അദൈ്വതം - കവിത: സാമുവല്‍ കൂടല്‍)

1.         അപ്പനല്ലാത്തോരെയെല്ലാം ‘അച്ച’നെന്നു വിളിപ്പൂ നാം,

            കത്തനാര്‍ ഈ മെത്രാന്‍ ആത്മതാതരല്ലപോല്‍!

            മത്തായിതന്‍ ഇരുപത്തിമൂന്നിന്റൊമ്പതു പഠിക്കൂ

            മശിഹയെ അറിയൂ നാം അറിവറിയാന്‍.

2.                     വിശുദ്ധിയിലിവര്‍ സീറോ; വിവരമോ അതു സീറോ

                        സ്വയമറിയാത്തതിനാല്‍ അറിവും സീറോ;

                        വിളിക്കണമെന്നാലുമീ വികൃതിയെ അച്ചനെന്ന്,

                        ഇണക്കിളി ബസ്‌ക്കിയാമ്മെ കൊച്ചമ്മയെന്നും.

3.         രാജാവില്ലാരാജ്യങ്ങളില്‍ രാജകീയ പൗരോഹത്യം

            പകര്‍ച്ചപ്പനിപോല്‍ ദൈ്വതം പടര്‍ത്തിയെങ്ങും;

            മനനമില്ലാത്ത ജനം അടിമയായ്, പുരോഹിതന്‍

            പറഞ്ഞ നുണക്കഥയില്‍ മനം നിറച്ചു.

4.        സ്വയമറിഞ്ഞാത്മാവിനെ അകക്കാമ്പിലാസ്വദിക്കാന്‍

         ഉപനിഷത്തില്ലാതായി, ഗുരുക്കളില്ല;

         നസറായന്‍ മൊഴിഞ്ഞ പൊന്മുത്തുകളാ കര്‍ദ്ദിനാളും

         ഉപദേശിയും മതചന്തമേല്‍ മറിച്ചു വിറ്റു!

5.         യരുശലേം പള്ളിച്ചന്തേല്‍ ചമ്മട്ടിയാഞ്ഞടിച്ചവന്‍

     അഹംബ്രഹ്മമെന്നു ചൊന്നാക്കുരിശുപേറി;

     സ്വാശ്രയത്തിലാശ്രയിക്കും കലികാല സഭകളോ

     മശിഹതന്‍ വചനങ്ങള്‍ ക്രൂശിലേറ്റി; ഹാ!!!

6.        ധരണിയിലൊരുവനേം പിതാവെന്നു വിളിക്കല്ലാ

         പരമപിതാവുയാഹന്‍, സുതരേവരും;

         “ഈശാവാസമിദം സര്‍വ്വം”, ഏകനവനാഴി, അതില്‍

         ജലസസ്യമീനുകളീ ജനിച്ചതെല്ലാം.

7.   കടലിലെ സലിലത്തില്‍ എവിടെയുമുപ്പുരസം

     അതുപോലെ സര്‍വ്വേശ്വന്‍ സകലവ്യാപി;

     ആഴിയതുമാഴങ്ങളും ആയതിലെ വാസികളും

     ജനനമരണലയ തിരകള്‍ പോലെ.

8.        കപടമാം ഭക്തികാട്ടി മനുജരെ മയക്കുമീ

         സഭയൊന്നും ദൈവഹിതമറിഞ്ഞതില്ല

         അവനാണു ‘സ്‌നേഹം’ സര്‍വ്വം ലയിപ്പിക്കും അദൈ്വതമായ്!

         കാലങ്ങളെ ഉണര്‍ത്തിയ ബോധമാണവന്‍!

9.   അവനില്‍ നിന്നുരുവായി, അവനിലായ് വിലസി

     പിന്നവനിലായ് അലിയും നീര്‍ക്കുമിള നമ്മള്‍;

     ഇതിനായി ‘പ്രേമമെന്ന’ലയമതരായിടുവീന്‍

     അവിടില്ലീ കത്തനാരും മെത്രാന്‍ പാസ്റ്ററും.

10.       “പിതാവേ, നീയെന്നിലും ഞാന്‍ നിന്നിലുമാണിതുപോലെ

         ദൈ്വതബോധം വെടിഞ്ഞിവര്‍ നമ്മിലാകുവാന്‍,

         കനിയൂ നീ, ഭിന്നതയും അഹംഭാവവും കളഞ്ഞു

         ‘അഹംബോധമായ’ ഇവരും അമൃതരാവാന്‍”.