്രബോധനത്തില്‍ ആവേശഭരിതരായ ജനം, ''ഹിയര്‍ ഹിയര്‍'' എന്ന് ആര്‍ത്തു വിളിച്ചു പോകുന്നു. അച്ചന്‍ അല്പനേരം വല്ലാതെയൊന്നു ചമ്മി നിന്നിട്ട്)
അച്ചന്‍ : (അസഹ്യതയും നിസ്സഹായതയും സ്ഫുരിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍) ഇങ്ങനെ പറയുമ്പോള്‍, കര്‍ത്താവേ, അങ്ങുതന്നെ സ്ഥാപിച്ച സഭയിലെ പുരോഹിതന്മാരെയാണ്, അങ്ങ് അധിക്ഷേപിക്കുന്നത്.
യേശു : (മുഖമടച്ച്, രൂക്ഷമായി) കപടനാട്യക്കാരും കഠിനഹൃദയരുമായ നിങ്ങള്‍ക്കു ദുരിതം! നിങ്ങള്‍ ദുര്‍വ്വഹമായ ചുമടുകള്‍ കെട്ടുകയും, അവ മനുഷ്യരുടെ ചുമലുകളില്‍ വയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ നിയമത്തിലെ കൂടുതല്‍ കനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളായ നീതി, കരുണ, വിശ്വാസം എന്നിവയെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
(ഇളകിത്തുടങ്ങിയ ജനങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ ആവേശത്തോടും ആരാധനാഭാവത്തോടുംകൂടി യേശുവിന്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് ആര്‍പ്പുവിളികളോടെ അടുക്കുന്നു. അച്ചന്‍, രക്ഷയില്ലെന്നു കണ്ട് വാദപ്രതിവാദത്തില്‍നിന്നും തല്ക്കാലം പിന്തിരിയുന്നു.)
ഒരാള്‍ : (ആവേശത്തോടെ) നീതിമാനായ കര്‍ത്താവേ, നീ പരിശുദ്ധന്‍, പരിശുദ്ധന്‍, പരിശുദ്ധന്‍!
(അച്ചനും അനുചരരും ജനങ്ങളെ പിന്തിരിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. അവര്‍ പക്ഷേ, അതു വകവെയ്ക്കുന്നില്ല. കാര്യങ്ങള്‍ തന്റെ നിയന്ത്രണത്തില്‍നിന്നും പൂര്‍ണ്ണമായി വിട്ടുപോകുന്നു എന്നുമനസ്സിലാക്കിയ അച്ചന്‍ പെട്ടെന്ന് മുമ്പോട്ടു വന്ന് എല്ലാവരെയും അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നു)
അച്ചന്‍ : സഭാസ്‌നേഹികളേ, രാജ്യസ്‌നേഹികളേ, (ആര്‍പ്പുവിളികളുടെ ശബ്ദം അല്പം കുറയുന്നു. അച്ചന്‍ അല്പംകൂടി ഉറക്കെ) സഭാസ്‌നേഹികളെ, രാജ്യസ്‌നേഹികളേ! (ജനം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. അച്ചന്‍ എല്ലാവരെയും ഒന്നവലോകനം ചെയ്യുന്നു. എന്നിട്ട്) ബഹളം കൂട്ടാതെ അടങ്ങിനില്‍ക്കുവിന്‍. (ഒരു താക്കീതിന്റെ സ്വരത്തില്‍ തുടരുന്നു) ഇവിടെയൊരു ക്രമസമാധാന പ്രശ്‌നമുണ്ടാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍, സമാധാനപാലനത്തിനായി, പോലീസിനെ വിളിക്കാന്‍, രാജ്യസ്‌നേഹികള്‍ എന്ന നിലയില്‍ (പ്രമാണിമാരും സില്‍ബന്ധികളും തന്റെ കൂടെയുണ്ടെന്നു ഉറപ്പുവരുത്തിയതിനുശേഷം)...അതെ, രാജ്യസ്‌നേഹികള്‍ എന്ന നിലയില്‍, ഞങ്ങള്‍ നിര്‍ബന്ധിതരാകും എന്ന് നിങ്ങളേവരെയും ഞാന്‍ താക്കീതു ചെയ്യുകയാണ്.
യേശു : (മുമ്പു പറഞ്ഞതിന്റെ തുടര്‍ച്ചപോലെ) വേദജ്ഞരേ, കപടനാട്യക്കാരായ നിങ്ങള്‍ക്കു ദുരിതം! നിങ്ങള്‍ പ്രവാചകര്‍ക്ക് ശവക്കല്ലറകള്‍ നിര്‍മ്മിക്കുന്നു. നിഷ്‌ക്കളങ്കനായ ആബേലിന്റെ രക്തംമുതല്‍, ഭൂമിയില്‍ ചിന്തപ്പെട്ടിട്ടുള്ള എല്ലാ നീതിമാന്മാരുടെയും രക്തം നിങ്ങളുടെമേല്‍ വന്നു ചേരുമെന്ന് സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു.
(തുടരും)

ഭക്തിയും വിശ്വാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളില്‍ നിയമം.........

ഭക്തിയും വിശ്വാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളില്‍ നിയമം കണ്ണുപൊട്ടന്‍ കളിയാണ് നടത്തുന്നത്.......

മലയാളം വാരികയില്‍ ഹമീദ്‌ ചേന്ദമംഗലൂര്‍ “ശബ്ദമില്ലാത്ത ശബ്ദം” എന്ന കോളത്തിനുവേണ്ടി എഴുതിയ ഒരു ലേഖനം. 

വായിക്കുവാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

Pope Calls for ‘Authentic Freedom’ in Cuba

നാല്പത്തെട്ടു മണിക്കൂര്‍ നീണ്ടു നിന്ന മാര്‍ പാപ്പയുടെ ക്യുബന്‍ സന്ദര്‍ശനം സമാപിച്ചു.  സന്ദര്‍ശനത്തെക്കുറിച്ച് ന്യൂ യോര്‍ക്ക്‌ ടൈംസ്‌ റിപ്പോര്‍ട്ട്‌ വായിക്കുവാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

അവന്റെ രണ്ടാം വരവ് (നാടകം) - തുടര്‍ച്ച :5

ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍
(ഇനി എന്തു ചെയ്യേണ്ടു എന്നറിയാതെ എല്ലാവരും വിഷമിക്കുന്നു. പെട്ടെന്ന്, ഒരു സന്തോഷവാര്‍ത്ത കണ്ടെത്തി പറയുന്നതുപോലെ, അച്ചന്‍)
അച്ചന്‍ : കര്‍ത്താവേ അങ്ങു സ്ഥാപിച്ച ക്രിസ്തുമതം ഇന്നു ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മതമായി മാറിയിരിക്കുന്നു! (യേശു തണുക്കുന്നില്ലെന്നു കണ്ട് അച്ചന്‍ തുടരുന്നു) അങ്ങയുടെ സുവിശേഷം ലോകത്തിന്റെ എല്ലാ കോണുകളിലും കര്‍ത്താവേ, ഞങ്ങളെത്തിച്ചു കഴിഞ്ഞു!
യേശു : (രോഷത്തോടെ) ഒരൊറ്റയാളെ മതപരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യിക്കാന്‍വേണ്ടി നിങ്ങള്‍ കടലിലും കരയിലും സഞ്ചരിക്കുന്നു. മതപരിവര്‍ത്തനം കഴിഞ്ഞാല്‍, അയാളെ, നിങ്ങളേക്കാള്‍ ഇരട്ടിയായി നരകത്തിന് അര്‍ഹനാക്കിത്തീര്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
(അച്ചന്റെ മുഖത്ത് ജാള്യത; പതുക്കെ ജാള്യത മറയ്ക്കുന്നു. തുടര്‍ന്ന്, യേശുവിനെ ഒന്നു പ്രീണിപ്പിച്ചെടുക്കേണ്ടതെങ്ങനെയെന്ന ചിന്തയില്‍ ഒരു നിമിഷം മുഴുകുന്നു. പെട്ടെന്ന്, പുതിയൊരു വഴി കണ്ടെത്തിയതുപോലെ)
അച്ചന്‍ : ഞങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവായ ദൈവമേ, അങ്ങയുടെ അമ്മയായ ദിവ്യമാതാവിനെ ഞങ്ങള്‍ ത്രിലോക രാജ്ഞിയായി വാഴിച്ചിരിക്കുന്നു!
യേശു : (നിസംഗനായി) ദൈവഹിതം നിറവേറ്റുന്നവരാരോ, അവരാണ് എന്റെ അമ്മയും സഹോദരന്മാരും.
(പറയുന്നതൊന്നും ഫലിക്കുന്നില്ലല്ലോ എന്നും ഇനി എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നുമോര്‍ത്ത് അച്ചന്‍ അല്പസമയം വിഷണ്ണനായി നില്‍ക്കുന്നു. പിന്നെ, പെട്ടെന്ന് ഒരു വെളിവ് വന്നതുപോലെ)
അച്ചന്‍ : (അഭിമാനത്തോടെ) അംബരചുംബികളായ ലക്ഷോപലക്ഷം ദേവാലയങ്ങള്‍, കര്‍ത്താവേ, അങ്ങേയ്ക്കുവേണ്ടി ഞങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തു കഴിഞ്ഞു.
യേശു : (പ്രവാചകശക്തിയും രോഷവും സ്ഫുരിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍) അവയൊക്കെയും കല്ലിന്‍മേല്‍ ഒരു കല്ലും ശേഷിക്കാതെ തകര്‍ക്കപ്പെടുന്ന ദിനങ്ങള്‍ വരും, എന്ന് സത്യം സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു.
(അച്ചന്‍ മടുത്തതുപോലെ നില്‍ക്കുന്നു. എന്നിട്ട് പുറകോട്ടു തിരിഞ്ഞ്, ''നിങ്ങള്‍ക്കൊന്നും പറയാനില്ലേ?'' എന്ന് ക്ഷോഭത്തോടെ ജനങ്ങളോടു ചോദിക്കുന്നു. ഒരു നിമിഷം എല്ലാവരും ഒന്നു കുഴങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു. ഇടയില്‍നിന്ന് ഒരു പ്രമാണി മുന്നോട്ടു കയറി നിന്നിട്ട്)
പ്രമാണി : ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ ലാഭകരമായി നടത്തുന്നത് നമ്മളാണ്, കര്‍ത്താവേ.
മറ്റേ പ്രമാണി : (അതിന്റെ തുടര്‍ച്ചപോലെ) സ്‌കൂളുകള്‍, കോളേജുകള്‍, ആശുപത്രികള്‍ എന്നിങ്ങനെ എല്ലാ തുറകളും കര്‍ത്താവേ, ഇന്ന് നമ്മുടെ പിടിയിലായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
യേശു : (എല്ലാവരോടുമായി) ദ്രവ്യാഗ്രഹികളേ, നിങ്ങള്‍ സേവിക്കുന്നത് ദൈവത്തെയല്ല, മാമോനെയാണ്. ദൈവത്തെയും മാമോനെയും ഒപ്പം സേവിക്കാന്‍ കഴിയുകയില്ല എന്ന് നിങ്ങളറിയുന്നില്ലേ?
(തങ്ങളെപ്പറ്റി, അമ്പരപ്പിക്കുന്ന ഒരു സത്യം കേട്ടവരെപ്പോലെ ജനം ഒരു നിമിഷം വായ് പൊളിച്ചിരുന്നു പോകുന്നു. അല്പസമയത്തെ ആ സ്തബ്ധതയ്ക്കുശേഷം, ഒരാള്‍)
ഒരാള്‍ : എന്തൊക്കെപ്പറഞ്ഞാലും, കര്‍ത്താവേ, ഞങ്ങളുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനാജീവിതം വളരെയേറെ പുരോഗമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ നാല്‍ക്കവലകളും തെരുവീഥികളും മൈക്കിലൂടെയുള്ള ഞങ്ങളുടെ പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍കൊണ്ട് മുഖരിതമാണ്. കര്‍ത്താവേ...എപ്പോഴും മുഖരിതമാണ്.
യേശു : (ദൃഢമെങ്കിലും അനുകമ്പ സ്ഫുരിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍) സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്കു പ്രതിഫലം ലഭിച്ചു കഴിഞ്ഞു. പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ കപടഭക്തരെപ്പോലെ ആകരുത്. മനുഷ്യര്‍ കാണത്തക്കവിധം സുനഗോഗുകളിലും തെരുവുമൂലകളിലുംനിന്നു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുവാനാണ് അവര്‍ക്കിഷ്ടം. മറിച്ച്, നിങ്ങള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ളറയില്‍ കയറി വാതിലടച്ച് അവിടെ അദൃശനായി വസിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ പിതാവിനോട് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുക.
മറ്റൊരാള്‍ : കര്‍ത്താവേ, റോമാ വാഴുന്ന ഞങ്ങളുടെ പരിശുദ്ധ പിതാവ്...
യേശു : (തുടരാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ, ഇടയ്ക്കു കയറി) ഭൂമിയില്‍ ഒരു മനുഷ്യനെയും നിങ്ങള്‍ പിതാവെന്നു വിളിക്കരുത്. കാരണം, നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു പിതാവെയുള്ളൂ. അവര്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗസ്ഥനാണ്. നിങ്ങളെല്ലാം സഹോദരന്മാരാണ്.
ഒരാള്‍ : (വികാരഭരിതനായി) എന്റെ കര്‍ത്താവേ, അങ്ങയുടെ വാക്കുകള്‍ എന്റെ അന്ധത നീക്കിക്കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു!
മറ്റൊരാള്‍ : (അതിന്റെ തുടര്‍ച്ചയെന്നപോലെ) എന്റെ മനസ്സിന്റെ കുഷ്ഠമൊക്കെയും, കര്‍ത്താവേ, അങ്ങയുടെ വാക്കുകള്‍ കഴുകി കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു!
കുറേപ്പേര്‍ : (ഒരുമിച്ച്, അതേ ഭാവത്തില്‍) ഞങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവേ, അങ്ങയുടെ വാക്കുകള്‍ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് പുതിയ തെളിച്ചവും കരങ്ങള്‍ക്ക് പുതിയ പ്രസരിപ്പും നല്‍കിയിരിക്കുന്നു.
യേശു : (അവരോടെല്ലാവരോടുമായി) മുമ്പേതന്നെ എഴുതപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഈ വചനങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ വായിച്ചിട്ടില്ലേ? നിങ്ങളില്‍ ഏറ്റം വലിയവന്‍ ഏറ്റം ചെറിയവനേപ്പോലെയും നായകന്‍ സേവകനെപ്പോലെയും ആകണം.
ഒരാള്‍ : (വികാര വിവശനായി) ഞങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവായ യേശുവേ, നീ എത്ര നല്ലവന്‍! ഞങ്ങളുടെ പുരോഹിതന്മാരും മഹാപുരോഹിതന്മാരും ഞങ്ങളെ ഭീരുത്വത്തില്‍ കെട്ടിയിട്ട്, ഞങ്ങളെക്കൊണ്ട് അവരുടെ പാദസേവ ചെയ്യിക്കുന്നു.
മറ്റൊരാള്‍ : കര്‍ത്താവേ, ഞങ്ങള്‍ എന്തുചെയ്യണം? ഞങ്ങളുടെ ഇടയന്മാരെ ഞങ്ങള്‍ അനുസരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.
യേശു : (ഒരു ആഹ്വാനത്തിന്റെ സ്വരത്തില്‍) കള്ള ഇടയരെയും വ്യാജപ്രവാചകരെയും സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളുക. അവര്‍ ആടിന്റെ വേഷത്തില്‍ നിങ്ങളെ സമീപിക്കും. എന്നാല്‍ അവര്‍ അകത്തു ദുര നിറഞ്ഞ ചെന്നായ്ക്കളാണ്. ഫലങ്ങള്‍കൊണ്ട് അവരെ നിങ്ങള്‍ക്ക് തിരിച്ചറിയാം. (ഒന്നു നിര്‍ത്തിയിട്ട്) എന്റെ ഈ വാക്കുകള്‍ കേട്ടു പ്രവര്‍ത്തിയ്ക്കുന്നവന്‍, പാറമേല്‍ വീടുപണിത ബുദ്ധിമാന് തുല്യനാണ്.
വേറൊരാള്‍ : യേശുവേ, രക്ഷ പ്രാപിക്കുവാന്‍ അനുഷ്ഠാനങ്ങള്‍ ആചരിക്കുകയും സഭാനിയമങ്ങള്‍ പാലിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് സഭാധികാരികള്‍ ഞങ്ങളോടു പറയുന്നു. ഞങ്ങളെന്തു ചെയ്യണമെന്നു പറഞ്ഞുതന്നാലും! എന്താണു ഞങ്ങള്‍ പാലിക്കേണ്ട നിയമങ്ങള്‍?
യേശു : (പഠിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ) മറ്റുള്ളവര്‍ നിങ്ങളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറണം എന്നു നിങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവോ, അങ്ങനെതന്നെ നിങ്ങളും അവരോടു പെരുമാറുക. ഇതത്രെ നിയമവും പ്രവാചകരും.
ഒരാള്‍ : (ഒരു സംശയ നിവൃത്തി വരുത്താനെന്നപോലെ) ഗുരോ! ഇതിനോടു സമാനമായ വചനങ്ങളും പ്രവൃത്തികളും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും പിന്തുടരുകയും ചെയ്യുന്ന മറ്റു മനുഷ്യരും ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലുണ്ട്. എന്നാല്‍, അവര്‍ അങ്ങയെ അനുഗമിക്കാത്തവരായതുകൊണ്ട്, ഞങ്ങള്‍ അവരോട് എതിര്‍ത്തു നില്‍ക്കുകയാണ്. കര്‍ത്താവേ, ഞങ്ങളുടെ ഈ നിലപാട് ശരിയോ? ഞങ്ങളെന്താണു ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് പറഞ്ഞുതന്നാലും!
യേശു : അവരെ വിലക്കേണ്ട. കാരണം, നമുക്കെതിരല്ലാത്തവര്‍, നമുക്കുള്ളവരാണ്.
(തുടരും)

Only Remedy: Damascus Treat for Hierarchical High Horse Disease!

An Article by James Kottoor

An open response to Bishop Alex Dias of Port Blair’s  Candid  plea to “His Holiness, Eminences, Beatitudes, Excellencies, Graces and Lordships”  in the Church to come down from their high horses and thrones, echoing a temple-cleansing, to become accessible to ordinary humans in the street as Jesus was.

Yes, the need of the hour is “more ‘Pauls’ in the church who will be prepared to talk, with the power of the Risen Lord, even to Peter!” My heartfelt  congrats, thanks and humble appreciation to you Bishop Alex for your bold statement in: “Needed: Church Shorn of Grandeur,”(IC 18/3/12)  Alex Dias is the Bishop of  Port Blair, capital of  Andaman and Nicobar Islands, a union territory of India.

Dear Alex (I call you so because I believe you are perfectly right when you say, “I find these titles come in the way of a warm and friendly conversation. I would just like to call a person by name, and be called by name, dropping all formalities and titles”) you have excelled in demonstrating how to be a Paul today to all especially to your hierarchical confreres -- bishops, cardinals and the Pope, today’s Peter. You have done it with utmost finesse, power of the Risen Lord and spiritual concern of a shepherd mingling with and guiding his flock through the desert land ( present Lenten season) to the green pastures of  the promised land to become “an Easter People’. I am humbled and edified by your example.

Kick of Grace a Must

You wrote we need “Pauls”, not just another Paul. That we have in you. One or two swallows won’t make the summer. We need a crowd of them; yes a crowd of bishops speaking up like you and giving the lead in every field in every country. How to produce them? Saul did not become Paul all by himself. He needed the Kick-of-Grace to send him sprawling, blind, bewildered and weeping on rough terrain from his comfortably placed high saddle on his horse back. Who did it? The invisible person who spoke: “Saul Saul, why do you persecute me?”

Personally I tremble at the thought of playing Jesus the author of that voice, to administer a kick to those on thrones, although you have done it gently and gracefully without hurting. But then aren’t  we, both you and I called to be other Christ’s (equally or you more than me?) and or to be extensions of the caressing hands and kicking feet of Jesus? So the moot point is: who will bell the cat? Who will administer the kick? No matter who does it, it has to be both hurting and healing, because there will be no gain without pain, no crown without the cross. Your performance as the opening batsman, it is hoped, will surely embolden an unending string of better qualified persons from your tribe and ranks once you are balled out.

I purposely said “opening batsman” because honestly I cannot recall any bishop in India or abroad who has spoken (nay written, because many lack that additional courage to put down in black and white their spoken words) so clearly, humbly, bluntly and with concern  to imitate both the Temple-Cleansing ministry and the foot-washing ministry of Jesus in our day and age like brothers and sisters, neither superior nor inferior.

Historical Examples

Your example first reminded me of St. Bernard’s words to Pope Eugeniusz III to become a successor not of Constantine but of Peter. His papacy was between 1145-1153. The next was that  of St.Augustine: “For you I am a Bishop, but with you I am a Christian”, then   of Pope John XXIII’s call to cleanse the dust of the empire of Constantine  from the throne of Peter downward.  All three of them  I quoted many times in my articles. It was done to contribute my mite to help the church I love to come down from her high horse of imperial, worldly grandeur as you say. French theologian Conger in fact wrote at length, also to instil a sense of shame into these Bishops gone crazy decorating themselves in gold, silver and glittering finery “like brides on their wedding day”.

Another written example to beat them all, that came to my mind was the pages-long interview of Cardinal Suenens  of Belgium published in La Croix in France, National Catholic Reporter in US and New Leader in India. The last was the beginning of the end of a kick of grace causing my own down fall from the high horse of its editorship. Suenens  was giving an inimitably balanced but down to earth critique of the worldly ways of the Papacy of Paul VI. And make no doubt; Pope Paul and Cardinal Suenens  were very close friends. Proof? After his papal election he came out to give his first blessing accompanied by Cardinal Suenens (never done in company before), of which I am the living witness from St.Peter’s Square. Collegiality and co-responsibility were the two themes of the interview and he set an example that close friendships should never become a hindrance to brotherly public criticism.

Become ‘o’rdinary not ‘O’rdinary

A recent example is that of   the Federation of Asian Bishops’ Conference (FABC) appealing to their confreres to desist from projecting the Eurocentric imperial hierarchical model of Constantine instead of the image of a Church of the poor much needed in Asia. But  to my knowledge, no single bishop has come forward  as you have, to do some plain speaking that the Ordinaries of the church with capital “O” have to  become  ordinaries with lower ‘o’ among ordinary people of our times, if they are to reflect the ordinary life Jesus lived among the ordinary people of his times. Until that is done, JESUS of history ought to feel uncomfortable in the company of present day bishops and in posh churches which you aptly compare to the “INN”s with no place for Him.

Of course there was an exceptional bishop, Sopane  of Daltangang who used to be described as the  “beedy-smoking, cycle-peddling and karat-sporting bishop” with whom I had the opportunity to rub shoulders when he chaired the Evangelisation Seminar  in  Delhi dressed in Kurta long, long ago. I was there thanks to late Fr.Amalor of Bangalore who wanted me to report the deliberations in New Leader.

“Beedy smoking” brings to my mind images of a Jesus being called “friend of drunkards and prostitutes” who are Vitandi (those to be avoided) for bishops and priests though they are to be first among humans to be saved.  Jesus came seeking sinners, not saints. Bishop Sopane also had the temerity to present himself for his  ad limina Visit to Pope Paul VI in kurta, it is said. Other bishops who revel in overdress, costly dress, and precious worldly ornaments or “obsolete, grotesque, mundane attire,” as you describe in your article, used to feel uncomfortable in his company and avoid it.

Do you think that the Jew called Jesus and nicknamed as the carpenter of Nazareth, if he were to barge into our company today would come dressed in a clerical garbage with high priestly mitre and crosier to be saluted as “Your Holiness Jesus,”  “Your Eminence Jesus”, “Your Beatitude... Grace...Excellency...” or as an ordinary working carpenter, mason or farmer called  Thomas, Krishnan or Nazar to be addressed as Hello Mr.?

Think also of Pope John XXIII visiting prisoners in Rome and telling them: “I came to see you because you can’t come to see me,” and of the Priest cardinal who went on a similar mission in France to meet a prostitute and happened to die there and therefore the news papers the following day splashed it with an explosive sexy slant.

14 Sisters who Played Paul

I recall here also the letter of 14 Sister theologians from India sent on 31st October 1994, to the then Pope  John Paul II addressing him as “Dear Father” (not your holiness or any such rubbish)  and requesting  him to change his stand on ordination of women for theological reasons stated in their letter. The result was the 14 were kicked off their high horses of responsible teaching or administrative posts in their congregations for playing the Paul challenging Peter. To read the entire letter please visit:

https://sites.google.com/site/jameskottoorspeaking/

and see the article: “Indian Sisters on Women Priests” in content section. For related articles see: 1.Jesus the Revolutionary... 2.If Priesthood doesn’t exist... 3.Bethlehem: House of Bread,

4. Syromalabar Church.... etc.

If the BBC telecasting of the coronation of our princes of the church was “jarring to my eyes and to my mind” and boring to sane thinking, you  have company dear Alex. I too was feeling so miserable at the hype visual and print media were making of it that I resorted to Face Book to give vent to my frustration and wrote: “While appreciating the crowing of Alancherry as prince of Church, and his public statement not to address him as the "most highly placed" I am surprised at his propensity for pomp and pageantry, gold and silver -- 14 carat gold ring, red hat with Marthoma cross (a symbol of distinction or division?) --and the picture showing him blessing people in Orthodox style with golden cross. Recall "gold and silver, I have none of Peter, get up and walk". I wish he and all cardinals had the power to make the downtrodden get up and walk” February 20 at 4:49 am, since no Catholic paper would oblige me space to write such an honest comment. Earlier, I had written articles and comments, congratulating him, praying for him and wishing him well highlighting his achievements.

Damascus Experience a Must

So the challenge before all of us is this: How to make the leadership in the Catholic Church and in all churches to go through the Damascus experience. Saul was going to Damascus to capture and imprison Christians. He was truly convinced he was doing the right thing. It proves the way to hell can be paved with good intentions. So could be many of our leaders. The remedy to correct this mindset may be called: the cross of Christ, Damascus experience, Kick of grace or flight from the worldly ways. All boils down to one’s own self-emptying like Jesus, without which we can never hope to have more Pauls like you my dear brother Alex.

The proof of the pudding is in the eating. Let us hence wait and see how many bishops or higher prelates will come out with their frankly speaking. It could be you Alex and me james are totally wrong. If so they have a brotherly duty to correct us convincingly. Silence on their part can’t be taken as approval. At worst it is cowardice, at best it is politics.  The middle is: Qui tachit nihil dicit (one who keeps quiet says nothing) If they still persist in their silence do not be surprised at what people will do. What? My former Archbishop Louis Mathias of Chennai used to say half in joke, half in earnest to test the proficiency of his young clerics in Latin: “Fuge Prelatum tanquam peccatum” (Flee from prelates(bishops and cardinals) as from  mortal sin) and ask them for its English rendering.  Let not the thinking and critical section of the laity be forced to do just that: Flee from bishops as from sin!

The writer can be contacted at jameskottoor@gmail.com 

അവന്റെ രണ്ടാം വരവ് (നാടകം) - തുടര്‍ച്ച :4

ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍

(എല്ലാവരും 'ദൈവദൂഷക'നെ വെറുപ്പോടും പകയോടും കൂടി നോക്കുന്നു. അയാളുടെ മുഖം ക്രമേണ ഭയംകൊണ്ടു നിറയുന്നു. അയാള്‍ ചുറ്റുപാടും പതറിനോക്കുകയും ഓടി രക്ഷപ്പെടാന്‍ ആയുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോഴേയ്ക്കും, 'പിടിയവനെ, പിടിയവനെ' എന്ന് പ്രമാണിമാരുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ജനം ആര്‍ത്തുവിളിക്കുകയും, ചിലര്‍ അയാളെ ഓടിച്ചിട്ടു പിടികൂടുകയും ചെയ്യുന്നു. അവനെ അച്ചന്റെ മുമ്പിലേക്ക് അവര്‍ വലിച്ചിഴച്ചു കൊണ്ടുവരുന്നു. എല്ലാവരും നിശ്ശബ്ദരാകുന്നു)
അച്ചന്‍ : (അയാളുടെ അടുത്തേക്കു നീങ്ങിനിന്ന്, അയാളുടെ നേരെ കൈ ചൂണ്ടി, ഒരു വിധി വാചകം പറയുന്നതുപോലെ) ദൈവദൂഷണം പറഞ്ഞ ഇവന്റെ നാവു മുറിച്ചു കളയുന്നത് ഇവനു നന്നായിരുന്നു.
ജനം : (ആര്‍ത്തു പറയുന്നു) ഇവന്റെ നാവു മുറിച്ചു കളയുക; ഇവന്റെ നാവു മുറിച്ചു കളയുക.
അച്ചന്‍ : ഇവന്റെ നാവു മുറിച്ചു കളയുന്നത് ഇവനു നന്നായിരുന്നു. എങ്കിലും, നമുക്ക് കരുണയുള്ളവരാകാം. നമുക്ക് ഇവന്റെ വായ് മൂടിക്കെട്ടുക മാത്രം ചെയ്യുക.
ജനം : (ആര്‍ത്തു പറയുന്നു) ഇവന്റെ വായ് മൂടിക്കെട്ടുക; ഇവന്റെ വായ് മൂടിക്കെട്ടുക.
(പ്രമാണിമാരുടെ നേതൃത്വത്തിലും അച്ചന്റെ കാര്‍മ്മികത്വത്തിലും വായ് 'മൂടിക്കെട്ടല്‍ കര്‍മ്മം' നടക്കുന്നു. ഈ ക്രിയയ്ക്ക് ശരിക്കും ഒരു മതാനുഷ്ഠാനത്തിന്റെ രൂപം ക്രമേണ കൈവരുന്നു. ജനങ്ങള്‍ ഒരു ട്രാന്‍സില്‍പെട്ടുപോയവരെപ്പോലെ, ഒരു പ്രത്യേക താളത്തില്‍ കുരിശുയര്‍ത്തി ഒരായുധമെന്നതുപാലെ വീശുകയും 'ദൈവദൂഷകര്‍ തുലയട്ടെ' 'വിശുദ്ധ കുരിശ് നമ്മുടെ രക്ഷ' 'വിശുദ്ധ കുരിശ് നീണാള്‍ വാഴട്ടെ' എന്നിങ്ങനെ മുദ്രാവാക്യശൈലിയില്‍ വിളിച്ചുപറയുകയും ചെയ്യുന്നു. അച്ചന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനാമന്ത്രങ്ങള്‍ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് കുരിശാകൃതിയിലുള്ള (നെടുകയും കുറുകെയും) ആ കെട്ട് ആശീര്‍വദിക്കാന്‍ ഒരുങ്ങുന്നതോടെ ബഹളം കുറയുകയും എല്ലാവരും ഭക്തിയോടെ ആ ചടങ്ങില്‍ മുഴുകുകയും ചെയ്യുന്നു. അച്ചന്‍ അനുഷ്ഠാനശൈലിയില്‍ ആ കെട്ട് ആശീര്‍വദിക്കുന്നു. കൃത്യം അതേ സമയത്തുതന്നെ 'അയ്യോ' എന്ന ഒരലര്‍ച്ചയോടെ ഔസേപ്പ് കുരിശുമായി മുന്നോട്ടു മറിയുന്നു. 'ങ്‌ഹേ! എന്തു സംഭവിച്ചു?' എന്ന ഒരു ഉദ്വേഗഭാവം എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് തിങ്ങിനിറയുന്നു. ഒരു നിശ്ചലദൃശ്യമായി രംഗം ഏതാനും സെക്കന്റുകള്‍ അങ്ങനെതന്നെ നില്‍ക്കേ, ഒരു ഭ്രമാത്മകപ്രതീതി സൃഷ്ടിക്കുന്ന തരത്തില്‍ വിവിധ വര്‍ണ്ണങ്ങളിലുള്ള പ്രകാശം രംഗത്ത് മാറിമറിയുന്നു. തുടര്‍ന്ന്, സാധാരണ വെളിച്ചം. അതോടെ നിശ്ചലത തീരുകയും, വീഴ്ചസ്ഥലത്തേയ്ക്ക് എല്ലാവരും ഏതാനും ചുവടുകള്‍ ഓടുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാല്‍, പെട്ടെന്നൊരു നിമിഷത്തില്‍ എല്ലാവരും അത്ഭുത സ്തബ്ധരായി നിന്നുപോകുന്നു. ആ രംഗവും ഒരു നിശ്ചലദൃശ്യമായി ഏതാനും നിമിഷത്തേക്കു തുടരുന്നു. ഭ്രമാത്മകപ്രതീതി സൃഷ്ടിക്കുന്ന Light effect ആരംഭിക്കുന്നു. ക്രമേണ light- ന്റെ രീതി vibrating light-ലേയ്ക്ക് മാറുന്നു. ആള്‍ക്കാര്‍ അങ്ങനെ അത്ഭുതസ്തബ്ധരായി നോക്കി നില്‍ക്കേ, ക്രൂശിതനാകാന്‍ പോകുന്ന യേശു ഔസേപ്പ് പിടിച്ചിരുന്ന കുരിശുയര്‍ത്തി സാവധാനം എഴുന്നേല്‍ക്കുന്നു. മുഖം ശാന്തഗംഭീരം, ആധികാരികം, കണ്ണുകളില്‍ തളംകെട്ടിയ രോഷം. ഒരു നിമിഷം യേശു അങ്ങനെതന്നെ നില്‍ക്കുന്നു. vibrating light-നിലക്കുകയും ഒരു clear spot light യേശുവില്‍ ഫോക്കസ് ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ക്രമേണ, രംഗം മുഴുവന്‍ പ്രകാശം വ്യാപിക്കുന്നു. സാധാരണ വെളിച്ചം. വായ് മൂടിക്കെട്ടപ്പെട്ടയാളോ ഔസേപ്പു ചേട്ടനോ ഇപ്പോള്‍ ആ നിലയില്‍ രംഗത്തില്ല. അത്ഭുതത്തില്‍ നിന്ന്, ഒരുറക്കത്തില്‍ നിന്നെന്നപോലെ ഉണര്‍ന്ന ജനം 'എന്റെ കര്‍ത്താവേ, എന്റെ കര്‍ത്താവേ' എന്നാര്‍ത്തുകൊണ്ട് യേശുവിന്റെ സമീപത്തേയ്ക്കടുക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ധാര്‍മ്മികരോഷവും ആധികാരികതയും നിറഞ്ഞ യേശുവിന്റെ തീക്ഷ്ണമായ നോട്ടം താങ്ങുവാന്‍ കരുത്തില്ലാതെ അവരെല്ലാവരും സാവധാനം പിന്നാക്കം വലിയുകയാണു ചെയ്യുന്നത്. ധൈര്യം സംഭരിച്ചുകൊണ്ട്, അച്ചന്‍ 'എന്റെ കര്‍ത്താവേ, എന്റെ കര്‍ത്താവേ, നിന്നെ ഞങ്ങള്‍ സ്തുതിക്കുന്നു' എന്നേറ്റുപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഭയഭക്തികളോടെ കൈകൂപ്പി യേശുവിനെ സമീപിക്കുന്നു)
യേശു : (ഘനഗംഭീരമായ, ആധികാരികത നിഴലിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍) കര്‍ത്താവേ, കര്‍ത്താവേ എന്നു വിളിക്കുന്നവരല്ല, പിതാവിന്റെ ഹിതം നിറവേറ്റുന്നവരാണ് ദൈവരാജ്യത്തില്‍ പ്രവേശിക്കുന്നത്.
(അച്ചന്‍ അല്പസമയം ഒന്നു പരുങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു. എന്നിട്ട് തിരിഞ്ഞ് എല്ലാവരോടുമായി)
അച്ചന്‍ : കര്‍ത്താവു ക്ഷോഭിച്ചിരിക്കുന്നു. എല്ലാവരും മുട്ടിന്മേല്‍ നിന്ന് ഭക്തിനിര്‍ഭരമായ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാഗാനം ആലപിക്കുവിന്‍.
(എല്ലാവരും മുട്ടിന്മേല്‍ നില്ക്കുന്നു. ഇമ്പകരമായ പഴയ ഒരു സ്തുതിഗീതം ആലപിക്കപ്പെടുന്നു. അച്ചന്‍ ഒരു മ്യൂസിക് ഡയറക്ടറെപോലെ നിലയുറപ്പിക്കുകയും, ഗാനം നിയന്ത്രിക്കുന്നതോടൊപ്പം അത് യേശുവിന്റെ മുഖഭാവത്തില്‍ വരുത്തുന്ന ലാഘവത്വമറിയുവാന്‍ അതീവവ്യഗ്രതയോടെ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗാനത്തിന്റെ ഏതാനും ലൈന്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോഴേ ലാഘവത്വത്തിനു പകരം യേശുവിന്റെ മുഖത്ത് അസഹ്യതയാണ് വര്‍ദ്ധിക്കുന്നതെന്നു കണ്ട അച്ചന്‍ മ്യൂസിക് ഡയറക്ടര്‍ സ്റ്റൈലില്‍ത്തന്നെ പാട്ട് ആംഗ്യംകാട്ടി നിര്‍ത്തുന്നു. തുടര്‍ന്ന് അച്ചന്‍ അവരോട,് 'ഈ പഴഞ്ചന്‍ പാട്ടു വേണ്ട. ഒരു കരിസ്മാറ്റിക് ഗാനമാകട്ടെ' എന്നു പറയുകയും പെന്തക്കോസ്തുകാരുടേതുപോലെ ആവേശം ഉറഞ്ഞുതുള്ളുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു ഗാനം പ്രകമ്പനം കൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു. യേശുവിന്റെ മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന അച്ചന്‍ അല്പം കഴിഞ്ഞ് അതും നിര്‍ത്തുന്നു. ആലോചിച്ച് ഒരു അവസാന പരീക്ഷണമെന്നപോലെ, 'ഒരു കല്‍ദായം നോക്കാം' എന്ന് അച്ചന്‍ നിര്‍ദ്ദേശിക്കുന്നു. അതോടെ പുതിയ റാസക്രമത്തിലെ ഗാനശൈലി ഒഴുകുന്നു. യേശുവിന്റെ മുഖമാകട്ടെ അസഹ്യതകൊണ്ടു നിറയുകയാണ്. ഏതാനും ലൈന്‍ കഴിഞ്ഞ് ഗാനം തുടരുന്നതിനുമുമ്പായി)
യേശു : (ഇടയ്ക്കു കയറി) കപട നാട്യക്കാരേ, നിങ്ങളുടെ അധരങ്ങള്‍കൊണ്ടാണ് നിങ്ങളെന്നെ ബഹുമാനിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളോ എന്നില്‍നിന്ന് എത്ര അകലെയാണ്! മനുഷ്യരുടെ നിയമങ്ങള്‍ പ്രമാണങ്ങളെന്നനിലയില്‍ നിങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ നിങ്ങളുടെ ഈ ആരാധനകള്‍ നിഷ്ഫലമാണ്.
(തുടരും)

പ്രകാശം തൂകിയ പൈതല്‍

കഴിഞ്ഞ ദിവസം (23.3.2012) ഒരു സുഹൃത്തിനെ സന്ദര്‍ശിച്ചപ്പോള്‍ കണ്ട പൈതലിന്റെ ഓര്‍മ്മയാണ് ഇതെഴുതിപ്പിക്കുന്നത്. ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍, അവള്‍ വല്യച്ഛനെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ഓടിനടന്നതേയുള്ളൂ. എന്നാലും മറ്റെല്ലാ പൈതങ്ങളെയും പോലെ അവളും മായാത്ത ഒരു പ്രകാശം എന്റെ മനസ്സില്‍ വിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ പേര്  ദിയാ. ആ പേരാണ് എന്നെ ഈ വഴിക്ക് തിരിച്ചുവിടുന്നത്. ദിവ്, ദ്യോവ്, ദേവി, ദൈവം എന്നതെല്ലാം പ്രകാശത്തെയും വിശുദ്ധിയെയും ദ്യോതിപ്പിക്കുന്ന ദിവ് എന്ന മൂലത്തില്‍ നിന്നാണല്ലോ. ദിയാ എന്നാല്‍ വെളിച്ചത്തിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത് എന്നാണ്. അവള്‍ക്കൊരു കൂട്ടുകാരിയുണ്ട്, ഗൌരി. ഗൌരിയെ രണ്ടര വയസ്സുകാരി ദിയാ വല്യ ഇഷ്ടത്തോടെ വിളിക്കുമ്പോള്‍ ഗവരി (ഗ-വ-രി)എന്നാകും. ഗൌരി തിരിച്ച് ദീ-യാ എന്നുകൂടി നീട്ടി വിളിച്ചാല്‍ പിന്നെ അവിടെല്ലാം നിഷ്കളങ്കതയുടെ പ്രകാശമായി. അതോടേ, മണ്ണും ചിരട്ടയും കടലാസും ഇലകളുമെല്ലാം അവരുടെ തകൃതികളില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നു. അവര്‍ തൊടുന്ന എല്ലാ കൊച്ചു സാധനങ്ങളും ആ ശിശുക്കളുടെ ആത്മപ്രകാശത്തില്‍ പങ്കുചേരുന്നു. അവ ജീവനുള്ളവയായിത്തീരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കളികളെല്ലാം എപ്പോഴും അവരുടെ സ്വന്തമാകുന്നത്. വസ്തുക്കളെ അചേതനങ്ങളായി കാണുന്ന മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്ക് അവിടെ പ്രവേശനമില്ല.

കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ നിശ്ചയമായും പ്രകാശകിരണങ്ങളാണ്. പക്ഷേ, നാം മറന്നു പോകുന്നത്, അവരുടെ നിഷ്ക്കളങ്കതയിലൂടെ, അവര്‍ തൊടുന്ന എല്ലാ വസ്തുക്കളും പ്രകാശം ചൊരിയുന്നവയായിത്തീരുന്നു എന്ന സത്യമാണ്. സ്ഫുലിംഗം തീപ്പൊരിയാണ്. ഉള്ളതെല്ലാം, ഒരു മണല്‍ത്തരിപോലും, പരാശക്തിയുടെ സ്ഫുലിംഗത്തില്‍ നിന്നുണ്ടായി, അതിന്റെ പ്രചോദനത്തോടെ പരിണമിക്കുന്നതായി അറിയുന്നവര്‍ക്ക് ഇത് മനസ്സിലാക്കാനാവും. അവര്‍ക്ക് എവിടെയും എന്തിലും എപ്പോഴും പ്രകാശമാണ് കാണാന്‍ കഴിയുക. അവയെല്ലാം ആദിസ്ഫുലിംഗത്തിന്റെ നിത്യസ്ഫൂരണത്തിന്റെ (തിളങ്ങല്‍) അടയാളങ്ങളാകുന്നു. സ്ഫൂശബ്ദം വികാസത്തെ, വിടര്ച്ചയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, സമയത്തിലൂടെ സ്വാര്‍ത്ഥതയിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന മനുഷ്യജീവിക്ക് അതിന്റെ ശൈശവത്തിലെ ചൈതന്യം നഷ്ടമാകുന്നു. അങ്ങനെ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ചൈതന്യവും ലാളിത്യവും വീണ്ടെടുക്കുക എന്നാണ് 'നിങ്ങള്‍ ശിശുക്കളെപ്പോലെ ആകുവിന്‍' എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ യേശു ഉദ്ദേശിച്ചത്; പ്രകാശത്തിന്റെ വഴിയിലേയ്ക്കു തിരിച്ചുവരിക എന്ന്.

ഇതൊരു രഹസ്യമാണ്, അതായത്, പ്രത്യക്ഷമല്ലാത്ത അറിവ്. എന്നാല്‍, അങ്ങനെയൊന്നുണ്ടെന്നറിയുകയും, അതിനായി കൊതിക്കുകയും, അത് പരിശീലിക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞിറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന വിജ്ഞാനദാഹികള്‍ അത് സുഖദായകമായി അനുഭവിക്കുന്നു. അതിലേയ്ക്ക് സഹായകരമായ താത്ത്വികവിചാരം വളരെ ലളിതമാണ്. ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ ഓരോ ഉരുവും വ്യത്യസ്തമാണ്. ഒന്നിനെ അതാക്കി നിലനിര്‍ത്തുന്നതെന്തോ അതാണ് അതിന്റെ പ്രകാശം. കുഞ്ഞുങ്ങളെപ്പോലെ, ഈ പ്രാഥമിക സത്യത്തെ അംഗീകരിക്കുമ്പോള്‍, ഓരോന്നിനും അതിന്റേതായ ശ്രേഷ്ഠത കല്പിച്ചുകൊടുക്കാനും, ഒന്നിനെയും ദുരുപയോഗപ്പെടുത്താതിരിക്കാനും, അതോടൊപ്പം, അവനവനെയും മറ്റാരെയും, ഇല്ലാത്ത പൊരുള്‍ നല്‍കി  പൊലിപ്പിച്ചുകാട്ടാതിരിക്കാനും നാം ശ്രദ്ധാലുക്കളാകും. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ നമ്മുടെ ഈശ്വരസങ്കല്‍പം ഏതെങ്കിലും നാമത്തിലോ രൂപത്തിലോ അവതാരത്തിലോ മാത്രമായി ചുരുങ്ങുകയില്ല. കാരണം, എല്ലാറ്റിലും ഒരുപോലെയുള്ള പരമാത്മാവ്‌ ഏതെങ്കിലും ഒന്നില്‍ ഒതുങ്ങുക അസ്സാദ്ധ്യമാണല്ലോ. ദൈവത്തില്‍ മാനുഷപ്രകൃതി ആരോപിക്കുകയും പ്രീണിപ്പിക്കാനാകുന്ന ഒരു ശക്തിയാണ് പരമാത്മാവ്‌ എന്ന് ധരിക്കുകയും ചെയ്യുക മനുഷ്യകേന്ദ്രീകൃതമായ ലോകവീക്ഷണത്തില്‍നിന്നുരുത്തിരിയുന്ന സ്വാഭാവികമായ വൈകല്യമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ദേവാലയകേന്ദ്രീകൃതമായ ആരാധനക്ക് അര്‍ത്ഥം കല്‍പ്പിക്കാന്‍ പ്രയാസമാണ് എന്നും സാന്ദര്‍ഭികമായി പറയേണ്ടിവരുന്നു.

'അഹമാത്മാ സവ്വഭൂതാശയസ്ഥിത:' എന്ന് ഗീതയില്‍ (4,20). ഈ വാക്യവും അതിന്റെ തുടര്‍ച്ചയായ 'അഹമാദിശ്ച മദ്ധ്യം ച ഭൂതാനാമന്ത ഏവ ച' എന്ന തുടര്പാദവും സി. രാധാകൃഷ്ണന്‍ വ്യക്തമായി ഇങ്ങനെ വ്യാഖ്യാനിച്ചിരിക്കുന്നു:

ജീവനുള്ളവയിലെ ജീവനും വിശ്വജീവനും ഒരേ സത്തയുടെ വിവിധരൂപങ്ങളെന്ന് കരുതാമെങ്കിലും അചേതനങ്ങളെന്നു അറിയപ്പെടുന്നവയില്‍ പരമാത്മാവ്‌ പൊരുളായി ഇരിക്കുന്നതെങ്ങനെ? സജീവം നിര്‍ജീവം എന്നിവയ്ക്കിടയില്‍ സയന്‍സ് കല്‍പ്പിക്കുന്ന വിഭജനരേഖയാണ് ഈ സംശയത്തിനാധാരം. ഇങ്ങനെയൊരു വിഭജനരേഖ വേദാന്തദര്‍ശനത്തില്‍ ഇല്ല. ജീവനില്ലാത്തതൊന്നും പ്രപഞ്ചത്തിലില്ലെന്നാണ് ഗീതാമതം. പഞ്ചഭൂതങ്ങള്‍ സജീവങ്ങളല്ലെങ്കില്‍ അവയില്‍നിന്നുടലെടുക്കുന്ന ശരീരങ്ങളില്‍ ജീവന്‍ എങ്ങനെയുണ്ടാകാന്‍? ഓരോ ഊര്‍ജ്ജതരംഗവും പരമാണുകണവും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് സ്വന്തമായ ബുദ്ധി ഉള്ളതുപോലെയാണ്. ഏറ്റവും ചെറിയ പദാര്‍ത്ഥകണികയും സജീവമാണ് എന്ന് സയന്‍സും സമ്മതിക്കുന്നു. അപ്പോള്‍, താരതമ്യേന വലിയ ക്ഷേത്രങ്ങളെന്ന താല്‍ക്കാലിക കൂട്ടായ്മകളെയാണ് വ്യത്യസ്ത ജീവികളായി നാം കാണുന്നത് എന്ന് മാത്രം.             
(ഗീതാദര്‍ശനം താ. 268-269)

Click here to Reply or Forward

അവന്റെ രണ്ടാം വരവ് (നാടകം) - തുടര്‍ച്ച :3

ജോര്‍ജ് മൂലേച്ചാലില്‍

(അല്പം നിറുത്തി, അച്ചന്‍ ചുറ്റുപാടും ആകെയൊന്നു വീക്ഷിക്കുന്നു. എല്ലാവരും, ദൈവഭയത്തോടെ അടങ്ങിനില്‍ക്കുകയാണ്. കുരിശു നല്‍കുവാന്‍ ധൈര്യംവരാതെ ഔസേപ്പും അത് ഏറ്റുവാങ്ങുവാന്‍ ധൈര്യംവരാതെ മറ്റെയാളും ആ ഉദ്യമത്തില്‍നിന്നും സാവധാനം പിന്മാറുന്നു. അച്ചന്‍ തുടരുന്നു)
അച്ചന്‍ : പിശാചിന്റെ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ക്കും ഗൂഢതന്ത്രങ്ങള്‍ക്കുമെതിരെ നമുക്കു കുരിശുയര്‍ത്തി നില്‍ക്കാം. എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ കൈകളിലെ കുരിശുകള്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുവിന്‍. (എല്ലാവരും കുരിശുകള്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്നു.) കര്‍ത്താവില്‍ പ്രിയമുള്ളവരേ, ഈ കുരിശ് നമ്മുടെ രക്ഷയുടെ പ്രതീകം മാത്രമല്ല, രക്ഷ തന്നെയാണ്. അതിനാലാണ് നാം എല്ലാ കവലകളിലും നിവൃത്തിയുണ്ടെങ്കില്‍ ഓരോ വളവിലും തിരിവിലും കുരിശടികളും കുരിശുപള്ളികളും ഉയര്‍ത്തിപ്പണിയുന്നത്. നമ്മുടെ കര്‍ത്താവായ യേശുക്രിസ്തു നമുക്കുവേണ്ടി സ്ഥാപിച്ചു തന്നതാണ്, ഈ വിശുദ്ധ കുരിശ് എന്നു നാമോര്‍ക്കണം.
(സദസ്യരില്‍ ഒരാള്‍ ഇടയ്ക്കുകയറി)
ഒരാള്‍ : നമ്മുടെ കര്‍ത്താവിനെ ക്രൂരമായി കൊല്ലാനുപയോഗിച്ച ഈ ഉപകരണമെങ്ങനെയാണച്ചോ വിശുദ്ധമാകുന്നത്? (അച്ചന്‍ ഒരു ഷോക്കേറ്റതുപോലെ തരിച്ചു നിന്നുപോകുന്നു. അയാള്‍ തുടരുന്നു) അല്ലെങ്കിലും, ഈ കുരിശ് കണ്ടുപിടിച്ചു സ്ഥാപിച്ചത് യേശുവല്ലല്ലോ, റോമന്‍ ഭരണാധികാരികളല്ലേ?
(ആള്‍ക്കാര്‍, 'ങ്‌ഹേ! അങ്ങനെയാണോ' എന്ന ഭാവത്തിലും, മറിച്ചും കുശുകുശുക്കുന്നു. പ്രമാണിമാര്‍, 'ഒന്നു മിണ്ടാതിരിക്കിനെടാ' എന്നു പറഞ്ഞ് രംഗം ശാന്തമാക്കാന്‍ നോക്കുന്നു. ക്രമേണ അച്ചന്‍ സമനില വീണ്ടെടുക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖം അധികാരംകൊണ്ടും ഗൗരവം കൊണ്ടും നിറയുന്നു. മറുത്തു പറഞ്ഞയാളെ രൂക്ഷമായൊന്ന് ഉഴിഞ്ഞുനോക്കിയിട്ട്, മറ്റുള്ളവരോടായി അച്ചന്‍)
അച്ചന്‍ : നമ്മുടെയെല്ലാം മതവികാരം ഇതാ വ്രണപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു!
(നിരീക്ഷണഭാവത്തില്‍, അച്ചന്‍ എല്ലാവരെയും ഒന്നവലോകനം ചെയ്യുന്നു. എന്താണ് ഈ അച്ചന്‍ പറയുന്നത്, തങ്ങള്‍ക്ക് ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ എന്ന ഭാവത്തില്‍ ആള്‍ക്കാര്‍ പിറുപിറുക്കുകയും പരസ്പരം ആംഗ്യം കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. തന്റെ വാക്കുകള്‍ അവരില്‍ വേണ്ടത്ര ഏശിയിട്ടില്ലെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ അച്ചന്‍ തുടരുന്നു.)
അച്ചന്‍ : ക്രിസ്തുവില്‍ പ്രിയ വിശ്വാസികളേ, സഭാസ്‌നേഹികളേ! നമ്മുടെ സനാതന വിശ്വാസവും ആധികാരികപഠനവും ഇതാ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
മറ്റൊരാള്‍ : അതിനെന്താണച്ചോ; അതിനു തക്കതായ ഒരു മറുപടി അങ്ങു പറഞ്ഞാല്‍ പോരേ?
അച്ചന്‍ : (പെട്ടെന്ന് ദേഷ്യത്തില്‍) അതല്ലിവിടെ കാര്യം; സഭയുടെ ആധികാരിക പഠനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തു എന്നതാണ്. സഭാസ്‌നേഹികള്‍ക്ക് അതു സഹിക്കാനാവുമോ?
(ആരും ഒന്നും പറയാതെ നിസ്സംഗരായി നില്‍ക്കുന്നതുകണ്ട് ഒരവസാന അടവെന്നതുപോലെ)
അച്ചന്‍ : നിങ്ങളെന്നും ഏറ്റു ചൊല്ലുന്ന വിശ്വാസപ്രമാണത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ലേ? (ആളുകള്‍ സമ്മതിച്ചു തലകുലുക്കുന്നു. അച്ചന്‍ തുടര്‍ന്നു ചോദിക്കുന്നു.) പരിശുദ്ധ കത്തോലിക്കാസഭയില്‍ നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ലേ? (ആളുകള്‍ വീണ്ടും സമ്മതിച്ചുതലകുലുക്കുന്നു. അച്ചന്‍ ദേഷ്യത്തില്‍ അവരോട്) വെറുതെ തലകുലുക്കാതെ, നിങ്ങളുടെ സത്യവിശ്വാസം നിങ്ങളേറ്റു പറയുവിന്‍.
എല്ലാവരും : (ഏറ്റു പറയുന്നു) ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
അച്ചന്‍ : പരിശുദ്ധ സിംഹാസനത്തില്‍ നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുവോ?
എല്ലാവരും : ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു; ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
അച്ചന്‍ : പരിശുദ്ധ സിംഹാസനത്തിന്റെയും തിരുസഭയുടെയും പഠിപ്പിക്കലുകളില്‍ നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുവോ?
എല്ലാവരും : (കൂടുതല്‍ ആവേശത്തോടെ) ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു; ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
അച്ചന്‍ : വിശുദ്ധ കുരിശില്‍ നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുവോ?
എല്ലാവരും : (ഒരു ട്രാന്‍സില്‍ പെട്ടതുപോലെ എല്ലാവരും ആര്‍ത്തു പറയുന്നു) ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു; ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
അച്ചന്‍ : (ആവേശത്തോടെ) സഭാസ്‌നേഹികളേ! നമ്മളെല്ലാവരും വിശ്വസിക്കുന്ന വിശുദ്ധ കുരിശിനെതിരെ ഇവിടെയിതാ ഒരു ഭീഷണി ഉയര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. സഭാതനയരായ നമ്മുടെയെല്ലാം രക്തം തിളച്ചുയരേണ്ട ഒരു സന്ദര്‍ഭമാണിത്. കുരിശിനെതിരെ ആര് എന്ത് പറഞ്ഞാലും അത് ദൈവദൂഷണമാണ്. ('ദൈവദൂഷണം' പറഞ്ഞ ആളെ ചൂണ്ടി മറ്റുള്ളവരോട് അച്ചന്‍ ചോദിക്കുന്നു) ഇയാള്‍ പറഞ്ഞ ദൈവദൂഷണം, നിങ്ങളുടെ മതവികാരത്തെ വ്രണപ്പെടുത്തിയില്ലയോ?
എല്ലാവരും : (പഴയ അതേ ആവേശത്തില്‍) വ്രണപ്പെടുത്തി; ഞങ്ങളുടെ മതവികാരത്തെ വ്രണപ്പെടുത്തി.
അച്ചന്‍ : നിങ്ങളുടെ ദൈവികമായ മതവികാരത്താല്‍ നിങ്ങളുടെ രക്തം തിളക്കുന്നില്ലയോ?
എല്ലാവരും : ഞങ്ങളുടെ രക്തം തിളയ്ക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ രക്തം തിളച്ചുമറിയുന്നു.
(തുടരും)

Syriac Christians and their History

By Jeevan PhilipMar 26, 2012 10:16 AM

Syriac Christians and their History

Church historians of Syriac Christianity have produced such fake stories without any respect towards the subject called History. This has been their practice to give credibility to their respective churches. But when they started facing problems with their old bed time stories their modern story writers started making adjustments to accommodate logical objections. But these so called historians fails to understand that the very subject has gone much farther so that their usual stories look absurd in front of the present scientific research& development.


Prof. Menacherry and group should read their works in the light modern findings and techniques applied in the field of history. Our Nambuthiry stories and 71/2 church stories are in very bad shape. Our so called prestigious Plates like IRAVICORTHAN CHEPPEDU are become one of the best jokes of this century. Recent studies related with Manichaean church along with Syriac Christianity questions the very foundation of our Persian Crosses. The story related with VATICAN SYRIAC CODEX 22& CHRONICLE OF SEERT/ARBELA is in very bad shape as far as historical truth is concerned. Tomorrow we may find that our THIRISHAPPALLI PLATES no more supports the usual history promoted by our Syriac Church historians.


It is a positive development that we are coming out of the so called Namboothiri, Pakalomattom stories. But sad to notice that so called MURI-HISTORIANS without much knowledge about DNA mapping and Archeological excavations engage in proving /finding out our Middle East origin. Before understanding the DNA mapping these so called church historians should learn about the research related with the relation ship of ARCHAIC TAMIL AND SUMERIAN LANGUAGE. Today it has been convincingly argued that the Language group called INDO-EUROPEAN is nothing but a hoax (Read GAIL OMVED,LOKANATHAN etc).This will help Pippiladhan/Pdannamakkan to understand more about the DNA CONNECTION OF MALANKARA NAZRANIES WITH JEWS/ARAMEANS.


I think the educated Nazranies are aware of the petty politics and drama by our conventional churches to prove KODUNGALUR as MUZIRIZ. The fact is that the secular historians have identified that the Nazrani population in KODUNGALUR is a later day development during the 13th century. ‘’KHATHA ARIYATHE ATTAM KANUNNAVAR’’I have nothing else to say about these church historians .


PIPPILADHAN is right in his assumption about the features of YESHU. Jews were brownies and got mixed with European blood to arrive present day features. The depiction of YESHU as a white man shows the inferiority complex of western churches. The present day Aramean features also arrived through centuries old forced mixing by wars and migrations.

KRISTHAVA PANDITHA SAMMELANAM!!!!!

It reminds me about the samasya pooranam of Late K.C. Mammen Mappila’s BHASHAPOSHINI

One of the couplets won the prize read like this

POTTAKKINATTIL PULAVAN BHANEENDRAN
THATTUMPURATHU AKHU MRIGENDRA RAJAN
KATTAKKAYAM KRISTHAVA KALIDASAN
(If any body remembers plz help me to complete the forgotten line 3)

Do you want to force BHASHAPOSHINI to announce another Samasya Pooranam about KRISTHAVA HISTORIANS!

ReplyDelete

Replies

Administrator, Almaya SabdamMar 26, 2012 10:41 AM
Hi Jeevan:

I think (won't bet on it, though) the 3rd line (not the fourth) is:

കാട്ടാളരില്‍ കാപ്പിരി കാമദേവന്‍ (and then, as the 4th line)
കട്ടക്കയം ക്രൈസ്തവ കാളിദാസന്‍.

I thank you for your active participation in the blog. Would you consider joining the blog as a Contributor? If interested, please drop a mail to: almayasabdam@gmail.com

Administrator, Almaya Sabdam
Delete