By James Kottoor
Who is the most happy person? What is the secret of happiness? These were the two questions of common interest raised by Sri Joseph Mattappally on July 3rd. Because of their sublime nature and perennial value, I was drawn to read through the whole reactions to learn something new from the better informed. I am just a perpetual student. The discussion on happiness ended up unhappily pitying Sisters not permitted to take part in marriage celebrations, due to their feminine identity. I felt it was an instance of reducing the sublime to the absurd, heavenly to mundane, all too earthly and sexy dealings and wondered why?
If the focus on the seriousness of the topic got lost on the way and even went off the track often, I believe, it was due to too many Anonymous commentators, either ashamed or afraid of saying in public what they were saying covering their face.
Journalistic ethics forbids me to take seriously any anonymous writers. Usually no standard publications ever publish such letters. They are sent straight to the dust bin. The reason is there is something wrong with defenders of truth who refuse to reveal their identity.Those who want to reform the church doing crooked things in the dark should follow Jesus doing things in bright daylight only. Didn’t Jesus say: “I have been speaking from the house tops, nothing in hiding. Ask those who heard me?” He came to proclaim and defend the truth in public, not hiding. He said that straight to Pilot. We can’t be children of light and befriend darkness at the same time. So my humble request is to say “Good-bye” to all anonymous wheeling and dealings.
Today what the whole world is focused on is “Transparency International” as highlighted by Wiki leaks of Julian Assange, who is languishing in Jail due to the misuse of the might of the most mighty nation in the world. Transparency alone is the sure shortcut to clean up Augean stables either in church, in society, in government, nay even in our own very selves. Why? Because no one may do the right thing (truth) to save his own soul, but he surly will to save his face, that is, not to appear in public doing something silly, shameful, stupid or dastardly.
Faced with the near impossibility of reforming wayward churches, writer Sullivan wrote last Easter in News Weak: “Forget churches, follow Jesus”. But if you are dead serious about reforming the church you belong to, I would rather say: “Follow Jesus in his especially in transparency in his word and deed and the church you belong to will get reformed automatically”. Of course you may lose your head as Jesus lost his. You can’t take a speck in your brother’s eye with a log in your own. You can’t have the cake and eat it.
The clarion call to all reformers in today's Knowledge Era, is to come clean themselves first, to save one’s soul first even at the cost of losing one’s face in public. Caesar’s wife must be above reproach. Following Jesus means bearing witness to unvarnished Truth, being transparent, not hiding behind a deceptive mask. Such truth alone will make you, me and everyone else FREE. This is my prayerful humble wish for the Almayasabdam community.
********************************
This James Kottoor is just like any anonymous because other than a name the "James kottoor", everything is unknown to us. I do not find any difference between giving a name unknown to 99.999% readers from being anonymous. I looked in most of the contributers and I could not find anything more than just a name except a few who gave some details about them. Anonymous writing is not against journalistic ethics for many write in "pen names" and Google blog allows to have that anonymous option too for the blog writers.
ReplyDeleteI do know nothing about This James kottoor himself.I did not see any profile of him either. Or the blog master should demand full profile for the blogger as a standard ethics for this blog.
The main goal of this blog is to communicate the idea not to publish the person.ചില അപ്രിയ സത്യങ്ങള്‍ തുറന്നടിച്ചു പറയാന്‍ അനോണിമസിനു സാധിക്കും. പറയുന്നതില്‍ ഉള്ള കാര്യം ആണ് പ്രധാനം. മുകളില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യം പേരില്ലാതെ പറഞ്ഞാലും ഒരു കാര്യമായ വ്യത്യാസവും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല. ആര് പറയുന്നു എന്നതല്ല എന്ത് പറയുന്നു എന്നതാണ് important. നമ്മുടെ സുവിശേഷങ്ങള്‍ തന്നെ ആരാ എഴുതിയത് എന്ന് പറയാന്‍ പറ്റുമോ കൃത്യമായി. ഇല്ല. ആരൊക്കെയോ എഴുതി എന്നിട്ട് according to so and so എന്ന് പിന്നീട് എഴുതി.
One of the anonymous writer.
ജോണ് എന്നു അനുമാനിച്ചുകൊണ്ട് അനോണിമസായ ജോണിന് എന്റെ നമസ്ക്കാരം.
Deleteഎന്റെ കഥകള്‍ കുറെയൊക്കെ ജോണ് ചികഞ്ഞു പിടിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ കോട്ടൂരിനെയും അനേഷിച്ചു നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ജോണ് യാത്ര തിരിച്ചിരിക്കുകയാണ്. കോട്ടൂരിനെ കണ്ടെത്തുവാന്‍ ഇത്ര പ്രയാസമുണ്ടോ? അദ്ദേഹത്തിന്റെ പല ലേഖനങ്ങളിലും ഈമെയില്‍ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. എഴുതിയാല്‍ കൃത്യമായി മറുപടി അയക്കുന്ന സ്വഭാവവും കൊട്ടൂരിനുണ്ട്.
ഇദ്ദേഹം എന്റെ വലിയ ഒരു സുഹൃത്തും കൂടിയാണ്. ന്യൂ യോര്‍ക്കില്‍ ബുദ്ധിജീവികള്‍ അദ്ദേഹത്തിനു സ്വീകരണം കൊടുത്ത വാര്‍ത്താ റിപ്പോര്‍ട്ടുകളും അല്‍മായശ ബ്ദത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഉവ്വേ, കോതമംഗലം ഭാഷയാണ്‌ കേട്ടോ? ഇതൊന്നും വായിച്ചില്ലേ.?
https://sites.google.com/site/jameskottoorspeaking/
വെറുതെ പ്രൊഫയില്‍ നോക്കി മിനക്കെടാതെ മുകളിലെ ലിങ്ക് ഒന്നു പൊട്ടിക്കൂ. അദ്ദേഹത്തെ മനസിലാകും. എന്നിട്ടും മനസിലായില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ടെലിഫോണ്‍നമ്പര്‍ തരാം.
അല്‍മായശബ്ദത്തില്‍ മനസിലാകാത്ത വ്യക്തിത്വം ജോണ് മാത്രമേയുള്ളൂ. ബാക്കി എല്ലാവരുമായി ഞാന്‍ നേരിട്ടു സംസാരിക്കാറും ഉണ്ട്. പോപ്പിന്റെ സെക്രട്ടരിയാണോ എന്നും ഇന്ന് സംശയം കേറി. ജോലി തെറിക്കുമെന്ന് പേടിച്ചാണെങ്കില്‍ അനോണിമസ് തന്നെ നല്ലത്.
ആശയങ്ങള്‍ പ്രധാനമെങ്കിലും വ്യക്തിയും പ്രധാനമാണ്. പിപ്പിലാദനെയും സാക്കിനെയും ഇങ്ങനെ പലരെയും എനിക്കു നേരിട്ടറിയാം. അവര്‍ക്ക് ഞാന്‍ പ്രതികരിക്കുമ്പോള്‍ അറിയാതെ അവരോടു ബഹുമാനം തോന്നുന്നു. തത്വങ്ങളും തമാശകളും എഴുതുന്ന ജോണിനോടും വളരെ ബഹുമാനം ഉണ്ട്.
അനോണിമസ് പ്രാണികളെ അത്രയ്ക്ക് ഒരു ബഹുമാനം വരുന്നില്ല. ജോണ്, ജോണച്ചന്‍, സ്കായിഗുള്‍ എന്നിങ്ങനെ അവതാരങ്ങള്‍
ഒളിത്താവളത്തില്‍ നിന്നും ഒളിയമ്പുകള്‍ തൊടുത്തു വിട്ടു എന്നെയും രസിപ്പിക്കുന്നു.
കൂട്ടിനകത്ത്‌ ഒളിച്ചു മറ്റുള്ളവരെ അറിയുകയും വേണം സ്വയം അവതാരമായി വരുകയുമില്ല.ഇത് എവിടുത്തെ നീതി? ഒളിച്ചു നടക്കുന്ന ജോണിനെ ഭാര്യ എങ്ങനെ സഹിക്കുന്നു? ചുമ്മാതല്ല ഭാര്യയുമായി സ്വരചേര്ച്ചയുടെ കഥ കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഇവിടെ എഴിതിയത്?
കോട്ടൂരിനെ പരിചയപ്പെടുത്തിയതിനു നന്ദി. ഞാന്‍ ഈ ബ്ലോഗില്‍ ഉള്ള ആരെയും അറിയില്ല നേരിട്ട്. ആരെയും അന്വേഷിച്ചലയാറും ഇല്ല. കമന്റ്സ് വായിച്ചും പോസ്റ്റ്‌ വായിച്ചും ഉള്ള അറിവേ ഉള്ളൂ അവരെ കുറിച്ച്. ആകെ അറിയാനുള്ള വഴി പ്രൊഫയില്‍ ആണല്ലോ. അതില്‍ പലര്‍ക്കും ഒരു പേരല്ലാതെ ഒന്നും ഇല്ല. എനിക്ക് ദൈവം തന്ന ഒരു sixth sense ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ചിലരെ പറ്റി ചിലത് അറിയുന്നു എന്ന് മാത്രം. അല്ലാതെ ആരുടേയും ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ഞാന്‍ അന്വേഷിച്ചറിഞ്ഞില്ല. ഹൃദയത്തിന് ഒരു പ്രത്യേകത ഉണ്ട് . അത് ചില ഹൃദയങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുന്നു. അതിനു ആധുനിക ശാസ്ത്രം quantum communication എന്നും quantum entanglement എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നു. പിന്നെ ജീവിതാനുഭവവും. ഞാന്‍ എന്നും അനോണിമസായി എഴുതുന്നതിനെ എതിര്‍ത്ത ആളാണ് എന്ന് എന്റെ പഴയ കമന്റ്സ് വായിച്ചാല്‍ കാണാം. അന്ന് പലരും എന്നെ പഴിച്ചു. Thank you.
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThe very topic started with the word "secret". May be; that is why most of them wrote as anonymous in secret. Some need privacy of their identity. Tolerable sin.
ReplyDeleteഞാന്‍ കാഞ്ഞിരപ്പിള്ളി ബിഷപ്പിന്റെ സെക്രടരിയാണ് എന്ന് വക്കൂ. എനിക്ക് മെത്രാന്മാരെ കുറിച്ച് എന്റെ പേര് വച്ച് വിമര്‍ശിച്ചാല്‍, എഴുതിയാല്‍ or അനോണിമസ് അല്ലാതെ എഴുതിയാല്‍ എന്റെ റോമിലെ ഉപരി പഠനം വെറും ഊരിപഠനം ആവില്ലേ സഹോദരങ്ങളെ. അതുകൊണ്ട് ചില അനോണിമസിനെ അവരുടെ ആത്മ രക്ഷയെ കരുതി സഹിച്ചേ പറ്റു എന്നാണു എന്റെ അഭിപ്രായം. (ഞാന്‍ സെക്രടറി അല്ല കേട്ടോ. അങ്ങിനെ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സീറ്റ് തെറിക്കണ്ട)
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThe above Post of kottoor is repeated again as last paragraphs again with the same content.
ReplyDeleteദുഖങ്ങളും പ്രയാസങ്ങളും സ്വന്തം ജീവിതത്തെ ബാധിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നത് മനസിന്‌ ഒരു കുളിര്‍മ്മയാണ്‌. കേള്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കും ഒരു സുഖം. നിന്റെ ആഹ്ലാദം അല്പ്പായുസ്സുള്ളതാണ്. അധികം നീണ്ടു നില്‍ക്കുകയില്ല.
ReplyDeleteഎന്തുതന്നെ നേടിയാലും ഇന്നു ലഭിക്കുന്ന ഉന്മേഷം ക്ഷണികങ്ങള്‍ മാത്രം. അര്‍ഹിക്കുന്ന കോളേജില്‍ പ്രവേശനം നേടിയാലും ഉയര്‍ന്ന ജോലി ലഭിച്ചാലും വീണ്ടും പഴയതില്‍ തന്നെ സാധാരണ ഒരു മനസുമായി നീ ഏറ്റുമുട്ടും.
ഒരു കുഞ്ഞിനു മനസു നിറയെ സന്തോഷമാണ്. ദുഃഖം അവനില്‍,അവളില്‍ വളര്‍ച്ചയോടൊപ്പം വാര്‍ത്തെടുക്കുകയാണ്. ദുഖമില്ലാത്ത ലോകം തേടി നാം അലയുകയാണ്. ദിവസവും ആഴ്ചകളും മാസങ്ങളും കടന്നു പോയാലും അന്വേഷണം തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കും. എങ്കിലും സ്ഥായിയായ സന്തോഷത്തെ കണ്ടെത്തുവാന്‍ സാധിക്കുകയില്ല.
ചാടി ചാടി ഒരിടത്തുനിന്നു മറ്റൊരിടത്ത് എത്തിയാലും പിന്നെയും കുതിച്ചുചാട്ടമാണ്. കിട്ടുമെന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന സന്തോഷത്തെ തേടി, എനിക്കു വേണം എന്നു വിലപിച്ചു മനസിനെതന്നെ ഒരു കളിസ്ഥലം ആക്കുകയാണിവിടെ. എന്റെ ലക്ഷ്യത്തില്‍ എത്തിയാലും പിന്നെയും കുതിച്ചു ചാടണം. എനിക്കതു വേണം എന്നു പറഞ്ഞു മനസെപ്പോഴും വേദനിച്ചു ചാഞ്ചാടികൊണ്ടിരിക്കും. മനസിനെ ദുഖിപ്പിക്കുവാന്‍ ആരും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് നാം സുഖം തേടി പോവുന്നു.
പൂര്‍ണ്ണമായ മനസന്തോഷം ലക്ഷ്യമെങ്കില്‍ ആദ്യമായി ഞാന്‍ നേടിയതും ശ്വാശ്വതം ആയിരിക്കണം. അങ്ങനെ ഒരിക്കലും യഥാസുഖം നമ്മില്‍ നേടുകയില്ല. ഞാന്‍ ഇന്ന് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് നാളെ എനിക്കുവേണ്ട. ഇഷ്ടപ്പെടുകയില്ല. ഇന്നത്തെ ഇഷ്ടം ദൂരെകളഞ്ഞു നാളത്തെ ഇഷ്ടത്തെ തേടി ഞാന്‍ അലയും.
ഞാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തത്,എനിക്ക് വേണ്ടാതെ ദൂരെ കളയുന്നവയെ അപരന് ആഗ്രഹിക്കും.അപരന് ആവശ്യവും ഉണ്ട്. യഥാസുഖം ഒരേ കര്‍മ്മപദത്തില്‍ എകീഭവിക്കുകയില്ലയെന്നു നമ്മുടെ മുനിമാര്‍ ഇവിടെ തീര്‍പ്പ് കല്‍പ്പിക്കുന്നു.
മുനിമാര്‍ മനുഷ്യജാതിക്കു ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതിയുടെ ഗുണദോഷ വിശേഷങ്ങള്‍ ഗാഢപൂര്‍വ്വം ചിന്തിച്ചു ധ്യാനത്തില്‍ മുഴുകി. അവസാനം സന്തുഷ്ടമായ മനസ്സ് എന്നിലെ സംഭരണിയിലും സത്യമായ പ്രകൃതിയിലും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്നു നിര്‍ണ്ണായകമായ ഒരു തീരുമാനത്തിലും എത്തി.
അങ്ങനെ എന്റെ മനസ് ഉള്ളിലുള്ള ആനന്ദത്തെ കടമെടുക്കുകയാണ്. സന്തോഷത്തിന്റെ ഉറവിടം വസ്തുതകളില്‍ അല്ല, വസ്തുത നമ്മുടെയുള്ളില്‍ കടന്നു കയറിയാലേ മനസിനെ ചിന്തിപ്പിക്കുവാനും സാധിക്കുകയുള്ളൂ.
ഭാരത മുനികള്‍ പറഞ്ഞു സത്യമായ പ്രക്രുതിയെന്തെന്നാല്‍ സത് ചിത് ആനന്ദം അതായത് അന്തര്‍ബോധത്തിന്റെ നിര്‍വൃതിയില്‍ ആസ്തിത്വം നിലനില്‍ക്കുക. സ്വര്‍ഗരാജ്യം നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില്‍ ആകുന്നു. ആത്മം വിധി , നിന്നെത്തന്നെ അറിയുക. ഞാന്‍ സത്യമാകുന്നു. ഈ സത്യം നിത്യതയിലും. അവബോധം എന്നിലും. ജാഗ്രതയില്‍ നിറഞ്ഞ മനസ് വിചാരങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. എന്നില്‍ ആനന്ദവും പ്രകൃതിയുടെ സ്വര്‍ഗീയനുഭൂതിയുമുണ്ട്.
Excellent!
DeleteIs there such a thing as supreme happiness in the world? Some consider wealth, eminence, long life, a good name etc are means of happiness in addition to a life of ease, rich food, fine clothes, beautiful sights, sweet sounds etc. A glutton seeks pleasure in food while another fool is happy in enjoying earthly items. There are some who are happy to see money, company of wine, women and similar things. But I feel such things need not be a matter of debate here as callous ways to treat the body.
ReplyDeleteEach human being, in his nature is always struggling and discovering the truth of life, that is, to obtain genuine peace and real happiness and release from pains. He is sure to experience some times as good and other times as bad. Normally men cannot be exempt from the continuing sufferings of life, such as old age, disease, death, sorrow, grief, lamentation, despair, and so on. When man comes to discern these sufferings in their real nature, he by no means can stand aside without searching for the true light of happiness.
Supreme happiness can be attributed to GOD only. Shree Budha left His palace and became a bikshu in his quest for supreme happiness. Some hindu sanyasis prefix a surname Anandha to show that they are liberated souls who attained moksha through nirvana. In hindu philosophy a word sachidananda is used to depict GOD which is a combination of three words viz. Sat = existence, truth, real. Chit = consciousness. Ananda = bliss. Together they mean 'conscious blissful existence'. These are the three qualities of God as well as the innermost self, atman, present in every being. Supreme happiness can be attained by total denonciation of one's EGO which is the only hindrance to achieve that goal. We find that the self and the world are mere illusions (maya) in so far as they get no existence apart from our consciousness.
Several philosophers depict the human mind as tabula rasa meaning a blank slate. Knowledge makes it otherwise by perception and experience. Desire is the villain making our mind impure.
According to Budhist theory, our mind is like a cloudy sky, in essence clear and pure but overcast by the clouds of delusions. Just as the thickest clouds eventually disperse, even the heaviest delusions can be removed from our mind. Delusions such as hatred, greed and ignorance are not an intrinsic part of the mind. If we apply the appropriate methods they can be completely eliminated, and we shall experience the supreme happiness of full enlightenment.
I think if we don't have attachment to anything, such as money and power, then we need not seek happiness elsewhere.